Welkom op Zeg maar Yes!

Wij zeggen al ruim 2 jaar tegen elkaar dat we dit moeten gaan regelen maar we komen er maar niet uit bij wie mijn dochter terecht kan als er iets met ons zou gebeuren.

Ik heb een zus met kinderen van dezelfde leeftijd. Dit zou op zich de meest voor de hand liggende optie zijn. Maar haar opvoedstijl en woonplaats liggen best ver af van wat wij voor ogen hebben voor onze dochter. Het hangt voor ons gevoelsmatig ook zo veel af van in welk stadium van haar jeugd onze dochter is. Als ze nog heel jong is kies ik het liefst voor iemand die haar kan ‘vormen’ zoals wij dat graag zouden zien. Als ze wat ouder is weegt misschien ook mee dat ze in deze woonplaats/dezelfde school kan blijven.

Wat hebben jullie (officieel) vastgelegd en hoe ben je tot je keuze gekomen?

Een voogd hoeft niet degene te zijn waar je kind ook daadwerkelijk gaat opgroeien. Hij/zij is betrokken en beslissingsbevoegd in het traject om een fijne plek te zoeken.

Wij hebben mijn zus gekozen, ze woont dichtbij en komt overeen qua hoe we opvoeden. Aangezien zij vier kinderen heeft, verwacht ik niet dat mijn kinderen bij haar gaan wonen. Op dit moment zouden mijn ouders nog fit genoeg zijn, dus dat zou kunnen. In ieder geval weet ik dat er een goede keuze gemaakt zal worden door mijn zus, wat het ook zal zijn.

Wij hebben gekozen en in het testament laten zetten dat m'n schoonzus en zwager voor de kinderen zorgen indien nodig en vice versa. Dat voelde eigenlijk heel erg logisch, omdat ze in de buurt wonen, directe familie zijn en op een beetje zakelijk vlak is het ook nog wat praktischer dan mijn familie, gezien het familiebedrijf in de schoonfamilie.

Ik kan me niet persé vinden in hun opvoedstijl maar heb daar eerlijk gezegd eigenlijk ook niet echt over nagedacht bij het maken van deze keuze. Voor mij voelt dat ook niet zo belangrijk, maar dat komt misschien omdat het ook niet hele grote verschillen zijn. Ik kan me voorstellen dat dat als een lastigere keuze voelt als je bij anderen dingen ziet je die zelf echt niet zou willen of zelf hele sterke gevoelens hebt over bepaalde opvoedkundige zaken. Voor mij speelde dat in elk geval geen rol. De woonplaats vond ik wel prettig dus.

Lastige keuze, succes!

Taeda, ik weet op zich dat ze niet per se bij de voogd hoeft op te groeien. Maar die voogd moet wel op de hoogte zijn van wat wij graag willen. En dat vind ik dus al heel lastig om te bedenken. En misschien overdenk ik alles ook wel veel te veel en is liefde uiteindelijk het allerbelangrijkste.

Toevallig had ik het hier vorige week met collega's over, want wij hebben ook geen voogd aangewezen. Ik kom er ook niet uit wie dat moet zijn, want zowel mijn zusje als mijn schoonzus vind ik hier niet geschikt voor. Al hoeft ze daar inderdaad ook niet te gaan wonen, dat vergeet ik altijd. Maar in elk geval schuif ik het dan altijd weer voor me uit om er vervolgens nooit meer op terug te komen, schiet ook lekker op.

Heel moeilijk dit. Wij hebben jaren geleden laten vast leggen dat mijn zwager en schoonzus voogd zijn. Inmiddels hebben zij zelf 4 kinderen, verwacht ik niet dat zij die van ons worst case scenario erbij kunnen hebben, én ligt hun hele stijl inmiddels nog verder van ons af. Eigenlijk zouden we graag willen switchen naar mijn zusje. Zij heeft de laatste jaren haar leven op orde gekregen, krijgt zelf een kindje en belangrijkste: de jongens zien haar vaker en voelen zich het meest op hun gemak bij haar.

Voor nu gaan we er vanuit dat mocht er iets gebeuren met ons, mijn zwager als voogd optreedt maar dat de jongens terecht kunnen bij mijn moeder en/of mijn zusje. Dit willen we wel nog bespreken..

