Welkom op Zeg maar Yes!

Parel wat een lieve reactie van jouw. Zijn veel mensen die dat over ons zeggen. Ik hoop dat het ooit mag lukken. Gelukkig hebben we nu hulp van het ziekenhuis. Jij hebt ook een heftig jaar gehad. En je huis is mooi geworden zag al wat foto's op Instagram. Wat ik me afvroeg hebben jullie nu de keuken voor en de woonkamer achter? Zag een foto waar jullie de zithoek hebben met een kleiner raam dan eerst. Her huis ziet er echt prachtig uit

Klopt! Dat heb je goed gezien, we hebben de boel omgegooid ?

Ah Parel wat pittig allemaal. Ik ben echt heel benieuwd naar jullie huis! Staat er wat op je Insta? Ik weet je huis insta account niet meer!

Savi, knuffel!

Mijn jaar was mooi, spannend en stressvol tegelijk.

We begonnen het nieuwe jaar in Zuid Afrika. Ik was toen 24 weken zwanger. We waren net op tijd weer thuis om de tweede verjaardag van mijn oudste te vieren. Wat een pientere, gezellige, lieve peuter is dat toch.

Ik heb de zwangerschap goed doorstaan en ben lekker actief geweest. Zowel met werken, als sporten en met creatieve dingen.

Op 7 april werd na een stortbevalling S thuis geboren, zonder aanwezigheid van de verloskundige. De kraamweek was intens, van geluk, maar ook een beetje van zorgen omtrent het drinken/afvallen. Ze sliep lekker van voeding tot voeding en een rustige baby. Daarna begon de ellende van onrust, krijsen, spugen, slikken etc en werden haar tongriem en lipband gelaserd. Daarna is ze met vervelende virussen 2x opgenomen geweest in het ziekenhuis.

De onrust is er heel lang geweest. Ik donderde van mijn roze wolk, hoewel ik geen depressieve gevoelens heb gehad. Ik heb wel heel veel spanning gekend omtrent de gezondheid van S. En ook nog een verhuizing tussendoor. Daardoor ben ik nu nog aan het opbouwen in werk

Inmiddels is ze 8 maanden. Zijn we nog steeds aan het wachten op wat ze heeft. Ze ontwikkeld zich goed en is een vrolijke, gezellige dreumes, die al bezig is met woordjes. Overdag gaat ze nu zonder krijsen slapen en dat scheelt heel veel adrenaline. De nachten zijn nog niet zo heel goed.

Ik heb nog nooit zo weinig gesport als in het afgelopen jaar. Ik hoop dat in 2020 weer op te gaan pakken.

V. Heeft ook wel last gehad van de onrustige maanden. Ze werd wat opstandig en brutaal. Ze is letterlijk en figuurlijk zo enorm gegroeid de laatste maanden en de rust overdag doet haar nu weer goed. Ze wordt weer de oude V zoals we haar kennen. Ze begint met liedjes zingen in bed in de ochtend en zo eindigt ze de dag ook. Ze is heel bijdehand en slim.

Mijn man heeft zich al die maanden voor ons ingezet en nu komt de klap bij hem aan. We eindigen het jaar dus met een overbelaste man.

Voor 2020 hoop ik rust, regelmaat, gezond zijn en veel liefde voor ons gezin!

Knuffel voor jou Jip. Jullie klinken als een fijn en lief gezinnetje. Jullie komen er wel bovenop, take you time!

Ik moet altijd een beetje huilen van dit topic, zoveel mooie maar ook verdrietige dingen. Dingen die rust bieden maar tegelijkertijd ook zoveel vragen oproepen.

Sarah, Dee ik hoop echt dat jullie zwanger mogen raken en volgend jaar een kindje in jullie armen mogen houden.

Parel wat een heftige diagnose. Hoop dat ook jullie de juiste begeleiding krijgen. Fijn dat je wel de stabiele thuisfactor kan zijn voor dochters als ze uit school komen. En jullie huis is prachtig geworden.

