Welkom op Zeg maar Yes!

Onze dochter zit in groep 4 nadat ze 2 jaar over groep 3 gedaan heeft. Tijdens haar eerste jaar groep 3 vermoedde haar juf dyslexie. Omdat kinderen pas getest mogen worden na dossieropbouw en tenminste 8jr oud moeten zijn we nu eindelijk zover dat er getest mag worden.

Ik ben heel benieuwd naar ervaringen van andere moeders. Hoe ging het traject in zn werk? Heeft dit kosten met zich mee gebracht? Hoe heeft je kind het ervaren en wat hebben jullie er over verteld/ uitgelegd? Morgen spreken we de juf en ib-er over alles maar ben nieuwsgierig.

Wij vermoeden het bij onze zoon (bijna 8). Helaas wil de oude school zijn gegevens niet overdragen dus zijn nieuwe juf heeft diverse toetsen opnieuw afgenomen.

Ook is er een eerste test afgenomen wat meer zicht geeft of hij wel of geen dyslexie zou hebben. Daar kwam uit van wel. Echter loopt hij tegen meerdere problemen aan zoals geen concentratie, erg druk (zowel in zijn hoofd als in zijn doen)... Dus nu is de vraag of het echt dyslexie is of meer een onderliggend probleem. Of misschien wel beide!

Hij heeft er nooit zoveel aandacht aan geschonken dat hij niet goed kon lezen/schrijven omdat het op de oude school obder klasgenootjes geen issue was. "Jij kunt niet zo goed schrijven? Geeft niks, ik ben niet zo goed in rekenen". Maar op de nieuwe school wordt hij er een beetje mee geplaagd. Het wordt daar blijkbaar niet zo bespreekbaar gemaakt dat iedereen anders is. Dat vind ik echt heel erg. Dus toen hij laatst bij me kwam heb ik uitgelegd dat de juf testjes met hem gaat doen om te kijken hoe we hem het beste kunnen helpen. En zèlf vind hij dat helemaal prima. Maar hij maakt zich wel druk om wat andere er van gaan vinden en dat is echt niks voor onze zoon.

In januari gaan ze met de andere testen starten. Dan is alle drukte voorbij. Er komt dan ook een instantie waar school mee samenwerkt en daar zullen wij ook diverse afspraken mee hebben.

Zover ik begreep zijn er op deze manier geen kosten aan verbonden. Wel als je het buiten school om zou doen en geen dossieropbouw hebt.

(Nog) geen ervaring bij mijn kind.

Wel heb ik zelf dyslexie.

Wellicht een handig boek voor je om te lezen is, ‘de gave van dyslexie’ https://www.bol.com/nl/f/de-gave-van-dy ... 053968068/

Hierin staat goed en helder uitgelegd hoe de hersen Werken. Over O.a. Het beelddenken en hoe een leesproces vergaat. Staat ook een stuk in de veel mensen met dyslexie verwante kenmerken hebben van ADD.

Ik ben nog op de ‘ouderwetse’ methode geholpen, stampen stampen stampen, herhalen, herhalen, herhalen.

Mijn broertje is aan de hand van de methode van het boek geholpen, hij moest van alles kleien om er een beeld bij te maken.

Mijn dochter is afgelopen maand getest op dyslexie en we weten sinds vorige week dat ze ook echt dyslexie heeft.

Ze heeft 2x een halve dag onderzoeken gehad. 1ste x een iq test, daarna een taalonderzoek test.
Als de gemeente het onderzoek goedkeurt zijn er geen kosten voor jezelf aan verbonden.
Mocht je daarna willen behalen zijn er geen kosten als ze de ergste dyslexie hebben (ernstig enkelvoudige dyslexie) en wordt het niet vergoed bij 'normale" dyslexie.
Mijn dochter heeft de niet ernstige vorm en heeft daardoor met wat kleine aanpassingen op school al voldoende behandeling.

Ook heeft ze een bewijs van dyslexie waarmee ze recht heeft op bepaalde 'voordelen ' zoals 30 min langer voor een toets, een toets voorgelezen krijgen (dit geld voor haar hele schoollleven).

