Welkom op Zeg maar Yes!

Hoe ga je daarmee om? 😎

Mijn dochter (2 jaar en 4 maanden) is een heerlijk pittig kind. Ze discussieert, maakt ruzie met je, gaat overal op in, daagt broer uit, plaagt en regelmatig bijt, krabt of slaat ze broer ook (bij opvang gebeurd dit niet).

Ik sprak haar net ergens op aan, want als je zo bijdehand kunt doen met 2, heb je ook de consequenties gewoon, waarop ik als antwoord kreeg “laat me maar gewoon even met rust 🤔”

Ze is ook groot voor dr leeftijd, heel aanwezig, praat al lang heel goed & komt daardoor al heel groot en wijs over, zo doet ze ook, maar mevrouw is echt nog geen 2,5 jaar en zit zichzelf regelmatig in de weg op deze manier.

We blijven vooral heel duidelijk en consequent, al probeert ze paps nog wel om d’r vinger te winden, wat alleen niet lukt haha.

Ik heb ook zo'n peuter en die is inmiddels 3j en 3mnd en past qua lengte en hoe hij over komt bij de kleuters. Ik heb niet echt tips geloof ik... Hier helpt naar buiten gaan wel enorm, en gelukkig komt de tijd er ook weer aan dat dat makkelijker wordt.
Oh ja waar ik de laatste tijd wel over nadenk is dat hij erg behoefte heeft aan autonomie en dat we hem uitdaging moeten geven. Maar hoe of wat weet ik dan ook weer niet precies.
Verder zie ik dit gedrag soms echt als iets wat we maar even moeten uitzitten tot ie 4 is 😅.

Ja, dat idee heb ik ook haha, ze mag pas december volgend jaar naar school, ze zou het liefste nu al gaan 😂 automatisch doet broer (6,5) dat met zijn spelen al wel qua uitdagen, want ze wil met alles meedoen. Ze stept dus ook op 2 wiel step hele straat rond en op de skelter, voordeel van lang zijn haha!

Maar ik wil het zelf niet teveel doen want ze is gewoon nog klein en moet lekker zelf ontdekken en komen met wat ze wil doen, dus laat er lekker aanrommelen en help er als ze iets wil weten of doen.

Maar die buien en haar karakter zijn wel echt uitdagend en vermoeiend en vind ik soms wel lastig wat handig is om mee om te gaan..

Over het bijten en slaan.. wij hebben toen de boekjes van Anna niet bijten (en nog een andere, maar deze vooral) heel veel gelezen. Dat heeft het bijten gelukkig minder gemaakt. Heel soms bijt ze nog uit speelsheid of boosheid. En dan gaan we het boekje weer lezen. Die zijn speciaal voor die leeftijd.

En verder heeft ze een 'strafplek' en daar gaat ze ook weleens zelf boos opzitten en zegt ze 'ikke niet stout' en dan handjes over elkaar. Maar jemig, ze kan echt zo pittig zijn. Dat had ik niet zo met haar broer in die tijd. En stiekem moet ik er ook vaak wel om lachen dat ze zo eigenwijs is.

Hier ook. Heb ook het idee dat meiden ook gewoon anders pittig zijn. Hier helpt het ook om weg te gaan of lekker naar buiten. Goed bezig houden die meid 😉, knutselen vindt ze ook erg leuk. Maar heb hier gewoon meerdere keren per dag strijd om van alles, eigenlijk meteen al met het opstaan, soms heel vermoeiend. O.a. om de deur uit te komen, kleding aan, schoenen aan, jas aan, het gaat eigenlijk nooit lekker soepel 😅. Ik probeer ze nu 2 keuzes te geven in de ochtend qua kleding en schoenen zodat ze nog enigszins regie heeft. Dat lijkt soms wel iets te helpen. Ook laat ik het haar soms even zelf uitzoeken zodat ze zelf kan ervaren waarom mij iets niet zo handig lijkt 😅 (geen jas aan, te grote schoenen aan willen, zelf pindakaas smeren etc.). Soms pak ik ook wel door en zeg het moet nu gewoon. En lijkt ze daar achteraf juist ook weer rustig van te worden. Ze weten soms zelf ook niet wat ze met zichzelf aan moeten denk ik. Ze wil ook steeds alles zelf pakken en zelf doen en dan heel gefrustreerd zijn als het niet lukt. En als er even geen aandacht is dan haalt ze ook allerlei streken uit voor aandacht. Soms kan ze juist weer heel lekker alleen spelen (vaak na een activiteit samen). Soms voel ik me heel de dag afgeremd in alles (want niks kan gewoon “even”) en wordt de sfeer continu bepaald door haar en dan vind ik dat ook best heftig (vooral als ik het zelf ook druk heb).

