Welkom op Zeg maar Yes!

Onze oudste 2 hebben beide heel erg de behoefte om ergens op te bijten. Ze zijn 8 en 7 jaar en het lukt ons maar niet om ze er vanaf te krijgen. Heeft iemand nog tips of ervaringen om te delen, want wij lopen een beetje vast.
Alvast sorry voor het enigszins vieze verhaal, vooral van onze M.

Onze R (8 jaar) heeft heel erg de behoefte om ergens aan te friemelen of bijten. Kleren met een knoopje, ritjes of touwtje overleven het geen dag. In de winter bijt hij geregeld aan de boord van zijn mouwen, of rits van de jas. Hij duimt 's nachts en overdag op rustmoment, voor de tv, in de auto enz. Toen wij probeerden om het duimen te stoppen wordt het bijten veel meer, dus we laten het duimen nu maar voor wat het is, maar toch zou het fijn zijn om hier een keer vanaf te komen.

Onze M (7 jaar) heeft de hele dag zijn vingers in zijn mond, bijt de hele dag op zijn nagels (die hij bijna niet meer heeft). Nu valt het ons in de vakantie ook dat hij ook steeds tussendoor zijn vingers aflikt, zonder reden. Dus om de beurt 2 of 3 vingers even in zijn mond steekt. Zelfs tijdens het steppen bijvoorbeeld, gaat hij met 1 hand steppen en likt een keer over zijn handpalm. Het lijkt wel een tik te zijn/worden. Bytex helpt niet voldoende, afgelopen week hebben we pleisters om zijn vingers geplakt, maar het is zo hardnekkig dat deze er maar kort op zitten, want dan gaat hij hierop bijten.

Bij beide bijtkettingen geprobeerd, maar dan bijten ze hierop en zijn ze na een dag kapot (of het touwtje is door, of de sluiting enz), of ze spelen/klieren er steeds mee, dus voor op school ook geen succes.

Het lijkt mij met prikkelverwerking te maken te hebben, maar hoe lossen we dit op? Zou een logopedist of iemand anders ons erbij kunnen helpen? Heb het ooit eens aangekaart bij de GGD, toen kreeg ik een flyer van nagelbijten mee, maar dit is dus echt veel hardnekkiger.

Ik zou een sensorische integratie therapeut zoeken. Dat kan een kinderfysio zijn of ergotherapeut die SI cursussen gedaan heeft.

Ik heb me een tijd verdiept in prikkelverwerking (zoals jij ook al aangeeft). Ieder mens doet iets om zijn zenuwstelsel te kalmeren, sommigen wiebelen hun voeten, anderen spelen met hun haar en ik wrijf bijvoorbeeld m'n vingers hard over elkaar. Kinderen kunnen dat vaak nog niet zelf, zijn daar nog niet in getraind. Sommige kinderen doen dan aan zelfbevrediging (niet te verwarren met masturberen - het is niet seksueel), maar veel kinderen hebben ook een bijt/zuig reflex. Als je dus wil dat dat veranderd (en er is geen andere onderliggende oorzaak), dan moet je iets introduceren dat het 'nervous system' (want daar kun je beste op googlen) kalmeert. Wij hebben een schommel in huis, want het heen en weer wiegen kalmeert. Trampoline springen, zwemmen, bellen blazen, het vasthouden van zachte knuffels, buiten wandelen zijn voorbeelden hiervan.

Overigens herken ik de tics ook. Onze zoon van 8 krijgt elke keer een tic als zijn hersenen een sprong maakt. Ik herken het bijten en het likken van hem ook. Bij ons gaat dat na een paar maanden dan weer over. Ook doet hij het meer als hij moe is, aan het einde van de dag bijvoorbeeld. Ik zou dus echt kijken of je gedurende de dag iets kunt vinden waar je dit gedrag wat 'schadelijk' (ik bedoel dat letterlijk: dingen gaan kapot) is kan overzetten naar iets wat ook helpt, maar dingen niet kapot maakt. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar proberen waard.