Welkom op Zeg maar Yes!

Mijn kleuter van 5.5 jaar zit net in groep 2. Ze was dolblij dat school weer begon, maar eigenlijk al vanaf de tweede week veranderende haar gedrag thuis. Al langer stelt ze vragen als 'waarom leven we eigenlijk' , en geen antwoord voldoet dan. Een sluitend antwoord is er natuurlijk ook niet.
Sinds de tweede week van school was het af en toe 'het leven is stom, waarom leven wij'.
Vorige week fietste ik na het avondeten met haar omdat ze helemaal overprikkeld was. Op de fiets heel vrolijk en blij, toen ineens heel neutraal zeggen: de wereld is stom, waarom bestaan we, ik wil niet meer leven, ik ga mezelf dood maken.
Ik ook neutraal: dat klinkt best verdrietig als je je zo voelt. Zij vervolgens vrolijk over paarden die ze zag en vervolgens nog een keer: ik wil niet meer leven.
Sindsdien herhaalt ze dit elke avond als ze op bed gaat, of als ik even rustig met haar zit. Ze kan niet concreet vertellen waarom ze het leven stom vindt, maar heb er inmiddels wel uit gekregen dat het door school komt, en ze dit in de vakantie niet vindt.

Ik denk overigens niet dat ze echt weet wat ze zegt en dat zo meent. Maar het is wel heftig om te horen en een signaal waar we iets mee moeten.

Voor ze dit zo deed, had ik 10min gesprek. Op school zien ze een vrolijke, enthousiaste kleuter, ligt sociaal goed in de klas. Ze komt ook wel vrolijk uit school. Gesprek ging er toen vooral over dat ze thuis regelmatig onschuldige sociale kleutermoeilijkheden aangeeft die ze lastig vindt. Dit laat ze op school ook helemaal niet zien. Ze houdt zich hartstikke goed staande, laat op een goede manier van zich horen en vorig jaar noemde juf haar nog een verbinder.
Ze heeft een ontwikkelingsvoorsprong, dat zien ze ook wel, maar omdat ze ook veel van spelen en knutselen houdt, veel fantasie heeft, laten ze haar nu ook vooral dat doen. Omdat het schooljaar net begonnen is vond ik dat ook echt wel prima, ondanks dat ik later ook dacht; spelen en uitdaging bieden kan prima samengaan.
Ze is heel leergierig en ik denk nu toch dat ze uitdaging mist waar ze op school wel wat mee moeten. Maar goed, niet gezegd dat dat het (enige) achterliggende probleem bij dit gedrag is natuurlijk.

Ik heb inmiddels bij juf aangegeven wat ze thuis allemaal zegt, en er wordt een gesprek met de ib gepland. Ik hoop dat zij goed mee kunnen denken en hier ook wat ervaring mee hebben.

Maar... Mijn dochter zal toch heus niet de enige zijn met zulke zware gevoelens en uitspraken op die leeftijd. Ik hoor graag of jullie hier ook ervaring mee hebben, en hoe jullie ermee om zijn gegaan.

Ik herken het Joey, niet bij mijn eigen kinderen maar wel professioneel. Mijn ervaring is dat dit een leeftijd is (5/6) dat kinderen grote emoties ervaren die ze lastig te labelen vinden. Blij/verdrietig/boos kennen ze maar diepere gevoelens zoals radeloosheid, diepe vermoeidheid etc., wat gepaard gaat met volle dagen school, is nog abstract. Het gebeurt bijvoorbeeld als een ander kind iets gemeens zegt tegen je kind en die draagt dat dan de rest van de dag mee. Voelt zich rot met ‘steen in de buik’ maar kan dat specifieke gevoel niet labelen. Dood is iets ergs, dat weten kinderen. Dus dat benoemen ze dan, omdat dat gewoon even zo voelt. Ze willen niet dood, maar wel dat rotgevoel labelen. Je doet het dus goed zoals je nu doet. Beste is om het gevoel te laten zijn. Je kunt wel proberen te labelen maar het zijn vaak abstracte acute nieuwe gevoelens, dus voor jou ook raden wat het dan was die dag. Kan simpelweg vermoeidheid zijn of iets anders. Goed dat ze met je praat erover, dat is al heel wat!

Het zoontje van een vriendin had vorig jaar ook dergelijke uitspraken. Ze hebben dit ook met juf besproken. Jongetje heeft ook duidelijk een voorsprong. Hij kon qua kennis mee met groep 3 maar qua emotionele ontwikkeling was hij er nog niet aan toe.

Deze zomervakantie heeft hij best een ontwikkeling doorgemaakt; hij is opeens een stuk socialer en opener. Waar mijn dochter eerst niets met hem kon, spelen ze nu heel leuk samen. Over voorval met dood heb ik mijn vriendin niet meer gehoord.

Onze dochter had ook een periode spanning, wegduiken, dichtslaan etc. We zijn wat meer gaan praten over wat ze voelt en welk woord erbij hoort (in haar geval ieniemienie beetjes elke keer plassen, spannende onbekende situatie). Ik denk dat het rond de leeftijd 5j8m startte en 3 maanden later opeens zoveel anders ging. Rond deze zelfde leeftijd begon dat jongetje over dood etc. Qua leeftijd zit je dochter mogelijk ook op dit punt .. kijk het aan en mogelijk is het een periode waarin ze de gevoelens niet goed kan verwoorden.

weg

Bedankt voor jullie reacties!
Tabbie ik het het wel gelezen, en dat lijkt me heel pittig icm jullie situatie. Dat dit er ook bij komt. Volgens mij doe jij het super 🌸.

Miss Energy, oh ook echt heel herkenbaar met dat plassen. Voor de zomervakantie had ze een tijd dat ze op school wel 20x op een dag naar de wc ging. Thuis ook, en dan ook gewoon direct weer als ze net was geweest. Allemaal spanning blijkbaar, zo sneu vond ik dat ook. In de zomer was het over en nu school weer begonnen is, doet ze dit ook weer.

Marsy, denk idd ook absoluut niet dat ze dood wil . Het zijn idd grote emoties die ze blijkbaar niet anders nog kan verwoorden.

Ben nu een weekend met vriendinnen weg en komende week gesprek op school, benieuwd ook wat zij kunnen bijdragen.

Inmiddels zijn we 2 gesprekken op school verder. Voor de komende weken is met de hb specialist een plan gemaakt, om haar in gr2 uitdaging te geven en er op in te steken dat ze haar leergierigheid houdt, en dat die aangesproken wordt op school. Ben wel benieuwd in hoeverre dit gaat lukken maar gaan we zien.

Thuis bieden we nu ook wat meer. Ze is helemaal into schaken en nadat we haar de stukken hebben uitgelegd, hebben we nu een app gedownload waarmee ze deels zelf aan de slag kan.
We hebben een boek voor kleuters over het ontstaan van de wereld/mensen maar dat 'geloofde' ze niet en riep meer vragen op die we niet goed kunnen beantwoorden. We hebben een ander boek gekocht dat dit beter uitlegt (hoe alles begon). En niet dat ze daar alles uit begrijpt, maar naar aanleiding daarvan kunnen we wel meer op haar niveau het gesprek erover voeren. Dat lijkt wel wat te helpen nu.

We hebben ook gesproken over alvast naar gr3 maar dat heeft nu niet de voorkeur. Afhankelijk van hoe dit jaar verloopt is het wel een optie straks gr3 en 4 in een jaar doen. Ik vind het maar ingewikkeld allemaal over wat wanneer nou het beste is, maar tot zover ben ik in ieder geval positief met hoe ze het op school oppakken.