Welkom op Zeg maar Yes!

Ik heb volgens mij echt een telefoonverslaving. De hele dag door pak ik hem, kijk of er een bericht of mail is en dan ga ik bv op instagram kijken. Facebook vind ik niet leuk meer, maar ik merk dat ik toch weer een paar keer per dag ga zitten scrollen (heb de app al van mijn telefoon gehaald).
Het is echt een gewoonte, want het is onzin dat ik elke 5 minuten berichten of mail zou hebben. En als dat wel zo is, kan ik het ook prima een paar keer per dag bekijken. Ik wil perse de meldingen weg hebben (dus geen cijfertjes bij whatsapp en mail enzo).

Ik heb al eens geprobeerd alle meldingen uit te zetten, maar dan ga ik alsnog de hele tijd kijken. Nu heb ik zowel wifi als 4G uitgezet, zodat ik alleen gebeld kan worden (door mijn baas/collega's/kinderdagverblijf enz). Maar nog veel te vaak zet ik even snel wifi aan om te zien of ik ergens op moet antwoorden (nee natuurlijk). Ik vind het echt heel vervelend, ik heb ook een soort verplichtingsgevoel ontwikkeld om meteen op berichtjes te reageren.

Thuis lukt het beter om hem weg te leggen (behalve als ik tv kijk, dan ben ik echt altijd ook met mijn telefoon bezig), maar op het werk zit ik echt continu mijn telefoon te checken. Ik heb het niet zo druk en zit vandaag alleen (op dinsdag en donderdag is mijn collega er, dat scheelt al een beetje, maar zij doet het zelf ook) en dan pak ik zo snel weer mijn telefoon ( verveling, gewoonte). Thuis laten kan niet, omdat ik bereikbaar wil zijn voor het kinderdagverblijf en voor mijn familie en we hebben hier geen vaste lijn, dus mijn baas (zit op een andere locatie) belt mij ook op deze telefoon.

Herkenbaar? Heeft er iemand nog meer tips? Denk dat ik 2 jaar geleden nog de meeste dagen mijn telefoon niet eens in de buurt had. Wat is er gebeurd?

Héél herkenbaar. En ik baal er ook gigantisch van. En dat voelt heel suf, want waarom leg ik hem niet gewoon weg? Voorheen nam ik m'n telefoon niet altijd mee als ik met vrienden afsprak en kon ik er thuis ook beter afblijven. Ik zou graag m'n telefoon niet meer willen gebruiken:
Als m'n dochter wakker is (slaapt nog 3x per dag, zou toch moeten kunnen?);
Als ik met vrienden afspreek;
Als ik met m'n vriend op de bank zit en we samen iets kijken.

Op m'n werk voorheen lukte het wel wel om niet te kijken als ik het druk had, maar als ik het rustig had pakte ik hem wel. Dat was niet zo vaak, dus prima.
Verder wil ik m'n telefoon ook tussendoor niet meer pakken als ik thuis met iets bezig ben. Dit lukt allemaal voor geen meter momenteel. Dan besluit ik m'n telefoon aan de kant te leggen om iets nuttigs te doen... Bedenk ik dat ik wel even recepten kan zoeken, met m'n telefoon. Waaah.

Oh ja ik heb al jaren geen meldingen meer. Dat scheelt wel. Maar nu ga ik gewoon steeds kijken, dan schiet het niet op. Maar in principe helpt dat wel, want als ik een bericht zie 'moet' ik meteen reageren.

En wat is er gebeurd? Bij mij is het er denk ik ingeslopen. Aan het einde van m'n zwangerschap kon ik weinig anders dan wat op m'n telefoon zitten. Na geboorte van m'n dochter heb ik me tijdens bv in het begin suf gegoogled over van alles en nog wat. Toen ze slecht sliep had ik veel de behoefte om me via Whatsapp te ventileren en had ik ook geen energie om dingen te doen, dus maar weer op telefoon. Zie je, ik geef gewoon m'n kind de schuld ?.

