Welkom op Zeg maar Yes!

Ben je blij met het leven hoe je het leidt/inricht? Hoe voel jij je meestal? Welk cijfer geef je het nu? Waar ben je blij mee en wat zou je eventueel nog willen veranderen?

Ik ben heel erg lang heel erg ongelukkig geweest met mijn leven. Maar sinds een jaar ben ik echt tevreden met mezelf en mijn leven. Ok, momenteel even niet, omdat ik al in de vierde week griep zit, maar ik leef nog. Ik heb een leuke baan, gezellige collega's, een man die van mij houdt, een hond die voelt als mijn kind, ik woon in een huis in een heel klein dorp en alles voelt alsof het zo moet zijn. Momenteel heeft het leven het cijfer 8.7. Ik vind dat we financieel sterker moeten staan. Mijn man is alleen schilder en heeft net drie natte maanden achter de rug. We hopen dat hij maandag weer begint en dat maakt dat het al meer richting de 9.3 kruipt. Het is goed zo en dat heb ik heel lang niet gevoeld.

Mijn leven is niet in balans door heel lang te weinig slapen. Daardoor heb ik niet altijd energie om leuk te doen. Qua hoe mijn leven momenteel ingericht is, ben ik wel tevreden. Naast de slaap zou ik geen dingen willen veranderen. Ik ben blij dat ik genoeg tijd neem voor mezelf en ik hoop dat de komende drukke periode enigszins te kunnen bewaren.
Nu ga ik verhuizen en aan een nieuwe baan beginnen. Beide erg zin in, voor de balans niet direct gunstig. Maar uiteindelijk juist wel ?.

Mooie vraag, goed om af en toe bij stil te staan!

Mijn leven is goed in balans momenteel en ik ben bijna altijd tevreden, meestal zelfs gelukkig op het moment. Natuurlijk zijn er dingen die ik meer of minder zou willen, maar de dingen die ik daar voor op zou moeten offeren is het me (nu) niet waard. Dus dat betekent dat het goed is zoals het nu gaat.
Ik zou bijvoorbeeld een dag meer willen werken om mijn functie breder te kunnen invullen en meer diepgang te kunnen geven. Alleen wil ik op dit moment niet minder thuis zijn, want ik geniet ook echt van mijn twee dagen thuis, de dinsdag is mijn dag samen met de jongens en gaan we er meestal op uit. Op vrijdag ga ik altijd even met ze naar mijn moeder, de supermarkt en plan ik huishoudelijke taken. Voor de diepgang op het werk volg ik momenteel een opleiding, daarmee hoop ik ook met mijn huidige uren mijn functie leuker te kunnen maken.
Qua lijf en gezondheid ben ik tevreden, ook hier is het weer de balans. Ik zou best nog vijf kilo af willen vallen, maar ik vind de levensstijl qua eten en bewegen dat ik nu heb heel prettig, dus het is goed zo. Ik ben blij met hoe ik eruit zie, meestal dan, en besteed meer aandacht aan kledingstijl, haar en make-up.

Het enige wat niet in balans is, is de intimiteit in mijn relatie. Ik zou willen dat ik daar meer behoefte aan heb, maar daarbij zitten wat dingen mij in de weg. Ik kan steeds beter duiden voor mezelf wat voor mij triggers zijn, zowel positief als negatief, daardoor kan ik er bewust op inspelen. Verder is mijn relatie overigens wel heel fijn gelukkig, dit zit ons (nog) niet in de weg.

