Welkom op Zeg maar Yes!

Ben jij gelovig? nee
Heb jij er iets van mee gekregen vanuit thuis? ik ben katholiek opgevoed, gedoopt, communie gedaan en op een christelijke basis- en middelbare school gezeten. Wij zijn opgevoed met de christelijke normen en waarden. Mijn vader is erop een gegeven moment van afgestapt. Heeft zich uitgeschreven (heel gedoe bij de katholieke kerk) en wilde geen stap meer in de kerk zetten. Mijn moeder ging met Kerstmis en Pasen wel met ons naar de kerk. En vertelde ook de verhalen uit de bijbel. Zij is inmiddels ook helemaal van het geloof afgestapt. Ik ben nog voor de kerk getrouwd, omdat ik daar toen nog waarde aan hechtte. Inmiddels voel ik er niets meer bij.
En als jij kinderen hebt, geef je ze iets van het geloof mee? Ja nog wel wat christelijke normen en waarden. Ik heb een kinderbijbel en daar lees ik uit voor. Ze komen ook weleens in de kerk (Sint Maarten, Sinterklaas, Kerstmis en Pasen)

Ik ben opgevoed met de hervormde kerk zat op christelijke scholen. Op zondags gingen we naar zondagsschool. Mijn ouders gaan geregeld naar de kerk. Ben gedoopt
Mijn man is katholiek en zijn ouders gaan altijd naar de kerk mijn man had er weinig mee.
Wij zijn getrouwd in de kerk toen kwam ik er nog vaak. Sinds mijn vader ziek werd ben ik niet meer gegaan. Heb er nu weinig meer mee. Sta nog wel ingeschreven in de kerk. Als ik nu zou trouwen zou dat ook niet voor de kerk zijn. Zelfde geld als ik kinderen krijg weet niet of ik die zou dopen. Wel zou ik ze naar een christelijke school laten gaan.

Ik ben niet gelovig opgevoed en geloof ook niet. Mijn vriend is wel opgegroeid met op zondag naar de kerk en bidden voor het eten ed en is naar een christelijke school gegaan. Hij doet nu ook niks meer met het geloof. Onze zoon voeden we dus niet met specifieke aandacht voor het geloof op. Als het aan mij ligt kiezen we ook voor een openbare basisschool.

Als mijn vriend iets had gewild op dat vlak had het wel ’gemogen’ (obviously, het is z’n eigen kind). Maar dan hoef ik daar verder niet bij betrokken te worden.

Een rol gelinkt aan het geloof zou ik niet aannemen trouwens. Dan zou ik niet kunnen rijmen met mijn eigen overtuigingen.

Ben jij gelovig? Nee ik ben niet gelovig

Heb jij er iets van mee gekregen vanuit thuis? Ja mijn ouders leerde ons over verschillende geloven.

En als jij kinderen hebt, geef je ze iets van het geloof mee? Zoals mijn ouders dat hebben gedaan over verschillende geloven.

Wij kiezen ook voor een niet christelijke school. Ik ben vroeger heel erg gepest op school, omdat ik geen geloof had. Ik werd heks genoemd etc.
En ik werd ook "gestraft" door de leraren. Als ze voor het vormsel te leren/oefenen naar de kerk gingen moest ik op de gang van de school rekensommen of taalopdrachten maken.
Dat voelde voor mij zo als straf.
Door deze gebeurtenissen heb ik echt een afkeer gekregen naar het geloof toe. En zal ik mijn kinderen nooit op een school plaatsen die de visie van het geloof gebruiken in hun scholing.

Ik ben zelf katholiek opgevoed, heb op een katholiek basisschool en middelbare school gezeten. Wij gingen elke zaterdagavond naar de kerk. Ik heb mijn eerste communie gedaan en mijn broer geloof ik ook zijn vormsel.
Wij moesten bidden voor het avondeten, maar dat was de enige keer op een dag.
Mijn broer en ik zijn ook gedoopt.

Ik had er niet zoveel mee. Ik heb wel een keer een stuk voorgedragen voor de kerk en vond mijn communie doen alleen maar handig zodat ik een hostie kon eten.
Ik weet niet zo goed meer wanneer we daar gestopt zijn. Mijn vader heeft daar ruzie gekregen en toen zijn we niet meer gegaan.
Mijn ouders hebben erna ook niets meer met het geloof gedaan.

