Welkom op Zeg maar Yes!

Ik heb een dochter van 14 en het valt me op dat ze steeds minder durft te ondernemen. Ik maak me daar zorgen over en vraag me af of dat terecht is.

Wat voorbeelden:
Als ik zeg wil jij even naar het dorp om wat dingen te halen? Dan durft ze dat alleen met iemand samen, alleen wil ze liever niet.

Ze wil graag een baantje maar durft helemaal niet te solliciteren. Nu hadden we bedacht om bij de supermarkt in de buurt de solliciteren en dan zou ik wel meelopen maar zelf de boodschapjes te doen als zij ging solliciteren. Maar nu was er een meisje op school die haar boos heeft aangekeken en nu durft ze niet meer omdat zij daar ook werkt.

In januari moet ze 1 dag stage lopen en nu wil ze perse samen met een vriendin omdat ze echt niet alleen durft. Ook al is dat ergens wat totaal niet aansluit bij de opleiding die ze zou willen gaan doen, als ze maar niet alleen hoeft. Dus ik gaf aan dat een vriendin van mij verpleegkundige is en dat ze misschien kan vragen of ze een dagje met haar mee kan. Dat lijkt haar heel leuk, en ligt ook in de lijn van wat ze na haar school wil gaan doen, maar ze wil dat ik dat dan vraag want zelf durft ze het niet. Ik wil juist dat ze het zelf gaat vragen.

Zo zijn er nog veel meer dingen. Ik weet gewoon even niet wat ik hiermee moet.

Als ik vraag waar ze nou ze bang voor is dan weet ze het niet. Ik gaf al aan dat het haar waarschijnlijk een goed gevoel gaat geven als ze dingen zelf doet. Dat ze dan merkt dat ze tot veel meer in staat is als wat ze nu allemaal al doet.

Als ik het zo lees dan denk ik dat het wel passend bij de leeftijd is. Een soort besef bij je dochter van de verantwoordelijkheden die het leven geeft en daardoor onzeker en angstig worden. Ze moeten ineens zoveel. En juist op die leeftijd is dat heel spannend, vooral ook wat ander (van je) vinden en hoe zij op je reageren. Ik zou nog wel proberen om erachter te komen waar haar angsten precies vandaan komen, want het zou natuurlijk ook dieperliggende oorzaken kunnen hebben.

Ik vind het zo ook niet heel uitzonderlijk klinken. Ik vond dat ook spannend op die leeftijd (solliciteren of stage lopen). Bij een supermarkt kun je vaak zo een formulier pakken, of zelfs inmiddels online invullen? Ik zou haar daar gewoon een beetje bij helpen, ook met het vragen voor die stage. Ik denk dat je op die leeftijd hyperbewust bent van alles en daarom dingen dus spannender zijn. En het zijn ook wel spannende dingen die je noemt vind ik (op het boodschappen doen na).

Als ze daar straks gaat werken of mee gaat met die stage dan is ze ook zonder jou en doet ze dat toch maar alleen. Dus denk ik wel fijn als je haar met stap 1 helpt.

Volgens mij komt het inderdaad heel veel voor. Kruidvat is zo slim geweest om het te gebruiken als strategie om personeel te trekken: https://www.werkenbijkruidvat.nl/vriendenteam

Overigens denk ik wel dat het goed is hoe je haar stimuleert en dat het slim is om dat zeker te blijven doen, maar ik denk ook dat het wel bij de leeftijd past.

Zo, Kruidvat heeft daar echt goed op ingespeeld! Met je bestie én via WhatsApp.

Ik denk dat het inderdaad ook goed bij de leeftijd past. Ik zou haar, zoals je nu ook al doet, blijven stimuleren het zelf te doen. Des te vaker ze het alleen doet, des te meer zelfvertrouwen ze zal krijgen dat ze het kan.

bedankt voor de antwoorden! We blijven er gewoon in meehelpen en stimuleren dat ze het zelf ook kan.

Dat van de kruidvat is een mooi concept inderdaad. Ze vind het jammer dat het pas vanaf 15 is. Wellicht laten we het voor nu even zo, en dan kan ze nog even 3 maanden aan het idee wennen dat ze kan gaan solliciteren.

Ik vind het heel herkenbaar wat je schrijft, onze oudste van bijna 16 is precies zo. Voor haar eerste baantje had ze zelf een mailtje geschreven, maar toen ze moest bellen voor een afspraak, was ze ontzettend nerveus. Ze heeft het uiteindelijk wel zelf gedaan, maar ik zat naast haar om eventueel te helpen met wat ze moest zeggen. Dat gaf blijkbaar genoeg vertrouwen, ze heeft het gesprek(je) uiteindelijk zonder mijn hulp gevoerd. Toen ze op gesprek moest, bij een horecazaak was het, heb ik haar gebracht. Ze had het echt moeilijk en moest huilen, toen de eigenaresse dat zag, vroeg ze of ik misschien even mee naar binnen wilde. Ook daar was ik alleen in de buurt, ze heeft zelf het woord gevoerd. Maar mijn aanwezigheid gaf haar net dat beetje extra vertrouwen. De eerste keer echt gaan werken, was ook weer moeilijk, maar ze heeft het gedaan en als dat nieuwe er eenmaal af is, gaat het zo goed als vanzelf.
Niet ideaal en ik zie veel kinderen van haar leeftijd die vlotter zijn in contact leggen met vreemden, maar ik herken het ook erg van mezelf op die leeftijd. Dus als dat beetje extra hulp van ons haar helpt om het toch te doen, dan heb ik dat liever dan dat we haar niet helpen en ze dan dus ook geen initiatief neemt. Ik weet zeker dat ze dan nog steeds geen baantje zou hebben ;-)