Mijn leven was heel erg in balans en na de hele emotionele achtbaan rondom de geboorte van onze dochter begint dat gelukkig nu weer een beetje terug te komen. Ik ben veel in de natuur, heb weinig stress, een lieve man, woon op een rustige plek met veel mooi weer en ben bovenal heel erg mezelf. Ik heb tijd voor hobbies en heb inmiddels ook leuk werk waarbij ik ook weer veel sociale contacten op doe. Maar rond de geboorte van mijn dochter was ik zo intens verdrietig dat ik mezelf daar echt niet in kende. Ik ben eigenlijk altijd vrolijk en om dan zo triest te zijn, mezelf af te zonderen en die intense golf van emoties die me steeds weer overviel, vond ik mezelf echt niet leuker maken. Maarja, tegenhouden kon ook niet. Inmiddels gaat het gelukkig weer wat beter, hoewel het me soms nog wel overvalt. Maar inmiddels ben ik wel weer meer mijn oude vrolijke zelf weer. Ik geeft mijn leven nu een 7. Ik wordt vooral heel blij van mijn rustige leven en dat ik gewoon mezelf kan zijn. Wat ik nog zou willen veranderen is het feit dat ik nog heel graag een kindje wil. Maargoed, wellicht gaan we daar na de verhuizing aan werken.

Ik merk dat mijn balans heel kwetsbaar is en ik om het minste of geringste uit balans kan raken. Daardoor voelt het regelmatig niet in balans. Vooral werk/privé vind ik een uitdaging. Ik vind mijn werk leuk en haal daar voldoening uit, maar soms denk ik ook wel eens; werkte ik maar niet, dan zou ik thuis/privé regelmatig wat rustiger en relaxter zijn. Ik heb gelukkig wel geleerd om op werk niet meer uit balans te raken, dat vind ik heel fijn dat ik weet hoe ik dat voorkom.

Ik ben wel gelukkig overigens, dat heeft er niet mee te maken.

Hoe zit dat bij jou Lot?

Gympie, zoals jij het beschrijft, zo voel ik me precies. Het is een heel kwetsbaar lijntje waarop ik balanceer. Ik moet nog even drie maanden volhouden, dan is mijn opleiding achter de rug en komt er hopelijk weer wat meer rust in mijn leven. Ik vind mijn baan erg leuk en ben ook blij dat ik de stap gewaagd heb. Maar daaromheen voel ik me niet heel happy en dat speelt eigenlijk wel al langer. Misschien moet ik er toch weer eens wat mee gaan doen, maar het is ook weer niet zo erg dat ik die stap daadwerkelijk neem.

Wat een mooi onderwerp.
Ik word verdrietig van mijn antwoord want mijn leven is eigenlijk in geen enkel opzicht in balans...ik zit niet echt op mijn plek op mijn werk. Ik zou graag iets heel anders doen, maar ik weet niet zo goed wat. Thuis gaat het redelijk. Maar ik heb vaak het gevoel tekort te schieten. Ik zit gewoon niet lekker in m'n vel en dat beinvloed alles denk ik. Ik hoop dat de lente me nieuwe energie geeft!

Dit is een beetje een rare tijd om hem in te vullen voor mij. Voor 17 januari zou ik gezegd hebben dat mijn leven in balans is, net genoeg werk om het niet teveel te vinden. Ik had het toch wel behoorlijk druk, met name de mental load die ik natuurlijk helemaal zelf heb als ouder zonder partner. Persoonlijk voelde ik me prima, heb in december m'n relatie verbroken wat een goede zet was, dus ik gaf mijn leven een 8,5.

Nu zit ik thuis, ben in een keer in een gat gevallen qua werk. Ik kon niks meer, mijn zoon en ouders hebben alles over moeten nemen thuis. Enorm frustrerend en heb menig potje gehuild.
Eind mei verloopt mijn contract, alle krachten worden namelijk overgenomen door een ander uitzendbureau maar die nemen geen zieke mensen over. En tegen die tijd ben ik nog niet fatsoenlijk op de been. Dus de toekomst qua werk is onzeker, heb gelukkig m'n bedrijf nog waar ik vanaf april weer mee ga beginnen.
En dan is mijn been nog een onzekere factor, ik krijg een brace om de stand te verbeteren, heb na de operatie een licht X been eraan over gehouden en mocht die brace onvoldoende werken word ik volgend jaar weer geopereerd.
Dus kortom, ik zit in een onzekere tijd en geef mijn leven nu een 6,5.

