Ohh de speen.... wat was die toch fijn, voor de jongens en voor ons haha. Nadat ze beide 1,5 ofzo waren mochten ze 'm alleen nog maar als ze gingen slapen, dus ook wel in de auto, maar verder nergens. Voor beide was 'ie echt heilig en zagen we er intens tegenop om af te gaan leren. Bij beide was het echter op een gegeven moment echt nodig, je zag het echt aan de stand van hun tanden, en de tandarts had op een gegeven moment ook aangegeven dat het uiterlijk met 3 jaar (of anders 3,5) echt afgeleerd zou moeten zijn. Met T hebben we iets eerder doorgezet dan met M (omdat we bij M T niet wilden wakker maken). Bij beide was het echt sneller voorbij dan we gedacht hadden. Ik krijg nog wel steeds een enorme knoop in m'n maag als ik eraan terugdenk: dat gehuil om die speen snapte ik ZO goed, je kunt het gewoon echt niet écht uitleggen waarom ze 'm opeens niet meer mogen, en het ik vond het ZO zielig. Maar bij T was het echt in 2 avonden/nachten gepiept. Bij M wilden we het wat beter/langer voorbereiden, maar kwam het zo uit dat we zijn speen vergaten bij opa en oma. We hebben altijd wel meerdere spenen maar nu hebben we het verhaal voor de gelegenheid maar gebruikt om te zeggen dat het dus nu afgelopen was. Bij hem duurde het wat langer, en kwam 'ie ook echt niet goed in slaap. Zo sneu. Maar in retrospect was het echt lang niet zo erg en moeilijk als we voorheen dachten...
Wij hebben trouwens het bij beide er heel veel over gehad, over waarom speen niet goed is, en waarom we dat gaan afbouwen en wegdoen etc. Maar ik heb nooit het idee gehad dat ze dat echt hoorden. Meer dat ze gewoon dachten: ohja, dat hangt ook nog boven mn hoofd
Harrison, vooral onze jongste had idd zo'n hele routine van speentje in en dan met het oor van zn knuffel er tegenaan friemelen. Dat doet hij nu nog maar dan zonder speen <3
Hoe oud is je zoon nu precies Tabbie?