Welkom op Zeg maar Yes!

Ik vond in mijn zoektocht alleen een topic over narcose bij jonge baby's.

Onze dochter is 2,5 en krijgt een oproep om een moedervlek te verwijderen dat zal na de zomervakantie zijn. Wij denken zelf ergens in september.
De kinderchirug gaat hem onder narcose verwijderen.
Ik heb daar zelf heel veel moeite mee, vooral door wat er in het verleden is gebeurd met mijn andere dochter.

Ik en mijn man hebben ook nog nooit een narcose gehad. Wat zijn jullie ervaringen en heeft een van jullie kinderen van die leeftijd een narcose gehad? Wat was het herstel?

Dat moedervlek zelf kanker is schat de dermatoloog nihil. Daarom is er geen spoed bij het weghalen. En moeten we ons geen zorgen maken.

Mijn jongste dochter is voor een operatie onder narcose gebracht. Dat is goed gegaan, maar ze is wel overstuur eruit gekomen. Ze heeft de hele afdeling bij elkaar gegild. Ik kreeg haar ook niet rustig. Ze heeft zeker twee uur gekrijst.

Dit klinkt niet als een succesverhaal. En het was ook vervelend. Maar de operatie was wel nodig. En een dag later vertelde ze trots dat ze geopereerd was in het ziekenhuis en een ballon had gekregen. Dus ja.

Maar ik snap je gevoel. Ik vind narcose ook eng. Voor mezelf en al helemaal voor mijn kinderen. Gezien je angst zou ik het extra doorspreken bij de anesthesist. Ik was er overigens bij toen ze onder narcose werd gebracht. Dat vond ik ook akelig. Ik moest zelfs huilen (en ik huil bijna nooit), dus ik werd echt overvallen door mijn emoties.

Mijn zoon is onder narcose geweest toen hij 3 was voor het herstellen van een navelbreuk. Hij ging onder narcose via een kapje. Gaan ze dat bij jullie dochter ook op die manier doen idd via een infuus?

Hier werd in het ziekenhuis vanalles uit de kast getrokken om het voor kinderen zo leuk mogelijk te maken. Hij mocht bevoordeeld en zwaailamp mee naar de ok, toen hij daarnaartoe gereden werd moest hij die boven zijn hoofd houden en heel hard taaatuuutaatuu roepen. Dat vond hij geweldig. Weet je of ze bij jullie in het ziekenhuis ook zoiets doen?

Het kapje zelf ging gemakkelijk, maar hij was al pufjes via een toeter gewend, dus dat scheelt natuurlijk. 1 van ons mocht bij hem blijven totdat hij sliep. Dat was heel snel. Hij kreeg het kapje op en mocht Olifantje in het bos zingen. Hij begon rustig te zingen en zakte toen rustig in slaap.

Ze zouden bellen als hij op de uitslaapkamer kwam, zodat ik weer naar hem toe kon. Ik kreeg de waarschuwing dat hij dan wel wat raar zou kunnen reageren door de narcose. Maar hij zat al rechtop toen ik bij hem kwam met een ijsje "kijk mama, ik heb ijs". Nadat hij de helft op had werd hij weer moe en heeft weer geslapen. Toen hij weer wakker was mochten we hem mee naar huis nemen. Thuis heeft hij nog weer even geslapen en daarna hebben we niks geks meer aan hem gemerkt.

Hier dus een positief verhaal.

Ik zag er zelf heel erg tegenop, maar kijk er heel goed op terug.

Sterkte alvast!

Ik zal misschien de vreemde eend zijn, maar ik vind narcose HEERLIJK. Ik 'slaap' voor mijn gevoel zó lekker. Ik heb nooit negatieve ervaringen gehad met narcose (4x gehad). Vraag wel of ze anti misselijkheidmiddel toedienen in het infuus. Ik ben er twee dagen megasuf van maar daarna eigenlijk niets aan de hand. Mijn zusje is met 3,5j aan haar ogen geopereerd, ook geen verdere klachten.

Ik vind het wel een heftige stap voor zoiets ‘kleins ‘ eigenlijk. Ben het dus met je eens. Mijn dochter is onder narcose geweest voor een ingreep en was overstuur bij het in slaap vallen en wakker worden en mijn zoon als baby hetzelfde. Het is idd niet zomaar iets en als het enigszins op een andere manier kan zou ik zeker doorvragen of eens informeren bij een andere arts.