Nee ik vind m'n leven niet echt in balans. Wel is het heel stabiel en rustig. Maar voor meer balans zou ik meer aan zelfontplooiing moeten doen en dat doe ik simpelweg te weinig doordat ik niet werk. Vind ik niet erg, komt wel weer, maar daardoor vind ik het niet in balans, het is te eenzijdig. Maar dus wel heel stabiel en dat vind ik voor deze levensfase belangrijker.

Wat erg Kira, dat het zulke verstrekkende gevolgen heeft .

Redelijk in balans. Door 4 dagen te gaan werken ervaar ik veel meer rust. Op die vrije dag kan ik mooi zaken plannen/huishouden en wat voor mijzelf etc. doen. Qua werk mag het wel wat uitdagender, maar goed in de branche waar ik nu werk zijn de arbeidsvoorwaarden top dus zo maar overstappen doe ik ook niet.
Enige waar ik wel eens aan denk is een vriend die al jaar geen contact meer met mij wil na een vriendschap van 30 jaar. Ik blijf dat zo zonde vinden ook al is het zijn keus.
Daarnaast knaagt het geen kind hebben soms, maar ik zie zelf en partner zo tegen de babyfase en het inleveren van de vrijheid die ik nu heb dat het er waarschijnlijk niet van gaat komen. Inmiddels ben ik een beetje naar andere opties aan het kijken.
Voor de rest geniet ik wel van de best veel vrije tijd en vrijheid die ik nu heb. Cijfer: 7

Mooi topic met open antwoorden tot nu toe .

Is mijn leven in balans, haha goede vraag wel. Wat is balans? Als ik opsom hoe mijn leven er uit ziet ben ik super blij, ik ben zwanger, heb een super fijne relatie, prettig huis in de leukste stad van Nederland (haha), leuke vriendengroep, lieve familie en een best goede baan. Ik vind mijn werk nu niet altijd even leuk, maar gezien mijn zwangerschap is het ook niet het goede moment om daar heel drastisch iets aan te doen denk ik. Dus meestal ben ik in balans maar soms laat ik me iets teveel meeslepen in mijn werk en stress daaromheen. Ik voelde me altijd echt blij en positief en merk dat het toch wel regelmatig invloed heeft op mijn gemoedstoestand, dat is jammer. Maar over het algemeen geef ik mijn leven op dit moment een 8.5.

Ik vind dat mijn leven in balans is. Ik ben erg gelukkig meestal en dankbaar voor alles om mij heen. Mijn kinderen, man en ouders zijn gezond. Ikzelf ben gezond genoeg om van alles te kunnen genieten zoals ik doe. Ik krijg genoeg slaap, we houden allemaal veel van elkaar binnen ons gezin. Mijn man en ik zijn gelukkig met onze relatie. We hebben genoeg quality time.

Er zijn natuurlijk dingen die ik graag zou zien maar ik weet ook wel dat dat nog wel komt. Ik heb er vrede mee zoals het nu is en zie in alles wel iets positiefs. Het zijn ook de luxedingen waar ik het dan over heb. (Meer) op vakantie, het huis helemaal hebben zoals wij het willen.

Mijn man werkt fulltime en heeft naast zijn werkuren heel vaak wachtdienst (omdat hij in zijn team samen met 1 iemand anders de nodige expertise heeft om dit te kunnen vooral, en eigenlijk heeft alleen mijn man alle kennis). Hij heeft ook veel verantwoordelijkheid op het werk en hij is dan ook veel ermee bezig. Daar staat natuurlijk ook weer een compensatie tegenover. En het helpt ook dat hij zijn werk echt helemaal geweldig vind. Heel veel uitdagingen, nieuwe dingen, lol met zijn collega's, etc. Thuiswerken kan hij ook maar dat is maar af en toe, en dan is hij beperkter qua werk. Op zich zou ik hier dan ook niets aan willen veranderen, maar ik wilde het toch genoemd hebben. Omdat ik thuisblijfmoeder ben is het ook voor mijn man niet mogelijk om minder te werken, maar ook al zou ik een baan hebben denk ik dat de baan van mijn man niet met minder uren toekan. Waarom ik dit niet als een belemmering zie: Het is een baan waarbij hij zo bijna altijd gewoon thuis is voor het avondeten en de weekenden zijn vrij. Wachtdienst niet meegeteld, maar dat is 98% thuiswerk en meestal 's avonds. Dus hij ziet zijn kinderen gewoon heel erg veel gelukkig.

