Welkom op Zeg maar Yes!

Ons zoontje is nu 1,5 maand oud. Het is enorm wennen allemaal en een ritme is er nog totaal niet op dit moment. Ik heb het idee dat ik hem nu een beetje leer kennen en aanvoel wat hij nodig heeft. Slapen gaat nog alle kanten uit bijvoorbeeld en hij heeft veel behoefte aan nabijheid.

Mijn schoonouders willen graag oppassen. Ze hebben hun hele huis er al op ingericht zelfs. Mijn moeder woont helaas te ver weg.

Mijn moeder zou ik er direct mee vertrouwen. Die voelt ons en ons zoontje goed aan. Mijn schoonouders niet echt, ouderwetse ideeen en zich overal mee bemoeien.

Sowieso bemoeien ze zich enorm met ons leven en nu ik niet lekker in mijn vel zit kan ik niks van ze hebben. Echt overal wordt iets van gezegd en gevonden en ik word soms gillend gek.

Niks wordt uitgesproken want ze zijn altijd enorm beledigd omdat ze het zo goed bedoelen. Waardoor grenzen aangeven mbt L. best lastig is.

Hoe zouden jullie dit aanpakken? Mijn vriend is er heel makkelijk in en wil L. aanstaande week een dag naar ze toebrengen. Ze hebben tot nu toe nog niet opgepast. Ik heb er veel moeite mee maar kan eigenlijk niet bedenken wat het nadeel zou zijn voor L. Een ritme heeft hij toch nog niet echt en ik wil hem ook niet weghouden bij ze.

Als jij er moeite mee hebt zou ik het nog niet doen, hij is nog zo klein en als jij hem bij je wil houden is dat je goed recht toch? Het is jullie kind 😊

Of begrijp ik het verkeerd en is er oppas nodig? Als ik het zo lees gaat het meer om het plezier van je schoonouders?

Heb je een oppas nodig komende week? Zo niet zou ik niet zo snel een baby weg brengen. De baby is echt nog jong, misschien maximaal 2 uurtjes.

Gaan ze in de toekomst ook structureel oppassen of gaat jullie baby naar de opvang?

Ik zou er ook helemaal benauwd van worden als mijn schoonouders ( hoe goed bedoeld ook) van alles klaar hebben staan voor een kleinkind.

Een kind van 1,5 maand breng je toch niet naar de oppas als je er geen vertrouwen in hebt? Jij bent zijn moeder, je vriend kan zeggen wat hij wil maar jij hebt dat gevoel en de hormonen. Laat hem lekker bij jou blijven.
Het kan wel degelijk wat doen. Stel hij raakt overprikkeld, dan zit jij met een huilerige baby de dagen erna.
Jouw schoonouders kunnen dat wel willen maar ze hebben niets te willen.
Volg jouw gevoel!
Alles in jouw tekst schreeuwt dat jij denkt 'dit wil ik niet'.

Een hele dag wegbrengen in deze situatie met pas je zoontje pas 1,5 maand oud? Zou ik echt niet doen als ik jou was! Vindt je vriend dat dat al wel kan? Zowel schoonouders als baby hebben dan geen leuke dag lijkt me, als L nog zo graag bij jou wil zijn. Ik zou je vriend wel vragen dat aan zijn ouders uit te leggen. Kennen ze jouw situatie wel een beetje?

Gaat het verder een beetje met je? Was de week met je moeder fijn?

Oh fantine, een en al herkenning, alleen wilde mijn schoonouders niet oppassen. Maar dat bemoeien is vreselijk in jouw situatie. Weten ze daar vanaf?

En hoe goed bedoelt, ik denk dat het voor jou emotioneel niet verstandig is om ze volgende week al te laten oppassen. Al kan ik wel adviseren om dat over een poosje wel te doen. Maar pas als je kan zien dat hun manier ook prima is (Ik heb daar 18 maanden over gedaan, Dus alle tijd).

En kijk vooral wat jij nodig hebt.

Onee joh, niet doen als het niet goed voelt. Hij is pas anderhalve maand, als hij anderhalf jaar was had ik je nog hetzelfde advies gegeven. Voor je zoontje is het allemaal wennen maar jou als moeder helemaal. Geef jezelf de tijd om rustig aan te wennen aan deze nieuwe situatie. Mijn kind is 5 en ik geef ze nog niet graag aan mijn schoonouders, bij mijn vriendinnen zie ik dit ook terug. Je eigen ouders voelen vaak toch het fijnste.

