Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Jouw kraamweek

<<

Marin

Gebruikers-avatar

President

Berichten: 44840

Geregistreerd: 16 Nov 2015 15:09

Bericht 15 Sep 2020 20:36

Re: Jouw kraamweek

Ah wat klinkt dat rot Hope! Niet leuk nee.
Let's discover the world together.
<<

Zora

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 18009

Geregistreerd: 31 Aug 2013 20:24

Bericht 15 Sep 2020 20:41

Re: Jouw kraamweek

Luisa schreef:O Zora, dat lijkt mij nou juist verschrikkelijk. Foto’s van tijdens de bevalling.


Ik kijk ze ook nooit haha (ook omdat het meteen na de geboorte even kort niet goed ging met M) maar ervaar ze wel als heel kostbaar. En in de kraamweek ook fijn om met vriend te bekijken en zijn verhaal te horen. Het waren geen full frontal shots hoor! Heel veel foto’s van mezelf in bad, waar zij achter mij stond. In de loop van de foto’s zie je M steeds verder geboren worden maar je ziet niks juicy’s ?
14 mei 2015 ♥ T- kleine held
13 februari 2018 ♥ M - klein feestje
<<

Studiebol

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 5253

Geregistreerd: 01 Sep 2013 14:19

Bericht 15 Sep 2020 20:55

Re: Jouw kraamweek

Wat bijzonder om al die verhalen te lezen, Zora die van jou klinkt bijna als een sprookje en Chiq wat een drama week had jij zeg!

Ik heb eigenlijk geen kraamweek gehad.
Ik ben op dinsdagavond laat in de avond bevallen, 8 weken te vroeg. Ik ben er lichamelijk goed uitgekomen, een enkele hechting voor de mooiigheid zoals de gynaecoloog zei. Ik vond de bevalling op een gegeven moment wel wat stressvol, alles was al x2 aanwezig door tweelingbevalling, en toen zaten we ook nog in de wisseling van de wacht, dus waren er nog meer mensen aanwezig. Gelukkig bleef de verpleegkundige naast mij zitten en heeft ze langer doorgewerkt, daar was ik heel blij mee. Ik had geen idee wat ik moest doen en had haar wel echt nodig.
Maar goed de meiden 8 weken te vroeg, er kwamen dus onderzoeken, moesten in de couveuse. Ik weet nog dat er lieve verpleegkundige waren en die hebben me snachts nog met bed en al naar mijn dochters gebracht en mocht ik ze voor het eerst heel even vasthouden.
Omdat ik goed herstelde moest ik naar huis, er was geen reden om mij in het ziekenhuis te houden, dus ik zou op vrijdag naar huis mogen, aangezien ik slecht sliep in het ziekenhuis heb ik gevraagd of ik niet donderdagavond gewoon naar huis mocht. Dit was oke. Naar huis gaan met lege handen en thuis komen en kijken naar lege bedjes was heel naar. Maar ik heb me toch een partij lekker geslapen toen (voor de bevalling lag ik 10 dagen in het ziekenhuis, met slecht slapen)
Vanaf toen ging ik elke dag naar het ziekenhuis, eerst samen met mijn vriend, maar hij moest weer werken en toen bracht mijn vader of moeder mij. (van mijn moeder mocht ik de eerste week niet zelf auto rijden, ik vond dat dat best kon) Ik bleef dan vaak de hele ochtend in het ziekenhuis, werd tussen de middag weer opgehaald. Dan ging ik thuis slapen, en einde van de dag of avond werd ik weer gebracht en gehaald. Na een week ging ik zelf rijden, en ging het eigenlijk steeds zo door. Sochtends erheen en savonds of einde middag er heen. De verpleegkundige hebben mij/ons vertelt van de luiers verschonen, van het in bad doen, van borstvoeding (wat niet lukte) en daarna flesvoeding.En hoe om te gaan met alle snoertjes waar ze aan zaten, niet meteen in de stress schieten als er een alarm afgaat(dat luktniet echt) Echt wat een geweldige dames waren daar, zo lief en zo behulpzaam, fantastisch.
Na 3,5 week mochten ze naar huis en kregen wij nog een aantal uur couveuse nazorg en dus een kraamhulp. Nou ja na anderhalve dag heeft mijn vriend gezegd dat ze niet terug hoefde te komen. Ze had totaal geen verstand van premature baby's. Wij hadden geleerd de kinderen op hun zij te voeden, nou daar had zij nog nooit van gehoord en meer van dat soort dingen. Ik was ook al goed hersteld van de bevalling, dus voor mij zorgde hoefde ze niet en in het huishouden deed ze ook niets.
Ook zijn de kinderen met sondevoeding naar huis gekomen en ook daar had ze (vond ik) onvoldoende kennis van. Voor de sonde voeding thuis, kwam er ook een team aan huis en hadden we het nummer van de thuiszorg die de sonde kon vervangen als een van de twee het er uit trok.

Nou ja geen kraamweek dus voor mij, maar ik kan niet negatief op de 3,5 week ziekenhuis.
:heart: :heart: 2011
<<

Saga

Major Yipyapper

Berichten: 5514

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:12

Bericht 15 Sep 2020 20:59

Re: Jouw kraamweek

Ik heb ook hele mooie foto's van mijn keizersnede. Er staat een hele felle lamp op mijn buik waardoor je eigenlijk niets bloederigs ziet. Je ziet op een foto dat ze het helemaal open trekken, bijzonder om te zien. En de foto's daarna dat ze zoon uit mijn buik tillen ?