Het is inderdaad echt een gewoonte. Je raakt er ook aan gewend dat je niet met lege handen staat (letterlijk) en dat je lege momentjes in je hoofd ook opvult met loze informatie van dat soort sociale media, van die flits informatie. Ik merk ook dat ik nooit Instagram 'uitspeel', dus helemaal ga tot waar ik gebleven was. Ik kijk even drie of vier stories die vooraan staan, zet 'm dan weer uit. Of ik scroll even gedachtenloos door tien posts, like wat, en zet 'm dan weer uit. En al die losse dingen maken je gedachten ook onrustig, het is allemaal zo vluchtig. Een foto van een lekkere maaltijd, dan weer iemand die haar fitgoals heeft behaald in de sportschool, dan weer een foto van een mooie reis. Je gedachten gaan daardoor echt van hot naar her en dat geeft ook onrust merk ik.

Ik vind het zelf niet zo erg, ik erken wel dat ik verslaafd ben maar heb er niet zo'n moeite mee. Wat ik wel probeer te doen is die loze momenten dus niet zo op te vullen. En soms heb ik ook gewoon helemaal geen behoefte om van alles en iedereen te weten wat ze nou doen. Dan leg ik m ook gewoon weg.

Tv kijken en telefoon gebruiken tegelijk doe ik ook vaak. Maar ik probeer soms wel echt een tv programma écht te kijken, dus telefoon weg leggen. Ik probeer ook als ik echt met m'n zoontje speel m'n telefoon te laten liggen. Anders merk ik dat ik er toch weer gauw naar grijp. En dan wil hij filmpje kijken, maar ja dat mag niet altijd, maar ik snap dat ook wel... Hij ziet mij met m'n telefoon, natuurlijk wil hij dat dan ook. En dus probeer ik het bewust weg te leggen.

Ik heb verder niet echt tips maar best wel herkenning dus, alleen hoef ik het van mezelf niet zo nodig te veranderen.

Best een opluchting dat het herkenbaar is. Ik heb een tijdje mijn telefoon boven gelegd na het avondeten en dan rustig tv gaan kijken. Maar toen konden we via Wii geen netflix meer kijken en moet ik het via mijn telefoon naar onze Google Chromecast streamen. En inderdaad even snel iets opzoeken, iets bestellen, foto's terugkijken van een of 2 jaar geleden. Soms probeer ik bewust in de wachtkamer bv mijn telefoon niet te pakken. Maar alle andere wachtenden zitten naar dat schermpje te staren. Ik kan hem overigens wel goed in mijn tas houden op een feestje of als ik bij vriendinnen ben. Als er echt iets is, kan mijn vriend me altijd bellen en mijn fitbit trilt als ik een oproep krijg.

Wat is er nou in vredesnaam zo interessant aan Instagram en Facebook? En hoe erg is het als we een keer een fotootje niet gezien hebben? Dat zijn echt vragen waar ik over nadenk. Zo leuk is het niet, waarom doe ik het dan de hele dag? Waar komt die behoefte vandaan?

Ik kan hem overigens wel goed in mijn tas houden op een feestje of als ik bij vriendinnen ben. Als er echt iets is, kan mijn vriend me altijd bellen en mijn fitbit trilt als ik een oproep krijg.

Misschien kan je dat dan ook op je werk proberen? Wel bovenin je tas, dat als je gebeld wordt, je 'm snel kunt pakken om op te nemen. Maar je zegt dat je bereikbaar wilt zijn voor je baas en kinderdagverblijf etc. Logisch. Maar met je fitbit om je pols ben je dat dan ook. Dan zou ik 'm dus in je tas laten en dan kom je minder snel in de verleiding om 'm 'even snel te pakken'.

