Welkom op Zeg maar Yes!

Ik denk dat de sportschool ook wel een ander verhaal is omdat je individueel sport maar ik heb echt veel vriendinnen van hockey. Met een teamsport gaat dat best snel denk ik (als je een klik hebt). Ik ervaar dat ook niet zo, dat het moeilijk is oprechte vriendschappen op te doen (en woon ook in de hoofdstad zoals je weet haha).

Ja klopt, maar een teamsport lukt mij natuurlijk niet met m'n gezondheid. Dus dat is niet altijd een optie. En het ligt ook zeker aan mij hoor, ik ben niet zo snel vertrouwd met iemand. Maar hoor het wel van meer mensen dat ze moeite hebben met vriendschappen opbouwen in de stad, anderen zullen dit ongetwijfeld weer anders ervaren inderdaad.

Volgens mij is de vrienden-maak fase voor veel mensen de school en studietijd en wordt het daarna wel lastiger ja. Omdat je dan minder intensief met elkaar omgaat wat het moeilijker maakt; omdat het vrienden maken in bepaalde fases/situaties een minder natuurlijk doel an sich is omdat veel vriendengroepen al gevormd zijn; of omdat je vrije tijd op latere leeftijd vaak wel vol zit ofzo? Bij mij zijn er na mijn studie ook geen echte vriendinnen meer bij gekomen. Wel de afgelopen jaren veel leuke collega’s gehad die zo vriendinnen hadden kunnen worden maar dat verwaterde toch na wisseling baan. Maar heb zelf ook niet actief geprobeerd daar echte duurzame vriendschappen van te maken, had wel gekund denk ik. Zou er andersom ook best voor open staan, maar het zit gewoon niet meer zo in m’n systeem dat vrienden maken.

Via werk, een teamsport, clubje, forum of viavia (andere vriendinnen) lijkt me nog het meest succesvol.

Ik heb nu wat vriendschappen aan de basisschool van mijn kinderen over gehouden.
Bijvoorbeeld de vriendjes of een oudercommissie en helpen op school.

Waar zit jij Sam? Toch in Brabant? Ik zit op de grens van Brabant en Gelderland.

Mijn nieuwste vriendschappen zijn ontstaan op m’n werk en in studies. Ik heb hele fijne vriendschappen overgehouden aan mijn vorige baan en een post-hbo van een paar jaar terug.

Nu ben ik met een nieuwe baan bezig en een nieuwe studie. Van de baan verwacht ik geen vriendschappen, van m’n studie weet ik het nog niet.

Ik heb door mijn werk ook wel enkele vriendschappen opgedaan. Maar ik merk wel dat ik daar echt zelf actief in moet investeren. Het gaat niet zo ‘vanzelf’ als tijdens mijn studie bijvoorbeeld. Veel mensen die collega’s toch echt als collega’s voor tijdens werktijd. Ik probeer dus zelf wel initiatief te nemen om dan af en toe ook iets buiten het werk af te spreken. Bij de een leidt dat dan tot gewoon leuke collega’s worden, bij een enkeling toch wel tot iets wat ik een vriendschap zou noemen. Maar dat zou ook zo weer dood kunnen bloeden als ik er geen moeite voor blijf doen. Veel moet wel vanuit mij komen, ook omdat veel anderen jonge kinderen hebben en daar druk mee zijn.

Ik heb op zich wel genoeg vriendinnen maar het zijn wel allemaal losse vriendinnen. Mijn vriend heeft sinds 10 jaar niet echt contact meer met zijn vrienden. Dat is verwatert. Hij heeft het druk met werk, met ons gezin en heeft ook geen tijd en behoefte aan (nieuwe) vriendschappen. Ik vind het soms wel jammer. Wij hebben dan ook geen bevriend stel waar we bijvoorbeeld leuke dingen mee kunnen doen zoals uiteten gaan of een dagje weg. Dat vind ik soms best jammer. Hoe zit dat met jullie partners?

Ik heb op zich wel genoeg vriendinnen maar het zijn wel allemaal losse vriendinnen. Mijn vriend heeft sinds 10 jaar niet echt contact meer met zijn vrienden. Dat is verwatert. Hij heeft het druk met werk, met ons gezin en heeft ook geen tijd en behoefte aan (nieuwe) vriendschappen. Ik vind het soms wel jammer. Wij hebben dan ook geen bevriend stel waar we bijvoorbeeld leuke dingen mee kunnen doen zoals uiteten gaan of een dagje weg. Dat vind ik soms best jammer. Hoe zit dat met jullie partners?

