Welkom op Zeg maar Yes!

Het begint te zakken. Niks is niks. En wat is ook niks. M’n ezelsbruggetje is nu ‘wat?!’ ‘Niks!’

Nouja. Voor mij werkt het geloof ik.

Het mag tegenwoordig allebei, maar ik ben #teamUN. Ik vind bij onbepaalde woorden verwijzen met ‘wat’ echt intens veel mooier en het heeft volgens mij ook nog steeds de voorkeur. Of in elk geval mijn voorkeur.

Zie: https://taaladvies.net/taal/advies/vraa ... wat_alles/

Is goed hoor!

Die droom over de middelbare school heb ik ook heel vaak, inderdaad dat ik terug moet om alsnog mijn vwo-diploma te halen. In die droom gebeurt het altijd dat het schooljaar al een paar maanden oud is en ik er opeens achterkom dat ik al die tijd vergeten ben om met wiskunde bezig te zijn en ik dan heel snel moet gaan bedenken hoe ik dat in kan halen zonder dat de wiskundeleraar erachter komt. Ik heb ook wel eens gedroomd dat ik weer in de brugklas moest beginnen en dat mijn oud-klasgenoten inmiddels allemaal voor de klas stonden.

Aan het eind van de droom herinner ik me dan wel vaak dat ik al een diploma heb en dan moet ik heel veel moeite doen om dat diploma weer geldig te maken.

Het mag tegenwoordig allebei, maar ik ben #teamUN. Ik vind bij onbepaalde woorden verwijzen met ‘wat’ echt intens veel mooier en het heeft volgens mij ook nog steeds de voorkeur. Of in elk geval mijn voorkeur.

Zie: https://taaladvies.net/taal/advies/vraa ... wat_alles/

Is goed hoor!

Gelukkig ?.

Ik ben ook team June en Urban Naked, en helemaal in shock dat het ineens allebei mag.

Ik ben ook team June en Urban Naked, en helemaal in shock dat het ineens allebei mag.

Ik heb dat moment ook gehad een tijd geleden. Geef jezelf de tijd om het een plekje te geven.

Het weerhoudt me zelfs ervan om te solliciteren bedenk ik me nu. Bij alles wat ik lees denk ik 'dat kan iemand vast beter'. En eigen successen op bepaalde gebieden waren in mijn ogen vast niet moeilijk te realiseren of door toeval zo ontstaan. Eigenlijk echt zonde dat ik daar zo over denk.

Heel erg herkenbaar dit stuk.
En de rest wat jullie schrijven ook. Ik heb mezelf daar echt wel mee tegen gehouden en heeft het lang geduurd voordat ik nu op deze plek zit. Had minstens 10 jaar sneller gekund als ik mezelf door die angst niet zo had tegen gewerkt.

Ik denk dus ook al 20 jaar ongeveer dat mijn mentor in 5havo tegen mij heeft gezegd dat ik dom was. En ik weet het dus niet zeker, maar in mijn hoofd heeft ie dat gezegd. Maar misschien heb ik het er ook wel van gemaakt omdat ik zelf bang was dat ik het toch niet zou kunnen.

Ik heb ook last van het imposter syndrome en mijn zus ook. Wij kunnen het beide niet direct in verband brengen met onze opvoeding, maar het zal er toch ergens in gebakken zitten. Ook een stukje bescheidenheid misschien?

Oh en die dromen heb ik ook! Zowel van de havo als van het hbo als van de master en dan heb ik echt de neiging mijn diploma's midden in de nacht op te zoeken.

Ik moet nu dus op zoek naar een nieuwe baan en kan me gewoon niet voorstellen dat ik weer ergens word aangenomen. Heel vervelend gevoel.

Bliss wat vervelend

Die droom over de middelbare school heb ik inderdaad ook, ik moet mijn wiskunde dan opnieuw doen en snap er helemaal niets meer van. Terwijl dat een van mijn beste vakken was vroeger. En dat denken dat ze er op mijn werk ineens achter komen dat ik heb lopen klooien herken ik heel erg. We hebben nu een nieuwe collega en de vorige bleek toch wel wat steekjes te hebben laten vallen en dan denk je wel zie je wel ik val vanzelf een keer door de mand.

Oh grappig ik wist niet dat het een naam had. Ik heb het ook en ben er vorig jaar voor in therapie geweest. Het is gelukkig wel beter geworden sindsdien maar op minne momenten of als het op het werk niet goed gaat, dan denk ik heel vaak van 'zie je nou wel, je bakt er niks van'. Door die gedachten ben ik vorig jaar ook uitgevallen.

Heel herkenbaar van die houding m.b.t. werken. Ik heb die gedachten ook vaak. Momenteel werk ik in een vakgebied waar ik niet voor geleerd heb en dat versterkt het ook nog eens, want ik heb geen bewijs voor mezelf om te laten zien dat ik het kan. Terwijl ik in de dagelijkse praktijk heel veel werkzaamheden op kan pakken, me in een discussie over beleid/visie prima kan verdedigen en collega's nooit aangeven dat het niet goed zou zijn. Toch blijven er gedachten dat er een dag komt dat ik 'ontmaskerd' ga worden. Wat Caro aangeeft over solliciteren, dat zou ik ook heel lastig vinden en ik denk dat het mij ook zou tegenhouden.

Ik denk dat weinig van jullie weten dat ik momenteel een ambt vervul in de kerkenraad (bestuur) van mijn kerk.

Dat ik best veel nummers van de Jeugd van Tegenwoordig uit mijn hoofd ken haha.