Wij waren onze camera vergeten dus had onze kraamverzorgster die er de hele dag al bij was, haar zoon (die wij ook kennen) zijn camera laten brengen. Ik voelde me toen erg bezwaard maar ben er nu ontzettend blij mee!
10.04.17
<<

Green_Pepper

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 09 Feb 2014 15:55

Bericht 15 Sep 2020 21:11

Re: Jouw kraamweek

Wat een uiteenlopende verhalen zeg. Zo zonde dat een heel aantal geen fijne herinneringen hebben aan hun kraamweek.
Hebben diegenen met zo'n slechte kraamhulp dit ook terug gekoppeld aan de kraamorganisatie?


Bij mijn oudste had ik een kraamweek bijna volledig in bed, ik had zoveel bloed verloren dat ik de eerste 2 dagen niet op m'n benen kon staan. Omdat de bevalling een hele heftige ervaring was geweest, overheerste na de goede afloop veel opluchting dat zoon gezond was en dat ik in het ziekenhuis de juiste medische hulp had gekregen.
De kraamhulp thuis was heel fijn, ze zorgde goed voor me en voelde goed aan waar wij behoefte aan hadden.

Na de bevalling van de tweede mochten we vrijwel direct naar huis. Wat een verschil met de bevalling van de eerste! We kregen twee kraamverzorgsters, de stagiair was een vrouw van 50+ die zelf 7 kinderen had! Niet bepaald een stagiair te noemen dus, eerder een ervaringsdeskundige. Het duo kraamverzorgsters was fantastisch! De ene hield enorm van koken en zorgde er voor dat aan het einde van de kraamweek de vriezer vol eten zat. De ander hield juist van een perfect georganiseerd huishouden, dus alles was netjes en schoon.
Doordat we natuurlijk al een zoon hadden, op dat moment 1 jaar en 10 maanden oud, hielden we het met bezoek wat rustig. Dat vond ik zelf ook wel heel fijn! Maximaal 1 moment per dag bezoek en dan liever wat meer mensen in 1 keer in plaats van verdeeld over de hele dag steeds bezoekjes.
<<

Tabbie

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 10320

Geregistreerd: 04 Sep 2013 12:33

Bericht 15 Sep 2020 21:45

Re: Jouw kraamweek

Mijn kraamweek was een grote bubbel. Onze zoon is geboren op de eerste dag van een hittegolf, dus ik heb de dagen erna nog flink puffend in bed gelegen.
Na de bevalling moesten we eerste 24 uur in het ziekenhuis blijven vanwege dysmatuur. Dat vond ik heerlijk! De verpleegkundige legde alles uit, vriend kon ook blijven en we hebben de eerste nacht in een familiekamer doorgebracht. Ik was zo blij dat ik niet direct naar huis moest en de nacht zelf alles moest uitvinden (tegen de avond bevallen namelijk).

De dag erna heeft mijn moeder de opstart thuis gedaan en de kraamzorg verwelkomd. Dus toen we thuiskwamen voelde dat al fijn vertrouwd en hoefde niet veel meer uit te leggen. Toen hebben we even afspraken gemaakt, zo wilde ik niet dat ze zou koken. Dat was echt mijn ontspanningsmomentje op de dag.

Ook had ik het verder aan niemand nog gemeld. Alleen directe familie wist het. Dus die eerste 7 dagen hebben we heerlijk rustig gehad en geen bezoek. Dat vond ik zo fijn. En ook best een voordeel aan te vroeg bevallen, niemand vroeg er immers naar.

Ze hield me goed in bed, soms vond ik dat onnuttig, maar uiteindelijk heb ik toen veel te veel gewillen en doorgegaan. Dat heeft later flinke klappen opgeleverd. Iets met kraamtranen die niet overgingen, maar de maaltijd vond ik fijn. En vooral elke dag een schoon bed en toilet!
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 7586

Geregistreerd: 31 Aug 2013 23:04

Bericht 16 Sep 2020 09:33

Re: Jouw kraamweek

Bij mijn eerste was mijn kraamweek non existant. Ik beviel met 35+3 met zware pre-eclampsie, heb zelf nog een week in het ziekenhuis gelegen, Lu. Nog 3,5 week. Mijn toenmalige man was ernstig ziek en kon bijna niet naar het ziekenhuis komen, laat staan voor me zorgen. Hij was bij de bevalling maar trok dat eigenlijk amper.
Ik heb bij mijn eigen thuiskomst nog twee halve dagen kraamzorg gehad, maar ik kon dat mens niet zo goed verdragen met haar “nou echt” in allerlei intonaties als antwoord op alles wat ik zei. Ze heeft stofgezogen en fruit voor me gemaakt, maar ik zat het grootste deel van die tijd in het ziekenhuis bij Lu., eenmaal thuis zorgde ik voor mijn man tussen de ziekenhuisbezoeken aan Lu. door.

Ik kwam er bij mijn zwangerschap van F. achter dat ik eigenlijk veel getraumatiseerder was dan ik door had. Lu. is bij me weggehaald en heb ik pas 10 uur later weer kunnen zien. Doordat ik met F. antidepressiva slikte moest hij ook naar de neonatologie. Toen ik dat hoorde (van te voren) schoot ik volledig in paniek. Het heeft me ontzettend veel tranen gekost. Door goede afspraken met het ziekenhuis te maken en me goed voor te bereiden kon ik me er uiteindelijk bij neerleggen dat hij naar de neonatologie moest, maar ik was bijna in staat om stiekem in mijn eentje ergens in een hutje op de hei te gaan bevallen zodat ze mijn baby niet zouden afpakken.

