Welkom op Zeg maar Yes!

Wist even geen betere titel, hopelijk is het een beetje duidelijk.

Het zal niemand verbazen dat mijn zoon een behoorlijk introvert persoon is. Op zichzelf, snel overprikkeld ook. Dochter is heel anders, extravert, zoekt contact en gezelligheid op. Nu zij ouder wordt, merk ik dat we daarin steeds vaker een conflict hebben. Vorige week bijvoorbeeld bij de Olmenhorst om appels te plukken. Voor zoon was het veel te druk, die wilde alleen maar naar huis, liep aan mij te trekken en te huilen. Dus we gingen maar naar huis (ikzelf ook teleurgesteld eigenlijk, uiteindelijk nog wel heel fijn appels geplukt). Dochter ook enorm huilen juist omdat we weg moesten. Dus ik met twee krijsende kinderen om twee verschillende redenen.

Vandaag weer precies hetzelfde. Open dag bij de brandweer. Dochter geniet van alle activiteiten, zoon hangt aan mij en ik word boos op hem omdat ik geen gesprek kan voeren omdat hij alleen maar roept dat ie naar huis wil. We zouden nog even gaan lunchen met vrienden maar ik ben naar huis gegaan omdat zoon pertinent weigerde het restaurant in te gaan en wederom enorm overprikkeld stond te huilen. En dochter moest ik uit het restaurant slepen omdat zij juist wél wilde. En ik zelf natuurlijk ook overprikkeld door het hannessen en fietsen met twee krijsende kinderen over straat.

Tot nu toe trekt zij dus aan het kortste eind, dat was altijd makkelijk, maar wordt nu ze ouder wordt moeilijker.

Hoe moet je dit nou handig doen? Ik houd al zoveel rekening met zoon z'n wensen, maar dochter wil ook wat. En gezien ik heel veel alleen ben met de kinderen, kan ik me moeilijk in tweeën delen en zal het toch geven en nemen zijn tussen die twee.

Hoe gaat dat bij jullie? Herkennen jullie het? Wisselen jullie van activiteiten? Splitsen jullie? Trekt er eentje vaker aan het kortste eind?

Ja dat is herkenbaar hier. Ik doe vaak dingen met dochter alleen hierdoor. Inmiddels kan zoon veel meer aan en gaat het makkelijker. Ik besprak dingen vaak voor. Bijvoorbeeld als we gingen winkelen sprak ik af dat we naar 5 winkels gingen en iets drinken met iets lekkers. Of als we appels gingen plukken, jullie mogen allebei 10 appels plukken en daarna 15 minuten in de speeltuin en iets lekkers eten. Ik wist wel ongeveer hoeveel/hoelang zoon aankon en daar ging ik net iets onder zitten zodat het leuk bleef. Ik probeerde ook wel zoveel mogelijk met z'n vieren te doen. Als het dan te veel was voor zoon, ging man met hem uit de situatie en kon ik met dochter nog even doorgaan.

Inmiddels is zoon 13 en heeft hij zelf ook goed geleerd in te schatten wat kan en wat niet. Soms kiest hij ervoor om thuis te blijven daarom. Dat is ook goed, zo blijft het voor iedereen leuk.

Oh ja heel herkenbaar Lexi, dat voorbereiden. Dat is ook precies waar het mis ging vandaag, want we zouden na de brandweer naar huis en niet gaan lunchen. Dat kan z'n koppie niet aan. En dochter denkt dan lunchen met haar beste vriendje? Leuk! 💃

Slim om zoveel mogelijk met z'n vieren te doen en te kunnen splitten. Ook niet altijd even leuk, wel praktische oplossing.

Ja dat zijn dan lastige situaties inderdaad. Bij mijn zoon hangt het erg van zijn dag af. De ene dag zou hij dat lunchen wel aankunnen, de andere dag loopt dat compleet fout. Inmiddels kan hij dat zelf aangeven, maar toen hij kleiner was was dat soms heel lastig. Wij hebben ook wel vaak gehad dat dochter eigenlijk nog wel langer wilde blijven of nog iets wilde doen en we dan toch naar huis gingen voor zoon. Heel sneu voor haar, maar anders werd het een groot drama. Gelukkig snapte ze dat op een gegeven moment wel, omdat ze natuurlijk ook wel zag wat er gebeurde als we toch bleven. Soms gingen we ook naar huis met de belofte dat ik dan thuis nog met haar ging spelen/spelletje doen/naar de speeltuin in de buurt/pannenkoeken bakken enzo.