Als straks de jongste op school zit is het voor mij ook tijd om aan zelf ontplooiing te gaan doen. Ik ben heel benieuwd wat me dat gaat brengen.

Goede vraag. Ik vind de lijn van balans ook erg kwetsbaar. Ik houd alle ballen in de lucht. Organiseer mijn weken tot in de puntjes. Maar ik voel wel een enorme verantwoordelijkheid voor de kinderen, voor hun welzijn, voor hun ontwikkeling (sport, vriendschap, buiten zijn, spelen, plezier op school), een stabiel en goed inkomen, goed zijn in mijn werk, groeien in mijn werk en gezond leven en gezond zijn. Ik slaap slecht en ik weet dat dat een teken aan de wand is. Ik ben wel blij en gelukkig. Ik geniet van momenten met mijn kinderen en ik krijg energie van collega's en werksuccessen. Ik vind deze periode in mijn leven wel op alle vlakken intensief. Ik ben continu in de weer en er zijn zoveel dingen waaraan ik moet denken of die ik moet doen. Maar ik heb mijn leven op de rit en doe dingen die ik leuk en belangrijk vind en ik beleef veel geluksmomenten. Ik geef mijn leven dus een dikke 8.

Mhow balans...Nee dat denk ik niet maar ik ben niet ongelukkig.

Ik heb een baan die niet goed bij me past dus ik wil graag wat anders, ik ben om me heen aan het kijken.
In de thuissituatie draait het wel allemaal op mijn kracht, sta er grotendeels alleen voor. We redden ons, maar zoals afgelopen dagen dat ze ziek zijn is het echt wel behelpen, en ben ik blij dat mijn ouders dicht bij wonen en mij willen en kunnen ondersteunen. Verder werk ik dan savonds thuis zodat ik mijn uren wel kan maken.
Ben wel een team met mijn meiden, we hebben een goede band.

Ik zou wel iets blijer zijn als ik een baan heb die wat beter bij me past en misschien een leuke cursus kan doen die mij aanspreekt en waar ik voldoening uithaal.

Mooi om jullie antwoorden te lezen.