*stukje over dochter weg gehaald*

Verder is het best zoeken geweest met voeding met haar en dat vond ik ook lastig. Daar zijn we helaas nog niet vanaf maar we hebben nu wel een hele fijne kinderarts die ons hele goede begeleiding geeft en vooral gaat voor rust.

F. is sinds ze op de basisschool zit een heel ander kind, wat is dat fijn om te zien. Natuurlijk hebben we nog wel eens confrontaties maar zoveel minder. Pas de eerste 10 minuten gesprekken gehad en ze loopt wel wat voor maar niet extreem waar we eerst "bang" voor waren. Ze heeft vriendinnetjes en speelt het liefst iedere dag met andere kindjes. Is lief en streng voor haar zusje.

Werktechnisch gezien vind ik eht lastig om maar 3 dagen te werken ipv. 4. Ik neem nog teveel taken aan waardoor ik als nog heel veel thuis aan het werken ben. Binnenkort ga ik kijken wat ik volgend schooljaar ga doen. Ik hoop dat dat rust geeft want ik heb er nu iedere keer stress van.

Ik wil ook nog een cursus/opleiding gaan doen voor mijn werk maar ook daarover moet ik nog in gesprek. Nu doe ik een thuisstudie en daar heb ik eigenlijk te weinig tijd voor.

Op het gebied van relatie gaat het gelukkig goed, we hebben wel wat strubbels gehad maar die zijn te verwaarlozen. Ik hoop echt dat we volgend jaar een keer een nachtje samen weg gaan maar daar moet L. eerst wat beter voor gaan slapen anders wil ik haar niet wegbrengen.

Heftig topic inderdaad, wat kunnen er een hoop zorgen zijn in zo'n jaar. Waar we ons dan toch wel doorheen bikkelen - goed gedaan allemaal!

2019 stond in het teken van de zwangerschap van L. En hoe gelukkig ik ook daarmee was na drie miskramen, ik vind zwanger zijn gewoon niks, pijnlijk en lang duren. Tegelijk was ik bezig met mijn nieuwe functie waarvoor ik (nog) geen bevoegdheid heb, dus dat was best afzien. Na de bevalling zat ik even op een roze wolk: ik had eindelijk een zoet en slapend kindje. Maar daar kelderde ik na drie weken van af toen ze meer en meer ging huilen. Bijna tegen weer een pnd aan, maar dankzij alle hulp en refluxmedicatie krabbelen we nu op en heb ik zelfs weer zin om te werken.

Ik hoop dat ik in 2020 een goede balans ga vinden tussen werk, gezin, opleiding en zelfzorg. En dat alles met gebroken nachten vooralsnog, ik hoop echt dat ik daarvoor de kracht ga vinden. Wat me echt heel leuk lijkt, is dat M. in maart naar school gaat, daar heeft ze veel zin in en dat heeft ze ook nodig. Tegen die tijd is L. ook weer wat groter en wordt het wéér een stukje makkelijker. Zin in een mooi jaar!

Heftig jaar ook Geel. Fijn dat je zin hebt in het nieuwe jaar!

Uffe, wat rot dat je je zo voelt mbt je dochter. Goed dat je daar hulp voor krijgt nu. Ik denk dat het goed is om te realiseren dat je best een verschil in gevoel mag voelen betreft dochter 1 en 2 en dat je met beide een eigen, bijzondere band opbouwt en dat dat met je tweede misschien ook best even tijd kost. Maar dat maakt je echt geen mindere moeder. Wel is het heel goed om die nare gedachten kwijt te raken. Ik hoop voor je dat de gesprekken je daarbij gaan helpen. Sterkte!

Jip ook een pittig jaar met jullie tweede dochter. Veel tweede dochters hier achter elkaar zeg!

Mooi om de openheid hier te lezen. Hoogtepunten, maar ook dieptepunten en zorgen. Een jaar is zo om, alleen wat kan er toch veel gebeuren in die maanden.