Mocht je nog vragen hebben? Stel ze gerust.

Mijn oudste van 9 heeft dyslexie, hij heeft de ernstige enkelvoudige vorm, en heeft wekelijks vergoede dyslexiebehandeling op zowel spelling als lezen. We hadden al langer het vermoeden, maar hij moest eerst 3x een E halen op zijn leestoets voordat hij in aanmerking kwam. Bij de jongste vermoeden ze het ook, misschien zelfs wel een beetje heftiger (leesniveau loopt 2 jaar achter), maar omdat die ook ASS heeft, is het een lastiger verhaal. Dan moet je aan kunnen tonen dat de problemen echt komen door mogelijke dyslexie, en niet door de ASS problematiek. Het zit bij mijn man sterk in de familie, bijna alle mannen/jongens hebben dyslexie.

Mijn zoon zit nog maar in groep 2, maar ik acht de kans groot dat hij dyslexie heeft. Het is een combinatie van voor-/moedergevoel (waarschijnlijk ingegeven doordat mijn man en z’n familie dyslexie hebben) en kenmerken die hij nu al vertoont. Zo heeft hij heel veel moeite met cijfers en kleuren benoemen. Het enige wat misschien erbuiten valt, is dat hij juist heel creatief is. Hij zit dagen te tekenen, knippen en verzinnen wat hij daarna kan maken.

Wat me een beetje tegenstaat, is dat hij eerst moet falen voor er een diagnose kan komen. Mijn zoon is er juist eentje die dat heel slecht kan hebben en dan in een neerwaartse spiraal beland. Het is wel bespreekbaar gemaakt, maar de juffen willen hem eerst een kans geven. Hier sta ik ook achter, omdat er op deze leeftijd nog heel veel kan gebeuren in z’n ontwikkeling of juist andere problematiek. Toch blijft er een gevoel van ‘zoek niet verder en laten we hem zo goed mogelijk helpen’ knagen.

Ik ben zelf orthopedagoog en diagnosticeer en behandel kinderen met (ernstige enkelvoudige) dyslexie. De grote lijnen zijn hier al genoemd.

Fiederilsje, ik snap je gevoel. Je ziet het aankomen, maar je kunt niets doen. Dit zou ik echter toch zo laten (ga vooral niet als een gek oefenen!). Pas met een hardnekkige achterstand kan dyslexie vastgesteld worden, dat wil zeggen dat ondanks extra RT de leesachterstand blijft bestaan. Hiervoor is 'falen' dus noodzakelijk en dat brengt natuurlijk de nodige psychische gevolgen met zich mee.

Wat je al wel kan doen, is psycho-educatie. Ga nu al het gesprek met je kind aan over dyslexie (en over leermoeilijkheden in het algemeen), benoem dat ieder mens anders is, zodat hij er zo vertrouwd mogelijk mee raakt. Maak het zo 'normaal' mogelijk. Oefen met een groeimindset, benoem en becomplimenteer het proces in plaats van het resultaat. Zo maak je je kind een stuk zekerder zodat hij sterker in zijn schoenen staat bij een eventuele diagnose.

Nog een tip: de aflevering van het Klokhuis over dyslexie is heel goed om te bekijken voor je het onderzoek gaat doen!

* Edit: met 'niet als een gek gaan oefenen' bedoel ik geen DMT toetsen gaan oefenen enzo! Wel is het belangrijk om veel leeskilometers te maken, dwz elke dag (samen) een paar blz. voorlezen.

Mochten jullie meer willen weten, stuur me even een pm!

Bedankt voor je uitgebreide reactie Tommie! Erg waardevol. Ik ga zeker met je tips aan de slag. Groeimindset ga ik verder uitdiepen, we raken vanuit het natuurlijk ouderschap al erg veel punten daaruit. Niet dat we deze stijl ouderschap fanatiek volgen of beoefenen, maar het heeft de meeste raakvlakken met onze stijl ouderschap. We communiceren erg open met onze zoon (dat merkte de juf zelfs), maar zijn niet specifiek over dyslexie geweest. Ik benoem wel dat ik ook niet alles kan en al 35 jaar heb geoefend op sommige dingen. Vanmiddag hebben we samen een kartonnen schoorsteen in elkaar gezet en ziet hij ook dat het een enorm gepuzzel is voordat het lukt. Op zich denk ik dat met wat we kunnen doen een eind op weg zijn, maar we het net wat meer kunnen uitdiepen. Nogmaals dank!