Bij F. is het gelukkig allemaal wat beter verlopen. Mijn huidige man was natuurlijk niet ziek dus hij kon me goed ondersteunen bij de bevalling. Helaas verliep dat uiteindelijk toch niet zo vlot want ik heb urenlang op 8 cm gezeten en verder kwam ik niet. Ik moest gaan persen op de gewone weeën in de hoop dat hij wat verder naar beneden kwam. En dat na 48 uur niet geslapen te hebben. Uiteindelijk is het gelukt, maar van zo’n bevalling wordt je niet echt stabieler.
Daarna heeft hij nog bijna 1,5 uur bij me mogen liggen. Bij me gedronken (wat bij Lu. nooit gelukt is), echt gedronken, hij gaf zelfs melk terug. Toen hij eenmaal opgehaald werd had ik er vrede mee dat hij weg ging, ik ben gaan douchen en ontbijten (hij is om 7.10 u geboren) en daarna mocht ik met bed en al naar de neonatologie. Daar heb ik de hele dag gelegen waarvan een groot deel met hem op mijn blote borst.

Hij moest twee dagen blijven waarvan 24 uur op de neonatologie, in het ziekenhuis ging het super goed, we kregen weinig ondersteuning, we deden het gewoon lekker helemaal zelf.

En toen de kraamweek met de kraamzorg. Door tekorten besloot men gelijk mijn uren te halveren. Ik ben in de kraamweek behoorlijk ingestort uiteindelijk omdat het zo onrustig was, alles moest in die paar uur dat ze kwamen en als ze weg waren moest er ook nog zo veel, we hadden immers nog twee kinderen, bovendien ging de borstvoeding niet lekker en huilde F. veel. Ik had mega veel last van naweeën en ik voelde me met de dag labieler worden.
Ik was ook lichamelijk echt uitgeput en viel na een half uurtje in de woonkamer zitten gewoon om.

Uiteindelijk heb ik om die reden nog wel twee volledige dagen gekregen maar van een andere kraamverzorgster. Daar voelde ik me niet heel fijn bij, ze had nogal wat stellingen waar ik het niet mee eens was. Maar ze was wel lief voor de andere kinderen en doordat ze er acht uur was had ik meer rust.

Ik kijk met betere herinneringen terug naar de eerste dagen en ik ben ook blij dat ik een kraamweek gehad heb deze keer, maar het halveren van de uren terwijl ik juist extra uren had gekregen vanwege mijn psychische gesteldheid heeft me veel gekost.
<<

Framboos

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1819

Geregistreerd: 01 Sep 2013 18:13

Bericht 16 Sep 2020 10:34

Re: Jouw kraamweek

De eerste kraamweek bracht ik door in het ziekenhuis. Zoon was 4,5 week te vroeg geboren. De zorg in het ziekenhuis heb ik als prettig ervaren. Sowieso was het er allemaal vertrouwd omdat ik op mijn eigen afdeling lag. Na een week mochten we naar huis. We kregen toen nog drie dagen een paar uur kraamzorg. De kraamverzorgster was alleen niet heel actief en was nog herstellende van een burn-out. Voor mij idee zat ze meer te kletsen/administratie te doen dan dat ze wat in huis deed. Wat betreft de zorg voor zoon en mij hoefde ze verder niet zoveel want dat liep allemaal wel. Hooguit wat tips bij de borstvoeding, want dat kostte zoon nog erg veel kracht. Al vond ze ook wel dat hij op volledig borstvoeding over kon (had genoeg productie) maar dat kon hij helemaal niet aan qua energie.

Bij de tweede mochten we na 1,5 dag naar huis. We hadden een fijne kraamhulp die ons lekker ons gang liet gaan en hulp bood waar nodig. Ik voelde mij ondanks ruim 1,5 l. bloedverlies (transfusie gehad) wel goed. Zat regelmatig beneden maar probeerde ook juist deze week bewust mijn rust te pakken omdat man de week erna gewoon weer moest werken en ik er dan alleen voor stond overdag met twee kinderen. De borstvoeding liep goed, eigenlijk iets te goed waardoor ik overproductie had en dochter zich continue verslikte. Verder ontfermde ze zich veel over zoon en betrok hem bij dingen. Dit vond ik erg fijn. Op de dagen dat hij naar het KDV was vond ze het maar stil in huis ? Een dag hadden we een andere kraamverzorgster een leuke jongen meid waar we meteen een klik mee hadden. Ze was ook erg actief in het huishouden.

Bij de derde mochten we uiteindelijk zaterdagavond nog naar huis (vrijdagochtend geboren). We kregen nog een uur een opstart. Dit meisje was echt net klaar met haar opleiding en ging ons echt van alles uitleggen volgens het boekje. Dat het onze derde was en ik zelf kinderverpleegkundige ben kwam niet echt binnen. Gelukkig kregen we de volgende dag iemand van eind 40 met veel ervaring die ons lekker ons gang liet gaan. Ze deed super veel in het huishouden, maakte lekker fruitcocktails en lunches klaar voor ons en de kinderen bakte ze pannenkoeken. Ze heeft zelfs twee keer ons avondeten gemaakt. Verder betrok ze de kinderen veel bij wat ze deed en had echt aandacht voor hun. Zo kon ik mijn rust zoveel mogelijk pakken, want was dit keer 3l bloed verloren. Overdag bleef ik meestal wat langer boven en deed ik rustig aan douche en voeden. Daarna was is vaak wel tot ‘s avonds gewoon beneden (met tussendoor een slaapje). Voelde mij verder ondanks alles wel goed. En heb erg genoten van de kraamweek.
2014~2017~2020
<<

Anoniem326

Bericht 16 Sep 2020 10:55

Re: Jouw kraamweek

Ik vond de eerste week juist niet zo leuk. Ik vond het niet fijn om de kraamzorg om me heen te hebben. Een vreemde in mijn huis vond ik niet fijn. Toen kraamzorg weg was begon het genieten pas echt.