Oh ja in wachtkamers keek ik er een tijd bewust niet op. Ik merk ook dat het me veel onrust geeft, dat vluchtige en steeds maar weer kijken. Ik zit niet op sociale media, maar toch vind ik altijd wel wat wat ik met m'n telefoon moet doen.
Ik heb ook m'n weekmenu erop, dan ga ik zo soep maken voor lunch en moet ik mijn telefoon er wel bij hebben. Luister veel podcasts of muziek via telefoon thuis... Dat vind ik het wel moeilijker maken, want los van doelloze dingen gebruik ik hem ook voor nuttige dingen. Helemaal wegleggen is dan soms niet goed mogelijk. Maar dat heb ik wel nodig om niet in die doelloze dingen te verzanden. Ik heb een tijd een wekkerradio gebruikt zodat ik m'n telefoon minder gebruik, maar dan luister ik alsnog wel weer podcast voor ik ga slapen en nu heb ik m'n telefoon toch weer boven. En al die dingen op één apparaat vind ik ook gewoon handig dus daar wil ik verder ook niet allemaal andere oplossingen voor zoeken.
Bij vriendinnen lukte het me eerst ook goed om hem niet te gebruiken, maar inmiddels niet meer. Dat moet echt gewoon anders want dan erger ik me zo aan mezelf..

Ik kan hem overigens wel goed in mijn tas houden op een feestje of als ik bij vriendinnen ben. Als er echt iets is, kan mijn vriend me altijd bellen en mijn fitbit trilt als ik een oproep krijg.

Misschien kan je dat dan ook op je werk proberen? Wel bovenin je tas, dat als je gebeld wordt, je 'm snel kunt pakken om op te nemen. Maar je zegt dat je bereikbaar wilt zijn voor je baas en kinderdagverblijf etc. Logisch. Maar met je fitbit om je pols ben je dat dan ook. Dan zou ik 'm dus in je tas laten en dan kom je minder snel in de verleiding om 'm 'even snel te pakken'.

Ja dit probeer ik dus echt elke dag, en het lukt me niet om hem ook gewoon in mijn tas te laten zitten langer dan een uur. Soms leg ik hem aan de andere kant van kantoor en ga ik toch weer af en toe kijken. Vermoeiend.

Ik erger me zelf ook aan een vriendin die echt de hele avond op haar telefoon kijkt als we afspreken. De mijne zit dan in mijn tas, maar die van haar ligt op tafel en er komt de hele tijd van alles binnen waar ze dan naar gaat kijken. Of ze scrollt even door Facebook. Eigenlijk best aso als je samen wat zit te drinken. Zo ben ik gelukkig niet en ik hoop het ook nooit te worden.

Ja dit probeer ik dus echt elke dag, en het lukt me niet om hem ook gewoon in mijn tas te laten zitten langer dan een uur. Soms leg ik hem aan de andere kant van kantoor en ga ik toch weer af en toe kijken. Vermoeiend.

Haha dat is wel heel erg ja dat je dan echt het bewust opzoekt en er echt naar toe loopt. Wilskracht heb je wel met sporten, dus misschien kan je kijken of je dat hierop voort kan borduren?

Overigens ben ik dus iemand die haar telefoon wel altijd met etentjes op tafel heeft liggen. Hij staat wel altijd op stil, maar als ik een appje krijg, tik ik wel altijd even op m'n telefoon om gauw te kijken wie het is en of ik het echt moet openen (oppas of m'n man bijv, of het iets belangrijks is, de rest laat ik dan tot later).

Ik kan m heel goed weg leggen tijdens etentjes of wanneer we op bezoek zijn.

Ik merk dat ik meer in mijn telefoon duik als ik moe ben of niet goed in mijn vel zit. En dat is de laatste tijd heel veel dus.

Misschien kan je dat dan ook op je werk proberen? Wel bovenin je tas, dat als je gebeld wordt, je 'm snel kunt pakken om op te nemen. Maar je zegt dat je bereikbaar wilt zijn voor je baas en kinderdagverblijf etc. Logisch. Maar met je fitbit om je pols ben je dat dan ook. Dan zou ik 'm dus in je tas laten en dan kom je minder snel in de verleiding om 'm 'even snel te pakken'.

Ja dit probeer ik dus echt elke dag, en het lukt me niet om hem ook gewoon in mijn tas te laten zitten langer dan een uur. Soms leg ik hem aan de andere kant van kantoor en ga ik toch weer af en toe kijken. Vermoeiend.

