Welkom op Zeg maar Yes!

Goedemorgen,

Zijn er hier mensen met bewust één kind?
Onze zoon is nu net één jaar en ik heb (nog) geen gevoel dat ik een tweede kindje zou willen. Het zwanger worden is bij ons niet erg makkelijk verlopen.
Soms voel ik mij schuldig dat onze zoon geen broertje/zusje zal gaan krijgen en anderzijds moet ik er (nu) echt niet aan denken om een tweede kindje te hebben. Ik vind het zo al behoorlijk zwaar.

Ook zo in dubio met wat doe je met alle spullen waar hij nu aan ontgroeid is zoals de maxicosi en alle kleertjes; bewaar je deze of doe je ze al weg?

Herkenbaar voor iemand?

Hier 1 kind. Niet helemaal bewust (miskramen) maar uiteindelijk wel een overwogen beslissing. Ik ben er echt helemaal oké mee nu, het heeft namelijk ook veel voordelen. We hebben alle tijd en aandacht voor ons kind, het is heel overzichtelijk en gezellig. Zorgen voor later als wij oud zijn heb ik ook, maar het hebben van een broer of zus geeft daarvoor ook geen garanties. Het wegdoen van spullen vond ik ook een ding, mijn zus kreeg na mij ook een kindje en toen ging dat veel makkelijker. Haar kindje blijft ook alleen (wel bewust) en onze kinderen trekken veel naar elkaar toe, dat geeft ook rust.

Hier ook 1 kind. En dat blijft helaas ook zo. Met zoon lang traject gehad. Ik zei altijd dat wil ik niet nog een keer. Toch zou ik het nu misschien wel doen. Man wil niet hij is bang om mij te verliezen door eerdere buitenbaarmoederlijke zwangerschap toen we net op tijd in het ziekenhuis waren. Hij is bang dat zoiets weer gebeurt en dan wel te laat. Mocht ik spontaan zwanger raken is het welkom. Maar ik geloof niet in een spontane zwangerschap.

Hier ook bewust 1 kind. Vroeger had ik altijd het idee 2 kinderen te willen maar we hebben het zo chill met zn drieën dat het prima is zo. Mocht er in de toekomst tóch een kindje onderweg zijn is het welkom maar in principe blijft het bij 1.

Maxi Cosi etc hebben we allemaal weggedaan. Van de kleertjes heb ik enkele dingen bewaard.

Spullen heb ik ook meteen weggedaan. Kleertjes ook. De leukste/mooiste bewaard.

Hier zelf niet bewust 1 kind, maar was ook prima geweest. Zus en meerdere vriendinnen wel bewust 1 kind en ik zie daar echt voordelen van. En die kinderen hebben veel kinderen om hen heen van vrienden en familie. Je ziet dat die band dan vaak wel hechter is.

Hier blijft het er ook bij 1. We hebben een lang traject doorgaan om hem te krijgen en ik wil dat niet nog een keer door.
M’n partner zou wel graag nog een tweede willen.

Daarnaast is onze zoon onwijs chill, lief en makkelijk. We hebben nu alle tijd en aandacht voor hem, dus ik zie er de voordelen wel van.
M’n zus dr eerste was ook heel makkelijk. De tweede niet. Daarnaast maken die twee ook de hele dag door ruzie met elkaar. Zou er helemaal gek van worden.

Spullen doe ik overigens gelijk weg, wij wonen klein dus hebben ook geen plek om het te bewaren.

Jouw kind is net 1, dus tenzij je het echt zeker weet zou ik de spullen nog even bewaren. Weg doen kan altijd nog. Ik zou gewoon aankijken of je gevoel verandert. Toen mijn dochter 1 was moest ik er ook echt nog niet aan een tweede denken.