Bij de tweeling had ik geen kraamweek. Ik lag met veel pijn van de hechtingen op een stoel/slaapbank ding naast de baby's op de kinderafdeling. Er was geen kraamzorg en de verpleging kwam voor de baby's en niet voor mij. De stoel waarop ik de hele dag zat was niet fijn en ik was heel veel alleen. De verpleging kwam om de drie uur en ik mocht bijna geen bezoek ontvangen op de afdeling. Twee keer per dag alleen maar. Ook kreeg ik geen eten, omdat ik zelf niet opgenomen was. Ik schuifelde zelf dus in de ochtend en middag en avond naar het ziekenhuisrestaurant om daar ongemakkelijk op een stoel te gaan zitten. Ik heb dus veel alleen gezeten, gekolfd en om de drie uur de baby's uit de couveuse gehaald. Maar toen ik eenmaal naar huis mocht werd alles beter en zat ik meteen op een hele grote roze wolk. Ik heb aan het ziekenhuis nog wel meegegeven dat dit beter kan. Ik was ontslagen uit het ziekenhuis en kreeg geen zorg meer. Dat betekent ook geen eten, goed bed of nazorg. En dat terwijl ik na een heftige en gecompliceerde zwangerschap net twee baby's op de wereld had gezet.

Bij mijn jongste dochter ben ik thuis bevallen en was ik meteen weer fit. Ik heb de kraamzorg al eerder stopgezet. Ik kon het zelf en zij praatte de hele dag (over zichzelf). Ze kostte me energie. Toen ze weg was begin het genieten pas echt. Wat een rijkdom met drie kindjes in het huis. Zelfs de nachten waarop ik alleen (echt alleen zonder man) met baby wakker was vond ik echt genieten. Alles stil en vredig en ik alleen met mijn baby op mijn borst. En het voeden vond ik 's nachts ook zo fijn. Ik deed ook gordijn stukje open om de maan te zien. Ik stond daar ook echt bij stil. Dat ik zo moe was en gebroken nachten had, maar dat de nachten met nachtvoedingen van een pasgeboren baby het nooit meer terug zouden komen.
<<

Bisq

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2264

Geregistreerd: 31 Aug 2013 23:39

Bericht 16 Sep 2020 14:13

Re: Jouw kraamweek

De eerste 3 dagen van mijn kraamweek vond ik fantastisch! Wat een genieten. Door keizersnede lag ik nog in het ziekenhuis maar voelde me heel goed. We hebben in die 3 dagen ongeveer 40 mensen op bezoek gehad en heb me helemaal suf genoten. Was zo blij om F eindelijk aan mijn familie en vrienden te laten zien en dat heerlijk in de beschermende omgeving van het ziekenhuis. Zelfs de artsen en verpleegkundigen van de tijd dat ik kanker had kwamen op bezoek. En ook alle gynaecologen die ik in de loop der jaren heb gezien. Zo bijzonder dat iedereen zo blij voor je is.
Eenmaal thuis werd het heel anders, door onze kraamhulp sloeg de onzekerheid toe. Ze wist ook van onze geschiedenis en wilde daardoor alles extra goed doen, terwijl wij meer van het relaxte zijn was zij meer van de regels en een heel vast regelmaat en ritme. Ik heb iedere dag gehuild nadat ze weg was.
Op zaterdag kwamen we thuis, toen ging alles goed met F. Maar het ging door de kraamverzorgster zo snel bergafwaarts dat we op maandagochtend al een andere fles hadden en op speentje 2 zaten. Onze lieve F was van tevreden mannetje veranderd in een foie gras gans, omdat de kraamverzorgster vond dat hij meer moest drinken dan waar we in het ziekenhuis gebleven waren. Wat resulteerde in het weigeren van de fles (achteraf zo ontzettend logisch). En dat in een hittegolf is niet zo fijn. Hij kwam maar niet aan en er werd paniekvoetbal gespeeld, er moest weer iets veranderen, andere voeding, andere houding. Het ging van kwaad tot erger. Tot man op donderdagavond geen contact meer met F kreeg. Wat een hel was dat. Naar de spoedeisende hulp, gelukkig begon hij wel te huilen bij het aantrekken van de jas. Gelukkig daar te horen gekregen dat er niets mankeerde maar extra letten op dat hij voldoende binnen kreeg.
Godzijdank belde de huisarts de volgende dag om te feliciteren en te vragen hoe het ging. Ik had me die hele week zo kut en onzeker gevoeld omdat de kraamverzorgster niet naar me wilde luisteren. Huisarts drukte me op het hart dat als hij weer niet genoeg zou drinken we per direct naar het ziekenhuis moesten gaan en zeggen dat zij daar op stond. Volgende dag dronk hij ineens keurig. Dat was de laatste dag van de kraamverzorgster. De volgende dag ging het weer mis dus de verloskundige gebeld die goed naar me luisterde (had achteraf zelf direct aan de bel moeten trekken, maar kraamverzorgster wilde dat allemaal doen). Binnen een half uur zaten we in het ziekenhuis. Ons werd geadviseerd terug te gaan naar hoe we het ziekenhuis verlaten hadden, hetzelfde flesje, dezelfde houding, dezelfde voeding en dezelfde speen. Meneertje heeft sindsdien nooit meer melk laten staan. Wel nog 3 dagen in het ziekenhuis gelegen om te kijken of het goed bleef gaan.
Dus een prachtig begin, maar naar einde.
<<

Marsy31

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7309

Geregistreerd: 01 Sep 2013 15:19

Bericht 17 Sep 2020 09:20

Re: Jouw kraamweek

Ik herinner me jouw verhalen nog Pompoen met Lu, zo heftig vond ik dat.
Bijzonder dat het zo uiteen loopt qua verhalen.

