Welkom op Zeg maar Yes!

Dat heb ik dus ook Elliot en als deze baby er gezond en wel uit is ga ik mooi weer aan de pil!

Ja ik twijfel dus, ik wil na een tweede ook wel een beter voorbehoedsmiddel dan alleen condooms, maar die afgevlakte emoties en dat lage libido vind ik ook niks. Mijn zus heeft een koperspiraal laten plaatsen, misschien moet ik dat maar doen. Zij heeft ook erg last van de hormonen uit de pil.

@ Marin: Ik gebruik de app 'headspace' wel eens voor meditatie. Ik vind dat een hele fijne app. Niet te zweverig en goede uitleg.

Ik ben ook veel te vaak chagrijnig. Als ik niet lekker in mijn vel zit en rond mn cyclus eigenlijk precies zoals Elliot beschrijft . Nu ben ik even met de pil gestopt en mijn humeur is een stuk gelijkmatiger dat is wel fijn. Ik kan me bij jou voorstellen dat hormonen hier ook nog een grote rol in spelen.
Als ik niet lekker in m'n vel zit heb ik meestal (veel) tijd voor mezelf nodig, dus dat probeer ik dan te nemen. Weet je wat het ook is? Ik heb jaren alleen gewoond en toen hád ik gewoon niemand om chagrijnig tegen te doen of om me op die momenten aan te ergeren. Ik merk dat constant een persoon in de buurt hebben (hoe leuk ik hem ook vind ) maakt dat ik er meer last van heb.
In relatie tot anderen, vooral vriend, probeer ik zo open mogelijk te zijn. Aangeven wanneer hij me even met rust moet laten, van te voren aangeven dat ik niks kan hebben. En heel vaak achteraf sorry zeggen . Maar ik wil iig dat hij weet dat ik het zelf ook vervelend vind dat ik zo doe. Op zich gaat het met die communicatie best goed, maar het blijft natuurlijk gewoon vervelend.

Elliot wat jij beschrijft heb ik ook echt precies. Soms begin ik te denken dat ik depressief aan het worden ben in die periodes. Echt erg. En dan daarna weer happy en vol energie.
Ik heb trouwens nu een spiraal, maar ga deze schommelingen in humeur en emotie ook niet lang meer vol houden. En mijn vriend ook niet, ben ik bang.

Dat afgevlakte is inderdaad ook niet ideaal, maar last van verminder libido heb ik niet en ook wordt mijn huid een stuk rustiger van de pil. Dus voor- en nadelen tegen elkaar afgewogen is het voor mij wel de beste keuze denk ik.

Hier ook erg herkenbaar. Vooral na de bevalling van de tweede. Ik ben toen ook niet meer aan de pil begonnen en heb hetzelfde als Elliot.
Ben er ook nog niet uit of ik ooit weer aan een ander middel ga of dat ik gewoon zo laat.

Ik reageer het ook af op de kinderen en mijn man. Afgelopen weekend is het bijna geëscaleerd en heeft mijn man duidelijk aangegeven dat hij klaar is met mijn gezeur en gechagrijn. Ik weet ook niet zo goed wat het is. Ik merk dat ik continue onder stress sta en dat de drukte van de kinderen mij vaak teveel is. Ik heb vaker behoefte aan even me-time. Ik sport nu ook wat meer dan ik normaal deed in de hoop dat het mijn stress vermindert. Daarnaast in het weekend tijdens het slaapje van de jongste ook afwisselend met man onze eigen tijd pakken.
In de avonduren plan ik eigenlijk weinig en pak ik dan mijn rust en ga lekker op tijd mijn bed in. Als ik goed slaap helpt dat ook veel.

Wat naar joh Miccie.

Een tip voor wie er behoefte aan heeft: ik ben naar de huisarts gegaan en ben nu een traject ingegaan waar ze me o.a. met dit gaan helpen. Ze gaan me o.a. testen op pms, via de vrouwenpoli (oid?). Het is me ook niet helemáál duidelijk, maar ik moet nu twee maanden een kalender invullen waarop ik elke dag moet aanvinken of en hoe sterk ik bepaalde symptomen heb. Ik vind het heel fijn dat ernaar gekeken wordt, want ik reageer het dus heel soms ook af op mijn kind en dat had ik ook tijdens m'n pnd en dat wil ik gewoon NIET, nooit. Ook niet maar eens per maand. Er is dus hulp voor je als je dit echt niet meer wilt en onacceptabel vindt/het te lang duurt.