Afgelopen jaar was voor ons een jaar van rust na drie verhuizingen, twee kinderen en nieuwe banen in de jaren ervoor. We hebben veel momenten met elkaar kunnen genieten van die rust. Zowel op kleine momenten thuis, bij familie als tijdens een weekje en weekendjes eropuit met elkaar. Onze eerste gezinsvakantie naar Texel was heerlijk, we hadden prachtig weer en hebben ontzettend genoten. In mijn omgeving hebben we mogen meegenieten van baby's die geboren zijn, bruiloften, maar stonden we ook aan de zijlijn van overlijden van dierbaren van vrienden van ons.
Op mijn werk heb ik veel geleerd en ben ik gegroeid in mijn rol. Binnen het bedrijf heb ik mijn plek gevonden in deze functie en kan ik steeds beter met mijn manager overleggen over hoe we de samenwerking willen, zodat we beiden een goede invulling kunnen geven aan onze werkzaamheden.

Op de achtergrond sluimerde dit jaar de wens voor een derde kindje, wat toch elke maand een lichte teleurstelling was ook al waren de verwachtingen laag. In 2020 hopen we dat ik door middel van een medisch traject zwanger mag raken.

Al met al is het een jaar waarin ik vooral rust heb gevonden en in die rust tijd had voor de jongens, familie, vrienden en werk. Tijd om volgend jaar weer voor wat opschudding te zorgen!

Mooi om te lezen van iedereen. Ik had nooit zo’n spannende jaarverslagen, dit jaar was best heftig.

Ik begon het jaar als kersverse moeder van baby van paar maanden oud. Met kerst was mijn oma ook overleden, oudjaar crematie. Net voor het einde van mijn verlof werd ik erg ziek, ik ben daarna nog 3x erg ziek geweest waardoor mijn start op werk niet echt lekker ging. Erg vermoeiend en voelde me zo schuldig dat ik meteen weer ziek was. Duurde lang voordat ik echt opgeknapt was (voor zo ver dat ging icm gebroken nachten). Het ging best oke maar moest wennen dat ik niet meer 100% kon geven en daarnaast thuis ook nog veel moest regelen. Ook lang gekolfd op werk wat stiekem best veel tijd en energie kost.

In april sleutel van ons (nieuwbouw)huis, daar veel tijd in gestoken door vriend. Ik was veel alleen met baby. Er liepen een aantal dingen niet zoals gepland waardoor er veel extra werk op onze schouders kwam. Dit heeft veel van ons gekost en hierdoor is het nu nog niet helemaal af waar ik nu soms nog van baal. We doen elke keer wat maarden gaat maar stapje voor stapje. Zou het graag af hebben.

Toen het net even rustiger leek te worden werd mijn moeder ziek, met een erg heftige diagnose en levensverwachting. Dit gaat nu al maanden zo door.

Ik ben tante geworden en mijn zus is getrouwd. Er is nog een baby op komst bij andere zus.

Erg genoten van mijn zoon en bewust van het mooie huis dat we hebben, gezond kind en zelf gezond zijn, bewust van de tijd die ik nog met mijn moeder mag hebben. Toch is het allemaal erg onzeker en voel ik me meerdere keren per week overspannen. Vind ik mijn werk niet meer zo leuk en zijn vriend en ik al maanden erg prikkelbaar.

Ik hoop op een rustiger jaar. Dat ik weer wat meer rust mag vinden, fijne tijd met familie mag doorbrengen en me tevreden en positief voel. We het huis nog meer af gaan maken en lekker door kunnen slapen en ons fit en energiek voelen. En weer wat meer begrip en energie voor elkaar hebben.

Goed idee om terug te kijken,mooi om iedereen z'n jaar zo terug te lezen.

Hier was 2019 beter als 2018. Mijn relatie is na een pittige tijd in 2018 stabieler geworden en vooral veel fijner en gezellig. Voelt echt ontzettend goed en dat maakt me erg gelukkig.