Ik ben ingeleid en eigenlijk was de bevalling een fijne dag, man en ik hebben veel zitten kaarten en het uiteindelijk pushen ging heel snel. Wel een knip, maar verder prima. Je moet hier in ziekenhuis bevallen en ik had fijne kamer. Man naar huis gestuurd om te slapen en ik met R. alleen op de kamer, vond ik wel spannend! Je moet hier wachten tot ze het meconium hebben laten gaan, maar dat deed R. niet, sterker nog, hij werd behoorlijk levenloos na 2,5 dag. Zuster wuifde het allemaal maar wat weg, maar ik ben niet echt de persoon waar je dingen bij moet wegwuiven, dus ik heb geeist dat de kinderarts zou komen kijken. Die was aan het werk op de eerste hulp op de kinderafdeling dus ben ik daar heengelopen. Daar R. overhandigd die compleet levenloos was en op geen enkele pijnprikkel reageerde. Toen was het net Grey's Anatomy: van alle kanten kwamen dokters aanrennen die snel onderzoeken op R. gingen doen. Zelfs bij het vele misprikken van de naald werd hij niet wakker. 1 minpuntje: ze lieten mij staan, waardoor ik van de hormonen en vermoeidheid daar op de grond zakte. Ik had man net even weggestuurd voor een boodschap, dus toen hij terug kwam waren wij weg. Hij vond me met de hulp van een zuster op de grond op de ER. Lekker dan. Ik wist toen zeker dat ik hem kwijt was.

Uiteindelijk kwam R. wel weer bij (na 24 uur bij mij en 12 uur na de ER onverklaarbaar nergens op reageren) en we weten tot de dag van vandaag niet wat het is geweest. Ze gingen er toen vanuit dat het een erge bacterie was, maar die is nooit gevonden. Ik mocht wel blijven gelukkig en liep elke 3 uur (ze belden mijn kamer) naar de care-kamer om daar R. te voeden, en overdag zat ik daar de hele dag. Na 6 dagen mochten we naar huis.

Ik kon eigenlijk een uur na de bevalling al alles weer. Dat scheelde wel enorm, want ik moest steeds heen en weer naar de afdeling en gelukkig kon ik dat makkelijk. Bij thuiskomst gewoon het leven opgepakt, mijn vader kwam uit Nederland over en hele fijne 2 weken gehad. Geen kraamhulp hier. En toen begon de hel: R. begon vanaf 2,5 week opeens te gillen en is daar mee doorgegaan tot 11 maanden. Gemiddeld 20 uur per dag.
Ook nooit een reden voor gevonden.

We hebben een bijzonder kind met bijzonder rare dingen, hij is altijd de uitzondering en nooit kunnen ze iets vinden, maar hij komt er ook altijd weer bovenop/overheen.
Afbeelding
Afbeelding
<<

DronkenTaart

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 2806

Geregistreerd: 08 Nov 2018 16:38

Bericht 17 Sep 2020 11:12

Re: Jouw kraamweek

Ik had het kraamhotel geregeld omdat ik er alleen voor stond en onzeker was maar ik werd het ziekenhuis zo ongeveer uitgeflikkerd omdat het kraamhotel vol zat. Ik had van te voren nog gevraagd of dat ooit voorkwam. Nee hoor! Was nog eigenlijk te vroeg ook, mn dochter was nog te licht maar het was echt zo naar in het ziekenhuis dat ik toch weggegaan ben. Krom lopend van de pijn overigens want ik ben na een helse opwekking van natuurlijke bevalling alsnog met een spoed keizersnee bevallen.

Thank God voor de kraamzorg. Ze had eigenlijk al meer dan 8 uur erop zitten maar kwam in de avond toch nog bij me langs. Ze moest me de eerste 2 dagen wel aan een collega "geven" omdat ze nog niet klaar was bij haar andere mensen maar die vrouw kwam de volgende dag en wat een schat. Wat een rust. Mn zusje is de eerste nacht blijven slapen en de 2e nacht mn moeder. Mn dochter at slecht en ik werd alleen maar zieker ipv beter. De derde dag kwam de huisarts langs en toen had ik de vrouw die ik dus zou krijgen. Hij bagatelliseerde nogal wat er aan de hand was dus de kraamzorg is hem geflipt. De volgende dag stond hij toch wel geschrokken op de stoep om me in de gaten te houden. Ook ben ik toen in overleg met haar gestopt met bv. Het was een heerlijk nuchter mens die voor me opkwam (ook toen ik het ziekenhuis uitgestuurd werd en al eerder toen ze me niet wilde helpen de bv op gang te brengen) en ik zou niet weten wat ik zonder haar had moeten doen. Ik had verlengde kraamzorg dus meer uren per dag en langer dan een week. Ze kwam er zelf ook van bij want zo veel was er bij mij niet te doen overdag maar ik heb veel bijgeslapen en zij zorgde dan voor mijn dochter. Zo ben ik er toch langzaam bovenop gekomen. Mocht het me ooit nog eens gegund zijn dan is ze de eerste die ik bel.
Niets is dwazer dan wijs te zijn op het verkeerde moment.
<<