Ben jij mij? Ik heb precies hetzelfde en mijn vriend heeft ook hetzelfde als jouw vriend. Wij hebben dan gelukkig wel nog een paar bevriende stellen inmiddels maar ik zou heel graag een groepje vriendinnen willen hebben.

Ik heb op zich wel genoeg vriendinnen maar het zijn wel allemaal losse vriendinnen. Mijn vriend heeft sinds 10 jaar niet echt contact meer met zijn vrienden. Dat is verwatert. Hij heeft het druk met werk, met ons gezin en heeft ook geen tijd en behoefte aan (nieuwe) vriendschappen. Ik vind het soms wel jammer. Wij hebben dan ook geen bevriend stel waar we bijvoorbeeld leuke dingen mee kunnen doen zoals uiteten gaan of een dagje weg. Dat vind ik soms best jammer. Hoe zit dat met jullie partners?

Mijn man heeft een vriendengroep van 12 jongens. Aantal van hun hebben ook een vriendin, dus wij zijn wekelijks wel met andere stellen. En sommige meiden uit die groep zijn inmiddels ook vriendinnen geworden die ik gewoon zonder de mannen zie.

Zelf ben ik wel tevreden over mijn aantal vriendinnen. Vooral omdat het echte vriendinnen zijn die me al meermaals hebben laten zien dat ze écht om me geven en er altijd voor mij zijn. En dat is voor mij heel waardevol.
Sommige heb ik nog van de middelbare school en de rest ken ik beetje via via. Een van hun was destijds de vriendin van een vriend van mijn man. Via haar verjaardag klikte ook met andere vriendinnen van haar en nu zijn we een heel hecht groepje.
En ik heb een vriendin die ik gewoon een keer bij de wc tijdens uitgaan heb ontmoet ?

Ik heb nu wat vriendschappen aan de basisschool van mijn kinderen over gehouden.
Bijvoorbeeld de vriendjes of een oudercommissie en helpen op school.

Waar zit jij Sam? Toch in Brabant? Ik zit op de grens van Brabant en Gelderland.

Ik ook. Dan ben ik benieuwd waar je woont. Mag ook in een PB (als je het natuurlijk wil vertellen).

Ik stuur je wel een pb!

Ik vind het jammer dat mijn eerdere vriendschappen vanuit school, studie etc verwaterd zijn. Niet dat ik echt die personen mis, maar het lukt me de afgelopen jaren niet meer om echt diepere contacten op te bouwen. Ik ben toch vooral druk met m'n gezin en m'n werk en daardoor bleef er minder tijd en energie over om in potentiële nieuwe vrienden te steken. Ik heb wel leuke contacten opgebouwd met buren, met moeders uit m'n zwangerschapscursus en op het schoolplein. Ik ben weer veel socialer geworden en actief in rollen als klassenouder en oudercommissie. En toch blijven veel contacten oppervlakkig. De stap om bijvoorbeeld een moeder van dochters vriendinnetje eens uit te nodigen om af te spreken zonder kinderen daarbij maak ik dus niet. En andersom stappen anderen dus ook niet op mij af met die vraag.

Ik ben de afgelopen tijd een aantal "vriendinnen" kwijtgeraakt door verschillende redenen.
Een vriendinnengroepje waarbij ik echt nog heel lang heb aangemodderd, gesprekjes proberen te voeren 1 op 1 om te kijken of het te redden viel. Achteraf zie ik het nu zoveel helderder, en was deze groep totaal niet geschikt voor mij. Het IQ lag een stuk lager, het denken en het gespreksniveau daardoor dus ook. Twee van de drie zijn familie dus ik zie die twee nog af en toe (gewoon aardig), maar dat was het dan ook. Vind het nog steeds heerlijk dat ik daar niet meer aan vast zit.

Een andere vriendin was jarenlang een van mijn beste vriendinnen en haar man al vanaf geboorte beste vrienden met mijn man. Met die vriendin gaat het nu al zeker 3 jaar niet goed op persoonlijk vlak. Omdat wij dat weten ketst ze ons blijkbaar af. Ze heeft in de loop der jaren ook flink wat kwetsende dingen tegen me gezegd en hierdoor is het langzaam verwaterd. Ze gaat nu om met mensen die niet weten dat er heel veel mis is en ze wil geen hulp. Tot groot verdriet van haar man en kinderen want haar man heeft het er erg moeilijk mee. Dat krijgen we dan nog mee via mijn man. Maar zij zien zich ook niet meer, alleen via app. Ik heb hier wel heel veel verdriet om gehad. Ondertussen heb ik geaccepteerd dat ik er niets aan kan veranderen en dat het is wat het is. Dit was ook een vriendschap met een koppel dat mijn man en ik dus ook samen kwijt zijn nu.

