Zeg maar Yes

Vonden jullie het ook zo wennen met een 2e erbij? Ik ben blij dat mijn man deze week nog vakantie heeft maar vanaf volgende week doe ik het allemaal zelf. Onze kleine baby zoveel aandacht nodig en onze oudste dochter trekt sinds dat de baby er is veel negatieve aandacht. Ik snap haar ook wel en zij moet ook zo wennen aan alles maar het wordt soms allemaal wel even teveel. Ze is wel heel blij met haar zusje en wil ook 'helpen' met alles en dat is wel fijn. Ook geeft ze knuffels en kusjes. Maar pfff wat is dit allemaal wennen zeg...

Hier was het erg lastig omdat de jongste weinig tot niet sliep en zo ongeveer de hele dag huilde.
Dat werkte bij ons allemaal op de zenuwen waardoor ook de oudste "vervelend" werd.
Heel begrijpelijk natuurlijk. Toen de jongste rustiger werd, keerde hier de rust ook wat meer terug.

Ja, ik vond het in het begin ook echt zwaar. Nu nog steeds, maar het gaat wel iets beter.

Ik hoor wel eens mensen zeggen dat een tweede zo met het gezin mee draait, maar dat is niet mijn ervaring. We moesten echt een heel nieuw ritme krijgen.

Ook vind ik het soms best moeilijk om de aandacht te verdelen. Ik blijf ook eigenlijk te vaak thuis, omdat ik het zo'n gedoe vind om met twee kinderen weg te gaan.

De baby is nog geen 2 weken!! Logisch dat je moet wennen.... Geef het de tijd!

Misschien helpt het voor je dochter om quality time te plannen met haar!

De oudste vind ik ook wel jong om het echt te snappen.
Het heeft gewoon tijd nodig, ik zal niet zeggen dat het over gaat, want tussen broertjes en zusjes blijft het naar mijn idee altijd een strijd.

Ik bedoel er verder ook niets mee, en natuurlijk is ze nog te jong om het helemaal te begrijpen. Alleen vindt ik alles heel erg wennen. Dat afspreken voor wat quality time is een goed idee. Heb nu heerlijk een dik half uur met haar lopen kleien en vond het fijn en zij ook.

Tuurlijk is wennen. Hier ging het na week al goed. Maar J is al 5 jaar en snapt het heel goed. Helpt ook graag mee en dat vind ik niet erg. Gewoon wat quality time inplannen met jou of papa. Laat ze helpen als dit mogelijk is zoals een luier pakken ofzo. Of laat haar op een pop hetzelfde doen.

Ik moet zeggen dat het mij wel mee valt, het is zwaar door de gebroken nachten en omdat ik amper nog iets kan, maar mijn oudste zoontje is tot nu erg makkelijk en reageerd erg goed, af en toe is hij erg dwars, maar dat had hij ook toen de baby er nog niet was. Vandaag was de kraamhulp voor het laatst, ik sta er vanaf morgen alleen voor, ben benieuwd hoe het dan gaat.

Ik vond het juist veel makkelijker gaan de 2de keer. Als de jongste haar dag niet had gooide ik haar in de doek en ging ik naar buiten, zo was ze rustig en kon de oudste mooi zijn energie kwijt.
Ik weet niet of je een doek hebt? Maar dat is wel heel handig, zo kan de jongste fijn bij je zitten en kan je de oudste ook aandacht geven.

Ik ben niet van de draagdoeken. Heb het bij de 1e wel geprobeerd maar ik vond het niets. Ach het komt ook allemaal wel maar het is gewoon zo'm omslag

Nee eigenlijk niet. Ik vond van 0 naar 1 vreselijk maar van 1 naar 2 een eitje. Aan mijn reactie heb je dus eigenlijk niets. N was meteen heel makkelijk en R was al 3 jaar dus hielp goed mee en was enorm trots op zijn zusje.

Hopelijk vind je snel je draai met je kindjes.

Ik vond van 1 naar 2 ook veel heftiger dan van 0 naar 1. Ik moest ook erg wennen. Nou was mijn 2e ook wel een stukje pittiger dan de 1e, dus daar zal het aan gelegen hebben. Maar geef het de tijd en 'moet' vooral ook niet teveel. Jullie komen vanzelf in een ritme.

Ik weet nog wel dat ik het hier voor de bevalling vd tweede vroeg en dat het ongeveer 50-50 was over wat je zwaarder vond. Hier is het dus echt enorm meegevallen maar ik denk idd dat je het nog even de tijd moet geven. Geef je fv, of op schema bijv? dan heb je toch eerder een goed ritme te pakken denk ik.