Wij hebben (niet bewust) 1 kind en ik zie daar zeker voordelen van. Het is in huis altijd rustig en vredig en logistiek is het makkelijk te regelen. Mijn dochter is er ook heel duidelijk in dat ze geen broer of zus wil. 😅

Ik heb de spullen de eerste tijd gewoon in de kelder bewaard. Sommige dingen in de loop van de tijd anderen blij mee kunnen maken en pas veel later echt zo goed als alles weggedaan. Als je er de plek voor hebt zou ik daar niet te moeilijk over doen. Verder heb ik niet bewust voor 1 kind gekozen. Een groot gezin had me heerlijk geleken. Maar ik ben blij en tevreden met wat ik heb. Mijn dochter komt niets te kort, alles is heerlijk betaalbaar, we weten wat we hebben en we hebben een fijne familie om ons heen. Ik vind wel dat mijn kind echt gepast had in een groot gezin maar het lost zichzelf redelijk op. Ze weet uiteindelijk ook niet echt beter natuurlijk. Waarom zou ik me schuldig voelen? Het leven loopt zoals het loopt. Als jij zo opziet tegen een nieuwe zwangerschap dan moet je dat gewoon niet doen. Je kind heeft meer aan een moeder die lekker in haar vel zit dan aan een broertje of zusje waarvan niemand nog weet of die echt wel zo leuk gaat zijn ;).

Ik heb bewust 1 kind, altijd al gedacht en nooit van gedachten veranderd. Vind het niet zielig, vind het zieliger voor een broertje of zusje te gaan alleen voor je kind terwijl je dat zelf eigenlijk niet wil.
Spullen heb ik een tijdje bewaard en daarna weggegeven, of gegooid.

Hier ook bewust één kind. Ik vind het overzichtelijk en lekker rustig in huis. M'n man heeft al wel een oudere dochter, dus ze heeft een halfzus. Maar het leeftijdsverschil is groot en ze zien elkaar niet zo vaak, dus ze groeien niet samen op. Sowieso had dit geen invloed op mijn keuze voor één of meerdere kinderen (voor zover dit een keuze is; voor veel mensen niet natuurlijk).

Ik heb alle spullen meteen weggedaan steeds, want ik wist toch zeker dat het er bij één zou blijven. We hebben ook zo'n leuk en makkelijk kind, dat geluk wil ik zeker niet beproeven.

Hier ook bewust 1 kind en ik kan geen kinderen meer krijgen, ook een bewuste keuze. Ik vind het heerlijk en mijn vriend ook. Mijn vriend is zelf ook enig kind. Ik heb niet het idee dat onze zoon iets mist. Spullen hebben we weggegeven aan vrienden en onze zoon gaat 3 dagen, straks 4 dagen naar het kdv waar hij veel met andere kinderen optrekt. Ik zie eigenlijk geen nadelen aan het hebben van 1 kind, alleen voordelen. Nu hij 2,5 is wordt het leven zoveel makkelijker en kunnen wij als ouders zijn ook veel voor onszelf doen. En we nemen hem gewoon makkelijk overal mee naartoe. Onze zoon is enorm makkelijk, slaapt heel goed, vindt veel wel prima en hij is enorm sociaal. Mijn vriend is nu een week in Amerika voor zijn werk en 1 kind is dan prima te doen in je eentje. Ik heb mijn familie niet dichtbij wonen dus alles komt op mij neer en met 1 kind is dat gewoon zoveel makkelijker.

Wij hebben 1 kind, en ik zie daar zeker de voordelen van in. Toch zou ik op den duur nog wel een tweede willen, als ons dat gegeven is, maar ik zou er ook prima mee kunnen leven als het bij deze blijft. Overigens wilde ik toen zoon 1 jaar was ook echt nog geen tweede. Om verschillende redenen. Dus als je nu nog twijfelt zou ik wellicht zijn spulletjes nog even bewaren.

Zo stond ik er ook in Harrison, we gingen op gegeven moment weer proberen en ik had 40 jaar als bovengrens voor mij om zwanger te raken. Uiteindelijk half jaar voor 40 worden bevallen. Maar met 1 kind waren we ook prima gelukkig geweest. En onze tweede kind is makkelijker dan de eerste (godzijdank).

Jep, ik heb bewust 1 kind. Ik vind zwanger zijn het meest vreselijke wat er bestaat, mijn lichaam kan het niet aan en de kans op wederom een vroeggeboorte is heel groot.

Toen trof ik alleen een man met 3 zoons, dus nu heb ik indirect 4 kinderen 😜

Ik heb bewust 1 kind, altijd al gedacht en nooit van gedachten veranderd. Vind het niet zielig, vind het zieliger voor een broertje of zusje te gaan alleen voor je kind terwijl je dat zelf eigenlijk niet wil.
Spullen heb ik een tijdje bewaard en daarna weggegeven, of gegooid.