Lastige was trouwens ook wel dat dochter echt het andere uiterste is en alles zoveel en zolang mogelijk wil. Die gaat echt door tot ze erbij neervalt en moet ik echt mee naar huis slepen vaak. Echt een hele handige combinatie 😀

Wij hebben hier ook zoveel gezeik, gejank en gedoe mee gehad. Op een gegeven moment gingen we gewoon niet meer. Gewoon geen zin meer in gedoe. Later zijn we meer 1 op 1 gaan doen of we brachten de jongste naar de oppas.

Lastig is dat.
Ik zou van tevoren een plan maken. Dit goed met je zoon afspreken. Tsja, en er dan toch echt niet van afwijken.
Je dochter is natuurlijk nog te jong om het te begrijpen. Dus zij zal wel teleurgesteld zijn als je naar haar idee te snel weg gaat.
Maar dan ben je iig wel geweest.

Hier ook 2 verschillende kinderen. Vandaag met beide kids op pad geweest naar de dag van de wetenschap hier. En tja. Daar is de jongste natuurlijk gewoon te jong voor. Dus die heeft wat afgejammert daar. De oudste juist lekker bezig (was niet mega druk toen we gingen) en heb uiteindelijk even de telefoon ingezet toen ze echt chago werd en hongerig.
Daarna juist de oudste meegesleept om met zijn drieën een boek te kopen en daar wat te lunchen. Hij wilde naar huis, dus was even flink gepikeerd en heeft om een boek nog een flinke driftbui gehad.

Maar... uiteindelijk hebben we allemaal wat gegeten, gedronken en een leuke dag gehad.

De jongste heb ik slapend uit de auto gehaald. Die was helemaal kapot. Was ook iets te laat voor haar dutjetijd.

De oudste zit hier trots naast me nog alles te laten zien wat hij allemaal gemaakt heeft.

Meestal wil ik dan ook opsplitsen overigens. Of we blijven gewoon thuis. Ik kan er zelf dus niet goed tegen dat de een dan aan het kortste eind trekt. Ik probeer daar wel echt op te letten met wat ik met ze ga doen.

Net naar de brievenbus lopen was overigens super leuk. Dan maakt die verschillen totaal niets uit.

Als we met z'n 4en zijn, dan gaat 1 van ons met dochter naar huis zodat zoon kan blijven.
We doen sowieso maar 1 activiteit op een dag. Dus niet ook nog lunchen want dat gaat echt niet.
We brengen dochter nooit weg als we iets willen doen. Af en toe heeft zoon gewoon geluk en mag hij kiezen of hij met papa of mama weg wil. En dan blijft de ander dus thuis met dochter.

Maar wat is dat lastig he. Tegenstrijdige behoeftes.
Ik kan alleen adviseren om ook naar jouw dochter te kijken. Misschien kan je tips vinden bij een brussencoach. Jouw dochter is nog jong maar ik zou er nu wel al naar kijken. Je wil niet dat ze dadelijk negatief naar haar broer gaat kijken.

Goede tips hier! Zou zeggen als het kan: doe ook wat dingen apart.

En zijn er geen zaken die hem kunnen helpen? Bijvoorbeeld een koptelefoon tegen het geluid of een fijn plekje (bijvoorbeeld een buggy) om zich wat af te schermen of een muts met capuchon of zo om een beetje in te verstoppen?

Het wordt juist afgeraden om een koptelefoon te gebruiken die geluid tegenhoudt. Het is beter om een koptelefoon op te zetten waar muziek uit komt.

Het wordt juist afgeraden om een koptelefoon te gebruiken die geluid tegenhoudt. Het is beter om een koptelefoon op te zetten waar muziek uit komt.