Goede tip van die groeimindset! Toen ik nog bij een ggz-instelling werkte heb ik daar een aantal workshops over gegeven aan leerkrachten en het is echt mooi om te zien hoe dat voor velen een eye-opener is.

Onze dochter (inmiddels 11 en in groep 8) heeft EED. Toen ze op haar vierde in groep 3 kwam (ze heeft een klas overgeslagen) ging alles goed, behalve het leren lezen. Verschrikkelijk vond ze dat. Uiteindelijk heeft ze op eigen verzoek nog een keer groep 3 gedaan. Maar het probleem bleef nagenoeg hetzelfde: alles verliep geweldig, behalve lezen en schrijven.

Wij vermoedden al snel dyslexie, maar ze was inderdaad eerst nog te jong om getest te worden. Vervolgens haalde ze te hoge resultaten om voor een vergoed onderzoek in aanmerking te komen. Maar omdat we een heel sterk 'niet pluis' gevoel hadden, en school trouwens ook, hebben we haar toen op eigen kosten laten testen. Ze bleek inderdaad EED te hebben, in combinatie met hoogbegaafdheid. Door dat laatste compenseerde ze behoorlijk, en tegelijkertijd zat (en zit eigenlijk) haar dyslexie haar leerhonger in de weg.

Ze heeft toen een jaar ondersteuning gekregen (ook op eigen kosten) en daarmee haalde ze wel iets van haar achterstand in. Technisch lezen blijft lastig, spelling is oprecht een drama, maar begrijpend lezen (toch het belangrijkste denk ik) gaat juist erg goed. Daarvoor haalt ze altijd A-scores.

Ik ben heel benieuwd hoe het volgend jaar gaat op de middelbare school. Ze heeft een VWO+ advies, maar heeft besloten dat het gymnasium niets voor haar is, en dat snap ik wel. Ze is enorm creatief (Fiederilsje: volgens mij zijn kinderen met dyslexie juist vaak heel creatief, omdat ze op een andere manier informatie verwerken en denken!) en kijkt nu naar een VWO school die daar voldoende ruimte voor biedt.

Dit jaar moet ze vanuit school elke week Engelse woordjes leren. De eerste week wist ze keurig alle woordjes, maar had ze vervolgens wel zo'n beetje elke letter die verkeerd kon, daadwerkelijk verkeerd geschreven ?. Nu leert ze haar woordjes met een app, waarbij je het woordbeeld constant opnieuw ziet en moet intoetsen. Sindsdien gaat de spelling van Engels nagenoeg foutloos. Dus het kán wel. Maar het kost wel veel meer tijd en energie dan bij haar broertje, die twee keer naar de lijst kijkt en dan alles prima weet en schrijft. Maar qua doorzettingsvermogen lijkt me dit dan weer een geweldige les!

Succes met jullie traject!

Ik heb vorige week een gesprek gehad met één van de juffen en we zijn het erover eens dat mijn zoon qua vooruitgang muizenstapjes maakt. Op dit tempo gaat hij het volgend jaar echt niet bijbenen en hebben we nu al gesproken over de mogelijkheid van nog een keer groep 2. Ik ben daar zeker niet tegen, mijn zoon toont ook geen interesse voor letters en hij schijnt sociaal-emotioneel ook nog vrij jong te zijn. Enfin, er is nog geen beslissing gevallen.

Maar ik blijf heel erg met mijn gevoel (zorgen) zitten. Ik zie dat hij vrijwel alle kenmerken (nu al) vertoont en dan is hij nog niet eens begonnen met echt leren. Ik maak me vooral erg zorgen dat zijn tere zelfvertrouwen een knauw zal krijgen, of hij nu nog een jaar kleutert of niet. Waar kan ik met m’n vragen terecht? Bij de huisarts of misschien centrum jeugd en gezin?