Miccie

Gebruikers-avatar

Lady-post-a-lot

Berichten: 1112

Geregistreerd: 02 Sep 2013 07:01

Woonplaats: Den Haag

Bericht 17 Sep 2020 12:03

Re: Jouw kraamweek

Mijn eerste kraamweek was heel fijn op 1 minpuntje na. Ik ben rond de lunch bevallen en rond het avondeten waren we weer thuis. De kraamzorg was een bekende van mij dus dat was echt ideaal. Zij startte alles op, opa en oma's waren op bezoek. In de avond kreeg onze zoon zijn temperatuur niet op orde. Dit bleef zo nadat we van alles hadden geprobeerd. Toen moesten we dus om middernacht naar het ziekenhuis. Hij naar de neonatologie. Lek geprikt om te kijken wat er mis kon zijn. Ik janken en mijn man onrustig. Uiteindelijk kreeg ik een bed toegewezen en zou mijn man midden in de nacht naar huis moeten. Dat vertikte hij en is op een bank in de wachtkamers gaan liggen. De volgende avond zijn we samen thuis gaan slapen omdat dat toch iets prettiger was. We konden via een webcam naar onze zoon kijken. Heel grappig. Hij heeft uiteindelijk 2 nachtjes op een warmtebed gelegen en toen mocht hij mee. Gelukkig konden wij dezelfde kraamvrouw weer krijgen.
Zij heeft die week enorm goed voor ons gezorgd. Lekkere ontbijtjes en alles goed geregeld in huis. Doordat wij haar kende van de sportclub had ze een sleutel waardoor zij in de ochtend zelf naar binnen kon en kon opstarten.
Op de derde dag ging het ineens keihard sneeuwen. Zij heeft nog mooie foto's gemaakt met ons drieën. Erg leuk om dat terug te zien. Doordat onze zoon erg geel ging zien hebben ze nog bloed afgenomen voor geelzucht. De verloskundige is toen voor ons het bloed gaan wegbrengen, want anders had mijn man door de sneeuwstorm gemoeten. Heel fijn en gelukkig waren de waardes goed. We zaten niet te wachten op een tweede ziekenhuisopname.
Ik kon haar in de avond ook appen met vragen. Zo lief en fijn was ze.
Onze zoon sliep wel enorm slecht door reflux. Dat was wel erg pittig. Vooral de nachten braken ons beide op icm borstvoeding.

Bij de tweede was deze kraamvrouw gestopt met haar werk en kregen we dus een onbekende. Dat was toch even schakelen. Mijn man had totaal geen klik met haar. Achteraf gezien hadden we beter om een andere kunnen vragen. Het was uiteraard drukker doordat er al 1 rond liep. Ze ging wel af en toe met hem even buiten spelen en liet ons ook zeker rusten in de middag. Ik denk dat we gewoon enorm verwend waren door de eerste kraamvrouw. Deze vrouw maakte ook verder geen bijzondere dingen. Ik kreeg gewoon een boterham en thee. Kan me nog herinneren dat ik op een gegeven moment zei dat ik mijn eigen ontbijt wel maakte. Had liever dat ze dan de was of iets dergelijks deed.
Zij at met ons met tussen de middag, maar zij at zoveel. Daar hadden we niet echt op gerekend. Ze at zo 5 boterhammen weg. Dat deed mijn man niet eens.

Twee verschillende kraamweken dus. Gelukkig sliep de jongste wel een stuk beter dus de weken erna heb ik intens genoten van de rustige momenten waarop zoon naar de opvang was en zij overdag heerlijk sliep tussen de voedingen door.
Afbeelding

Afbeelding
<<

Kira

Bericht 17 Sep 2020 13:39

Re: Jouw kraamweek

Wst bizar Marsy, dat zoiets hem dan lijkt te achtervolgen, die onverklaarbare dingen.

Ik heb niet 't gevoel dat ik een kraamweek had, m'n schoonouders vonden dat ze alle rechten hadden en kwamen elke dag en wilden C perse zien en vasthouden. Ook als dat niet uitkwam.
Verder dronk C niet uit de horst, hij probeerde wel maar ik had geen toeschiet reflex en het was een rommeltje. M'n kraamverzorgster zei wel elke keer dat hij iets binnen kreeg en dat zou genoeg zijn volgens haar. Hij had wel na de bevalling de eerste melk gehad dus dat was fijn.
Ik was 3r echter niet gerust op maar m'n ex mocht geen flesvoeding gaan kopen van haar want dan zouden we "om" zijn en bv kost nou eenmaal moeite en blabla. Had 't idee dat ze me te jong vond en gemakzuchtig ofzo. 's avonds zat ik C met een theelepeltje te voeren in de hoop dat ie iets binnen kreeg, allebei huilend.
Vrijdagavond wilde ik hem uit z'n bedje halen, en hij was helemaal slap, grauw en geen leven in. M'n ouders waren er en inmiddels had m'n ex toch een pak voeding gehaald. Klaargemaakt en flesje proberen te geven, geen leven.
Verloskundige gebeld en we moesten meteen naar de eerste hulp. Hij heeft een infuus gehad met vocht en na een uur of twee kwam er leven in. We kregen te horen dat we geen dag langer hadden moeten wachten, hij was uitgedroogd en levenloos door het tekort aan voedingsstoffen.
Hij moest blijven tot hij 48u zijn flesjes allemaal opdronk, en een hele lieve zuster zag me huilend kolven en die zei dat flesvoeding ook echt ok is. Ben meteen overgestapt, want hij kreeg toch al fv van het ziekenhuis nu. Zondags mochten we naar huis, toen hebven we nog 3 dagen kraamhulp gehad maar ik wilde alles zelf doen, ik was er echt klaar mee. Had zulke slechte adviezen gehad en m'n moeder gevoel klopte gewoon.
Die andere kraamhulp heeft voornamelijk met m'n ex in de tuin staan roken. En de eerste die we dus hadden is geschorst toendertijd.
<<

Fantine

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 3962

Geregistreerd: 01 Jan 2015 13:05

Bericht 17 Sep 2020 13:49

Re: Jouw kraamweek

Jemig Kira wat een verhaal mbt de bv! Vind het best bizar. Bv wordt zo enorm belangrijk gevonden en lijkt wel alsof soms dan alles er maar voor moet wijken incl. gezondheid van de baby.
<<

Burn

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 9736

Geregistreerd: 19 Jul 2014 17:27

Bericht 17 Sep 2020 14:03

Re: Jouw kraamweek

Bij de oudste hadden we een Fries. Ze was heel aardig, maar praatte graag over haarzelf. Ik miste een klik ofzo. En haar accent was ik echt heul erg zat haha. Ze wilde eigenlijk alles van ons overnemen, wilde alles doen met L. ipv het ons leren hoe het moest. Ze leek soms best teleurgesteld dat wij het zelf gingen doen. Het was in de tijd van de Olympische Winterspelen en ze bleef bij ons schaatsen kijken terwijl haar dienst er al op zat. Dat vond ik wel grappig. Ze liet me ook m'n eigen gang gaan. Achteraf gezien was het denk ik wel beter als ze me meer rust opgedwongen had. Ik had een hele zware bevalling gehad. We hadden nog recht op 2 extra dagen kraamzorg, maar dat hebben we niet gedaan. We waren toe aan even met z'n 3tjes zijn.