Mijn man heeft helemaal niets meegekregen van huis uit. Geen geloof, maar ook geen uitleg over wat alle feestdagen inhouden. Dat vonden wij een groot gemis. Hij wist bijvoorbeeld pas wat Pasen inhield toen hij mij leerde kennen en toen was hij al 20.
Hierdoor geven wij onze kinderen wel mee wat alles inhoudt en gaan zij naar een Christelijke basisschool zodat ze dit daar ook horen. De katholieke school ernaast geeft niet de onderwijsvorm die wij fijn vinden voor onze kinderen.
Wij hebben onze kinderen ook niet gedoopt.

Ben jij gelovig? Ik hang er tussenin. Ik geloof niet genoeg om te geloven, geloof ik.
Heb jij er iets van mee gekregen vanuit thuis? Nee, mijn ouders zijn niet gelovig. Ik mocht van hun wel naar de herfstschool van de Baptistenkerk en toen ik later naar een christelijke school wilde, stonden ze daar helemaal achter.
En als jij kinderen hebt, geef je ze iets van het geloof mee? Ik geef ze mee dat ze zelf mogen onderzoeken of ze willen geloven. Willen ze naar de kerk op zondagochtend, dan gaan we. Willen ze naar de herfst/zondagsschool, dan schrijf ik hem/haar in. Zelf hebben we wel besloten dat kinderen naar een christelijke school gaan, puur omdat ik hun structuur het beste vind. En als ze daardoor vragen gaan stellen over hun geloof of gaan twijfelen aan hun ongeloof, want we zijn wel een familie die niet gelooft, dan zijn ze daarin helemaal vrij.

Ben jij gelovig? Ja, ik ben gelovig (evangelisch). En voor mij geeft het steun en een goed gevoel in mijn leven en is dus erg belangrijk. Ik zou mezelf niet perse kerkelijk noemen, want ik vind niet dat naar de kerk gaan geloven is. Geloven is persoonlijk. De kerk kan dat geloof zeker versterken en je meer wijsheid erover brengen, maar geloven kan ook buiten de kerk. Ik ga zo'n 1-2 per maand naar de kerk (meestal krijg ik vanzelf weer zin om even versterkt/onderwezen te worden).
Heb jij er iets van mee gekregen vanuit thuis? Ja ik ben thuis van kleins af aan gelovig opgevoed en als kind naar de kerk geweest. Ik zat op een christelijke school, lazen uit de bijbel, elke dag bidden voor eten en slapen gaan .
En als jij kinderen hebt, geef je ze iets van het geloof mee? Ik heb geen kinderen, maar als ik ze heb hoop ik ze zeker iets mee te geven. Geloof heeft naast het persoonlijke geloof in God enz. ook gewoon erg mooie normen en waarden die ik ze mee wil geven. Mijn man is niet gelovig en zal ze geloof niet direct meegeven, maar de normen en waarden die ik vanuit geloof heb, heeft hij ook (alleen vanuit een ander startpunt). Ik zal met ze gaan bidden, bijbel lezen en naar de kerk gaan.

Ben jij gelovig?
Ik ben niet gelovig zoals men het verwacht in de katholieke kerk. Ik geloof in bepaalde dingen maar niet in alles. Ik ben wel katholiek maar ik doe er niets mee. Soms doe ik wel eens een gebedje maar ik weet nooit zo goed aan wie ik dat dan moet richten. Ik zie het dan ook meer als wensen.

Heb jij er iets van mee gekregen vanuit thuis?
Vroeger gingen we wel eens naar de kerk. Mijn ouders zijn ook katholiek maar doen er ook niets meer mee. Zij gingen vroeger wel heel vaak naar de kerk maar hebben dit beiden als niet leuk ervaren. Ik ben gedoopt, heb de communie gedaan en het vormsel.
Mijn opa was heel erg gelovig en wilde geen anticonceptie gebruiken. Mijn oma heeft ook meerdere keren op sterven gelegen na/tijdens bevallingen en mijn moeder heeft dan ook 10 broers en zussen.

En als jij kinderen hebt, geef je ze iets van het geloof mee?
Mijn kinderen zitten op een katholieke school en dat vind ik leuk. Ik wil dat ze toch iets meekrijgen, want pasen en kerst vieren we wel. We zijn dan extra dankbaar en zijn graag met familie samen. Mijn kinderen zijn niet gedoopt.

