Zeg maar Yes

Nee beiden keren geen seconde misselijk geweest.

Ongeveer tussen 5 en 10 weken, maar het was niet heel erg, meer een rare eetlust en een licht misselijk gevoel. De tweede keer werd ik ook naar van de geur in de supermarkt.

Hier misselijk van week 8 tot week 15, ik kon niks binne houden en op een gegeven moment ook niks binnen krijgen, en in die week 15 van de een op de andere dag was het voorbij!

Ik ben niet echt misselijk geweest, wel had ik vanaf week 7 een flink verminderde eetlust. Moest mezelf echt dwingen om wat te eten en na 3 happen was is ik al helemaal vol. Ik kan nu wel meer eten maar mijn eetlust zoals die voor de zwangerschap was heb ik nog steeds niet.

De misselijkheid begon hier rond de 7e week en is nu nog steeds (gelukkig wel in mindere mate) aanwezig.

Hier begon de misselijkheid met 7 weken. Het werd steeds erger tot ik 24 uur per dag misselijk was en niets meer binnen hield. Ik heb toen emesefane van de huisarts gekregen en dit werkt bij mij goed!

Nergens last van gehad. Ik moest alleen spugen van eten bij de Italiaan, maakte niet uit welke.

Even klein vraagje.. Hoe groot is de kans op zwangerschap als je 2 negatieve testen hebt gehad, tussen de testen in ongesteld bent geweest maar wel misselijk en andere symptonen hebt? Ik ga morgen naar de huisarts maar vroeg het me gewoon eens af..

Die kans lijkt mij dan klein.

Die kans lijkt mij ook klein bij twee negatieve testen en een menstruatie.

23%.

Nou dat vind ik nog best veel. Ik dacht zelf eerder aan 0,1%.

Of nihil?

Volgens mij lult Artemis ook maar gewoon wat

Ja, dat snap ik, maar voordat zij echt denkt dat de kans zo hoog is...

Om overigens nog maar niet te spreken over de cijfertjes áchter de komma!

Ga je daar trouwens serieus voor naar de dokter? Je hebt twee negatieve testen, je bent gewoon ongesteld geweest en in deze periode van het jaar is zo'n beetje half Nederland ochtendmisselijk, moe en niet vooruit te branden. De symptomen van zwangerschap kunnen ook wijzen op een griepje, ongezond eten, darmen die van slag zijn, terminale kanker, hormoonschommelingen, komende menstruatie of een blaasontsteking, te weinig slaap of nou ja, zo'n beetje alles geloof ik. De enige aanwijzingen voor zwangerschap zijn meestal niet ongesteld worden en een positieve zwangerschapstest, en dat heb je nou juist níet.

Ik heb geen enorme biecht, maar heb het liever niet onder mijn eigen naam.

Wie van jullie heeft er ervaring met stoppen met werken, nadat er kinderen zijn gekomen?

Ik ben op dit moment zwanger van de tweede en verlang er af en toe naar om te stoppen met werken. Ik kan mijn gevoel niet helemaal duiden, maar soms lijkt me dat gewoon heel fijn. Vooral straks met twee kindjes. Lekker alles op ons eigen tempo doen en zorgen voor de kindjes. Ik heb op dit moment best een leuke baan en werk ook helemaal niet veel, dus het is niet dat ik nu nergens aan toe kom ofzo. Ik wil het ook niet romantiseren, want het lijkt me ook best zwaar om met twee kleintjes thuis te zijn. Toen mijn oudste een baby was, was ik af en toe blij dat ik mocht werken. Nu heb ik dat gevoel eigenlijk nooit meer, maar dat kan straks wel weer komen natuurlijk.

Hoe hebben jullie deze keuze gemaakt? Wat zijn voor jou de voor- en nadelen? En waar hebben jullie op bespaard om het inkomensverlies (gedeeltelijk) te dekken? Ik heb nog niet uitgeplozen of het voor ons echt financieel mogelijk is.

Volgens mij zijn hier weinig thuisblijfmoeders: Sterrin en Coco, die schieten me zo te binnen. Oja, en Fiwen nu. Er zijn volgens mij wel veel moeders die een poos vrij hebben genomen na de bevalling.

Kort na mijn studie heb ik het even overwogen toen ik geen baan kon vinden en soms als de kinderen ziek zijn schiet het nog wel eens door mijn hoofd, maar heb je er ook rekening mee gehouden dat je op het moment zelf geen inkomen hebt, maar dat je ook geen pensioenopbouw hebt, niet stijgt in loon, je kennis veroudert en je hebt een gat in je CV. Het gaat dus wel iets verder dan alleen de financiële situatie op het moment dat jij stopt met werken.

woezel ook en Pinkel. Zijn er best wel meerdere.

Soms schiet het mij ook wel door het hoofd, maar vooral omdat we vaak zitten te zeuren om oppas. (nu zit mijn man tijdelijk thuis dat is een voordeel, dat gedoe heb ik nu niet)

Maar ik vind een paar uur per week werken eigenlijk heerlijk. Even tijd voor mezelf.
En wat Rejoy schrijft over wat je nog meer allemaal mist vind ik ook belangrijk.

Ik ben ook thuisblijfmoeder, al een paar jaar. Binnenkort zal ik toch werk moeten zoeken vanwege het financiële plaatje. Ik zie daar juist tegen op. Ik geniet er van om de dingen te doen wanneer het mij uitkomt.

Er zijn vast nog meer thuisblijfmoeders, maar die maken zichzelf maar bekend

hier meld zich nog een thuisblijfmoeder!!

ik zit nu sinds dat mijn jongste geboren is thuis, ze is bijna twee jaar nu.
ik kan mezelf prima vermaken maar soms is het wel pittig zal ik eerlijk bekennen, je bent altijd met je kinderen!
ik heb zelf wel een 0 uren contract en werk op mijn verzoek zo nu en dan nog bij (voornamelijk in de avonduren en weekend) ik blijf zo wel betrokken bij het werk en de bijscholingen ed dat vind ik wel heel prettig, en ik werk dus soms een maand 30 uur en soms weer een maand niets.

Annemijn, dan ben je toch ook geen thuisblijfmoeder?