Niet doen hoor, als het niet goed voelt. Je kindje is nog zo klein.
Toen m’n dochter geboren was hebben mijn broer en zusje op haar gepast toen ze 8 weken oud was. Ze zijn toen bij ons in huis geweest terwijl mijn man en ik Max 2 uur de deur uit waren om ergens te eten. Ik had daar vertrouwen in, omdat m’n broer en zusje geen ervaring met kinderen hadden en dus alles deden zoals ik zei dat ze het moesten doen. Daarna hebben m’n schoonouders een keer opgepast toen ze ruim 1 jaar was. Ze zijn toen ook bij ons gekomen en dat was vanaf einde van de middag tot een uur of 9 ‘S avonds. Toen m’n dochter 1,5 jaar was is ze pas voor het eerst uit logeren gegaan. Dit moesten we toen wel oefenen, Ivm de komende geboorte van onze zoon.

Volg je gevoel hierin. Op een gegeven moment ontkom je er waarschijnlijk niet aan om iemand eens op te laten passen, maar je kindje is nu nog zo klein en onvoorspelbaar. Als het niet goed voelt, nog niet doen.

Thanks voor jullie reacties! Ze zijn enorm beklemmend vaak en snappen totaal niet waar ik tegenaan loop. We moeten volgende week weg naar een belangrijke afspraak. Het is dan wel handig dat ze 2 uurtjes naar ons huis komen hiervoor. Mijn vriend wil dan gelijk een hele dag bij hun thuis en ziet er geen problemen in voor L. het komt dan vast wel goed volgens hem.

Het plan was dat wanneer ik ga werken zij gaan oppassen dat is vanaf half mei. 3 volle dagen in de week bij hun thuis. Omdat zij dit zo willen alles staat al klaar.

Ik merk aan alles dat ik dit absoluut niet zie zitten. Maar aan de andere kant anders zou hij naar het KDV gaan wat natuurlijk ook niet zijn thuis is 😆.

Met mijn moeder loopt het heel lekker nu deze week. Ik heb veel aan haar adviezen en gezellig keuvelen. Het gaat hierdoor ook een stuk beter met me.

Ik zou zelf minder problemen hebben met bij hun thuis, juist omdat ze ook alles hebben.

Mijn schoonouders hebben niets, op twee blokjes duplo na. Dat vind ik dus veel vervelender. Er is ook geen traphekje etc. En het voordeel daaraan is ook dat je vriend de drop off en pick up kan doen, en je minder geconfronteerd wordt met ze.

Maar again, kijk vooral naar wat jij nodig hebt emotioneel gezien. Als dat twee uurtjes is bij jullie thuis ipv een hele dag daar (wat ook lang is hoor), dan moet je vriend gaan snappen dat hij daarin jou moet volgen en accepteren.

Als het voor die afspraak goed uit komt zou ik lekker daarmee beginnen, twee uurtjes. En ja, het komt vast goed met L, die zal er niet zoveel van merken, maar jij wel en dat is ook gewoon belangrijk. Niet doen dus als 't niet goed voelt.

Oh fantine, een en al herkenning, alleen wilde mijn schoonouders niet oppassen. Maar dat bemoeien is vreselijk in jouw situatie. Weten ze daar vanaf?

En hoe goed bedoelt, ik denk dat het voor jou emotioneel niet verstandig is om ze volgende week al te laten oppassen. Al kan ik wel adviseren om dat over een poosje wel te doen. Maar pas als je kan zien dat hun manier ook prima is (Ik heb daar 18 maanden over gedaan, Dus alle tijd).

En kijk vooral wat jij nodig hebt.

Ze weten van mijn situatie af maar kunnen zich totaal niet inleven hierin. Het draait naar mijn idee allemaal om hun behoeftes. Mijn vriend was vroeger een makkelijk kind en ik denk dat ze ook veel zijn vergeten van hoe het daadwerkelijk allemaal ging haha.