Krijgen jullie nog een gesprek met de anesthesie daar? Ik zou dat zeker aanvragen en dan vragen hoe ze het aanpakken en of ze tips voor jullie hebben qua voorbereiding.
Het allerbelangrijkste bij een kindje onder narcose brengen is rust. Hoe een kindje in slaap valt zal ook effect hebben op hoe het weer wakker wordt. Tuurlijk kan een kindje overstuur zijn als het moet gaan slapen, hier doe je helaas niks aan maar het scheelt al een heel stuk als het team rustig is de ouders rustig zijn en het kindje eventueel vooraf al heeft kunnen oefenen met een kapje bijvoorbeeld, of filmpjes kijken over hoe narcose werkt (speciaal voor kinderen). Ik werk zelf voor een deel in een kinderziekenhuis en zo pakken ze dat hier aan.

Verschillende verhalen. Nu mag er sowieso maar één ouder mee dat wordt mijn man. Omdat ik bang ben in paniek te raken ik heb niets voor niets emdr gehad voor het verwerken van het overlijden van mijn dochter. Zij is in mijn armen overleden. Dus lijkt het mij niet verstandig om bij de narcose te zijn.

We zijn nog niet bij de kinderchirug geweest dus ik weet niet hoe ze het hoe ze het gaan doen. Maar jouw verhaal klinkt wel goed Patsy. Dat maakt het gelijk minder eng voor die kleintjes.

En hij moet weg Charles. Die kleintjes kun je niet plaatselijk verdoven ze bewegen daarvoor teveel.
Het is natuurlijk niet zomaar een moedervlek. Dit is er een met kans op een melanoom. Die halen ze bij volwassenen ook weg. De dermatoloog heeft haar eerst onder controle gehad, maar nu is hij 3 mm gegroeid en veel meer zwarte plekjes zijn erin gekomen. Daarom is het verstandig om weg te halen. Bij mijn man in de familie komt ook huidkanker voor. Dus better safe than sorry.


Ook een goede tip BG. Gaan we zeker doen.

Er zijn ook bijv. nijntje boekjes te vinden over het ziekenhuis. Is dat nog een idee? Beseft ze zelf al wat er gaat gebeuren of heeft ze geen idee?

Er zijn ook bijv. nijntje boekjes te vinden over het ziekenhuis. Is dat nog een idee? Beseft ze zelf al wat er gaat gebeuren of heeft ze geen idee?

Ze heeft geen idee. Ik wil ook niet te vroeg alles helemaal uitleggen. Maar als ee nu al de oproep krijgen omdat iemand uitvalt wil ik wel iets in huis hebben waar we haar mee kunnen voorbereiden.
Ze weet wel dat ze hem gaan weg halen en zij dan slaapt.

Die boekjes zijn ook een goede tip.

Ik ben zelf al een aantal keren onder narcose geweest en vind het heerlijk. Wakker worden met een uitgerust gevoel.
1 van mijn kinderen heeft een operatie aan haar ogen gehad, verstopte traanbuisjes. Ze ging erg onrustig de narcose in en kwam er ook zo uit. Dit was mij van te voren al verteld. Hoe zij de narcose in gaat, zo komt ze er ook weer uit.

Ik denk dat het ziekenhuis hier ook wel veel in doet. Bij mijn dochter kwam een pedagoog met ons praten. En mijn dochter werd stap voor stap voorbereid. Met IPad, pop, foto's en boekjes. Desondanks ging ze er overstuur in en overstuur uit, maar wellicht heeft deze vorm van ondersteuning bij andere kinderen meer effect. Ik had zelf geen tijd om mijn dochter voor te bereiden want in de ochtend kreeg ze klachten en dezelfde middag werd ze nog geopereerd (ontstoken voet, verkeerde bloedwaarden en hoge koorts (die niet zakte). Maar in het ziekenhuis is er alsnog een pedagoog ingeschakeld om ons voor te bereiden.

Als het goed is krijgen jullie nog wel een gesprek met anestesie. Dan kun je sowieso vragen om verdovende zalf met pleisters voor op haar handjes.