Dat ik ooit als 16 jarige gebiologeerd was door de tweede wereld oorlog, hierdoor veel veteranen uit Amerika heb ontmoet. Hierdoor in Amerika ben geweest als 17 jarige in mijn eentje, allerlei oorloggerelateerde plaatsen in Europa heb bezocht met deze veteranen en nog heel wat persoonlijke spullen uit die tijd heb.

Ik ben een groot fan van Taylor Swift . Heb alle albums en luister haar muziek vaak.

Grappig om te lezen over dat impostor syndrome, ik kende de term nog niet maar ik moet bekennen dat ik er stiekem ook wel wat last van heb. Toen ik voor mijn huidige baan aangenomen werd was de gedacht nadat de euforie was vervaagd; 'shit, ze zijn er ingetrapt, en nu?'

Grappig om te lezen over dat impostor syndrome, ik kende de term nog niet maar ik moet bekennen dat ik er stiekem ook wel wat last van heb. Toen ik voor mijn huidige baan aangenomen werd was de gedacht nadat de euforie was vervaagd; 'shit, ze zijn er ingetrapt, en nu?'

Oh dit is herkenbaar! Hier heb ik dus serieus last van met autorijden. Eind vorig jaar mijn rijbewijs gehaald maar ergens voelt dat helemaal niet als verdiend ofzo. Precies zoals jij het beschrijft, alsof ze erin getrapt zijn. En of er op elke straathoek en in elke auto om me heen incognito agenten zijn die me dan van de weg af halen. Ik rij ook echt veel te weinig en rij het liefst met iemand naast me omdat dat veiliger voelt ofzo. Nu inmiddels al een week of 4-5 niet meer achter het stuur gezeten.
Als ik rij, gaat het trouwens wel prima en rij ik ook meteen echt lange stukken. Het is meer de drempel van de auto pakken. Parkeren ben ik geen held in en daarom doe ik snelle dingen liever op de fiets of lopend.

Haha het hele forum aan het imposter syndrome!

Grappig om te lezen over dat impostor syndrome, ik kende de term nog niet maar ik moet bekennen dat ik er stiekem ook wel wat last van heb. Toen ik voor mijn huidige baan aangenomen werd was de gedacht nadat de euforie was vervaagd; 'shit, ze zijn er ingetrapt, en nu?'

Ik heb zo hard bij mijn collega van m'n vorige werk staan huilen omdat ik dacht dat hij altijd mijn werk deed en ik het echt niet zelf zou kunnen. Sloeg natuurlijk nergens op.

Ik herken dat ook wel. Maar misschien ben ik gewoon niet zo zeker over mezelf. Toen ik nog maar net bij mijn huidige werkgeefster werkte, kreeg ik te horen dat ik veel te bescheiden was geweest met de sollicitatie en dat ze daardoor echt verbaasd waren van wat ik allemaal kan.
Dat liever dan andersom natuurlijk.


Ik denk dat veel mensen van mij niet weten dat ik een cyste in mijn hoofd heb waardoor ik vaker dan gemiddeld hoofdpijn heb.

Ik heb aangeboren Nystagmus, een oogziekte. Mensen weten het niet, omdat ik het in vrij milde mate heb, ik er in het dagelijks leven bijna geen last van ondervind en je het normaal niet aan mijn ogen ziet, behalve als ik heel moe ben en iemand aan moet kijken, dan wiebelen mijn ogen als een gek.

Oh in die categorie weet ik er wel eentje! Ik zie altijd mouches volantes, ookwel zwarte stipjes, rondvliegen. Dat zit in het glasvocht. Ik ben er destijds mee naar de oogarts geweest en die zei dat ik er mee moest leren leven. Op sommige momenten kan ik me er echt dood aan ergeren, maar vaak zie ik het ook niet.

Oh in die categorie weet ik er wel eentje! Ik zie altijd mouches volantes, ookwel zwarte stipjes, rondvliegen. Dat zit in het glasvocht. Ik ben er destijds mee naar de oogarts geweest en die zei dat ik er mee moest leren leven. Op sommige momenten kan ik me er echt dood aan ergeren, maar vaak zie ik het ook niet.

Dit heb ik ook! Eigenlijk alleen last van als ik naar buiten, naar een lichte lucht kijk.

Oh in die categorie weet ik er wel eentje! Ik zie altijd mouches volantes, ookwel zwarte stipjes, rondvliegen. Dat zit in het glasvocht. Ik ben er destijds mee naar de oogarts geweest en die zei dat ik er mee moest leren leven. Op sommige momenten kan ik me er echt dood aan ergeren, maar vaak zie ik het ook niet.

Dit heb ik ook! Eigenlijk alleen last van als ik naar buiten, naar een lichte lucht kijk.

Ik ook, maar dacht ook eigenlijk dat dit normaal was en iedereen dit had? Of waarschijnlijk bedoelt Dee toch iets anders dan wat ik bedoel. Als ik google op mouches volantes herken ik het wel

Volgens mij wordt het ook wel floaters genoemd. Dat heb ik ook weleens. Maar wel irritant als je dat altijd hebt zeg!

Ik heb het altijd, sinds mijn 12e ongeveer geloof ik. Bij elke beweging die mijn ogen maken zie ik ze gaan, ongeacht een lichte achtergrond (dan is het inderdaad veel erger. Als ik naar de lucht kijkt, lijkt deze soms te glitteren bijvoorbeeld). Mijn ogen schijnen oké te zijn, maar zulke dingen maken me soms wel bang.