Kinderen doen het beide prima,af en toe wat zorgen maar niks wat niet op te lossen valt.

Wel zijn er een aantal dierbaren overleden en heb ik verdriet gehad over mijn vader toen m'n opa,zijn vader, overleed.

Leuke dingen gedaan met vrienden en familie en als gezin. Wat frustratie rondom hobby en hier keuzes in gemaakt

Hier en daar een hobbel maar over het algemeen een jaar om tevreden over te zijn

Komend jaar hoop ik meer tijd voor mezelf te hebben om consequenter te sporten en een theater/zang project uit te werken en mee aan de slag te gaan

Wat lief dat jullie nog op mij reageerden Marin en Peinture!

Ik vind alle verhalen stuk voor stuk mooi, ontroerend en/of verdrietig om te lezen. Bedankt voor jullie openheid!

Wat een mooie verhalen!

2019 was een roerig jaar voor mij, vooral de eerste helft.

In januari belandde mijn vader in het ziekenhuis en het is echt kantje boord geweest. Hij is nog steeds ziek, zal ook niet meer beter worden. Hoe lang hij nog heeft is niet te zeggen.

In februari ging ik met mijn broertje, schoonzusje en hun twee kinderen naar Tenerife. Mijn vader zou ook meegaan, maar vanwege zijn ziekte kon hij niet. Heel erg getwijfeld of we het wel door moesten laten gaan, maar mijn vader stond erop en inmiddels ging het ook weer beter met hem.

In maart maakte ik een mooie reis naar Costa Rica en Nicaragua met mijn inmiddels ex.

In mei verbrak mijn ex onze relatie. Natuurlijk was ik er kapot van, maar het gaat nu weer heel goed met me en ex en ik hebben nog steeds goed contact.

In juni streepte ik iets van mijn bucketlist: parachutespringen! Wat was dat gaaf. Ik wil het zeker nog een keer doen om het bewuster mee te maken.
Ook ging ik in juni een paar dagen in mijn eentje naar Stockholm. Geweldige stad waar ik zeker nog een keer terugkom.

De zomermaanden waren niet zo heel spannend.

In oktober ging ik voor de vierde keer naar New York en mocht ik mijn grote idool weer zien optreden daar.

Ook in november bracht ik een bezoek aan New York, ditmaal met een vriendin/collega samen.

Fijn dat het weer goed met je gaat, Chava! Wel heftig van je vader zeg. Wat heeft hij?

*

Mooi om al jullie verhalen te lezen ❤ wat een bijzondere, mooie en heftige dingen zijn er allemaal gebeurd. Hopelijk komen jullie wensen voor 2020 uit!

Ik begon 2019 zwanger en al snel werd ik door mijn lijf teruggefloten dat ik niet alles meer kon doen wat ik wilde. Tijdens de eerste zwangerschap heb ik nog 4 weken door Amerika getrokken, dus dit viel me heel erg tegen van mezelf. Ik ben iets minder gaan werken en dat hielp wel.
De (ingeleide) bevalling was vreselijk en hierdoor heeft het (denk ik) wel even geduurd voor ik een band voelde met onze zoon. De kraamweek was fijn, maar daarna begon weer het zoeken, niet willen slapen, gedoe met borstvoeding... maar inmiddels is het allemaal wat rustiger en hebben we een vrij relaxte baby. Overdag dan ? ik heb contact opgenomen met een coach om de bevalling een plekje te geven en omdat ik het erg heftig vind met 2 kindjes met zulke verschillende behoeftes. Ook dat gaat gelukkig steeds beter.

Onze oudste ging in het begin van het jaar naar de peutergroep op het kdv en heeft zoveel geleerd en zo'n enorme ontwikkeling laten zien dit jaar ? ze kletst inmiddels de oren van je kop af en ze snapt zoveel en kan echt heel lief en meelevend zijn. En ook enorm koppig en eigenwijs. Heeft ze van haar vader ? ze is ook heel lief voor haar broertje. Ze kan soms erg jaloers doen, maar nooit naar hem. En hij hoort er ook helemaal bij, ze vergeet hem nooit als ze weer met haar little people speelt dat 'wij' op vakantie gaan ofzo, broertje gaat ook altijd mee.