Maak een beloningssysteem voor jezelf. Doen we voor kinderen ook, toch? Wie weet werkt het voor jezelf ook wel. Begin je met een uur wegleggen en mag je een 'sticker' plakken en ga je het zo uitbouwen.
Op die manier wordt het misschien wel gewoon om hem er niet meer bij te pakken en denk je er niet eens meer aan.

Het is maar een (flauw) idee hoor!

Ik heb het vaak te druk om m'n telefoon te pakken, maar met ontbijten en lunch is het ook vaak ontspanning. Tussendoor alleen een app beantwoorden en forum kijken, veel lezen vooral.
Als ik wél meer tijd heb ga ik borduren of iets anders creatiefs wat weinig voorbereiding vergt. Want ik vind het super stom dat we zo verslaafd zijn met z'n allen.

Marin wat jij doet met een etentje vind ik (sorry) echt zo asociaal. Als er iets echt belangrijks is dan bellen ze heus wel. Waar is de echte aandacht voor elkaar gebleven vraag ik me dan af.

Marin wat jij doet met een etentje vind ik (sorry) echt zo asociaal. Als er iets echt belangrijks is dan bellen ze heus wel. Waar is de echte aandacht voor elkaar gebleven vraag ik me dan af.

Oké. Ik vind een tikje op een telefoon waardoor ie één seconde oplicht niet zo heel asociaal eerlijk gezegd. Als het dan een belangrijk appje is, zeg ik 'sorry, ik moet echt even kijken', maar als het appje in een appgroepje is ofzo, dan laat ik het gewoon liggen tot later. Ik heb prima oprechte aandacht vind ik zelf.
(En ik vind zelf een telefoon die af en je dan weg loopt om op te nemen gaat een stuk asocialer eerlijk gezegd)

Ik vind het voor mezelf niet zo vervelend dat ik m als ik alleen ben snel pak maar probeer er wel op te letten dat ik m juist in het openbaar niet teveel gebruik. Inderdaad in wachtkamers, of als je alleen zit aan een tafeltje in de horeca. Dan probeer ik mezelf een beetje uit te dagen gewoon niet op m’n telefoon te zitten en een open houding te hebben, rondkijken. Die telefoon is bijna een soort van security blanket ofzo. Daar wil ik vooral vanaf!

Ik herken het wel Poppy, typ dit nu zelfs vanaf mijn nieuwe werk ?. Wat mij heeft geholpen is Insta en Fb van mijn telefoon te verwijderen. Ik keek daardoor echt veel minder vaak op mijn telefoon. Inmiddels heb ik ze er weer op staan maar ze gaan er toch binnenkort weer af. Denk ik..

Ik probeer hetzelfde als Zora, maar dat lukt niet altijd - vooral niet als ik me ergens niet op mijn gemak voel. Maar vroeger konden we dat wel gewoon he, wachten in een wachtkamer / zitten op een trein en dan gewoon rondkijken, mijmeren, lezen, mensen kijken...

Bij onze zoon proberen we thuis allebei niet op onze telefoon te zitten, als hij het kan zien. Het is niet dat we de hele tijd met hem bezig zijn, maar we proberen als hij lekker zelf aan het spelen is, een boek of krant te pakken. Ik zou graag willen dat hij dat later ook doet (boeken lezen ipv op een telefoon of tablet spelen).

Marin, ik zou me er eerlijk gezegd wel aan storen en als vriendin zou ik er ook wat van zeggen. Ik voel me erg ongemakkelijk als iemand met een schuin oog naar zijn/haar telefoon kijkt elke keer als het scherm oplicht. En dan ook nog eens lezen en antwoorden bij bepaalde berichtjes. Ik ben het eens met Ayla: als het echt belangrijk is, dan zal de afzender wel bellen (en dan denk ik aan ziekenhuis / je moet NU naar huis komen taferelen).