Ik wil ook niet te moeilijk doen en L. Bij opa en oma weghouden maar wanneer weet je nou wat verstandig is?

Ik wil je niet onzeker maken of laten twijfelen over jullie keuze maar ik denk dat het wel belangrijk is dat je je zoontje straks met een goed gevoel achterlaat bij je schoonouders. Natuurlijk zullen ze goed voor hem zorgen. Het feit dat ze zich veel bemoeien en dat er ergernissen zijn begint alleen niet zo fijn. Een kdv is dan toch anders, zij zijn geen schoonfamilie en zijn opgeleid om een baby in de huidige tijd te verzorgen. Maar je bent pas anderhalve maand moeder, natuurlijk wil je je kind op dit moment niet achterlaten voor een hele dag. Ik vind dat je het al erg knap doet, geef jezelf tijd!

Hier zijn schoonouders de eerste weken geregeld op bezoek geweest en hielden hem dan vast met ons erbij. Met een week of 2/3 kwam schoonmoeder weleens 2 uurtjes langs in ons huis en dan probeerde ik even te gaan slapen, woonde toen in een app dus ik lag op dezelfde verdieping. Ik gaf hem dan ook zelf eten, zij hield hem dan gewoon vast of knuffelde met hem/liet hem slapen zodat ze een band op konden bouwen. Ik was dan ook dichtbij indien nodig. Na nog een aantal weken hebben ze hem voor het eerst de fles gegeven (bv dus kreeg hij niet zo vaak). Ik weet niet meer na hoeveel weken hebben zij even alleen op hem gepast. Ik ging dan even een boodschap halen of naar fysio en met week of 10 zijn we 2 uurtjes uiteten geweest. Wij hadden ook afgesproken dat zij 1 dag gingen oppassen na mijn verlof, een baby van 12 weken is echt al zo anders dan een baby baby van 6 weken om ‘af te geven’ qua gevoel. En dat opbouwen heeft mij en hen wel geholpen, zij wilde hem ook graag leren kennen. Ik schreef trouwens altijd ongeveer tijden op en gaf genoeg mee. Slapen.. als hij moe is/wordt. Maar ik had wel vertrouwen in hen anders had ik hem nooit afgegeven. Misschien dat het opbouwen jou ook helpt?

Luister naar je gevoel Fantine. Baby loslaten is altijd moeilijk maar ook gezond dat dat lastig is. Maar als het echt niet goed voelt moet je het niet doen en een andere oplossing zoeken.

Als ze half mei gaan oppassen is je kindje alweer zoveel ouder en heb je wat meer routine/ritme er in. Dan heb je al een heel andere situatie. Behalve dan dat ook dan je gevoel er bij heel belangrijk is.

Iemand (weet niet meer wie) maakt hierboven de vergelijking met het KDV. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik m’n kinderen liever bij het kinderdagverblijf ‘achterlaat’ dan bij andere oppassers.

Fijn dat je moeder er is en dat dat helpt!

Ik zou met je vriend afspreken dat je ouders gewoon voor die belangrijke afspraak langskomen en dan die 2u oppassen. Aan hen kan hij prima uitleggen dat het voor iedereen gewoon nog een beetje wennen is en dat klein beginnen het meest verstandig is. Zo simpel is het

Maar moeilijk hoor, zulke schoonouders. En dat dat nu al lastig gaat..

Mijn oudste was 9 weken oud toen ik voor het eerst een dagje met vriendinnen weg ging en hij bij zijn eigen vader thuis bleef en dat vond ik al een hele stap. Ik ben weleens met een vriendin vanaf een bruiloft op en neer gereden omdat ze haar 6 weken oude baby thuis moest gaan voeden en op de weg terug zat ze huilend in de auto.
Mijn eerste oppas voor de kinderen waren mijn eigen ouders in mijn eigen huis op de eerste dag dat ik weer moest gaan werken ( met 15 en 16 weken).
Dus nee, ik zou dit persoonlijk niet doen en ik heb dus ook bij andere moeders gezien dat het niet vreemd is als je daar met zes weken nog niet aan toe bent (ook prima als je daar wel aan toe bent overigens). En zeker in jou situatie zou ik echt doen wat voor jou goed voelt, jij moet nu gewoon aan jezelf en de baby denken.

Omdat jullie wel een belangrijke afspraak hebben zou ik hem wel voor die paar uurtjes naar je schoonouders brengen, omdat je nou eenmaal oppas nodig hebt. Dan kan je hem zelf weer ophalen en daarna naar huis gaan ( en kunnen je schoonouders niet nog langer in jullie huis blijven hangen), krijgen je schoonouders de kans om op te passen ( zullen ze niet gewoon blij zijn dat ze uberhaupt nu mogen oppassen voor de eerste keer en maakt de lengte van dat oppassen iets uit?) en kan jij ook aftasten hoe het is gegaan en of dat goed voelt voor de toekomst.

En onthoud ook dat het de ouders van je vriend zijn. Dus voor hem zou dat even vertrouwd voelen als jouw moeder voelt voor jou. Dat is goed om in het achterhoofd te houden ivm zijn gedachtes hierover. Voor jou zijn jouw schoonouders niet vertrouwd, maar hij heeft dat waarschijnlijk met jouw moeder.

De eerste 3 maanden heb ik ze niet weggebracht, vanaf toen kon 1 nachtje logeren zo nu en dan wel of een dagje hier en daar. Wel ook alleen maar bij mijn eigen ouders, zij hadden een babykamer gemaakt en een box etc. Bij mijn schoonouders was sowieso nooit een optie want zij waren duidelijk al vanaf het begin: Wij passen niet op en logeren al helemaal niet.

Ik denk dat het heel belangrijk is om jullie baby te laten wennen aan je schoonouders, dus niet gelijk een hele dag maar inderdaad beginnen met 2 uurtjes. En (zodra jij dat aankan), eens samen met hem een uurtje of 2 daar vertoeven en kijken hoe het gaat. En jij moet natuurlijk ook eraan wennen, niet alleen jullie zoon.

Ik vind het hier nog steeds sneu vaker. Ik heb leuke schoonouders hoor, maar ze missen onze kinderen totaal niet. Ze hebben geen band, ze vragen echt nooit naar ze en ze hebben dus inderdaad nog nooit echt opgepast. Een keer toen mijn man en ik en mijn ouders naar een crematie moesten wel (bij ons thuis) en toen we daarna thuis kwamen was mijn dochter vies omdat ze had gepoept en ze haar geen schone luier hadden gegeven. Ik vond dat toen raar want op hun andere kleinkinderen pasten ze wel en luiers waren hun echt niet vreemd. Maar nu zijn onze kinderen bijna 7 en bijna 5 en ik zou het zo leuk vinden als ze eens een middagje iets leuks met ze (of een van hen) zouden doen. We sturen hier ook vaker naar maar er is gewoon vanuit hun kant weinig behoefte. Ik heb me er wel (deels) bij neergelegd: Ze zijn gewoon zo en ik deel gewoon dingen met ze zonder dat ze erom vragen en dat vinden ze dan ook heel leuk.

Maar jouw schoonouders willen echt super graag, dat is weer de andere kant op natuurlijk. Ik denk dat jullie gewoon samen hierin moeten groeien en communicatie is belangrijk.

Lastig zo’n kwestie als dit. Voor iedereen is dit zo anders, dus lastig om advies te geven. Wij kennen je schoonouders niet, of je baby. Ik zou het bijvoorbeeld zo doen (heb ik bij eerste ook gedaan en nu ook weer trouwens) heb er zelf geen moeite mee, en als het niet gaat dan is dat snel genoeg duidelijk en kun je hem zo weer ophalen. Maar anderen hier hebben weer andere ervaringen en zeggen weer niet doen.

Dus het is echt aan jullie. Ook aan je vriend dus trouwens. Het zijn zijn ouders, en als hij het wel ziet zitten en graag wil, dan moet dat even zwaar meegewogen worden lijkt me. Misschien kan hij nog vtv bepaalde afspraken maken met z’n ouders over dingen die je (niet) graag ziet?

Ik zou zeggen luister naar je gevoel. Zie je het niet zitten? Niet doen. Hoeft geen rationele overweging te zijn. Tzt als je bijna moet werken is een paar keer wennen wel goed, maar dat hoeft nu nog niet.