In het AMC, waar S steeds is, proberen ze eerst via de hand een infuusje te prikken ipv een kapje. Via een infuus in slaap vallen is vaak prettiger, vertelden zij, minder angst ook. Zo'n kapje moet toch op je gezicht en ruikt niet heel lekker.

S is natuurlijk een stuk jonger, maar ze is tot nu toe elke keer goed onder narcose gegaan, wel met een kapje omdat het infuus niet lukte. Na de narcose duurde het even voor ze goed wakker was. Daarna lekker wat eten en in de avond wel eerder naar bed.

Dochter is heel vaak onder narcose geweest. Eigenlijk ging dat altijd met “slaapmelk” via het infuus, soms als ze bijna weg was met een kapje nog even. Het is heel spannend en zeker voor die kleintjes, ik zei altijd tegen de verpleegkundigen doe maar zo snel mogelijk dus als je op de ok bent zo snel mogelijk toedienen, hier hoe langer het duurde hoe meer angst en het moest toch gebeuren.

Het verschilde hoe ze bijkwam soms heel snel en soms nog heel slaperig, ik gaf toen nog borstvoeding dus ging altijd bij haar op bedje liggen en gelijk voeden, dat kalmeerde altijd. Let op dat sommige ook erg misselijk zijn na de narcose en ik zorgde altijd voor wat lekkers voor daarna omdat ze toch nuchter er in moeten en vaak daarna wel trek hebben. Succes alvast!

Als het goed is krijgen jullie nog wel een gesprek met anestesie. Dan kun je sowieso vragen om verdovende zalf met pleisters voor op haar handjes.

Dit idd. Dat werkt heel goed.

Lieve raven, ik snap dat je daar angstig voor bent. Het is ook zo heftig wat je hebt meegemaakt en het is ook gewoon heel logisch dat dit je onrustig maakt. Het is ook best heftig dat dat moet voor een relatief kleine ingreep. Fijn dat je man in ieder geval meegaat.
Zelf heb ik narcose al meerdere keren als prettig ervaren (mits Ik medicatie krijg tegen misselijkheid) Je bent dan gewoon echt in diepe slaap en in ene keer wordt je langzaam weer wakker en is de operatie voorbij. Maargoed ik heb verder geen tips maar wil je wel sterkte wensen. Kan me voorstellen dat dit weer angst en herinneringen oproept.

Zoon is onder narcose geweest toen hij 19 maanden was. Hij kwam er prima uit, kreeg een ijsje. Alleen ik vond het moeilijk hem te zien wegglijden (dat was wel na 4 dagen zware ‘epileptische’ aanvallen dus wellicht was het de max voor mij qua wegvallen). Maar daartegenover ben ik net als Chiq - ik vind narcose heerlijk! 2 weken geleden nog gehad.

Onze zoon was ruim 2 toen hij onder narcose ging voor een korte ingreep. Wel was hij flink overstuur toen hij wakker werd. Daarna mocht hij meteen naar huis vanaf de uitslaapkamer. Tot we bij de auto waren was hij ontzettend boos. Wij dachten door de narcose. Kregen hem met geen mogelijkheid vast gezet in de auto, maar wat bleek, hij dacht dat hij nog mocht spelen in de speelkamer na afloop ? en wilde dus terug het ziekenhuis in om te gaan spelen. Thuis was hij alles alweer vergeten en heeft ook geen last gehad van de narcose naar mijn idee.

Onze zoon was 3 toen hij onder narcose moest voor buisjes en neusamandelen knippen.

We hebben pas een paar dagen van te voren verteld dat hij naar de dokter in het ziekenhuis moest en dat de dokter zn oortjes ging beter maken.
Ik heb hem toen het filmpje van Jul en Julia (van de julianatoren) laten zien, speciaal gemaakt om je kindje voor te bereiden op narcose.

In het ziekenhuis zelf kreeg hij een kapje te zien die gebruikt werd voor de narcose.

Hij is heel rustig in slaap gevallen en kwam wel wat paniekerig eruit, hij was papa kwijt (man was mee gegaan naar de ok). Maar toen hij papa zag was het goed en heeft hij alles over zich heen laten komen.

Wij hebben hem best goed kunnen voorbereiden maar kan me voorstellen dat het met een 2 jarig kindje wat moeilijk is.

Gelukkig vele fijne verhalen. En ook daarna niet veel last meer ervan.
Ook fijn om te horen dat ze in de ziekenhuizen veel uitleg geven en de kinderen ook gerust stellen.