Mijn scherm licht niet zelf op bij elke notificatie, misschien scheelt dat, dat blijft gewoon zwart. Eens in de zoveel tijd als ik zie dat ik een appje heb, tik ik even met m'n vinger, kijk wie het is en dan is 't klaar. Ik doe het juist zo omdat bereikbaar wil zijn op een juist rustige, onopvallende manier. Ik denk er dus zeker juist wel over na om dat zo onverstoord mogelijk te doen. Als iemand dat vervelend vindt kan en mag dat natuurlijk. Maar ik ga het niet veranderen, ik vind het zelf een prettige manier van bereikbaar zijn zonder constant gestoord te worden.

OK, maar het zou mij niet gaan om het oplichten van het scherm, maar om jouw schuin oog

Het hoeft niet als je niet wil, maar kun je een voorbeeld geven van zo'n appje, waarvan je vindt dat het maar goed is dat je het hebt gelezen en erop hebt geantwoord, terwijl je uit eten bent?

Ja hoor, bijvoorbeeld de oppas die appt met de vraag of zoontje soms bang is voor de regen omdat hij steeds wakker wordt en huilt maar niet echt zodanig hard dat ze er naar toe moet.
Zou ze prima zelf op kunnen lossen, maar omdat ze het op dat moment aan mij vroeg vind ik wel dat ik daar op moet antwoorden. Ze belt daar niet voor maar ze checkt het wel even dus ze wilt het op dat moment graag weten. Dus gezegd dat hij idd bang is voor de regen, als dat gebeurt dat het wel eens helpt om even naar buiten uit het raam naar de druppels te kijken en dan even op z'n stoel te zitten. Hoeven we heus niet voor naar huis maar dan weet ze 't wel even.
Al had ik het met het constante druilweer beter van te voren kunnen zeggen want dit had ik kunnen verwachten haha. ☔

Ah ja, nu snap ik het wel beter! Dat vind ik dan zelf ook wel een twijfelgeval (maar inderdaad was het waarschijnlijk geen ramp geweest, had je het niet gelezen). Voor je gemoedsrust is dat zeker fijn.

Voor je gemoedsrust is dat zeker fijn.

Ja met name voor haar vind ik dat dan fijn. Ik overleef het zelf wel zonder de kennis dat hij wakker is, immers is hij in goede handen, maar zij vraagt het zich blijkbaar af op dat moment wat ze het beste kan doen.
Het is dan misschien niet zo netjes naar het gezelschap om even te antwoord (al excuseer ik me er dan wel voor hoor en dit komt misschien echt 1x in de zoveel tijd voor, ik app echt zelden terug), maar wel zo netjes naar de oppas die zich dat af vraagt, anders zou ze niet appen.

Die verslaving is wel heel herkenbaar hoor. Steeds even kijken op Insta oid, scherm aanzetten of je een berichtje heb (terwijl ik dat meestal wel hoor). Het gaat al zo automatisch..
Wij hebben iig de regel dat de telefoon er niet bij komt wanneer we aan tafel zitten, maar daarbuiten zou ik hem ook veel vaker weg moeten leggen. Vooral als de kinderen erbij zijn.

Madame, juist daarom probeer ik het meer te laten. Ik herken het hoor! Ik voel me dus ook snel ongemakkelijk dan. En vind dat stom van mezelf. Ik probeer me dus een beetje te trainen daarin.

Mijn telefoon staat bijna heel de dag op slaapstand zodat ik nergens meldingen van krijg. Telefoontjes van mijn ouders, zusje en vriend komen wel altijd door, dat heb ik zo ingesteld, dus als er iets is ben ik wel altijd bereikbaar. Ik zit hierdoor niet meer hele dagen op mijn telefoon (kan ook niet nu ik ander werk heb). Als ik samen met mijn vriend weg ga laat ik ook steeds vaker mijn telefoon thuis, geeft me best veel rust.

Mijn spelletjesgedrag is wel echt nog te hoog. Vooral tijdens het tv kijken pak ik snel mijn telefoon om bijvoorbeeld Candy Crush te spelen

Heel herkenbaar. Ik heb inmiddels een tijd limiet ingesteld voor een aantal apps (fb, instagram). Misschien is dat voor jou ook een optie?