Onze dochter is exact net zo oud (ook nov 2021), maar praat nog niet. Wij noemen haar ook een pittige peuter en dat komt, denk ik grotendeels uit de frustratie van het niet praten. Ze heeft vorige week buisjes gekregen want ze hoorde niet goed, we hopen dat ze daardoor iets rustiger wordt.

Bijten heeft ze nooit echt gedaan, slaan wel, vooral op de opvang en ons, maar dat is inmiddels wel over. Hier moet alles gaan met strijd en zelf doen. Kleding aandoen is standaard een jankpartij, tandenpoetsen moet in de houdgreep, in de autostoel moet met veel kracht en frustratie. Ze is erg zelfstandig (zelf brood smeren, aankleden, zelf luier willen verschonen/bijna zindelijk maar ik heb geen puf om door te zetten). Fietsen, steppen etc kan ze nog niet, maar motorisch is ze niet zo ver nog niet. Nou heeft ze ook geen step, dus dan leer je het ook niet.

Hier is het veel driftbuien en huilen, soms begint het al met opstaan en dan ben ik na 2 uur volledig total los van het gehuil om 'niets'. Puur omdat zij dingen wil die niet mogen. Hoop echt dat het beter gaat als ze gaat praten. Ze kan nu iets van 15 woordjes zeggen, 2 weken terug waren dat er nog 12 dus we gaan vooruit.

Als ik haar kleding uitkies moet ze weer naar boven om andere kleren te pakken, want wat ik kies is niet goed. Met veel kracht krijg ik het uiteindelijk wel aan, maar heb daar momenteel niet de energie en kracht voor (30 weken zwanger) en dat voelt zij natuurlijk ook. Zolang ze buiten kan spelen is ze blij, maar in huis is ze niet vaak blij. Op naar de zomer.

Allemaal herkenbaar Rewie.

Autostoel: probeer ik vaak zelf te laten klimmen. Of ik laat haar iets meenemen wat ze leuk vindt. Of paai met iets, als je zit krijg je dit. Soms denk ik ook het doel heiligt de middelen 🤣. Maakt mijn leven ook weer iets makkelijker en waarom zou ik heel de dag strijd voeren. Het is een fase, voor de kids zelf ook een moeilijke :-).
Kleding laat ik haar dus mee kiezen tussen 2 dingen.
Tanden poetsen eerst zelf laten poetsen en dan mag zij zeggen als ze klaar is en ben ik aan de beurt.

Afleiden of gek doen werkt ook weleens. Ik zeg ook geregeld dat dingen niet mogen en dan doet ze het ineens wel. Dan zeg ik nee dat is echt “verboden”. Nou dan doet ze het vrijwel meteen.

Ik tel ook heel vaak tot 3. Niet boos maar op een heel rustige manier zodat ze weet hoeveel tijd ze nog heeft om dingen zelf te doen voordat ik ga helpen. Dat geeft haar ook de regie denk ik. Dat heb ik van te voren dan al een aantal keer aangekondigd.

Maar soms werkt dat ook allemaal niet en heb ik ook geen tijd. Hier is ze ook wel iets ouder (bijna 2jr en 10 maanden).

Vaak zie je bijten bij kinderen die zich nog niet snel genoeg verstaanbaar kunnen maken. Het gaat dan gewoon te snel. Hier niet aan de orde maar hier is ook een grote broer die altijd sneller/slimmer/groter is dus dan wordt ze ook heel territoriaal merk ik. Ze moet wel want als ze niet van zich af bijt dan heeft ze het alweer gemist. Ik probeer dan te benoemen dat ik haar help, dat broer haar ook wil helpen en hebben het dan vaak over “de beurt”. Ze komen allebei aan de beurt, dat geeft dan al wel wat rust. Soms zet ik zelfs een wekkertje. Net als dat ik broer uitleg dat als hij dingen afpakt ze heel narrig wordt en als hij het gewoon netjes vraagt of even afwacht ze het altijd wel weer vanzelf komt geven.