Kun je het niet al voorleggen bij de iber (intern begeleider) op school?
Helaas is het wel zo dat ze eerst een aantal x een negatieve score moeten halen voordat ze (vergoed) getest mogen worden.
Misschien kan je kijken of je het zelf in werking kunt zetten al (en het dan zelf betalen?)

De IB’er kijkt wel mee, maar ik heb er zelf geen contact mee. Ik moet dat ook even afwachten, want ze zitten net in een overgangsfase in verband met zwangerschapsverlof. Ik heb de voorlaatste keer wel gevraagd wanneer deze in beeld komt, maar toen werd de boot een beetje afgehouden. De juf zei wel dat de mate van niet benoemen van kleuren en cijfers nog niet zo in haar carrière was voorgekomen en ook de IB’er had dit niet eerder in deze mate meegemaakt.

Fiederilsje, onder welke voorwaarden is hij van groep 1 naar 2 door gestroomd?

Persoonlijk zou ik inderdaad school nogmaals vragen of de intern begeleider mee wil kijken, dan wel je vraag door te schuiven naar een orthopedagoog. School heeft hiervoor contacten, maar mocht je dit te lang vinden duren of er geen vertrouwen in hebben, kun je je via je huisarts laten verwijzen.

Mijn zoon is van januari dus hij had ‘al’ 1,5 jaar groep 1 gedaan. De juf van groep 1 had wel benoemd dat hij geen kleuren benoemde, maar had er vertrouwen in dat het wel zou komen. Ze heeft nooit wat over de cijfers gezegd en dat dit wel een voorwaarde zou zijn/worden in groep 2. Dat kreeg ik dus best rauw op m’n dak toen we 3 weken na de zomervakantie een kennismakingsgesprek hadden met de nieuwe juffen.

Ik zie dat hij wel wil, hij kan ook de cijfers schrijven als het maar op volgorde (zoals tellen) is. Toen ik na 12 vroeg of hij 20 kon schrijven, schreef hij 13 op en werd boos (op zichzelf) dat hij het niet goed deed.

Nou ja, ik zal in het nieuwe jaar erop aandringen zelf ook contact te hebben met de IB’er om er meer over te weten te komen. Ik heb het idee dat de IB’er ‘uit de wind’ wordt gehouden om werkdruk te voorkomen ofzo. Het komt namelijk voor dat ze voor de klas staat, maar daar wordt nu aan gewerkt om dat niet meer te laten voorkomen. Bedankt voor je input Ysa!

Innmiddels zijn we heel wat maanden verder en is er inderdaad EED geconstateerd bij onze dochter. Vanaf het nieuwe schooljaar hopen we gelijk een jaarlijks traject op te kunnen starten, op wekelijkse basis komt er dan iemand op school ondersteuning geven aan onze dochter.

Waar ik eerst heel blij was dat het eindelijk bevestigd is, ben ik nu vooral heel erg zoekende.
We merken dat haar zelfvertrouwen heel laag is en ze snel overruled wordt door haar broertje bijv, maar ook door kinderen uit de buurt of klasgenootjes. Ze is zó lief, helpt iedereen en is enorm zorgzaam, ik zou alleen zo graag willen dat ze wat meer voor zichzelf opkomt.

Herkennen jullie dat zelfvertrouwen icm dyslexie?

Volgens mij is dat wel een klassieke combinatie ja. Hopelijk gaat het met de hulp die ze gaat krijgen ook langzamerhand daar ook beter mee. Ze moet wat dat betreft echt weer wat succeservaringen gaan krijgen denk ik.