Mijn man is atheïst en is ook zo opgevoed. Hij is niet gedoopt. We zijn dan ook niet voor de kerk getrouwd maar dat was ook niet mijn wens geweest als hij wel katholiek was geweest. Mijn man viert ook graag kerst en pasen, maar dat komt omdat hij sinds hij met mij is dat erg gezellige dagen vindt.

Ik ben niet gelovig en ook niet gelovig opgevoed. Ik heb altijd op openbare scholen gezeten, maar had me wel aangemeld voor de godsdienstles. Daarnaast bezocht ik een aantal jaar één keer per week de “meisjesclub” van de kerk en ging ik één keer per jaar naar de vakantiebijbelweek. Mijn ouders hebben mij hier altijd vrij ingelaten. Ik vond het leuk om daar heen te gaan en zo dingen van het geloof mee te krijgen. Ik doe er verder niks mee. Mijn man is ook niet gelovig opgevoed, maar als ons kind later er wel iets mee wil doen, zullen wij haar daar vrij inlaten. Net zoals mijn ouders dat bij mij gedaan hebben.

Ik ben gelovig opgevoed (hervormd) door twee gelovige ouders. Mijn moeder hervormd, mijn vader katholiek. Ik sta ook aan een christelijke school, binnen een christelijke organisatie. In hoeverre ik zelf geloof en hoe en wat wil ik niet online hebben staan.

Ik ben van huis uit katholiek, zat op katholieke scholen en heb de communie gedaan. Bij het vormsel ben ik al afgehaakt. We gingen weleens naar de kerk, voornamelijk met feestdagen. Maar zowel m'n ouders als ik doen er helemaal niks meer aan en niemand van ons is gelovig. M'n vriend gelukkig ook niet. M'n dochter wil ik graag naar een openbare basisschool laten gaan.

Hier ongeveer hetzelfde, al heb ik het vormsel wel nog gedaan.

Wauw ik leer hier veel bij. Ik wist niet dat er zoveel stromingen (?) zijn. Nu nog uitzoeken wat het betekend.

Jullie zijn zoals ik het lees als gezin "veel" met het geloof bezig, ik vraag me af hoe het voor jullie als ouders zou zijn wanneer je kinderen er later niks mee blijken te hebben? Mag ik deze vraag stellen? Ben benieuwd hoe je dit ziet.

Ja tuurlijk, je mag alles vragen hoor! (Ik voel me nu een beetje een exotische diersoort als je dat zo vraagt hehe )

Geloof is een vrije keuze en het is niet zo dat wij onze kinderen zoveel mogelijk volpompen met christelijke dingen met als doel dat ze er dan later niet meer onderuit kunnen. Het klinkt voor jou misschien als 'zij doen er veel mee', maar dit is voor mij natuurlijk, het gaat vanzelf. Verder is geloof (bij ons iig) niet statisch en zonder twijfel. Ik heb zelf ook moeite met bepaalde stelligheden over geloven en onze kinderen zullen hun eigen zoektocht hebben en wij willen hen daarbij helpen. Natuurlijk hoop ik dat ze dan God zullen ervaren en in Hem gaan geloven, net zoals wij dat hebben ervaren, omdat we daar veel zegen uit ontvangen (hoi jargon), maar dat is niet iets wat wij voor elkaar kunnen krijgen. Als dat niet zo is, dan is dat niet zo, ook al zou ik daar wel verdrietig om zijn.

Haha geloof is zo persoonlijk vandaar mijn manier van de vraag stellen. Kan me voorstellen dat het je verdriet doet omdat jullie God ervaren en in Hem geloven en vanuit eigen ervaring weet ik dat het echt een levenswijze is. Bedankt voor je antwoord!

Ik ben niet gelovig opgevoed en ik geloof ook niet. Mijn moeder had graag gewild dat wij naar de zondagsschool gingen maar dat wilden mijn zus en ik niet. Wel gingen wij altijd op kerstavond naar de zondagsschool.
Mijn man is ook niet gelovig opgevoed.

De kinderen gaan hier naar een samenwerkingschool onder openbare organisatie.