Waarom vindt je dat zielig? Dat de 2e er alleen is voor de 1e.
Hier is dat het geval. Ik vind zwanger zijn echt verschrikkelijk en het ouderschap zwaar. 1 kind echt meer dan prima, ook voor man. Maar dochter wou graag een zusje en ik vind dat voor haar ook wel prettig, ook met het oog op later. Ze heeft hier ook geen neefjes of nichtjes. Nou ja, hier is de 2e er dus alleen gekomen zodat de 1e niet alleen zou blijven. Neemt niet weg dat we van de 2e net zoveel houden en haar net zoveel aandacht geven als de 1e.

Oh dat is bij ons ook zo: als zoon niet had gevraagd waren we er ook niet aan begonnen. Hij wilde een zusje en dat kreeg hij haha, lucky him. En nu natuurlijk helemaal prima. Maar 100% niet voor gegaan als hij niet zo vaak gevraagd had, want alleen daarom gingen we denken: wat is het ergste dat er kan gebeuren, nog een huilbaby? We weten nu al hoe dat moet en het is tijdelijk. En nu weet ik echt niet hoe het niet niet aan de orde is geweest.

Ik was toen zoon één was ook echt nog niet toe aan de tweede. Dat kwam later pas. We hebben ook echt wel getwijfeld of we een tweede wilden. Zoon was een makkelijke baby maar behoorlijk pittige peuter en op dat moment was het best lastig aanvoelen of we dat nogmaals wilden. En ik was juist wel bang voor een pittige babytijd omdat de eerste juist zo chill was.

We hebben uiteindelijk wel de keuze gemaakt om voor een tweede te gaan als het ons gegund was. Het is wel echt anders vind ik, één of twee. Eén is wel echt een stuk behapbaarder. Achteraf voelde het met één toch niet compleet maar denk dat ik dat wel had kunnen gaan voelen als het er bij één was gebleven.

Wij hebben ook 1 kind.
Ook wel vanwege medische redenen bij mij en de 'gezondheid' van mijn man. Maar ik heb vrede met deze beslissing ☺️
Het heeft ook nooit meer gekriebeld nadat we de knoop doorgehakt hebben. Dus dan is het goed zo. Onze omgeving heeft er wel een mening over gehad. Dit was best vervelend.

Nouja zielig is misschien het verkeerde woord. Ik zou het zelf alleen niet doen, alleen voor m'n zoon. Maar ik snap de overweging op zich wel.
Ik heb er zelf niet echt gedachtes over waarom ik geen tweede wilde, ik had gewoon altijd in m'n hoofd dat ik er maar eentje wilde.

Ik snap de overweging ook wel.
Maar omdat ik zelf ook alleen ben hebben wij de keuze wellicht ook makkelijker kunnen maken.
Want ik heb bijv. nooit een broer of zus gemist.

Wij durfden niet over 2e na te denken door medisch verleden zoon en hadden onze handen er toen vol aan, dus ook geen ruimte daarvoor. Daarna ergens ook wel vrede met 1 kind, waar het gelukkig goed mee ging, en toen kwam onze verrassings tweede dwars door de pil heen en werd het voor ons besloten.. maar met 1 jaar had ik er ook echt nog niet aan moeten denken. En 1 is wel makkelijker, 2 is best hard werken, haha!

Met de wetenschap van nu had ik ook niet voor een tweede gekozen. Ik had een heel easy leven gehad met alleen de oudste. Alleen weet je niet van te voren wat de toekomst brengt.

Wij hadden vrede met een kind. Na een lang medisch traject toen zwanger geraakt. Een tweede leek ons leuk, maar wilden daar absoluut niet dezelfde weg voor afleggen.
Toen diende zoon 2 zich spontaan aan, paar maanden na de eerste verjaardag van de oudste.
Ook helemaal prima zo. Intens wel! En ook meteen een spiraal laten zetten. Leuk dat de tweede spontaan kwam, maar een derde hoeft echt niet.

Wat fijn dat jullie allemaal reageren!
Het is fijn om te lezen dat veel er ook nog niet aan moesten denken rond de eerste verjaardag en dat twee kindjes flink aanpoten is tav één kindje.