Ik heb echt zoveel respect voor jou, Geel. Dat had ik al, maar per reactie van jou groeit dat.
Wil jij een tijdje mijn held zijn?

Ik moet lachen om 'een tijdje'. Dat klinkt een beetje als: Jij bent mijn held tot de volgende held zich aandient

Desalniettemin is het inderdaad een heel interessante en nuttige post van Geel en zeker iets om te onthouden.

Ik moet lachen om 'een tijdje'. Dat klinkt een beetje als: Jij bent mijn held tot de volgende held zich aandient

Nee zo dus niet, ik bedoel, held zijn is vermoeiend, dus tot je er geen zin meer in hebt.

Geel, thanks voor je tip. Had wel in mijn hoofd om de huisarts eens op te zoeken.
Stuur je even een pb voor wat aanvullende vragen..

Wat ontzettend heftig Geel en Miccie. Dan valt mijn chagrijnige bui in het niets.

Wat een goede stap van je Geel!

Marin, ik denk dat het voor jou ook wel een idee is op de kalender aan te kruisen wanneer je er last van hebt. Misschien zit er wel een patroon in of heeft het ook met je cyclus te maken. Ik ben de week dat ik ongesteld ben ronduit depressief. Dan voel ik me zo rot. Ik ben niet chagrijnig en reageer het ook niet af op de kinderen, maar ik wil gewoon helemaal niks en zie dan overal tegenop. De vijfde dag van mijn menstruatie voel ik me ineens weer helemaal mezelf en ben ik weer blij.

Slim Holly. Ik heb de app van m'n menstruatiecyclus nog op m'n telefoon staan van toen ik zwanger wilde worden. Die ga ik wel weer invullen wanneer ik iets merk. Rottig dat je zo'n last van depressiviteit hebt in die periode.

Rot dat je hier zo'n last van hebt Marin!
Ik denk dat het een goede stap is om voor jezelf bij te houden wat en wanneer. Wie weet zit er inderdaad een soort ritme achter. En mocht het niet beter gaan na een tijdje, dan kun je natuurlijk alsnog eens naar de huisarts stappen. Heb je ook gelijk iets om te laten 'zien'.

Ga je trouwens wel eens een dagje echt puur voor jezelf weg, dus zonder kind of dat je aan het werk bent? Het werd hier al eerder gezegd, maar ik merk voor mezelf bijvoorbeeld dat ik dat soms echt even nodig heb. Gewoon even mezelf zijn, en niet mama of collega. Heel fijn!

Lieve reactie Arwyn.
Ik ga eigenlijk nooit een dag weg zonder kind én man. Wel met man. Of een paar uur zonder kind, bijv naar de kapper (vrijdag weer, hoezee). Dat is inderdaad wel even lekker!

Het gaat alweer iets beter geloof ik. Ik ga het inderdaad bijhouden.

Oh heel herkenbaar. Ik had er altijd al last van toen ik de pil nog slikte, dan was het echt duidelijk herkenbaar van 'oh, ik moet binnenkort weer mijn menstruatie hebben'. Maar nu ik gestopt ben met de pil (en tegelijk ook gestart ben bij een baan die me zwaar valt) merk ik echt dat ik een heks aan het worden ben. Ik ben constant zo moe, val vervolgens savonds in slaap op de bank, wordt overal chagrijnig om en in de afgelopen week hebben mijn vriend en ik inderdaad al 4 x een meningsverschil gehad die uitliep in een fikse discussie waarbij ik constant moet huilen.
Eerst gaf ik de schuld enkel aan mijn nieuwe baan, nu denk ik ook dat er een groot deel hormonen mee speelt. Bah.

Dapper, Geel! Hoop dat het je helpt.