Bij de jongste hadden we een vrouw uit een dorp verderop. Die was heel lief, wel wat ouderwets qua regeltjes, maar dat vond ik opzich wel prettig. Ze heet hetzelfde als mij, wat wel apart was. Nog nooit zo vaak mijn eigen naam gezegd in een week haha. Ze was fantastisch met L. Ze heeft ons veel tips gegeven over hoe om te gaan met haar jaloerse gedrag richting haar zusje. Ondanks de Coronasituatie heeft ze echt haar best gedaan er een leuke periode van te maken. We kregen een Paasbrunch van mijn ouders, ze wilde wel even boven poetsen zodat wij konden brunchen. Dat wilden wij niet, ze heeft gezellig met ons mee gebruncht. Ze had allemaal eitjes in de tuin verstopt, die ging ze daarna samen met L. zoeken. Met V. heeft ze niet veel hoeven doen, want dat deden we meestal zelf. Ik had deze keer een veel andere bevalling gehad, waardoor ik ook veel zelf weer kon doen. Mocht er ooit een 3e komen dan zou ik haar wel weer willen.
08♡02♡2018
07♡04♡2020
<<

Anousch

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2291

Geregistreerd: 01 Sep 2013 16:04

Woonplaats: Vuren

Bericht 17 Sep 2020 14:35

Re: Jouw kraamweek

Mijn kraamweek was hel, net zo als de zwangerschap...
De kraamhulp stond savonds op de stoep toen ik weer uit het ziekenhuis kwam.
Het was een oudere vrouw, en zij was niet echt heel uhm begripvol.
Haar laatste dag zei ze "Hij is wel erg geel he", en toen was ze weg.. Ik was alleen, man was werken, zij gaf me net dat extra stukje onzekerheid. Dus ik heb me vreselijk gevoeld, helemaal alleen.
Gelukkig was mijn buurvrouw er die mij mee naar buiten genomen heeft enz. denk dat ik anders zwaar in een depressie terecht was gekomen.

Dus mocht ik weer zwanger mogen worden wil ik zeker een andere kraamhulp... ook van andere organisatie.
Daan 27-06-2018
Yinthe 20-05-2022

Zo dol gelukkig en compleet ♡
<<

Kira

Bericht 17 Sep 2020 19:59

Re: Jouw kraamweek

Fantine schreef:Jemig Kira wat een verhaal mbt de bv! Vind het best bizar. Bv wordt zo enorm belangrijk gevonden en lijkt wel alsof soms dan alles er maar voor moet wijken incl. gezondheid van de baby.


Ja denk dat dit echt aan de kraamverzorgster lag. Ik vond haar over het algemeen heel nors en afkeurend overkomen. Ze negeerde ook m'n zorgen want ik wist gewoon dat hij niks binnen kreeg, maar volgens haar waren die drupje genoeg. Achteraf heb ik te lang naar haar geluisterd, maar je gaat er van uit dat ze weten wat ze doen en het beste voor hebben.
<<

Urban Naked

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15414

Geregistreerd: 31 Aug 2013 20:56

Bericht 19 Sep 2020 19:04

Re: Jouw kraamweek

Wat een wisselende verhalen hier, en helaas een hoop negatieve! Wat jammer.

Mijn eerste kraamweek was wel prima. Ik kwam na 3 dagen ziekenhuis thuis, we woonden toen nog op 60m dus er was voor de kraamverzorgster niet veel te doen. Ik had geen enorme klik met die vrouw maar heb er ook geen last van gehad.

De tweede kraamweek was anders, weer kwam ik na 3 dagen ziekenhuis thuis en ik had gevraagd om iemand die met heel veel geduld de bv wilde ondersteunen, want dat was bij m'n oudste niet gelukt. Toen ze binnenkwam dacht ik even 'huh' want ze sprak vrij slecht nederlands, maar wat een fijne vrouw bleek dat te zijn. Ze was wat ouder en kwam uit Bosnie, ze was zo lief en vrolijk. En hoe ze me hielp met de bv, echt top. Een soort oma was ze en nu ik er over nadenk, ze leek ook wel op hoe mijn oma was: heel groot, vrij fors, lang zwart haar. Ja daar kijk ik wel met een goed gevoel op terug!
#teammaple🍁
<<

Suus

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11282

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:38

Bericht 20 Sep 2020 11:45

Re: Jouw kraamweek

Zo jammer dat sommigen zo'n vervelende kraamweek hebben gehad :(

Ik vond de kraamweken heel bijzonder. Bij de oudste wilden wij niets liever dan naar huis. Vanwege mijn hoge bloeddruk moesten we 24 uur blijven en dochter lag op de neonatologie, omdat de kraamafdeling vol was. Ik vond het heel vervelend dat ik haar niet bij me had, want zelf kon ik nog niet zo ver lopen. Ik vond het ook heel lastig dat er zo gepusht werd met de borstvoeding. Ik wilde heel graag borstvoeding geven, maar door al dat geduw steeds, lukte het bij mij juist niet echt. Ik was blij toen we na ruim 24 uur naar huis mochten. Heel bijzonder om thuis te komen met zijn drietjes. Het hele huis was versierd en er stond een heerlijke taart klaar gemaakt door mijn zusje: zij had onze sleutels om voor onze poezen te zorgen. We hadden een fijne kraamverzorgster, heel jong nog, maar ze hielp waar nodig en liet ons zelf doen wat we zelf wilden doen. Ze kwam maar halve dagen, dat hadden we aangevraagd omdat het ons wat ongemakkelijk leek de hele tijd een vreemde in huis. Dat vond ik toen ook heel fijn. Ze deed veel in huis 's morgens en 's middags hadden we lekker het huis voor onszelf.