Heel herkenbaar het zelfvertrouwen. Je maakt fouten die andere niet maken. Je denkt het goed te doen, controleert jezelf en dan nog zit in er een fout in. Je moet out of the blue iets opschrijven maar je weet even niet meer hoe die klank in elkaar zit. Mensen die op je huid zitten en geen ruimte geven je fouten zelf te herkennen en aan te passen. Tot in den treuren moeten lezen lezen en lezen. Stukken tekst lezen en erachter komen dat je helemaal niet onthouden hebt waar het over ging. En ga zo maar door. Nooit een compliment krijgen omdat je zo goed je dictee gemaakt hebt. Niet eerder mogen beginnen met spelen of een ander werkje omdat je eerst je fouten moet verbeteren.
Helaas geen tip’s voor.
Hier een hele lijst met kenmerken/symptomen. Wellicht herken je hier iets uit en kan je daar een positieve draai aan geven?
https://www.dyslexiefont.com/public/med ... slexie.pdf

Heel herkenbaar, probeer haar zelfvertrouwen met kleine puntjes te verbeteren. Niet alleen op het taalgebied, maar in alles. Als ze in andere punten van zichzelf vertrouwen krijgt, dan zal ze al groeien. Even hard gezegd, vorige week had ik een tentamen cijfer terug, net niet gehaald. Ik maakt het tentamen voor de 1ste keer en normaal zit ik dan rond een 3 of 4. Nu had ik een 5.1. Mijn moeder heel enthousiast. Dit is de 1ste keer dat bij de 1ste kans zo een hoog cijfer haalt. Ondanks dat ik baal van die 5.1 na al mijn werk, had mijn moeder wel gelijk en heb ik het vertrouwen gekregen om er woensdag weer tegen aan te gaan.

Qua lezen, laat haar lezen wat ze wil lezen en niet dat wat ze moet lezen. Zorg ervoor dat ze plezier krijgt/houdt in lezen. Ik kreeg altijd van mijn moeder te horen dat ik niet de boeken las van mijn niveau, maar ik las en lees wel heel graag. Dan maar onder het niveau, leesmeters heb ik wel gemaakt en met plezier. Als las ik een stripboek, ik las en ik vond het leuk.
Verder heb ik veel gehad aan particuliere RT, maar dat was ook meer omdat ze er bij mij erg laat achter kwamen (brugklas). Ze hebben mij geleerd om met verschillende strategieën stukken tekst samen te gaan vatten. Deze manieren gebruik ik nog en ik herken ze ook in een tekst.

Voor het goed schrijven van woorden, laat haar zoveel mogelijk schrijven en minder typen. Desnoods eerst schrijven en daarna pas typen ( werkstukken o.i.d.) Op deze manier herleest ze wat ze zelf heeft geschreven en zal ze zichzelf leren verbeteren. Je hersenen lezen wat ze denken dat je hebt geschreven, maar als je er later nog een keer naar kijkt zal ze zelf de fouten leren herkennen en eruit halen. Al haalt ze er in het begin maar 2 van de 10 fouten uit. Ze doet het dan wel zelf.

Waar ik ook veel aan heb gehad is spellingskaarten. Waarop de spelling regels staan. Deze had ik, vooral tijdens huiswerk, naar mij liggen en dan letterlijk met zinsontleding ga ik op zoek naar de juiste spelling. Zodat ik even terug kon kijken naar wat is nu de regel. Kleine hulpmiddelen die ik vooral in prive sfeer heb leren gebruiken om mijn taalniveau te verbeteren.

Ze is nu nog jong en het is echt niet leuk om overal extra energie in te steken, maar helaas werkt de huidige maatschappij wel zo. Waar een 'normale' persoon 1 uur mee bezig is, zal zij misschien 1,5 tot 2 uur mee bezig zijn. Want het kost meer tijd. Probeer na de vakantie op school dit wel aan te kaarten om te zorgen dat ze wel tijd heeft voor spel in de les o.i.d. Vaak is er wel wat mogelijk om bepaalde opdrachten te laten vallen die verdiepend zijn. Zet haar sociale welbevinden op 1, maar realiseer je dat alles haar extra tijd en energie kost.

Is dat in de huidige maatschappij zo SO? Volgens mij is lezen al heel lang een basisvaardigheid die over het algemeen wel belangrijk is.

Oefenen oefenen oefenen is wel echt de key. Leeskilometers maken wordt het ook wel genoemd... en oefenen kan en moet ook leuk zijn! spelletjes als een dier bedenken met de laatste letter van een dier dat jij noemt, en zo maar door. Van alle letters van het alfabet een woord bedenken. Galgje, etc.