Hahaha Framboos. Wat een lekker kind. Fijn dat hij gelijk mee naar huis mocht na de narcose.
Ik hoop dat dat hier ook mag.

Ook van degene die zelf onder narcose is geweest is het fijn om te horen dat het voelt als een diepe slaap.

Hier ging zoonlief met 3,5 voor de 1ste keer onder narcose.
Hier ging het erg goed, met kapje (stinkt erg naar olifantenscheten werd hem verteld door de anesthesist) hij kwam er wel helemaal in paniek uit maar dat kwam door de pijn van de operatie en niet door de narcose.
De 2de keer vond hij het wat enger (was 8 weken daarna) bang om na het slapen weer veel pijn te hebben, maar ook deze keer was hij best rustig.
De laatste keer (was toen 7) vond ie het echt heel eng en super spannend (hoe ouder hoe spannender gaat hier wel op) toen stribbelde hij wat tegen bij het kapje opzetten maar toen ik zei dat hij rustig kom worden werd hij dat ook en viel toen rustig weg.

Hij is na alle narcoses wel erg misselijk geweest nog (ook meerdere malen medicatie daarvoor gehad) maar mocht wel op de dag zelf elke keer (begin avond) mee naar huis. Daar sliep hij vaak snel in de avond en eten deed ie vaak pas vanaf de volgende dag weer 'normaal'

Onze oudste is met 13 maanden onder narcose gegaan. Wel een stuk jonger dus, maar dat is heel goed gegaan. Ze was wel heel boos toen ze haar in slaap brachten, ze moesten haar haast in de houdgreep nemen om het kapje op haar mond te houden. Dat vond ik heel moeilijk om te zien. Ze hadden me gewaarschuwd dat de kans groot was dat ze er ook boos uit zou komen, maar dat was niet. Ze had wel enorme dorst en lag nog knikkebollend in mijn armen. Toen ze een beetje wakker was, zat ze al snel weer te spelen. De eerste nacht thuis is ze wel in paniek wakker geworden, maar heeft toen bij ons verder geslapen. Ze was nog wat vermoeider de dag erna, maar verder was er echt niks van te merken.

Drie weken geleden is S onder narcose geweest. Het ging allemaal heel relaxed, we kregen met meerdere tegelijk een uitleg over het hele gebeuren. En ze had een kapje mee waar de kinderen mee konden oefenen. Dat vonden die peuters heel interessant! Ik vond het een duidelijke uitleg van de pedagogisch medewerker. Het onder narcose brengen vond ik wel heftig! Ze was wel meteen vrolijk wakker. Daarna 2 ijsjes gegeten en na een uurtje waren we weer thuis.
Het eerste wat ze wilde was eten, ze had flink honger! Daarna heeft ze ruim 4uur geslapen, en toen was ze alweer als vanouds.

Sterkte met jullie kleine dame

Nog bedankt voor de laatste reacties.
Die had ik helemaal gemist.

Ik heb net telefonisch een consult gehad met 3 verschillende afdelingen.
De apotheek, anestetist en de opname verpleegkundige.

Wij krijgen heel veel foldertjes en brieven daarin staan links naar video's die we samen kunnen kijken.
Ik vond het wel even heftig om het door te spreken. Vooral van de beademingsbuis. Pfff.
Ik heb ook gezegd dat ik deze gesprekken allemaal doe, zodat ik alle informatie heb en hopelijk wat rustiger ben.
Maar dat mijn man mee gaat. Blijkbaar komen nu vooral mama's mee. Want de verpleegkundige zei gelijk oh een papa. Waarop ik het verhaal verteld heb en gezegd heb dat ik bang ben om in paniek te raken.

Ze wordt 14-9 geholpen.

Fijn dat je zoveel informatie hebt gekregen Raven. Merk je ook dat je daarook daadwerkelijk rustiger door wordt? Fijn dat er in ieder geval nu een datum bekend is en dat je nog even tijd hebt om je erop voor te bereiden. Hopelijk valt het uiteindelijk toch een beetje mee. Succes met het mentaal voorbereiden hierop.

Ik wordt er helaas niet rustiger van.
Wij gaan wel nog die filmpjes kijken.
Ik hoop dat het dan beter wordt.