Ik denk dat het niet erg is om haar nog een beetje op weg te helpen met 14 jaar en zelf aan je vriendin te vragen of ze een dagje met haar mee mag lopen. Dat is ook gewoon spannend en de meeste 14-jarigen vinden dat doodeng. Met 14 jaar hoef je echt niet een stage dag te nemen bij een richting waar je later in wil werken. Mijn zoon moest een stage lopen met 13 jaar, hij vond het hartstikke spannend en heeft via mijn vader echt een mega interessante stage gelopen waar hij zelf nooit naar gezocht zou hebben en waar ze normaliter ook niet aan stages meewerken. Des te interessanter voor hem. Hij vond het fantastisch maar zou dat zelf nooit geregeld hebben en al zijn vrienden en klasgenoten gingen eigenlijk een dagje met een van hun ouders mee, dat was hier geen optie want mijn man werkt aan de andere kant van het land en ik heb geen medewerkers voor de begeleiding (ouder zelf mag niet).

Of laat haar gewoon samen met haar vriendin gaan. Dat is ook gewoon gezellig. Misschien een dagje bij de kinderboerderij? Dat is lekker low key en daar zijn extra handen vrijwel altijd wel welkom.

Mijn dochter van 14 vindt zoiets weer helemaal niet spannend (terwijl ze wel een paar maanden is uitgevallen op school), die stapt als een olifant overal zo naar binnen en had al 7 stageopties liggen maar gaat nu uiteindelijk samen met een vriendin omdat haar vriendin het zelf ook niet durft te vragen, haar ouders niet helpen en ze (vriendin) eigenlijk ook niet alleen durft te gaan.

bedankt voor de antwoorden! We blijven er gewoon in meehelpen en stimuleren dat ze het zelf ook kan.

Dat van de kruidvat is een mooi concept inderdaad. Ze vind het jammer dat het pas vanaf 15 is. Wellicht laten we het voor nu even zo, en dan kan ze nog even 3 maanden aan het idee wennen dat ze kan gaan solliciteren.

Wil ze per se bij Kruidvat of zijn er niet meer opties dan alleen de supermarkt met het boze blikken meisje en Kruidvat?
Kruidvat neemt ook wel 14 jarigen aan. Maar daar maken ze geen reclame mee omdat ze alleen op de zaterdag en in vakanties mogen werken, maar ze werken er wel! En zeker als ze over 3 maanden 15 wordt maakt ze best kans om nu al of een maand voor haar verjaardag op gesprek te mogen ( mits er plek is). Mijn zus wordt gestimuleerd om 14 jarigen aan te nemen die richting de 15 te gaan omdat ze met 15 jaar alle dagen mogen werken en ze dan voldoende ingewerkt zijn om zelfstandig te werken en goedkope krachten zijn.

Misschien stelt het haar gerust om te weten dat de sollicitatiegesprekken met 14 jaar niet zoveel voorstellen? Mijn zoon en dochter waren bij alle gesprekken met 5 minuten weer buiten. Er werd eigenlijk alleen naar hun beschikbaarheid gevraagd en of ze anderen kennen die er werken (dan proberen ze je in het begin in elk geval met een bekende te laten werken), rekeningnummer en kopie ID-kaart.

Mijn zoon, dochter en een vriend van beiden werden met zijn drieën uitgenodigd op gesprek, ze hadden wel ieder om de beurt even apart een gesprek maar ze mochten gewoon tegelijk komen, dat maakt het ook al een stuk minder spannend. Ze hebben bij de sollicitatie (online) ook bij de opmerkingen gezet dat ze graag samen zouden willen werken en dat was geen punt. Ze waren alle drie aangenomen (was bij AH) maar zijn er uiteindelijk niet gaan werken omdat ze maar 2 uurtjes ingeroosterd konden worden in dat filiaal en ze meerdere sollicitaties hadden lopen. Ze werken nu ergens waar ze 4 uurtjes werken, niet tegelijk op gesprek maar was wel bekend dat ze tweeling zijn en vrienden er hebben werken. Ze werken daar met zeker wel 7 bekenden/vrienden. Dus je dochter zou voor een bijbaantje ook samen met iemand kunnen gaan. Dat is juist een mooie stap om mee te beginnen en na verloop van tijd kijken ze vanzelf wel een keer zelfstandig verder. Van mijn zoon zijn voetbalteam (16) werken er 12 tegelijk bij 1 winkel. Tegenwoordig is dat echt heel normaal om gezellig samen te werken. Alleen bij een Kruidvat zal dat niet zo snel gaan, tenzij het een hele grote winkel is.