Mijn vriend maakt best wel wat stappen met zijn eigen bedrijf en ik ben erg trots op wat hij allemaal op eigen kracht bereikt. Onze relatie is goed en we hebben nu wat minder tijd voor elkaar met 2 jonge kindjes (die niet zo goed slapen momenteel) maar ik voel aan alles dat het goed zit en dat dit een fase is. Wij komen er wel.

Mijn vaders ziekte is weer erger geworden recent en het nieuwe jaar zal in het teken staan van nieuwe behandelingen die hopelijk aan gaan slaan. Ik merk dat ik dit deels blokkeer, de afgelopen jaren ging het al vaker even slechter en toen kwam hij er weer bovenop. Nu voelt het anders, de opties lijken op te raken.. ik wil nog niet weten wat het betekent.

Ik heb weinig tijd aan mijzelf kunnen besteden en ik hoop dat ik daar meer balans in vind komend jaar. Ik ben nu 2 weken weer aan het werk (na een half jaar zwangerschaps- en ouderschapsverlof) en hoewel het enorm vermoeiend is ivm slecht nachten, is het ook erg fijn en geeft het me ook energie.

Ik hoop voor 2020 op rust en regelmaat en een fijne balans in ons gezin.

Wat mooi om van iedereen terug te lezen! De leuke, mooie momenten maar ook de moeilijke dingen.

Van de eerste 6 maanden van 2019 herinner ik me weinig speciaals.
Vanaf 8 juni heb ik een soort van in een achtbaan geleefd, toen kreeg mijn vader uit het niets een hartstilstand. We hebben met de familie, en mijn moeder, zoon en ik in een hel geleefd. Hij is er wonder boven wonder uitgekomen zonder enige schade. Hij is alleen 10 jaar ouder geworden in 1 klap.
In die tijd kreeg ik steeds meer contact met een goede vriend, die had mij ook gehaald en naar de ambulance gebracht, en we konden het altijd al goed vinden. Samen zijn was makkelijk, voelde vertrouwd en ik heb hem toen voorgesteld er samen voor te gaan, er gebeurde namelijk af en toe al wel wat.
De eerste maanden waren super, tot er steeds meer kleine dingen gebeurden. Hij wilde steeds meer controle uitvoeren, en ik ben iemand die zich niet zo veel laat zeggen. Dus we kregen ruzie waarom ik de telefoon niet opnam, waarom ik ging boodschappen doen op een moment dat hem niet uit kwam, tot zo erg dat hij mij gisteren wilde vertellen toen ik zat te borrelen met vrienden dat het wel genoeg was geweest en ik naar huis moest komen. We wonen niet samen, en hij zou zelf al andere plannen hebben. Op een gegeven moment ben ik erachter gekomen dat hij dus bij mij thuis zat omdat mijn zoon me appte. En toen is de bom gebarsten, wil geen ruzie met mijn zoon (ook al paar keer voor gekomen) erbij dus wilde dat hij naar huis ging, uiteindelijk heb ik hem er echt letterlijk uit moeten zetten. Het is ook echt helemaal klaar nu tussen ons.
Twee weken geleden is ook nog mijn hondje overleden, dus de afgelopen weken waren niet leuk.
Wel zijn we met de vereniging op concours geweest, goede prijs gehaald en een heel goed feestje gevierd erna.
Werkgerelateerd gaat het met mijn eigen bedrijf erg goed, steeds meer opdrachten, dus dat is erg fijn. Mijn baan in loondienst wordt volgend jaar vanaf mei een beetje spannend, er gaan veel dingen veranderen en misschien wordt mij contract niet verlengd, maar dat zie ik dan wel weer.

