Zeg maar Yes

Ik ben er vanochtend achter gekomen dat ik zwanger ben.
Ik gok al een week of 8. Aangezien vorige maand achteraf wel heel weinig was en mn clear blue 3+ aangeeft.

Heel lang was dit mijn grootste wens, een derde kindje maar mijn man twijfelde enorm en afgelopen zomer hebben we samen besloten om het bij 2 kinderen te laten. Mijn babyuitzet heb ik volledig verkocht en al het babygoed is weg

En nu zitten mijn man en ik verdoofd op de bank. Ik weet niet wat ik moet blij zijn of verdrietig.
Voel me in ieder geval lamgeslagen.

Geen idee wat ik met dit biechtje wil maar het lucht om even zo op te schrijven!

Biechtje, jeetje wat moet dat schrikken zijn als je het niet verwacht.
Vooral als jullie net besloten hebben het bij 2 kinderen te houden.

Helemaal eens met onweer! Succes komende periode, wat jullie ook beslissen (al heb ik het gevoel dat abortus geen optie is)

Wat een schok moet dat zijn! Rot dat het zo loopt! Sterkte daar!

Biechtje die zwanger is van derde.. hoe gaat het nu?
Al van de schirk bekomen?

Dat is schrikken! Heb je al een datum voor een echo gepland?

Biechtje zwanger vd derde; hoe is het nu? Weten jullie al wat jullie ermee gaan doen?

Even voor de herkenbaarheid en meelezers anoniem. Maar ik zit met een klein dilemma.
Wij hebben de wens voor een tweede kindje en vinden een leeftijdsverschil tussen de 2,5 en 3 het mooist, lijkt ons.
Nu hadden we voor de zomer het plan om na de vakantie in september voor een tweede kindje te gaan.
Echter werd mijn broer ziek en dat gaf veel stress. We wilden wachten wat het verloop van de ziekte zal zijn voordat ik zwanger zou zijn. Nu is het met mijn broer gelukkig goed afgelopen.
Alleen nu Willem we ook graag verhuizen naar een groter huis. Van ons eerste kindje was ik meteen de eerste ronde zwanger, dit zegt niets natuurlijk maar ik ga er bij t beschrijven van mijn dilemma maar even vanuit dat het binnen een half jaar zal lukken.
Of nu huis te koop zetten en wachten met een zwangerschap totdat het huis verkocht is en we gesetteld zijn in een nieuw huis.
Of nu zwanger proberen te worden, huis ook te koop zetten, omdat we wel graag nu voor een tweede zullen gaan. Alleen... Wat als als de verkoop veel sneller zal gaan en we nog geen nieuw huis hebben? Met een kind zouden we nog bij vrienden in kunnen trekken tijdelijk, maar om daar nu te wonen als er een baby komt of net geboren is?
Of als we wel sneller in het nieuwe huis zouden kunnen, hoogzwanger verhuizen?

Aan de andere kant, wachten totdat het huidige huis verkocht is en dan voor een baby gaan, wie weet duurt een van beide nog heel lang en dan zit er straks meer dan 4 jaar tussen de kinderen, wat mijn voorkeur niet zal hebben.

Ik weet dit is een luxe vraag, het leven is niet planbaar, maar graag zou ik horen wat jullie zouden doen of misschien iemand die eerder voor een soort gelijke keuze stond?

Ik ben niet in de juiste positie om op zulke plannings vragen te reageren (bij ons gaat het heel moeilijk dus deze plannings vragen vind ik nogal frustrerend). Maar ik begrijp het wel aangezien het bij jou makkelijk gaat. En misschien heb je juist iets aan een mening van iemand die er een andere kijk op heeft, daarom reageer ik toch

Ik denk dat je jezelf moet afvragen of je nu een tweede wilt of niet. Los van al die andere overwegingen.

Je hebt veel 'wat als' vragen die je toch nooit kunt beantwoorden. Gelukkig zijn al die vragen mbt tot jullie huis praktisch en op te lossen als ze zich al voordoen. Bijvoorbeeld als je nog geen nieuw huis hebt tijdelijk een huurhuis, of als je wel sne; een nieuw huis hebt tijdelijk twee huizen aanhouden tot je wel klaar bent voor een verhuizing, als je hoogzwanger moet verhuizen heel veel hulp vragen (om maar wat voorbeelden te noemen).

Het mooie leeftijdsverschil zou ik ook los laten. Als de enige reden is dat je niet meer wilt wachten het leeftijdsverschil is, lijkt me dat niet een geweldig uitgangspunt om een kindje te willen. Als je nog prima kunt wachten, vooral doen.

Herkenbaar, al zit er bij ons nog niet zo veel 'tijddruk' op. Wij hebben onze woning net een paar dagen te koop staan en hebben ook een 'als ons kind tussen de 2 en de 3 is... -wens'. Tja, je weet nooit hoe het loopt. Misschien zijn we binnen nu en een maand ons huis ineens kwijt, misschien duurt het 3 jaar.. Toch denk ik niet dat het onze kinderwens in de weg zal staan. Er is altijd wel een oplossing, mocht het allemaal tegelijk gebeuren.