Dit heb ik nog nooit gehoord. Wie raadt dat dan af en waarom?

Ik ben daar ook wel benieuwd naar inderdaad. Zoon gebruikt z'n koptelefoon wel bij hard geluid, maar dat is een stilte koptelefoon inderdaad.

Goeie tips inderdaad en veel herkenbaarheid. Ook wel lastig voor sommigen dat dit dus wel echt blijft als ze ouder worden.

@siesa ja ik ben ook bang dat de één de ander stom gaat vinden. Ze begrijpen elkaar nu al niet in dit soort dingen. Natuurlijk op peuter niveau, dus met veel drama. Dat mag er dan ook zijn. Maar ik moet dan zelf ook wel echt opletten wat ik zeg en geen schuld aan zoon geven tegenover haar dat zij daardoor iets niet kan doen omdat hij niet wil.

Lot, ja hele goede tip om hem een plekje te geven of wat mee te nemen. Het moet nog een beetje in m'n systeem komen om een boekje voor hem mee te nemen. We hopen dat dat hem op termijn gaat helpen, dat hij lekker kan gaan zitten lezen. Hij mag ook op m'n telefoon in zo'n geval mits dat ergens kan.
Het is ook lastig te voorspellen wanneer hij het niet trekt, want 's middags bij de Dag van de Wetenschap ging hij weer helemaal aan.

Ik heb geen snel overprikkeld kind maar wel 2 met uiteenlopende leeftijden waardoor het of te snel of te langzaam gaat. Ik doe heel veel met zoon alleen, echt moeder/zoon uitjes. Ik vind alleen thuis zijn met dochter maar saai en man vindt dat juist heerlijk, dus we splitsen vrijwel altijd op. Ik ga elk weekend met zoon ergens koffiedrinken bijv. Maar gaan we iets voor dochter doen dat zoon minder leuk vindt, dan neem ik altijd zijn dino kleurboek mee (das een hele coole) en daar kan hij zich echt wel half uur mee vermaken. Misschien zoiets altijd in de tas?

Qua terugtrekken nemen we soms de fietskar mee. Meestal zit vooral de oudste daarin als ze dingen spannend vindt. Op koudere dagen een dekentje erin en ze kan wat schuilen. Tegelijk handig voor ons om in het bagagedeel spullen te stoppen.

Bij ons gaat het wel steeds beter. Oudste trekt zichzelf heel erg op aan haar zusje. Samen durven ze een hoop en hebben ze het ook leuker met elkaar. Wij hebben wel geluk met veel dezelfde interesses.

Wij hebben een meeneemtas in de kast staan. Zit een leesboekje in, smartgame, kleur spulletjes, fidget toys, knuffel, iets te eten, zo'n goedkoop spelcomputertje van de action.

Over de koptelefoon. Ze vergeleek het met donker. Als jij een tijd in het donker hebt gezeten en doet opeens het licht aan, dan doet het pijn aan jouw ogen.
Als jij dus geluid afzondert, doet het pijn als je het weer hoort.

Muziek helpt hierin mee. Je kan hierbij het beste rustige muziek aanzetten, zonder verschillende hoogtes of volume (dus geen reclame tussendoor). Een luisterverhaal was ook goed, dan moeten ze zich focussen.

Heb een webinar gevolgd van een si therapeut.

Ik kan niet splitsen, dus doe altijd alle activiteiten samen. Mijn zoon kan drukte en geluiden niet goed verdragen, dus daar houd ik wel rekening mee. We hebben weleens twee dagen Efteling met hotelovernachting gedaan en dat was voor hem dramatisch, terwijl mijn dochters daar intens van genoten. Ik pas in zo’n 90% van de gevallen de activiteit aan hem aan. We gaan veel naar het bos, doen ivn wandelingen/ activiteiten, gaan naar rustige speeltuinen. Ergens waar hij de ruimte heeft en zelf rond kan struinen. En soms moet hij wel mee, zoals naar een sinterklaasoptocht. Dat is voor mij hard werken, want dan wil hij weglopen of zich verstoppen. Dat lukt me dan toch door goed voor te bereiden, dichtbij hem te zijn en lief te blijven (en te voorkomen dat hij wegloopt). Lunchen met anderen zou ik alleen maar doen als hij zich ergens rustig kan terugtrekken of rustig kan spelen. Al met al houd ik dus bijna altijd rekening met hem/ ga ik van hem uit met kiezen van activiteit en de keren dat ik dat niet doe weet ik al dat ik heel hard moet werken om het in goede banen te leiden. En dat lukt meestal ook gewoon. Vind het alleen niet fijn om te zien dat het hem zoveel kruim kost.