Ik heb nog een andere vriendinnengroep en dat is al jaren echt fantastisch. Jammer genoeg zien we ons maar eens in de 2 maanden. Een van die meiden is mijn allerbeste vriendin en ik zie haar los ook nog. Zij is ook echt mijn maatje en we kunnen echt alles bespreken. Dat is ondertussen nu ook al een vriendschap van dik 25 jaar. Denk niet dat dat nog stopt. De andere 2 meiden zijn ook supertof en we liggen met veel dingen op 1 lijn. Zij zijn allemaal kindloos en dat merk je helemaal niet. Hoewel eentje nu zwanger is en dat vind ik echt geweldig.

Dan heb ik nog een vriendin waar ik al jaren bevriend mee ben. We spreken om de zoveel tijd een avondje met zijn tweetjes af en dat is altijd echt heel gezellig. Soms spreken we ook samen af met de kinderen. Ik hecht veel waarde aan onze vriendschap, vooral de laatste tijd.

En met een van mijn nichtjes trek ik de laatste jaren ook weer veel op. Haar dochtertje is bijna even oud als onze dochter en dat is extra leuk. We zien ons regelmatig en we bellen vaker.

Ook heb ik een mannelijke vriend, hij was een collega van mijn man en hij is ondertussen ook heel goed bevriend met mij geraakt. Mijn man noemde hem toen ze samenwerkten ook vaak de mannelijke versie van mij in veel dingen Was wel grappig. Nu ze niet meer samenwerken is het nog steeds een goede vriendschap. Hij behoort ook tot de mannelijke vriendengroep die we hebben met nog 2 andere mannen. We zien hun regelmatig. Omdat ze allemaal geen partner/kinderen hebben komen ze meestal hierheen en dan koken we uitgebreid en daarna spelen we spellen, en doen we vooral heel veel eten!

Mijn man heeft nog een aantal losse vrienden waar hij mee afspreekt, en nog een groepje waarmee hij een hobby uitoefent.

We hebben ook nog wat andere vrienden maar die zien of spreken we zo weinig dat het ondertussen kennissen zijn.
Ik heb ook het idee dat mijn/ons leven vol genoeg is. Ik weet niet of we op dit moment in ons leven ook tijd zouden hebben om meer mensen erbij te hebben.

Conclusie: Omdat ik een aantal vriendschappen kwijt ben geraakt had ik het idee weinig vrienden te hebben. Maar ik besef me nu dat ondanks dat het er minder zijn, deze vriendschappen veel en veel waardevoller zijn. And in the end is dat het allerbelangrijkste.

Ik heb op zich wel genoeg vriendinnen maar het zijn wel allemaal losse vriendinnen. Mijn vriend heeft sinds 10 jaar niet echt contact meer met zijn vrienden. Dat is verwatert. Hij heeft het druk met werk, met ons gezin en heeft ook geen tijd en behoefte aan (nieuwe) vriendschappen. Ik vind het soms wel jammer. Wij hebben dan ook geen bevriend stel waar we bijvoorbeeld leuke dingen mee kunnen doen zoals uiteten gaan of een dagje weg. Dat vind ik soms best jammer. Hoe zit dat met jullie partners?

Dit komt me bekend voor. Mijn vriend heeft één vriend waar hij af en toe eens wat mee ging eten, maar dat is ook helemaal aan het verwateren. Af en toe spreekt hij eens iets af met een collega, maar dat is ook maar zelden. Ik vond dat altijd maar vreemd, nog steeds wel een beetje, want ik vind mijn vrienden juist erg belangrijk en haal daar ook energie uit. Hoewel ik wel merk dat ik sinds ik moeder ben mijn agenda wel een stuk minder vol plan met sociale activiteiten, maar dat is logisch. Maar hij heeft vooral behoefte aan tijd voor zichzelf en voor ons gezin, naast zijn fulltime baan.

On topic: de laatste jaren heb ik weinig tot geen nieuwe vrienden gemaakt eigenlijk. Ook niet echt behoefte aan, maar ik denk dat het wel leuk is om over een paar jaar bijvoorbeeld wat moeders van school te leren kennen o.i.d. Verder denk ik dat een gedeelde hobby, interesse of sport inderdaad vaak een goede basis is voor nieuwe vriendschappen. En het forum! Ik ken vier van mijn vriendinnen via dit forum en daar ben ik heel blij mee!