Belangrijkste vind ik dat het met ons gezin goed gaat, mijn ouders, mijn zoon en ik. Mijn zoon doet het super op school, thuis gaat het lekker en ik hoop dat dat in 2020 zo blijft.

Ah wat naar dat het over is met je vriend! Maar als ik het zo lees wel de enige juiste optie, klinkt een beetje eng eigenlijk. En ook nog je hond overleden, wat een narigheid. Veel sterkte!

X

Zonde Kira dat je vriend je zo claimde en controleerde. Had hij eigenlijk een reden om dat te doen? (wellicht gekwetst in zijn verleden of zo).

Ava, een burn-out is niet niks...

Ik wil nog wel wat toevoegen aan mijn stukje. Op werkvlak was het in het begin van het jaar rot.
Bij een werkgever waar ik het naar mijn zin had moest is weg. Ik had aansluitend al snel iets anders gevonden.
Van hen moest ik zelfs eerder beginnen, dus ik had letterlijk niet de tijd om mijn oude werk gevoelsmatig echt te kunnen afsluiten voordat ik daar begon. Gevolg was dat ik totaal niet geïnteresseerd en gemotiveerd was bij mijn nieuwe werkgever die ook nog niet eens flexibel bleek te zijn. Na een aantal weken heb ik eigenlijk al de handdoek in de ring gegooid. Ik had een break nodig merkte ik en na een maand thuis zitten heb ik die periode goed af kunnen sluiten en heb ik voor mijzelf bepaald dat ik niet meer fulltime wil gaan werken. Vanaf toen wist ik dat ik of 32 uur of 36 uur wil gaan werken en dus minimaal een dag of een halve dag in de week vrij wil zijn.
Dat geeft mij zoveel meer innerlijke rust, want nu kan ik eindelijk zonder vrije dagen op te nemen privé zaken door de weeks regelen en eventueel als het mooi weer is erop uit trekken.

Enig puntje waar ik werktechnisch tegen aan loop is het missen van uitdaging en dat ik eigenlijk tegen een bore-out aan zit.

Fred is het voor jou niet een optie om je om te laten scholen? Je verveelt je in iedere baan in jouw vakgebied. Misschien bloei je in een ander vakgebied wel helemaal op? Heb je al weleens een loopbaancoach overwogen?

Dat zou een mogelijkheid zijn, maar dan verdien ik waarschijnlijk niet eens met wat ik nu met 32 uur verdien.
Waar ik wel eens aan denk is om op die vrije dag een bedrijfje te beginnen en daar werkzaamheden in te verrichten, dus zo voor meer afwisseling en uitdaging te zorgen...

Dat zou een mogelijkheid zijn, maar dan verdien ik waarschijnlijk niet eens met wat ik nu met 32 uur verdien.
Waar ik wel eens aan denk is om op die vrije dag een bedrijfje te beginnen en daar werkzaamheden in te verrichten, dus zo voor meer afwisseling en uitdaging te zorgen...

Waarom doe je dat niet Fred? Gewoon doen als het je leuk lijkt.

Zo is mijn vriend in 2018 ook beginnen en sinds dit jaar is hij helemaal eigen ondernemer.

Dat zou een mogelijkheid zijn, maar dan verdien ik waarschijnlijk niet eens met wat ik nu met 32 uur verdien.
Waar ik wel eens aan denk is om op die vrije dag een bedrijfje te beginnen en daar werkzaamheden in te verrichten, dus zo voor meer afwisseling en uitdaging te zorgen...

Ik weet niet wat je nu verdient, maar ik denk dat het niet onmogelijk is om hetzelfde te verdienen in een functie waar je wel energie van krijgt. Misschien niet het eerste jaar, maar daarna als je ervaring hebt opgebouwd en laat zien wat je kan, moet er toch heel wat mogelijk zijn.