Bij de tweede ging ik met een buikgriep de bevalling in (anders was ik waarschijnlijk al 1 of 2 dagen eerder ingeleid), maar tijdens de bevalling voelde ik me ineens weer prima. Het was mijn fijnste bevalling (de enige die ik zo nog eens zou overdoen). We kwamen op oudjaarsdag thuis en hebben de kinderen ook beide wakker gemaakt om middernacht, heel bijzonder zo samen op ons bed door het raam naar het vuurwerk kijken. Maar tijdens de kraamweek merkte ik wel dat ik nog niet hersteld was van de buikgriep, ik had totaal geen eetlust en heb me nog best lang vrij slap gevoeld. Wel hadden we twee fijne kraamverzorgsters die heerlijke fruitcreaties maakten. Maar halverwege de week konden ze niet meer komen vanwege extreme ijzel. De eerste dag vond ik het heerlijk, die rust in huis, lekker met ons viertjes, maar daarna wilde ik mijn familie ook zo graag weer zien, maar ook voor hen was het niet verantwoord om te komen. Maar mijn vader vond het zo sneu voor ons dat hij met heel veel moeite zijn auto schoongekrabd heeft en heel voorzichtig naar ons toe gereden is :heart: Achteraf heel onverstandig natuurlijk, maar ik vond het heel fijn (zit nu ook echt met tranen in mijn ogen :snik: ). Ik voelde me op een gegeven moment wel een beetje opgesloten in huis, wilde zo graag wandelen en pronken met mijn baby. Maar pas na 1,5 week was het buiten niet alleen nog maar ijsbaan en kon ik me voorzichtig naar buiten wagen.

Bij de derde hoopte ik eindelijk op die natuurlijke bevalling thuis in bad. Het ging de hele zwangerschap goed met mijn bloeddruk, tot ik met 38 weken een virusje opliep tijdens een familieweekend (25 van de 40 mensen waren ziek geworden). Dat wist ik toen alleen nog niet en omdat ik niks binnenhield en mijn bloeddruk (daardoor) te hoog was, werd ik ingeleid. Ik vond het prima op dat moment, het kwam heel goed uit dat de baby eerder kwam, omdat mijn vader ernstig ziek was. Het was een vreselijke bevalling (al was mijn bloeddruk wel weer prima), het was echt te vroeg voor J. en voor mijn lichaam. Achteraf hadden we toch moeten wachten, maar ik was wel blij dat hij er was en mijn vader hem nog vrij bewust kon ontmoeten. Ik kon twee dagen niet op mijn benen staan en moest ook twee nachten in het ziekenhuis blijven daarom. Die tweede nacht was heel bijzonder. Mijn man was naar huis met de andere kinderen en ik lag samen met J. in de cosleeper, zo fijn, alleen wij tweetjes :heart:
We kregen een ervaren, vrij drukke kraamverzorgster, maar dat kon ik nu vrij goed hebben. Ze werkte hard, liet ons veel met rust en was heel leuk met onze oudste twee. Ik voelde me al heel snel weer fit en na 1,5 week (het weekend van mijn uitgerekende datum) fietste ik al over Schiermonnikoog: het laatste uitje met mijn vader. Zo fijn dat wij er ook bij konden zijn. Mijn vader maakte het op dat moment al niet zo bewust meer mee, maar die herinneringen en foto's zijn me wel heel dierbaar. De terugweg op de boot keken we wat foto's op de telefoon. Mijn vader zei toen nog: we zien er allemaal blij uit op de foto, ik zie mezelf ook nog genieten, maar ik weet er niks meer van.
26 september 2013
30 december 2015
11 juni 2019
<<

Anoniem309

Bericht 20 Sep 2020 22:22

Re: Jouw kraamweek

Wat fijn om al die verschillende ervaringen te lezen. Ik zal geen kraamhulp krijgen dus ik ben blij dat ik uit jullie ervaring ook wat kan leren. Ergens kijk ik er ook best tegenop om het gelijk helemaal zelf te moeten doen en daar geen hulp in te hebben. Ik heb zo’n vermoeden dat ik op het forum nog heel veel ga vragen en van jullie kan leren.

Kira, wat lijkt me dat verschrikkelijk. Zelf wil ik ook heel graag bv geven maar ik had ook al bedacht dat het waarschijnlijk wel beter is om een pak flesvoeding te hebben staan just in case. Het lijkt me echt verschrikkelijk als je je baby niet genoeg voeding kan bieden met alle gevolgen van dien. Gelukkig waren jullie er nog op tijd bij.

Mijn eigen kraamweek na de geboorte van Y was natuurlijk alles wat het niet had moeten zijn, maar we waren die week bij mijn schoonouders en dat heeft me heel veel steun gegeven. Het was echt fijn om bij hen te zijn, samen te kunnen praten en verdriet te kunnen delen. Een hele intense en verdrietige week maar waarin ik zo dankbaar ben voor hun steun, liefde, knuffels en alles wat ik op dat moment nodig had.
Vorige

Terug naar Zwangerschap & kinderen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers