Welkom op Zeg maar Yes!

Bedankt voor jullie lieve reacties, fijn!

Het gaat mwha. Ik ben alleen maar aan het malen over bepaalde confrontaties die ik aan moet gaan en zoek naar oplossingen terwijl ik eigenlijk nog lang niet zo ver ben. Ik voel me zo'n faler ook. Ik ervaar nog niet meer rust, misschien komt dar nadat ik morgen bij de bedrijfsarts ben geweest.

Guat, goede tip om in deze situatie niet meteen drastische beslissingen te nemen. Die neiging heb ik wel, ik wil dingen die ik net pas ben gaan beseffen nu oplossen. Maar dat is misschien niet verstandig nee. De film was trouwens inderdaad prachtig

Ik snap wel dat je dingen snel opgelost wil hebben, maar misschien is er eerst een tussenstap mogelijk? Dat je met je man of een vriend(in) bespreekt wat je dwarszit en hoe je dat denkt op te kunnen lossen en waarom dat meteen moet. Misschien dat erover praten al wat doet voor je.

Heel veel sterkte in elk geval. Ik vind het echt heel rot voor je!

Graag gedaan. Ik denk dat het logisch is dat je niet opeens rust ervaart, nu is vastgesteld dat je overspannen bent. Zoiets bouw je niet in een dag op en het duurt dus ook wel even voordat je gevoelens kunt overzien en kanaliseren.

Het is begrijpelijk dat je het liefst nu denkt in oplossingen en daarover piekert, maar probeer het in perspectief te zien: het is niet voor niets dat mensen met een burn-out een maand verplicht rust moeten nemen. Dit is protocol vanuit de Wet Verbetering Poortwachter en valt samen met de gemoedstoestand van werknemers. In je hoofd kun je nou eenmaal niet grote, rigoureuze 'opruiming' houden. Dat vergt tijd en eerst de rust hebben om dit stapje voor stapje aan te pakken. Bij overspannenheid weet ik niet hoe je wordt begeleid (wel dat je dan geleidelijk re-integreert), maar aangezien dit het voorportaal is naar opgebrand raken, zal je ook geadviseerd worden om niet overhaast te handelen.

Fijn dat je wel genoten hebt van de film! Hopelijk een welkome afleiding. Veel succes morgen bij de bedrijfsarts! En natuurlijk veel sterkte met het herstel.

Hoe was het bij de bedrijfsarts, Teun?

Ik zit in een burn out momenteel. En ik kan je vertellen, dat heeft niks te maken met aanstellen. Ik heb me nog nooit zo slecht gevoeld, lichamelijk. Niet meer kunnen slapen, uitputtend moe. Vreselijk

Teun en Marilyn knuffel.

Hier vandaag weer voor het eerst sinds mijn terugval aan het werk gegaan. Heb een hele fijne plek waar ik de tijd krijg. Heb effectief gezien heel weinig gedaan. Ze hebben wat dingen in het systeem uitgelegd en ik heb wat dingen opgezocht. Ik ben 4 uur aanwezig geweest en dat ging goed. Morgen lekker een dagje rustig aan doen. Na ruim 2 jaar is er eindelijk beweging in het goed reïntegreren gekomen.

Zero, ik had al zo'n vermoeden n.a.v je blog over het niet-slapen.

Nou ja, ik ga maar eens naar bed. Al kan ik net zo goed opblijven, want savonds heb ik nog het meeste energie. :'). Zodra ik wakker word is die ellendige vermoeidheid er weer. Damn.

Thanks Minx

Knuffel voor iedereen die hem kan gebruiken!

Bedankt!

Het was wel een fijn gesprek. Mijn werkgever was vergeten me ziek te melden bij de Arbo tijdens en na mijn vrij traumatische ziekenhuisopname in december. Dus hij hoorde mijn verhaal nu voor het eerst en beaamde dat het heel heftig was, zeker icm wat er verder speelde. Heb toen dus ook geen begeleiding gehad en ben denk ik te snel weer volledig gaan werken. Vanuit mijn werk was er ook weinig betrokkenheid en ik voelde me niet vrij om te zeggen hoe het echt met me ging en buffelde door. Nou ja, dat zie ik dus allemaal nu, toen voelde werk als houvast. Over twee weken moet ik weer terug naar de bedrijfsarts, tot die tijd echt rust nemen en proberen te zien waar ik precies over mijn grens ben gegaan.

Klinkt als een begripvolle bedrijfarts. Fijn. Neem de tijd maar even goed om tot rust te komen Teun. Veel sterkte.

Sterkte Teun, neem goed je tijd om alles te verwerken en tot rust te komen!

Ik had/heb een kleine terugval qua werk merk ik. Er is weer te weinig personeel, gaat iemand weg en komt niemand voor terug. Hoe ze het zo bedenken, ik weet het niet Je moet zo flexibel zijn en dat trek ik echt nog niet, was ook de afspraak dat dat nog niet voor mij geldt. Maar werd nu toch van me verwacht, dus gisteren een mail gestuurd aan mijn leidinggevende. Ze heeft de boodschap wel begrepen (al was de mail vriendelijk maar wel duidelijk), laat echt niet meer over me heen lopen nu.
Ik heb ook nog steeds therapie om de week en studeer ook, dus al met al best wel zwaar. Maar het is voor het goede doel zal ik maar zeggen.

Hoe gaat het met je, Teun?

En Scandic, wat naar dat je een terugval hebt. Je hebt ook nog steeds wel veel op je bord, met je studie etc. Lukt het je wel wat evenwicht en balans te houden?

Vraagje aan alle (ervarings)deskundigen. Wat is volgens jullie goed om te doen als je net overspannen bent? Veel rust nemen, of juist (in ieder geval een beetje) actief proberen te blijven? Blijf je nog een beetje werken, of moet je helemaal rust nemen? Onderneem je nog leuke dingen (bijv afspreken met een vriendin), of juist niet?

Ik vind het tot nu toe erg dubbel voelen. Aan de ene kant is het fijn om iets te kunnen doen, zodat je niet thuis de hele tijd voor je uit staart. Maar het komt ook regelmatig voor dat als ik iets doe, ik de volgende dag helemaal kapot ben, buikpijn heb, hoofdpijn, enz. Misschien ben ik dan toch te veel over mijn grenzen heen gegaan? Ik heb geen flauw idee.

Als je moe/hoofdpijn etc bent de dag erna, dan ben je inderdaad over je grenzen heen gegaan. Ik kan natuurlijk niet inschatten hoe heftig je overspannen bent, je moet alleen 100% rust houden als je klachten hebt. Als je op een rustige dag geen klachten hebt, dan moet je dus elke dag een rustige dag hebben. Vervoglens kan je dan opbouwen door steeds iets meer te doen en te kijken of je daar dan geen klachten van krijgt. Het is dus een beetje vallen en opstaan, want je merkt achteraf pas of je over je grenzen heen bent gegaan. Je kent nu namelijk je grenzen niet meer, dat moet je gaan ontdekken. Je moet zelf uitvinden waar je energie van krijgt en waar niet van.

hulp zoeken, het heeft namelijk een reden dat je je zo voelt en vaak weet iemand die er vanaf een afstandje naar kijkt veel sneller de vinger op de zere plek te leggen dan dat je zelf doet.

De eerste week heb ik vooral thuis gezeten en voelde ik me heel verward en soms een beetje numb. Ik bleef maar piekeren en kon niet echt ontspannen. Deze week heb ik bijna elke dag wel iets ondernomen, geluncht of wat gedronken met vriendinnen en een keer naar de schoonheidsspecialist geweest. Dat is wel fijn voor de afleiding, maar ik merk inderdaad dat het qua energie verdelen nog een rommeltje is. Echt in mijn eentje ontspannen lukt nog steeds niet goed, dan ga ik toch weer piekeren of zoek ik afleiding in tv en internet om maar niet met mezelf geconfronteerd te worden. Niet handig, in zoek ook nog steeds naar het handboek voor overspannenheid ;-).

Sterkte voor degenen die er ook in zitten.