En ik zou zeker op je vrije dag een eigen bedrijf beginnen. Wie weet wat daar uit ontstaat. En werken voor jezelf voelt heel anders dan werken voor een baas. Het zou je zomaar meer voldoening en energie kunnen geven. Vind je het niet zonde dat je jaar na jaar aangeeft weer niets uit je werk te hebben gehaald. Ook al werk je 32 uur, het is toch een behoorlijk deel van je tijd/ leven. En je moet nog lang werken. Gun jezelf een leuke baan. Ook al moet je de eerste jaren investeren. Als je berekent (en dat kan jij!) wat het je op langere termijn gaat opleveren, dan moet je toch overgaan op serieuze stappen.

Mijn jaar staat vooral in het teken van bewustwording en zoeken naar nieuwe wegen.

Ik zeg al jaren dat ik mijn werk (incassomedewerker bij een gerechtsdeurwaarderskantoor) niet meer zo leuk vind maar mijn pogingen om hier verandering in te brengen waren halfslachtig. Ik solliciteerde zo nu en dan wel, maar ging niet serieus aan de slag.
Tot ik begin deze maand een vacature zag voor een zijinstroomtraject in de zorg. Ik solliciteerde en werd uitgenodigd om een informatiebijeenkomst over de functie bij te wonen. Tijdens die bijeenkomst ben ik dolenthousiast geworden. Helaas ben ik in de 1e ronde afgevallen, maar ik weet nu wel dat dit de richting is die ik heel graag op wil. Ik heb gevraagd naar de reden hiervan, ik kreeg te horen dat ze uit zoveel goede kandidaten konden kiezen en dat het niet lag aan iets wat ik had of ontbeerde.

Ook qua geestelijke en lichamelijke gezondheid ben ik bezig om een goede balans te vinden. Ik slaap al een hele tijd slecht en mijn gezondheid is niet optimaal. Ook voel ik me geestelijk niet zo lekker. Ik ben hierdoor op yoga gegaan, ben veel beter op mijn eten gaan letten, ben bewust bezig met dag- en nachtritme, schermtijd etc. Ik merk dat ik nu langzaam wat meer innerlijke rust begin te krijgen. Ik hoop dat het nog verder verbetert nu mijn werksituatie niet meer zo uitzichtloos lijkt , maar ik een concreet doel voor ogen heb.

Ik hoop dat 2020 een jaar wordt van concrete verandering op werkgebied en dat dit me de voldoening zal schenken die ik nu zo mis op mijn werk.

Wat een bijzonder topic, zoveel hoogte- en dieptepunten die voorbij komen.

Mijn 2019 had een boel kleine mooie momenten om heel dankbaar voor te zijn. Momenten rond beide dochters. Leuke uitstapjes, lieve uitspraken, gekke dansjes in de woonkamer, gewoon de groei die zij allebei dit jaar lieten zien. Daarnaast kwam ik weer wat beter in mijn vel te zitten, lijken we een beetje uit de tropenjaren te komen wat positief is voor onze relatie. Ook een paar hoogtepunten zoals een nieuwe baan, een hele fijne vakantie als gezin en fijne uitjes met familie zoals een familiedag en een logeerbezoekje van mijn oudste zusje. Ik ben voor het eerst tante geworden, ook bijzonder! En ik ben heel blij dat mijn gezondheid dit jaar veel stabieler gebleven is dan de afgelopen jaren, dat geeft rust.

Jammer genoeg ook moeilijke en verdrietige dingen dit jaar geweest. Het overlijden van mijn opa en problemen in mijn familie. Daarnaast een gebeurtenis meegemaakt die ik met weinig mensen gedeeld heb, maar nog steeds wel verdriet geeft en lastig loslaten vind. Dat heeft tijd nodig denk ik, dus ik hoop dat 2020 me meer berusting op dat specifieke vlak geeft.

Ik hoop voor 2020 vooral op gezondheid, op fijne momenten met mijn gezin, op stabiliteit en liefde in mijn familie en op een blijvende goede balans tussen moederschap, relatie, werk, mezelf en alle andere rollen die ik nog vervul.