Isles: goed cijfer joh, fijn!
Joey: niet slapen doet zoveel met je he. Ik herken het. Bij mij is het beter geworden gelukkig. Succes met de verhuizing en je nieuwe baan!
Taeda: dat klinkt goed! Fijn dat je wel inzicht krijgt in dat laatste puntje. En fijn dat het voor jullie beide nu wel oke is en de rest van de relatie stabiel is.
Tuttebel: wat heftig. Je klinkt wel heel veerkrachtig, ik hoop dat je wens snel mag uitkomen. Knuffel.
Gympie: klinkt heel herkenbaar. Fijn dat je niet meer uit balans raakt op werk, heb je nu dan dat je alleen thuis uit balans raakt? Heb je dat sinds je moeder bent? Fijn dat je je wel gelukkig voelt.
Lady: lastig is dat he. Kijk je wel uit met je 'nog even drie maanden volhouden' en hou je jezelf goed in de gaten? Ook de twijfel of je er iets mee moet doen herken ik. Leuk dat je tevreden bent over je nieuwe baan.
Giorgia: heftig. Wel goed dat je je hier van bewust bent. Ik hoop ook dat de zon je nieuwe energie gaat geven. En als dat niet zo is.. iets mee gaan doen he! Kan je niet veranderen van werkplek?
Kira: wat heftig! En dat allemaal door een ongeluk toch? Ik hoop met je mee dat je over een tijdje beter weet waar je aan toe bent. Dat de brace zijn werk doet en je snel opknapt.
Marin: stabiel en in balans klinkt ook wel heel prettig. Voel je zelf ook dat je zelfontplooiing mist of is dat ook meer een gevoel naar de maatschappij/verwachtingen van anderen? Zou je niet nog iets kleins voor jezelf kunnen doen, net zoals die cursus Spaans of wijncursus?
Fred: fijn dat je je wel in balans voelt. Wel jammer van die vriendschap, heb je daar geen tekst en uitleg over gehad? Wel een prima cijfer een 7.
Harrison: mooi om te lezen. Toen ik zwanger was was ik ook heel happy en in balans. Ik kon veel beter prioriteiten stellen toen omdat het niet om mij ging maar om mij en de baby. Hopelijk komt er een oplossing m.b.t. je werk ter zijner tijd. Goed cijfer! Ik bedoel trouwens met balans dat je over het algemeen tevreden en gelukkig bent. Want balans is natuurlijk voor iedereen anders in te vullen. Maar als je je positief en tevreden voelt dan zie ik dat als in balans zijn.
Peinture: goede eerste alinea. Tweede alinea zijn geen grote problemen maar ik zie dit ook weleens als punten die me irriteren. Wel een goede spiegel dit. Ik ben benieuwd wat je straks aan zelfontplooiing wil gaan doen, je jongste is al bijna 4 zie ik. Wil je weer gaan werken? Succes daarmee!
HG: Goed bezig ben je HG. Over dat slapen heb ik al vaker gelezen. Zou je daar nog iets in kunnen veranderen/verbeteren? Wel fijn dat je zoveel veerkracht hebt dat je je gelukkig voelt en je leven een goed cijfer geeft.
Studiebol: knap hoor hoe ook jij het deels alleen doet. Fijn dat je betrokken ouders hebt maar dat geregel is ook stress. En ik hoop dat je snel een baan vind die beter past.

Even zo anders wordt het zo lange quote: toen ik zwanger was was ik ook heel happy en in balans. Ik kon veel beter prioriteiten stellen toen omdat het niet om mij ging maar om mij en de baby.

Dit herken ik heel erg! Maar bij mij is dat wel doorgetrokken naar nu, ik kan nog steeds beter prio's stellen en balans bewaken. Ik was wel gelijkmatiger happy dan nu en zag alles veel positiever in. Dat kwam door de hormonen denk ik. Achteraf zie ik m'n zwangerschap helemaal niet zo positief als hoe ik het toen ervoer.

Over mijzelf:
Ik heb heel veel fijne dingen in mijn leven en kan daar ook wel van genieten maar toch voel ik me vaak uit balans. Het is een dun lijntje zoals iemand hierboven zo mooi beschrijft. Ik baal daar wel van, soms laad ik even op maar nooit echt goed. Ik ben nu bezig om van werkplek te veranderen en hoop dat me dat iets meer rust gaat geven. Dichterbij huis en kortere werkdagen. Ik ben best prikkelgevoelig en sinds de komst van mijn kind heb ik veel meer prikkels en minder tijd voor mezelf. Daarnaast is mijn moeder ernstig ziek geworden en ben ik verhuisd wat niet echt vlekkeloos verliep. We zijn nu nog steeds bezig met het huis. Een beetje veel dus. Nu begint weer alles een beetje in rustiger vaarwater te komen maar ik ben er nog niet. Ik weet niet precies waar ik naar streef maar ik hoop dat het haalbaar is.

Ik voel me vaak onzeker, geirriteerd of geprikkeld. Dat vind ik niet tof. Ik ben ook een perfectionist en hebt moeite met loslaten. Ik word ook vaak vermoeid en gestrest wakker en heb snel stress. Heb vaak het idee dat ik achter de feiten aan loop en wil graag aan verwachtingen voldoen. Daar probeer ik nu wel op te letten. Niet alles aan te grijpen maar ook dingen af te ketsen en me bewust te zijn van dat ik niet alle ballen hoog hoef te houden. Maar dit zit toch in mijn dus is moeilijk te verbannen. Toch zou ik geen slecht cijfer geven omdat ik dankbaar ben voor alles wat ik wel heb.