Ah Fantine, jouw gevoel doet ertoe! Je hoeft niet bang te zijn dat je niet objectief genoeg bent of 'moeilijk doet'. Juist in deze periode met alle wisselende emoties mag je jezelf hierin serieus nemen. Als als jij het nog te vroeg vindt voor een dag schoonouders om welke reden dan ook dan mag je daar naar handelen zonder dat je uitleg verschuldigd bent aan hen. Wel aan je vriend natuurlijk, maar ik hoop dat hij je hierin ook respecteert.

Praktisch gezien zou ik hen deze twee uur bij jullie thuis laten komen als je je daar beter bij voelt dan bij hen, maar ik zou het in ieder geval bij deze twee uur houden.

Mei is nog ver weg, wie weet sta je er dan heel anders in. L is dan sowieso groter en minder kwetsbaar, dat maakt het ook anders.

Ik denk dat het heel normaal is als je hier nog niet aan toe bent. Ik vond het bij mijn oudste ook ontzettend moeilijk om hem uit handen te geven, vooral aan mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder is echt een ontzettend lief mens en ze is echt dol op haar kleinkinderen. Daardoor is ze ook snel wat claimerig, ze wil ze zo graag zien dat ze zich echt achtergesteld kan voelen als ik bijvoorbeeld twee keer bij mijn eigen moeder op visite ga en maar één keer bij haar. Inmiddels kan ik dat naast mij neerleggen en maak ik me er niet druk om, maar een paar weken na mijn bevalling, vol hormonen en wennend aan een nieuwe situatie.. Nee, toen lukte dat mij echt niet. Rationeel gezien wist ik heus wel dat zij ook onwijs had uitgekeken naar de komst van haar kleinkind en dat ze helemaal geen kwaad in de zin had, maar emotioneel had ik het te druk met mijzelf en mijn nieuwe gezinssituatie om me ook maar een klein beetje in haar in te leven.

Ik denk dat het voor (sommige) oma's lastig is om te beseffen dat zij toch aan de zijlijn staan in zo'n situatie. Hun kind krijgt een kind, dichterbij kan haast niet. Dus ja, ik snap echt wel heel goed dat ze daar heel betrokken bij willen zijn en een band op willen bouwen met hun kleinkind. Maar dat is simpelweg ondergeschikt aan jullie belang als ouders en het belang van jullie zoontje. Dus ik zou proberen om dat stukje over het 'weghouden van jullie zoon bij opa en oma' los te laten. Ze kunnen ook prima een band opbouwen als je schoonouders pas vanaf mei gaan oppassen. En ook als ze helemaal nooit gaan oppassen en alleen maar op visite komen.

Ik ging na 1,5 maand al een (kort) weekendje weg maar niet iedere moeder is hetzelfde. Als het voor jou niet goed voelt dan moet je dat gewoon aan kunnen geven. 2 Uurtjes bij jullie thuis oppassen is toch een mooi begin. Graag of niet, zou ik denken. Verdere discussie zou ik niet eens aangaan. Als jij er niet aan toe bent en het is een baby van 1,5 maand dan lijkt me dat je goed recht. En wat betreft 3 dagen pw oppassen. Als je daar toch je twijfels over hebt kun je hem ook 1 of 2 dagen naar de opvang doen natuurlijk. Gooi het erop dat ze daar weer andere dingen leren en doen dan bij opa en oma en dat dat ook goed is voor de kids. Dat jullie dat zo vinden en het daarom zo doen. Zij mogen natuurlijk daar ook wat van vinden maar het is uiteindelijk jullie keuze. Ik zou het bv ook niet willen omdat het je afhankelijk maakt van je schoonouders. Als zij bv op reis gaan (weet niet of dat zo is in hun geval) of 1 van beide ziek is, dan zit je met een oppas die niet kan oppassen. Een opvang maakt je onafhankelijk. Is een medewerker ziek dan wordt er (in de normale wereld) vervanging geregeld, je zit niet met hun vakanties...

Fantine, even over het oppassen vanaf mei. Er bestaat een kans dat je dan nog niet kan gaan werken he. Sowieso kan je je nu al ziek melden. Ik heb in dezelfde situatie een poos in de ziektewet gezeten, dus hoe het gaat als jij straks echt weer gaat werken, zou ik dan aankijken.