Welkom op Zeg maar Yes!

Mijn man belde vanochtend naar mijn werk, ik moest niet schrikken (en dan schrik je dus juist) want S was van de bank gevallen. Hij was haar aan het verschonen en zat er gewoon bij toen ze ineens draaide en van de bank af viel. Hij ving haar net niet op. Ze is flink op haar voorhoofd gevallen en ze was gelijk heel hard aan het huilen. Controle bij de huisarts gehad meteen en afgezien van de flinke blauwe plek/buil lijkt er niks te zijn, wel wekadvies voor vannacht en wat pcm.
Ik vind het zo zielig voor mijn meisje en kan wel huilen als ik dat koppie zie, zij is gelukkig alweer lekker lacherig en jolig en inmiddels lekker op bed.. en dan moet ik haar over een uurtje weer wakker maken. Zie dat helemaal niet zitten, volgens mij krijg ik haar nooit meer in bed maarja, het is voor het goede doel.

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik met het topic wil, misschien mijn hart even luchten. Hebben jullie zoiets wel eens gehad?

Het is toch alleen even schudden en kijken of ze reageert?

Vervelend hoor, hier is ze van de commode, onze boxspring en de bank gevallen. Allemaal niks aan het handje, behalve flink geschrokken! Sterkte!

Volgens mij moeten kinderen met een wekadvies echt helemaal wakker zijn. Anders geef je haar een flesje water en leg je haar daarna weg?

Ze moet inderdaad helemaal wakker zijn en reageren begreep ik (stom ben vp maar weet echt niet hoe het bij baby's werkt )
Op zich zal het wel loslopen, ik neem inderdaad een flesje water mee.. maar ik vind het zo zielig. Weet nu al dat ze vreselijk gaat zitten snikken als ik haar zo wakker maak

-

He dat is even schrikken zeg. Je schrikt inderdaad altijd juist wel als iemand zegt dat je niet moet schrikken

Ja dat is echt wel even schrikken. Wel fijn dat ze nu weer helemaal vrolijk is.

Mijn man is twee keer met m'n zoontje van de trap gevallen. Eerste keer was hij een week of 3 en had hij niks, tweede keer was hij 15 maanden en toen was z'n been gekneusd. Hij is ook wel eens van het bed gevallen en van de bank maar hij heeft verder nooit wat gehad. M. is twee keer van de bank gevallen maar dat ging niet zo hard, ze reageerde er ook amper op.

Succes vannacht, hopelijk slaapt ze makkelijk weer verder.

Dat is schrikken he! En dat schuldgevoel... Vreselijk en zo herkenbaar, ik denk eigenlijk dat er bijna geen moeders/vaders zijn bij wie die nooit zal gebeuren. Ik denk dat iedere ouder wel eens zoiets meemaakt.

Hier is het wel al enkele keren gebeurd, B. is een wild mannetje. Het toppunt was dat ik hem filmde omdat hij zo leuk aan het dansen was op de bank en hij toen van enthousiasme een wilde "move" deed en van de bank kukelde. Best hard... Dat schuldgevoel is nog steeds niet weg en het gebeurde toch een maand of 2 geleden....

Dat is inderdaad schrikken...! maar het is inderdaad (zoals meerderen hier al zeggen) verbazingwekkend om te zien wat die kleintjes allemaal kunnen hebben.

Hier is mijn mannetje (nu 9 maand) laatst ontzettend hard met zijn hoofd tegen de deurpost aan geknald (hij deed een poging tot staan, had alleen niet voldoende grip). Ik zag het gebeuren... huilen, krijsen, schreeuwen... snel een koude washand erop gedaan maar dat wilde meneer niet, toen een tip gekregen van boter en dat werkte goed (de zwelling nam gelijk af en er was weinig meer van te zien, net na de val zag je nog 2 blauwige bulten) Ik voelde mij echt even een slechte moeder maar gelukkig was meneer 3 minuten later alweer vrolijk.

Oh bah dan voel je je zo rot! Hoe is het vannacht gegaan?
T. Is van ons bed, van de commode en met mijn man van de trap gevallen, gelukkig elke keer niets aan over gehouden, maar bah wat voel je je dan rot (al was het alle keren bij mijn man)

Dat is zeker schrikken!

Ik heb het ook eens gehad. Ik was in de supermarkt en vriendlief belde op. L was van de commode gerold. Hij liet de luier op de grond vallen, bukte en hij zag haar zo langs zich heen rollen. Ze viel hard op haar buik, maar hield wonderbaarlijk haar hoofd omhoog. Ze was toen ook 5 maanden. Er was, op wat blauwe plekken na, niks aan de hand.

Zielig al die vallende kindjes maar het ze het wel wat in perspectief.

Ik was gisteren toch diep van binnen boos op mijn man en hij was al zo verdrietig.. Voel me nu wel stom erover. Maar het is goed gegaan, s werd lastig wakker maar dat heeft ze altijd wel. Ik moest haar echt in een verlichte kamer optillen en roepen en toen deed ze haar ogen open. Alle keren een flinke lach om daarna weer vlot in slaap te vallen. Ik heb haar preventief nog een pcm gegeven vanochtend maar ik denk dat het daarna klaar, ze is heerlijk vrolijk weer. Al met al goed afgelopen dus

Dit overkomt dus echt veel mensen, ik dacht serieus dat ik de enige was van de week haha. Mijn zoontje lag op het bed on het vakantiehuisje, ik sta er pal naast, draai me even om naar mijn man die wat zei en hoppa daar lag hij op de grond.
Ik moest er van huilen, zo schuldig voelde ik me.

Maar een wek advies is wel vervelend voor je meisje zeg, is het goed gegaan? Sliep ze snel weer?

Oh wat schrikken is dat hé! Hoe is de nacht gegaan?

L is een keer van de commode gevallen. Ik stond gewoon met haar mee te huilen toen! Bah zo naar is dat!

E. is ook zo wild...soms iets te wild dat je soms echt moet duiken om haar op te vangen

Hoe gaat het nu ?