Als je je huis te koop zet, betekent dat niet per definitie dat je er op een onhandig tijdstip uit moet. Stel je bent 7 maanden zwanger en je ontvangt een bod, dan kun je onderhandelen over de overdrachtsdatum, zodat je er drie maanden na de bevalling uit moet bijvoorbeeld. En een huurwoning in particulier bezit (van mensen die het te koop hebben staan) is echt zo gevonden, dus je hebt altijd wel een plek waar je naartoe kan gaan. En hetzelfde geldt als je een maand of twee voor de geboorte verhuist. En als de kopende partij per se het huis in wil ten tijde van de uitgerekende datum, dan verkoop je niet. Kortom, gewoon te koop zetten als jullie dat graag willen en hetzelfde geldt voor een kindje.

Even als biechtje. Mijn zus is weer zwanger, het is nog heel pril en niet algemeen bekend dus vandaar als biechtje, just to be sure.
Nu wil ik iets leuks kopen, maar wat is nou leuk om te krijgen bij een tweede? Ik heb op het moment niet veel budget, maar wil over 2 weken als ik haar zie ook niet met lege handen aankomen.

Ik wil binnenkort, als ik weer werk heb ook nog iets groots kopen, maar dat is vooral omdat de kans groot is dat ik niet meer in NL woon als de kleine geboren wordt. Maar voor nu zoek ik dus een leuk kleinigheidje om ze te feliciteren met de zwangerschap.

Moeders hier tips over wat leuk / handig is om te krijgen?

Een rompertje met iets van '2015-baby' er op, eventueel met wat sokjes ofzo, in een neutrale kleur.

Een zwangerschapsdagboekje.

Een knuffel/een muziekdingetje voor in de wieg of kinderwagen.

Zwangerschapsdagboek is leuk indd, dat begint vaak al vanaf 4 weken.

Wij zijn in principe uit de naam voor ons tweede kindje, maar ik twijfel over haar initialen. Ze gaat Milou Rosa heten, wat haar initialen dus M.R. maakt. Meneer in het Engels en rechtsgeleerde in het Nederlands. Stom, of kan het wel?

Zou mij de moeite niet waard zijn om me druk over te maken.

Ik zou mij daar niet druk om maken.

Ik zou me ook niet druk maken om de initialen.

Ik zou deze initialen ook niet 'erg' vinden, het is geen afkorting van iets geks.

Ik zou mij daar ook niet te druk om maken.

Mijn man heeft als voorletters M.W. Zo af en toe wordt hij daardoor aangeschreven als vrouw, maar als dat alles is.

Weg

Wat vervelend dat je je zo voelt.

Ik zou bij de huisarts voor je zelf aan de bel trekken en misschien kan hij je doorverwijzen naar een gedragstherapeut. Er zijn hier een aantal meiden die ook aan de bel hebben getrokken en hulp/begeleiding/tips krijgen/kregen en het daardoor een stuk gezelliger in huis is geworden

Wat ik bij ons merk is dat de oudste het soms 'nodig' heeft om uit het strakke van school te stappen. En daardoor rond etenstijd 'vervelend' wordt, vaak in combinatie met vermoeidheid.

Biechtje met de naam; ik zou me daar echt niet druk om maken. Erg leuke naam trouwens.

Biechtje met zoontje; ik zou idd via de huisarts een verwijzing vragen voor bijv. een orthopedagoog. Werk je al met een soort beloningssysteem oid? Dat helpt ook vaak. Lastig hoor, kan me voorstellen dat je het soms niet meer trekt. Hoe is hij op school?

Inderdaad naar de huisarts of centrum voor jeugd en gezin? Dat is toch de nieuwe benaming?

Probeer anders eens een ander te vragen om hem naar bed te brengen bijvoorbeeld Opa En oma.
Blijf gewoon in de buurt maar probeer het ritueel te doorbreken.

Biechtje over gedrag oudste kind wat rot dat je je zo voelt en soms zo over je oudste denk. Mijn oudste is de laatste ook echt onuitstaanbaar en ik zit af en toe ook met de handen in het haar. Ons kind kan zo verschrikkelijk lief zijn maar vaak ook heel erg druk, zeurt continue en luistert voor geen meter. Vaak denk ik ook dingen over hem die ik niet wil denken. We hebben nu ook besloten in het begin van het nieuwe jaar maar niet op vakantie te gaan door hem. Mijn man en ik hebben beide geen zin om de hele dag de strijd aan te gaan met hem. Is toch erg? Ik ben er ook vaak verdrietig over en ik heb ook het gevoel dat ik iets gewoon niet goed doe. Ik begrijp dus heel goed hoe je je voelt. Ik wil ook 'hulp' zoeken maar ik weer ook niet zo goed hoe.