Even zo: Marin: stabiel en in balans klinkt ook wel heel prettig. Voel je zelf ook dat je zelfontplooiing mist of is dat ook meer een gevoel naar de maatschappij/verwachtingen van anderen? Zou je niet nog iets kleins voor jezelf kunnen doen, net zoals die cursus Spaans of wijncursus?


Goeie vraag en beetje beide (zelf missen en verwachtingen maatschappij). Ik mis het soms wel maar wat ik al zei, ik vind de stabiliteit die ik ervaar belangrijker nu. Ik ervaar weinig stress, ik hoef weinig ballen hoog te houden. Ik ervaar dat nu als heel prettig maar haal ook comfort uit de wetenschap dat het niet voor altijd is. Ik heb mogelijkheden. Dat zie ik als een luxe, de keuze om nu niet te werken en te kiezen voor stabiliteit vind ik een luxe maar ook dat ik de luxe heb om ooit weer iets te gaan doen wat ik echt wil.
En heel praktisch ervaar ik de stabiliteit ook als prettig. Als m'n zoontje ziek thuis is, ben ik sowieso ook thuis. Ik hoef geen ballen hoog te houden dan, ik ben er gewoon. De keerzijde is wel weer dat als ik ziek ben, hij ook thuis is tenzij m'n schoonmoeder bij kan springen bijv.
Maar inderdaad, ik voel ook wel een soort maatschappelijke druk en oordeel.
En je andere vraag, op dit moment heb ik niet zoveel behoefte aan 'iets' doen. Anders zou ik het wel doen. Komt wel weer!
Ik vind dus zelf dat ik niet echt balans heb omdat het eenzijdig is maar het voelt wel rustig en stabiel en ik ben hier wel gelukkig mee. Ik zou voor nú niet anders willen.

Mooi en eerlijk antwoord geef je zelf ook. Volgens mij ben jij ook best een gevoelig persoon, wat je zelf ook zegt over prikkels. En daarbij ook nog de situatie met je moeder, wat je logischerwijs emotioneel maakt. Dat kost ook extra energie en haalt je dus sneller uit balans.
Merk je dat je wel iets meer 'geland' bent nu je zoontje wat ouder is?
Wel fijn en mooi dat je dankbaar blijft en bent.

Nee mijn leven is niet in balans en die balans is al langer weg dan ik wilde toegeven.

Ben ongelukkig door de uitdaging die ontbreekt in mijn werk. Maar als gevolg van een zware depressie jaren geleden is er van mijn enorme zelfvertrouwen niet heel veel meer over. Het lastige is dat de buitenwereld dit niet ziet ik kom zelfstandig en zelfverzekerd over alleen een klein select groepje weet hoe het daadwerkelijk zit. Dus de stap om te gaan solliciteren is enorm lastig voor me maar wel noodzakelijk. Mijn gezondheid is niet helemaal top maar dat is normaliter wel te behappen alleen ik merk dat de stress die ik ervaar nu een negatieve uitwerking heeft op mijn lichamelijke en geestelijke gesteldheid.

Klopt wat je zegt Marin. Dat is een kracht en een valkuil. Ik ben zeker wel geland m.b.t. mijn zoon. Dat is heel fijn.

Siem: niet leuk, heb je ideeën wat je hierbij zou kunnen helpen? Mogen andere deze kwetsbaarheid niet zien? Dat zou al wat lucht geven misschien. Knuffel.

Ja, sinds deze maand wel meer dan voorheen, omdat ik vanaf deze maand 3 dagen per week werk en hierdoor kan ik veel beter alle ballen in de lucht houden qua huishouden en behoefte aan tijd voor mezelf. Heerlijk gevoel.

.