Is dat in de huidige maatschappij zo SO? Volgens mij is lezen al heel lang een basisvaardigheid die over het algemeen wel belangrijk is.

Oefenen oefenen oefenen is wel echt de key. Leeskilometers maken wordt het ook wel genoemd... en oefenen kan en moet ook leuk zijn! spelletjes als een dier bedenken met de laatste letter van een dier dat jij noemt, en zo maar door. Van alle letters van het alfabet een woord bedenken. Galgje, etc.

Ja, want ben je minder goed in rekenen dan kan jij je nog redden. Loop je vast met taal wordt je vaak gelijk afgeschreven. Ja het is een basisvaardigheid, maar het wordt even vergeten dat het voor een hoop mensen meer moeite kost en daar wordt minimaal rekening mee gehouden. Zoals Linvi zelf aangeeft. Haar dochter krijgt niet de kans om een les leuk af te sluiten omdat ze druk bezig is met haar taak. Niet omdat haar dochter de intelligentie mist, maar omdat er een taalprobleem achter zit. Is dat eerlijk voor een kind? Ze kan het wel, maar ze wordt afgeschreven op iets waar ze niks aan kan doen. Dan ben ik wel van mening dat in de huidige maatschappij nog niet echt wordt ingesprongen op dit probleem.

Daar leg je wel de vinger op de gevoelige plek SO en waar het meeste onbegrip in zit.
Uiteindelijk ga je beter taal beheersen als je meer leest of veel oefent. Maar als het even geen aandacht meer krijgt moet je het weer oprakelen. Het is helaas niet zo dat er veel basis blijft hangen.

Vergelijk het eens met een hardloopwedstrijd. Als je een x aantal km wilt lopen moet je conditie opbouwen, trainen trainen en trainen.
Dan heb je genoeg basis conditie om een wedstrijd te rennen. Ben je daarna een tijdje niet meer bezig met rennen of je wandelt alleen maar en je wilt weer een wedstrijd gaan rennen dan moet je er weer voor gaan trainen.

Is iemand bekend met een zwak werkgeheugen bij een kind met dyslexie?

Ons logopedist denkt nu aan TOS en vraagt ons (ouders en school) om hem zsm op de wachtlijst te zetten bij Auris. Alleen, als ik de Jos heeft TOS pamflet bekijk, herken ik erg weinig. Maar echt alleen mondelinge opdrachten die hij soms niet goed uitvoert en z’n aandacht erbij houden. Maar ik herken dat in vergelijkbare mate bij andere kinderen in zijn omgeving. Ik wil best meegaan in de constatering ‘zwak werkgeheugen’ en er zullen vast nog wel andere triggers zijn, maar ik ‘voel’ het niet.

Gelukkig hebben we goed contact met z’n juf en de intern begeleider. En deze hebben ook contact met de logopedist.

De juf is echt te gek trouwens. Zoon gaat met veel plezier naar school, ze oefent 1 op 1 met hem, zorgt voor positieve ervaringen. Hij zit lekker in z’n vel, bulkt inmiddels van de zelfvertrouwen en ziet ook in dat hij op dit vlak veel moet oefenen, maar dat hij op andere vlakken echt wel shined. Zoon is zelf (zonder onze stimulans) veel bezig met letters. Schreef van het weekend ‘Sit bedakt Sit’, wat ik onwijs knap van hem vind.

Ik ben sinds dit jaar dyslexie coördinator en hebben nu ook een leerling met een zeer zwak werkvermogen en vermoeden van dyslexie.

Is er nooit eerder gesproken over tos? Vaak komt die diagnose echt al wel eerder aan het licht namelijk.

Wat fijn dat zijn juf zorgt voor veel successen en zijn zelfvertrouwen zo groot is! Dat maakt ook dat hij zelf aan het oefenen gaat!

Nee, nooit. Mijn zoon praat juist met iedereen en echt wel uitgebreid. En al die andere punten die worden aangegeven, herken ik ook niet in meer of mindere mate.

Wat doe je precies als dyslexie coördinator? Klinkt wel mega interessant.