Ik begrijp je gevoel hierin goed gtsQ en herken veel van wat je schrijft, zeker dat harde werken hierin.

Hoe gaan jouw meisjes hier mee om? Hoe vinden ze het dat jullie vaak doen waar hij het meeste uit haalt? Hebben ze het door? Willen ze vaak wat anders?

Ze accepteren hem om wie hij is. Ik benoem het ook niet vaak. Ik kies vooraf al een activiteit die hij aankan. Vorig jaar had de school een lentemarkt georganiseerd waar de kinderen knutsels verkochten, spelletjes konden doen en ouders en kinderen bij foodtrucks eten konden bestellen. Een braderie voor het goede doel dus. Mijn dochters trokken er meteen met hun vriendinnetjes op uit. Ik weet dan dat ik bij hem moet blijven, niet met ouders kan gaan praten. Ik ben toen samen met hem zijn knutsel gaan kopen en eten gehaald. Maar toen is hij toch toen iemand me aansprak en ik even afgeleid was weggelopen en ergens onder een struik gaan zitten en had in zijn broek geplast. Daar schaamde hij zich ook voor. Ik roep zijn zusjes dan en zeg we gaan naar huis want R heeft het geprobeerd maar voelt zich echt niet fijn. En dan komen ze gewoon. Volgens mij zei zijn tweelingzus ook dat het ook wel erg druk was. Ze vragen dan ook gaat het R? Dus ze hebben er begrip voor. En mijn dochters hebben zoveel leuke dingen. Speelafspraakjes, kinderfeestjes, dansen, turnen, paardrijden, tekenles. Ze geven voorstellingen. We hebben heel vaak feest omdat we een grote familie hebben en dat vindt mijn zoon wel leuk. Want dat is vertrouwd en hij kan zijn eigen gang gaan en iedereen accepteert hem voor wie hem is. Dus ik heb niet gevoel dat zijn zusjes iets tekort komen, maar wel dat ze rekening leren houden met een ander.

Ik denk dat als je idd net als gsq de activiteit uitzoekt op wat voor iedereen leuk is, je ook minder in een situatie komt dat je de een of ander moet teleurstellen.

En anders toch eens kijken of je meer kan opsplitsen. De oudste zit natuurlijk op school, dus op een vrije dag (vakantiedag opnemen eventueel) kan je tijdens schooltijd iets ondernemen met de jongste bijvoorbeeld.

Moeilijk Marin! Ik herken het wel een beetje bij mijn jongens maar dan wel minder heftig natuurlijk. Jongste wil graag van alles samen doen, liefst met broer. Treinen bouwen, Lego, spelletjes, en het grootste verschil: buiten spelen en op pad gaan. Dingen ontdekken. Vooral op vakantie is dat lastig. Oudste is gelukkig als hij de hele dag bij wijze van in de camper mag liggen met een stapel Donald ducks. Jongste wil erop uit, met broer! Ook omdat hij nog niet alles alleen mag van ons.

Hier helpt het gelukkig wel echt om daar afspraken met T over te maken. En hem te helpen om te leren compromissen te sluiten. En we proberen hem te leren dat als hij toch lekker op pad gaat, plezier maakt, dat dat er ook voor zorgt dat je meer energie krijgt, lacht, en dat het dan tóch eigenlijk altijd leuker is dan je van tevoren verwacht. Dit soort gesprekken op metaniveau met hem voeren werken bij hem heel goed. Hij is er ontvankelijk voor, dat scheelt enorm.