Atheïsme gaat heel ver terug in onze tak van de familie. Maar mijn vader vond en vindt het belangrijk dat we het geloof leerden kennen en dus zijn we van jongs af aan naar zondagsschool gestuurd. Ik heb zelfs een periode gehad dat ik even geloofde, na anderhalf jaar Afrika waren er een aantal zaken gebeurd die ik niet kon verklaren (o.a. een gevaarlijke situatie overleefd en een jongetje dat stierf in mijn armen en zo vreselijk leed en toen hij stierf, kwam er een glimlach op zijn gezicht). Ik werkte ook in Christelijke organisatie.
En nog steeds heb ik af en toe twijfel. Toen R. in het ziekenhuis lag heb ik mijn (Christelijke) beste vriendin gevraagd of ze met haar bijbelgroep wilde bidden. Ik geloof ook in de kracht ervan. En ik vind gelovige mensen mooie mensen: ik merk toch dat zij vaak op de eerste rang staan met anderen helpen.
R. gaat straks met zijn vriendje naar zondagsschool en mag zelf kiezen. We vertellen met kerst het verhaal van Jezus, want alhoewel ik niet in de schepping geloof of dat alles in de hand van 1 persoon ligt, geloof ik zeker dat er een Jezus is geweest. Een belangrijk persoon voor het geloof, maar niet dat hij mensen kon genezen of zoon van God is en na zijn dood weer opstond.
Ik vind de 10 geboden mooi om na te streven.
En daarnaast wil ik graag dat R. de Koran leest en snapt. En liefst ook andere stromingen.
En ik wil R. graag op een privé Katholieke highschool straks, die staan hier het best aangeschreven.
Dus heb heel veel met het geloof, ondanks dat ik geen geloof heb. Snap je het nog?

Ben jij gelovig? Katholiek (vrij wel iedereen is/was dat op school beneden de rivieren vroeger) al doe ik er nu vrij weinig mee. De communie en het vormsel heb ik beide gedaan. Ook vanwege de cadeaus geef ik eerlijk toe.
Heb jij er iets van mee gekregen vanuit thuis? Jawel, al gingen we voornamelijk met de feestdagen naar de kerk. Nu kom ik nog zo'n 4x per jaar in de kerk. Niet alleen voor Kerstmis dus maar bijv ook voor jaardiensten (dan wordt tijdens de mis de naam van de overledene genoemd elk jaar). Tevens blijf ik kerken fascinerende gebouwen vinden en als ik een plaats bezoek probeer ik altijd even naar binnen te gaan als dat kan. Daarbij maakt het mij niet zoveel uit voor welk geloof de kerk is gebouwd.
En als jij kinderen hebt, geef je ze iets van het geloof mee? Nvt

Nee, wij (mijn man en ik) zijn beide niet gelovig (opgevoed). Onze ouders hebben ons uiteraard wel bepaalde dingen uitgelegd. Net zoals op school.

Onze kinderen zijn (dus) ook niet gelovig. Mochten ze daar later anders in komen te staan, dan vinden we dat prima. We willen die keuze aan hen zelf overlaten. Onze zoon is overigens wel geïnteresseerd in de kerk en wat daar bij komt kijken. Hij wel ook altijd kerken bezoeken als we ergens zijn. Dat vinden we prima en zijn vragen beantwoorden we (desnoods met hulp van google ?)

Ik kom uit een hele gelovige familie maar dat kan je aan mij niet merken. Bij ons zijn ze zelfs zo zwaar van de kerk dat sommigen nog steeds geen tv hebben of geen auto rijden op zondag. Een nichtje van mij ging trouwen en je was alleen welkom (als vrouw) als je een rok droeg en een hoed op had dus ik heb vriendelijk bedankt. Ik ben ook de enige die in een broek loopt, af en toe wat drinkt, tattoos heeft en rookt. Ik woonde samen voor het trouwen, ik was zwanger voor het trouwen dus dat kon allemaal niet. Ik zie ze nooit meer en moet zeggen dat ik dat niet zo heel erg vind.

Heb jij wel iets met het boeddhisme gezien je forumnaam? Gewoon geinteressseerd.