Hier ook flink chagrijnige buien laatste tijd. Niet heftig genoeg om naar de huisarts te gaan, maar voel me wel weer heel leeg of zo. Word niet uitgerust wakker, kind krijgt een kies en blèrt de godvergeten wereld bij elkaar als een programma afgelopen is en er reclame komt, i.p.v. de volgende serie of aflevering. Vent ruimt z'n bende niet op en wil schijnbaar geadopteerd worden i.p.v. getrouwd blijven of zo, want ik loop als z'n moeder achter z'n reet aan. Werk is bleh, mensen zijn bleh, auto's zijn bleh. Alles is bleh.

Maar... Ik denk dat 't bij mij vooral door oktober komt. Ik heb er gewoon zo'n hekel aan. We zitten nog niet helemaal in 't gevoel van 'Oké, het is vroeg donker, kaarsjes aan, dekentje, Little house on the prairie and we're good', maar we hebben wel afscheid genomen van de zomer en dan vooral de zon en het licht en daar word ik wel een beetje verdrietig van. In november gaan we meer richting de feestdagen en dat vind ik wel heel leuk. Ik moet dus nog even doorbijten.

Wat ik trouwens dan wel doe Is me even uit de situatie die op dat moment horendol maakt, terugtrekken en even iets anders doen. Soms iets eenvoudig als de was. Maar dan heb ik even m'n verstand op nul kunnen zetten, de was is iig gedaan En dan gaan we weer verder. Oh en me bedenken 'Kan ik hier iets aan doen? Ja, oké, doen. Nee? Let it go.' En veel blijven praten hielp bij mij ook, 'Joh, ik zit niet lekker in m'n vel, laat me even.' M'n man is ook al een paar keer even met de kleine naar de speeltuin gelopen. Gewoon, 20 minuutjes, zodat ik even mijn eigen muziek aan kon zetten en even op adem kon komen. Dan kan ik daarna weer beter tegen gezeur en gedoe.

Je beschrijft het wel grappig Bazinga maar het is natuurlijk niet leuk.
Ik vind de maanden oktober en november ook niets. Zodra de feestdagen geweest zijn gaat het hier ook altijd beter. Dan tel ik weer af naar de lente. Ik heb gewoon niets met kou en donker en voel me dan ook minder fit. Vooral moeite met opstaan heb ik dan. Overigens ben ik de laatste paar dagen wel erg fit.

Ik vind deze tijd juist heerlijk en word er vrolijk van.

Verder was ik niet te genieten deze week en ik was voor 't eerst weer ongesteld. Misschien toch wel hormonaal verband. Toen ik dit topic opende was dus precies rond m'n eisprong. Misschien dus dat het daar toch mee te maken heeft.

En slaapgebrek ook wel hoor, ik slaap al nachten kut.

Vandaag en gisteren was ik ook weer zo snauwerig naar m'n man toe. Bah. Voelde me ook zo gestresst, om niks!

Slaapgebrek is vast 1 van de hoofdoorzaken. Hier wel altijd haha
Nu gaat het slapen al paar nachten goed omdat ik weer erg op mijn voeding let.
Had de laatste tijd veel buikpijn en T is natuurlijk veel ziek geweest.

Fijn dat je wat meer rust krijgt en jullie je beide beter voelen.
Hier is het momenteel drama met slapen, dat helpt inderdaad niet.

Pms. Heb er al jaren last van, ongelofelijk hoeveel invloed dit op een mens kan hebben. Mijn man gaf op een gegeven moment aan: we kunnen niet ons leven om jouw cyclus plannen. Hij heeft gelijk. Ik ben dan helemaal niets waard, krijg niets gedaan, snauw veel en wil alleen maar liggen. Echt niet te doen. Als ik zo onrustig opgejaagd gevoel heb, neem
Ik wel eens een valdispert, dat helpt.

Ik heb dat ook zo erg Chiq, word er gek van. Ik kan dan ook niet realistisch denken en gewoon niet snauwen of geïrriteerd doen, dat gevoel is dan zo sterk. Ik kan misschien ook eens zo’n Valdispert gebruiken, ik laat het nu meestal maar gaan omdat ik weet dat het weer weggaat, maar dat is wel echt sneu voor m’n vriend.