Welkom op Zeg maar Yes!

Ah Geel, wat jij als suggestie geeft is een hele mooie manier om het verdriet positief te bevestigen. Ik ga 'm onthouden voor als ik eens een vriendin wil steunen. Mooi gezegd.
En wat dubbel verdrietig eigenlijk dat je schoonmoeder na al die jaren dan nog steeds niet er over kan praten met een (waarschijnlijk nog dierbare ook) lotgenote. Dan deel je hetzelfde soort leed maar kan je nog altijd niet echt elkaar vinden erin.

En ja ik heb het destijds wel hier gezegd op 't forum maar niet echt nadruk op gelegd hoor. Ik vond het met name opvallend dat m'n intuïtie zo klopte.

Wat verdrietig voor je Marin.

Mijn schoonvader door de bocht: Goh M zal wel ons enig kleinkind blijven want jullie doen er wel over om kinderen te krijgen. Of komen er nooit kinderen bij jullie. Dan genieten wij maar des te harder van M...

Ik denk ook dat het ligt aan wat je meegemaakt hebt. Ik heb geen kinderwens en kan me dus lastig verplaatsen in hoe het is om een miskraam te hebben of zwanger te zijn. Kan me voorstellen dat ik daarin veel sneller een lompe opmerking zou maken daardoor.

Anderzijds krijg ik vaak lompe opmerkingen over m'n handicap ('goh, zonde van zo'n mooi meisje' of juist 'nou, gelukkig heb je wel je uiterlijk mee') en dan bedenk ik me maar dat ik blij voor hen ben dat ze niet beseffen dat ik liever gewoon zonder pijn zou leven omdat ze er geen weet van hebben.

Overigens zijn sommige opmerkingen hier sowieso lomp hoor! Mij werd online een keer gevraagd of ik dan 'als een mongool loop' want dan had ie niet zo'n behoefte om af te spreken met me.

Sommige dingen die mensen uitkramen. Werkelijk waar...

Ik kreeg pas relatief laat mijn eerste relatie (op mijn 23e).

Voor die tijd heb ik regelmatig de vraag gekregen of ik soms lesbisch was ??‍♀️

Oja haha.. Die vraag krijg ik nog steeds Chava, omdat ik alweer heel lang vrijgezel ben. Echt zo vaag!

Ik had maar een kleine buik en nog kreeg ik (van mannen) de ‘grappige’ opmerking; weet je zeker dat het er geen twee zijn?

Ja vooral rondom zwangerschap of verlies kunnen mensen soms echt zo lomp en kwetsend zijn.

Mijn schoonmoeder had een week na het overlijden van onze dochter ook een heel kwetsende opmerking. We logeerden bij hen en omdat mijn man al jaren ruzie heeft met zijn broer, maar deze mogelijk wel langs kon komen, zei mijn man dat hij dan naar boven zou gaan. De oplossing voor de situatie was er dus al, maar mijn schoonmoeder bleef maar doorzagen over hoe moeilijk het voor haar was dat haar kinderen ruzie hadden. Uiteindelijk zei ze: “misschien snap je dat pas als je zelf kinderen hebt”. Dat was zo enorm kwetsend en ongepast voor de situatie waar we in zaten. Gelukkig zag ze zelf ook snel in dat ze dat nooit had mogen zeggen en hebben we het ook weer heel snel uitgepraat.

Ouch wat pijnlijk Tuttebel. Gelukkig had ze t snel door.

Wat gek om al die oude forumnamen te zien en ik heb geen idee waar deze forummers zijn gebleven zoals Steep, Siamsa, Zelda, Lady Starstruck, dropveter, slakje etc. Waar zijn al deze mensen? Even off topic.

Ja he vond ik ook toen ik het vanmiddag terug las.

Ja word er helemaal nostalgisch van haha. Ook mensen die best veel posts achter hun naam hebben staan maar je ziet ze nooit meer hier.

Ouch wat pijnlijk Tuttebel. Gelukkig had ze t snel door.

Ja, ze kwam het ook echt huilend goedmaken. Normaal gesproken in mijn schoonmoeder echt het liefste mens op aarde, maar deze hele week was zo emotioneel en die dag waren er bij haar ook heel veel spanningen. Toen ze het allemaal uitlegde snapte ik ook wel dat dit totaal niet haar normale houding was en dat ze het gewoon ook heel moeilijk vond allemaal. Ik was ook heel blij dat de opmerking tegen mijn man was en ik op dat moment niet in dezelfde kamer was want anders weet ik niet hoe ik had gereageerd.

De meest lompe opmerking die ik heb gehad tijdens de zwangerschap van V: je hebt zo'n kleine buik omdat je te veel sport en dat is enorm ongezond voor je kind.

En na de bevalling: Oh ik dacht dat vrouwen die borstvoeding kregen p.ornotieten zouden krijgen, waar zijn die van jou dan? Ik stond echt met mijn mond vol tanden toen.

Bij mijn vorige baan vroeg iemand waar mijn assistent was. Ik zei toen dat ze thuis zat met een dikke enkel (verstuikt).
Zegt ze: wat heb je gezegd? Ik heb een rikke reet en ik ben er toch ook?

Ik heb best overgewicht en was toen best onzeker. Ik vond het vooral erg dat ze het zei waar iedereen bij was. En dat ze zelf ook altijd aan het lijnen was en daar altijd lekker over konden kletsen samen.

Mijn broer heeft een handicap. Wat vaak als scheldwoord gebruikt wordt.

Vaak zeg ik er niks van als iemand het gebruikt. Maar soms maak ik een opmerking terug. ‘Jaaah maar zo bedoel ik het niet’ ect. Etc. Krijg ik dan als verweer te horen. Ik kan mij daar zo aan ergeren.

*

We hadden een andere auto met een vrij licht plafond (bekleding). Daar zaten allemaal kleine stippen op, alsof er een fles cola in de auto gespoten had. Dat moest nog eens schoongemaakt.
We gingen naar een feestje en een vriend van ons reed met ons mee. Het was ongeveer een maand nadat m'n vader overleden was (aan een hersenbloeding).
Zegtie ineens; Jezus wat is er met die bekleding gebeurd, heeft er iemand een hersenbloeding gehad?


Buiten de lompheid ook gewoon ontzettend onnozel.

Wat kunnen mensen toch misselijk uit de hoek komen zeg!

Tuttebel, dat is enorm pijnlijk. Zelfde voor Savi, bah!

Flore, zo'n opmerking zou me echt boos maken!

Ik ben zwanger van ons eerste kindje en er is me al een aantal keren gevraagd of de zwangerschap gepland is! Hoe kom je erbij om dit te vragen?