Maar goed Marin, ik kan me voorstellen dat dit bij jullie allemaal niet of wat minder opgaat

Vind het juist fijn om van andere gezinnen te lezen Zora! Dus juist fijn dat je 't deelt. Lijkt me inderdaad ook wel lastig dat de energie dan anders is van die jochies. Knap dat hij dat begrijpt en dan toch gaat.

GTSQ, fijn dat de meisjes hem snappen daarin. En dat ze genoeg doen wat voor hen heel leuk is.

Dat van die braderie is precies wat hier ook zou kunnen gebeuren incl onder een struik zitten en plassen. Zo zielig. Of hij gaat dan aan mij hangen als ik met iemand praat en dan word ik boos op hem. Ik vind jou zo knap in het opzij zetten van je eigen behoeften tov je kinderen. Dat kan ik op zo'n moment niet. Ik ben dan zelf zo blij er even uit te zijn. Ik wil zelf altijd zo graag dingen ondernemen ondanks dat ik weet dat hij liever thuis zit. Grote strijd voor mezelf. En nu dus steeds meer van dochter ook, zij wil ook eropuit.
Heb net geopperd tegen man dat hij misschien ook wat vaker één op één wat met haar kan doen zoals hij ook met zoon deed op die leeftijd.

We hebben 4 jaar leeftijds verschil dus automatisch verschillende behoeftes. Gelukkig is er genoeg wat ze beide leuk vinden zoals naar winkels toe, kinderboerderij, speeltuin, wandelen, bos, strand, dus dat doen we gewoon met z’n allen!

En soms moeten dingen nou eenmaal al vindt 1 van de 2 het niks, andersom proberen we wel ook 1 op 1 weg met ze voor iets wat zij echt willen.

Zoals laatst was er theater voorstelling maar vanaf 3, ja dan moeten we ook wel splitsen of iets voor hele kleintjes vindt zoon dan weer niks.

Wat mij net door het hoofd spookt Marin en misschien aanvallend overkomt, maar zéker niet zo bedoeld. Maar O gaat 5 dagen per week naar school, dus de activiteiten die jij noemt zijn in het weekend neem ik aan. Waarom moet jij dan die activiteiten alleen met 2 kinderen doen? Waarom niet appels plukken met dochter, zoon bij je man. Dan hebben jullie even leuk uitje. Ik vind het opvallend dat jij dus (ook?) nog niet soort dingen alleen met de kinderen doet. En zeker gezien het leeftijdsverschil, interesses en persoonlijkheidverschil. Vind je trouwens wel topmama (autocorrect maakte er topmanager van, die was ook wel passend), je doet het mooi wel allemaal. Maar ik mis je man gewoon soms zo in je casussen.

Ja die is er heel weinig. Dat vind ik ook vervelend maar ook chill. Maar daarom doe ik vaak inderdaad wat met beide kinderen. En sinds ik werk en zoon dus ook naar bso gaat gebruiken we de weekenden ook veel meer om tot rust te komen. Maar ik wil er wel elke dag even op uit. Ik word zelf zo kneiter chagrijnig van de hele dag binnen zitten en ga ik schreeuwen tegen de kinderen vanuit m'n eigen cabin fever. Eropuit helpt dus juist ook maar dat is een balans die lastig is met een snel overprikkeld kind. Als het aan zoon zou liggen zou hij de hele dag IPad willen kijken maar dat mag weer niet van ons. En dus moeten wij 'm de hele dag thuis entertainen, en daar heb ik dus weer niet de kracht voor en dus ga ik er maar op uit met ze.

Niet perse ervaring met twee kinderen en verschillende behoeften, maar om even op het laatste te reageren.
Wij doen in het weekend altijd een ding buiten de deur. Of zaterdag of zondag. En de andere dag is voor rondom huis (speeltuin bijv).
Is zoiets niet fijn voor O? Op zaterdag naar de braderie. Dus moet hij “iets inleveren”. En op zondag blijven jullie rondom huis, zodat jullie juist iets doen wat hij fijn vindt.
Ik denk dat je ze dat best allebei kan leren.