Ik ben christelijk opgevoed, ben altijd naar een gereformeerde kerk gegaan, de een wat 'strenger' dan de andere. Ik heb op mijn zestiende belijdenis gedaan in de gereformeerde kerk, heb een tijdje wat afstand genomen van de kerk toen ik niet met mijn man mocht trouwen omdat hij niet gelovig was (voor de kerk dan, over het burgerlijk huwelijk hadden ze uiteraard (gelukkig) niets te zeggen haha). Onze beide kinderen zijn er gedoopt, ze gaan ook allebei naar een gereformeerde school. Ongeveer twee jaar geleden bezochten we een andere kerk (evangelische gemeente) en daar werden we zo warm welkom geheten dat we er steeds vaker kwamen, mijn man voelde zich steeds meer op zijn gemak en we zijn nu als gezin (dus mét mijn man) lid geworden van de evangelische gemeente. Ik vind het zo mooi en bijzonder om te zien hoe mijn man gegroeid is in het geloof. Hij is nog steeds niet volledig overtuigd, maar hij heeft wel leren bidden en haalt er een stukje rust uit. Hij denkt erover zich te laten dopen, maar daar wil hij wel 100% achter staan. Hij wil komende zomer officieel voor de kerk trouwen, nog zoiets bijzonders. Ik weet zeker dat God hier de hand in heeft, dat kan niet anders.

Onze kinderen zingen trouwens ook veel christelijke liedjes, ze bidden op school. Thuis bidden we ook en we gaan dus met z'n vieren naar de kerk. De oudste wil soms niet mee, die heeft dan behoefte aan een ochtendje rust en dat geven we haar dan ook. Als ze op een leeftijd zijn dat zij en/of haar zusje niet meer mee wil(len) en niet (meer) in God zouden geloven zou ik dat heel jammer en verdrietig vinden, maar ik kan ze niet dwingen. Eigenlijk sta ik daar precies hetzelfde in als Geel.

Ben jij gelovig?
Nee ik geloof het niet. Ik heb daar best een tijdje over getwijfeld, ook omdat ik best veel in kerken kwam en daar een soort rustgevoel voelde en ik erg kan genieten van mooie kerkdiensten en het saamhorigheidsgevoel dat een kerkgemeenschap met zich mee kan brengen. Dat merkte ik vooral in het buitenland (Amerika/Engeland). Maar uiteindelijk merk ik toch dat ik niet echt in God geloof, hoewel ik dat wel lastig vind om zo hard op te schrijven. Dat voelt toch ook niet helemaal goed voor mezelf, dus ik laat het liever een beetje in het midden.

Heb jij er iets van mee gekregen vanuit thuis?
Ja, ik ben Nederlands Hervormd gedoopt. Ik ben wel naar een openbare basisschool gegaan maar kreeg daar wel basis godsdienstlessen. Heel vroeger gingen we wel eens naar de kerk, ook naar de kerk waar ik gedoopt ben (waar m'n oma naar toe ging) en dan mocht ik naar zondagsschool. Dat vond ik heel leuk als kind. Ook gingen we vroeger naar Paas- en Kerstdiensten. Dat vond ik ook heel leuk. We hoefden niet te bidden thuis, maar wel bij opa en oma. Als student ging ik graag naar de kerk(en) van de universiteit.

En als jij kinderen hebt, geef je ze iets van het geloof mee?
Dit vind ik nog wel een lastig iets. Mijn man is hartstikke atheist en wil dit ook persé op onze kinderen overdragen. Ikzelf sta daar genuanceerder in en wil in elk geval de culturele aspecten van het Christendom overdragen, met natuurlijk ook andere geloven (dit wil hij op zich ook wel maar het ligt bij hem toch gevoeliger). Zo was m'n zoontje laatst met m'n moeder naar een kerkje geweest op vakantie in Belgie en hadden ze samen een kaarsje gebrand en er was één foto waar ons zoontje op z'n knietjes zat voor een altaartje. Nou zat hij daar gewoon, hij zat daar niet expres op z'n knietjes, maar m'n man vond dat een moeilijk beeld. Ik heb daar dan geen problemen mee en vind dat hij zich dat niet moet aantrekken.
Ook heeft m'n zoontje het Dick Bruna kerstboekje gekregen van m'n moeder toen hij net geboren was, of nog in de buik zat misschien wel, en dat vindt m'n man ook niet zo denderend. Terwijl het voor mij, naast dat ik graag wil dat hij het kerstverhaal leert kennen, ook gewoon jeugdsentiment is. Dat boekje las ik ook met mijn moeder. En ik wil dus gewoon dat hij dat verhaal kent. Op dit moment denkt hij bij kerstmis aan kerstbomen en de Paw Patrol hondjes die de kerstman gaan redden ( ) en hoewel dat prima is voor een tweejarige geef ik hem natuurlijk liever een iets cultureel acurater beeld mee, of het nou waargebeurd is of niet, ik wil wel dat hij het kerstverhaal leert zoals het in de Bijbel staat. Maar ik vermoed dat een Kinderbijbel hier niet in gaat komen. Hij gaat overigens straks wel naar een Christelijke school, maar we hebben wel voor een gematigde gekozen (maar met name omdat het een school is die dichtbij is). Anyway. Ik vind dit best lastig dus.