Ik geef inderdaad flesvoeding en we proberen al een beetje een ritme te creëren. Dat is nu nog best lastig omdat ze nog zo jong is. Maar als er eenmaal het ritme een beetje in zit zal het ook weer wat makkelijker worden allemaal.

Ja, ik heb veel mensen horen zeggen dat een tweede niet veel meer werk was dan de eerste en dat hij/zij wel meeging in het ritme maar zo ervaar ik dat niet.
In dat opzicht is het me best wel tegengevallen. Nu, na bijna een jaar, kan ik zeggen dat het hier lekker loopt. Nog steeds heb ik wel momenten dat het me allemaal even boven de kop stijgt maar over het algemeen heb ik hier de zaakjes goed op orde. Ik ben er wel achtergekomen (en dat wist ik eigenlijk ook al...) dat ik niet geschikt ben voor een groot gezin.
Ik kan gerust zeggen dat het afgelopen jaar voor mij(n gevoel) echt een tropenjaar was....

Ik vond het niet zo zeer meer werk, wassen/ eten koken etc moet ik toch dus voor 1 of 2 kindjes maakt niet uit. Ik was bij N wel veel makkelijker in de zin van, dat zij mee 'moest' gaan in ons ritme. Soms moest ze even wachten want dan was ik met R bezig, nou ja dan huilde ze maar even, dan ging R even voor. Zo heb ik dat hem ook steeds gezegd, soms moet jij even wachten soms N.

Ik vind vooral de combi werken/thuis soms wel erg zwaar maar dat ligt meer bij dat ik overal het beste wil doen en dat gaat momenteel gewoon niet altijd.

Maar een derde.... noooooooooooooooooooooooooooit meer hahaha. Ik ben blij dat ze groter wordt, gewoon mee eet en alles gewoon lekker draait.( al was dat nu dus eigenlijk al vanaf het begin, het is meer een gevoel)

Ik vond en vind het inderdaad erg wennen. Maar neem je tijd om een goed ritme te krijgen, als je die eenmaal te pakken hebt zal het je beter af gaan!

Eens! Kan me heel goed voorstellen dat het nu allemaal even heel lastig is/lijkt maar als je eenmaal een ritme te pakken hebt gaat een tweede kindje zo mee in de dagelijkse dingen.

Herkenbaar!
Ik vond de omslag echt heel groot. Vooral omdat we een baby hadden met ontzettende reflux (lagen al binnen een week met hem in het ziekenhuis) en we ons doodgewassen hebben... En hem ongeveer 10 keer per dag van top tot teen moesten omkleden omdat hij alles ondergespuugd had. Probeer dan nog maar eens quality time voor de oudste vrij te maken
Nu begint er eindelijk weer wat ritme te komen, en gaan we ook weer eens als gezin de deur uit ( en niet om en om, zodat altijd eentje met ons mannetje thuis thuis bleef)

ik vind het nog steeds wennen soms.
Bij de eerste stond het leven ineens in het teken van De Baby...ik had alle tijd om met hem door te brengen. Spelen op de mat, wandelen, lekker luieren in bed met zn 2-en....
Nu vraagt de oudste veel aandacht, de jongste een stuk minder...maar ik moet het voor mijzelf wel eerlijk verdelen, en dat lukt niet zoals ik voor ogen had cq heb. Wordt de jongste moe...huppa bed in, kan ik weer even snel wat doen in het huishouden, en met de oudste spelen.

Ik moet ook nog erg wennen. En ook Louise is plots in een monster verandert.

Ojee Slakje, een monster?? Wat doet ze allemaal?

Je moet weten dat Louise weinig 'stouts' deed, ze luisterde meestal goed naar ons en ze had tot voor de baby misschien 1 of 2 keer een driftbui gehad

Nu luistert ze gewoon totaal niet, ze heeft heel de dag door driftbuien, ze steekt vanalles uit op de moment dat ik bv geef en even moeilijker achter haar kan komen...

Vandaag begon het in de Hema, ze wilde nog kipnuggets terwijl ze op waren., dus begon ze te huilen. Daarna wilde ze niet uit de Hema weg, dus ging ze op de trap zitten en weigerde ervan af te komen, 2 minuten later kwam ze eraf en ging ze midden in de winkel zitten, al krijsend. Dan heeft ze nog de hele weg naar de fiets gekrijst. En niet gewoon huilen, nee, echt gewoon keihard krijsen. Daarstraks zijn we thuis gekomen en ontdek ik boterhammen in de Playstation...

Ow jeetje Slakje wat vervelend, ze is natuurlijk zelf nog ook zo klein, ze snapt er allemaal nog niets van natuurlijk. Lijkt me zwaar twee van die kleine hummels, succes hopelijk trekt ze snel weer bij.

Wat heb ik nou te klagen, Bloempje heeft er drie