.

Ik heb me net eindelijk ziek gemeld omdat ik niet meer kan. Geen idee wat ik ben: overspannen, burn-out, ptss, feit is dat ik niet meer door kon gaan. Vandaag ook nog te horen gekregen dat mijn schildklierwaardes veel te hoog waren (of te laag, ligt eraan welke waarde) (met dank aan de fabrikant van Thyrax...) en dat was de druppel: alsof ik na die objectieve uitslag eindelijk toe mocht staan dat ik op ben. Ik ben continu letterlijk misselijk van de stress en zenuwen in mijn lichaam. Alsof ik continu vol adrenaline zit. Hartkloppingen, trillende handen, huilbuien en geen enkel incasseringsvermogen meer. Elk geluid komt keihard binnen, zonder enige filter, waardoor ik gek word van elk omgevingsgeluid. Ik word wakker met een golf paniek door mijn hele lichaam, zonder dat ik weet waar het vandaan komt.

Ik ga morgen de huisarts bellen en heb contact gezocht met een psycholoog die ik ken van een Mindfulness cursus en waar ik een enorm goede klik mee had. Ik hoop zo dat ik op de korte termijn bij haar terecht kan.

Sorry voor het droppen van alleen deze bak ellende, maar ik vlieg bijna tegen de muren op van de onrust in mijn lichaam. Moest gewoon even spuien.

Wat ontzettend vervelend voor je Moederkloekje. Goed dat je je ziek gemeld hebt, als ik je klachten zo lees. Heel veel sterkte!

Vanochtend de bedrijfsarts gesproken en ik ben zonder gedoe of gezeur ziekgemeld voor de komende weken gelukkig. Daarna naar de huisarts geweest en een afspraak genaakt voor een gesprek met de POH-GGZ. Daarnaast heeft ze oxazepam voorgeschreven om wat rust te kunnen creëren, maar ik weet niet goed of ik dat aandurf. Ik ben bang voor het verslavende effect en vind het zo heftig om dat te slikken.. Volgens de huisarts kan het geen kwaad als ik het een paar keer gebruik en kan het goed helpen om even te ontspannen.

Iemand ervaring met oxazepam?

O en Harrison: bedankt voor je berichtje, lief!

Als ik een dag weg ging, bv koffie drinken bij schoonzus, dan had ik na 1 uur al hoofdpijn.
Teveel informatie etc.
De hele dag was ik er dan vanaf, kon niets meer.
Op 'goede' dagen ging ik door huis.
Uiteindelijk leek het geen 'goede' dag, moest er namelijk meerdere dagen van bijkomen.
Ik was snel op mijn tenen getrapt, kon echt heel weinig hebben.
Lichamelijk kreeg ik ook weer meer klachten.
Mijn energie moest ik heel erg verdelen.
Een uurtje om de dag aan huishouden besteden etc.
Maar werk eiste 4 uur per week aanwezig was.
Arbo stond achter mij. Adviseerde rust etc.
Werk ging tegen alles in.
Nu, 1,5 jaar later, heb ik nog wel eens tegenslagen.
Neem dan rust en laat de boel de boel.
Ik wil en doe nog altijd te veel.
Op het werk zegt iedereen al, jij hoeft niet altijd alles op je te nemen. Nu mag een ander ook eens.
(Gaten opvullen in het rooster, bij activiteiten aanwezig zijn, omdat andere collega's hun naam er niet bij zetten, zulke dingen. Ben er gewoon altijd.)

@moederkoekje ik heb ook oxazepam geslikt voor zo nodig. Heb het 10 weken ongeveer gebruikt. Ik had 10-30 Mg per dag.10 nam ik voor het slapen gaan. Na 10 weken was ik zo tot rust dat ik in 1x kon stoppen. Wel iets van afkickverschijnselen gehad dat was met 36 uur na de laatste pil op z'n ergst en met 48 uur was ik erdoor. Ik ben heel blij dat ik de stap toch genomen heb. Ik heb het nog steeds in huis ook al zijn ze ver over de datum en heb ik het al bijna 2 jaar niet geslikt.