Ik vind dat zo leuk om te lezen Jet. Mooi voor jullie.

Wauw, wat een mooi verhaal Jet!

Wij zijn ook gelovig en hebben dat beiden vanuit huis meegekregen. Ik belijd dat actiever dan mijn man.
Bijna elke zondag gaan wij naar de kerk, al is het nu met het slapen van de jongste soms wat lastig. Dan blijft mijn man met hem thuis. Ik ben momenteel ook lid van de kerkenraad en altijd actief geweest in het jeugdwerk.
Verder sluit ik me qua beleving graag aan bij de woorden van Geel, zo ziet het er bij ons thuis ook ongeveer uit.

Ben jij gelovig?
Heb jij er iets van mee gekregen vanuit thuis?
En als jij kinderen hebt, geef je ze iets van het geloof mee?

Ik ben een beetje half gelovig opgevoed. We waren (en zijn) altijd lid geweest van de kerk (Hervormd), ik zat op een christelijke basisschool en toen ik heel klein was gingen we regelmatig naar de kerk. Later gingen we alleen nog met kerst. Ik ben ook wel naar de vakantie bijbelschool geweest.

Ik weet niet zo goed of ik nu nog gelovig ben. Ik sta daar een beetje hetzelfde in als Marin, ik geloof dat ik niet geloof, maar het voelt ook weer moeilijk om dat zo op te schrijven. Ik voel in ieder geval niet de drang om naar een kerkdienst te gaan, maar vind het wel belangrijk dat onze zoon en straks ook onze dochters naar een christelijke basisschool gaat. Al is het alleen maar om te weten wat we nou eigenlijk vieren met kerst en Pasen en de andere christelijke feestdagen. Na de geboorte van de tweeling is de dominee hier op visite geweest en toen kregen we als cadeau een kinderbijbel. Toen ik die doorbladerde dacht ik wel echt: die verhalen zijn echt onzinnig, ik geloof echt niet dat dit allemaal gebeurd is. Toen was ik er dus echt van overtuigd dat ik niet geloof. Maar het voelt een beetje alsof ik dat niet mag zeggen, omdat het ergens toch deel uitmaakt van wie ik ben. Dus ik laat het net als Marin ook maar in het midden. Mijn man gelooft niet maar heeft er ook niets tegen als ik de kinderen gelovig zou willen opvoeden.

Oh, fun fact, zowel bij mijn huidige als bij mijn vorige baan moest ik beëdigd worden als ambtenaar. Ik heb er toen wel voor gekozen de eed af te leggen ipv de belofte (dus “zo waarlijk helpe mij God almachtig” ipv “dat verklaar en beloof ik”), omdat ik me toch wel meer gelovig dan atheïst voel.

Oh, fun fact, zowel bij mijn huidige als bij mijn vorige baan moest ik beëdigd worden als ambtenaar. Ik heb er toen wel voor gekozen de eed af te leggen ipv de belofte (dus “zo waarlijk helpe mij God almachtig” ipv “dat verklaar en beloof ik”), omdat ik me toch wel meer gelovig dan atheïst voel.

Grappig dat jij er een beetje hetzelfde in staat Elliot. En dit vond ik inderdaad een fun fact.
Bij mijn afstuderen in Cambridge gebeurde dat ook met referentie aan de Heilige Drie-eenheid, al mocht je aangeven als je dat verwijderd wilde hebben. Maar het was allemaal in het Latijn en ik weet niet helemaal niet zeker meer wat ik heb gekozen. Maakte me op dat moment drukker over het feit dat ik verplicht moest knielen maar 32 weken zwanger was.