Wij hebben dit toevallig een half jaar geleden laten vastleggen. Mijn nicht en haar man zijn de voogd voor onze kinderen en andersom. Wij hebben beide ook een broer/zus maar liggen qua opvoedstijl daar niet helemaal mee op 1 lijn. Vandaar dat we bij elkaar zijn uitgekomen.

We wonen niet bij elkaar in de buurt maar proberen elkaar wel regelmatig te zien.

Lastig he! Wij hebben mijn schoonzus (& partner) gevraagd. Informeel verder nog niks geregeld. Ze wonen ruim een uur verderop, maar ik weet het anders ook niet.

Wie weet veranderen we het weer als ze een jaar of 5/6 is en hier een vastere basis krijgt door school.

Ik ga mijn broertje laten vastleggen. Niet omdat ik verwacht dat hij voor mijn kind zou gaan zorgen, dat past in ieder geval op dit moment niet in zijn leven. Nu zouden mijn ouders of vrienden die taak op zich kunnen nemen. Aar mijn ouders worden ouder en vriendschappen kunnen overgaan. Mijn broertje is wel op de hoogte van mijn voorkeuren.
Ik denk wel dat mijn broertje op dit moment, en ik verwacht in de toekomst ook, de persoon is die de belangen van mijn kind het beste kan afwegen en hier verstandige keuzes in zal maken, ook in het beheer van het financiële stukje.

Wij hebben mijn zus en de zus van mijn man als voogd.
We wonen dicht bij elkaar, we kunnen het goed met elkaar vinden en beide weten hoe wij onze kinderen willen opvoeden.
En beide weten ook wat wij absoluut niet willen.
Daarnaast heb ik ook voor beide een brief geschreven en ook voor de kinderen.
We hebben het overigens gewoon online geregeld.

De zus van mijn vriend en mijn broertje hebben we als voogd aangewezen. Beide wonen niet heel erg in de buurt (half uurtje rijden allebei) en hebben ook een gezin, dus of onze kinderen ook daadwerkelijk bij één van hen zouden gaan wonen, weet ik niet. Maar goed, daar wil je ook eigenlijk niet over nadenken.

Wij hebben het ook pas later laten vastleggen, was ook iets dat we moeilijk vonden en steeds vooruit schoven. Maar een paar jaar geleden maakte een vrouw uit mijn bootcamp groepje dit dus echt mee. Haar zus en zwager waren verongelukt en zij en haar man waren voogd voor hun twee kinderen. En zij hebben die kinderen toen in hun gezin (met ook drie kinderen) opgenomen. Ik vond dat zo heftig, maar het was meteen een realisatie van: daarom regel je dit dus. En toen hebben we dat ook vrij snel geregeld.

Wij hebben mijn zus gevraagd en zij heeft mij afgelopen jaar gevraagd. Ik hoop niet dat het ooit gebeurt maar als ons iets overkomt is het wel de bedoeling dat we elkaars kind(eren) ook echt in huis nemen. Zou het ook niet over mijn hart kunnen verkrijgen om mijn zoon of mijn nichtje bij iemand anders te laten wonen.

Wij zijn ook voogd voor de dochters van vrienden van ons, mijn schoonouders waren daar heel erg op tegen, want wat als je zelf een kind hebt en er komen er 2 bij? Maar de financiële kant is dan sowieso geregeld en de praktische kant lost zichzelf dan ook wel weer op denken wij. Mijn ouders zijn ook nog redelijk jong en gezond en die staan er wel helemaal achter en die zouden ons ook altijd helpen in dit geval.

Wij hebben niets geregeld en ik vind het ook lastig. Mijn zusje is een aantal jaar geleden overleden. Ik heb haar beloofd dat wanneer mijn zwager ook zou komen te overlijden, ik voor haar twee dochtertjes zal zorgen. Ik neem ze met alle liefde dan bij ons in huis. Ik heb verder geen broers/zussen meer. Als mijn man en ik zouden overlijden denk ik dat mijn schoonzus en zwager zich over onze kinderen zouden ontfermen. Onze kinderen komen daar heel vaak over de vloer, zijn beste vrienden met hun kinderen en hebben een hele goede band met mijn schoonzus en zwager.

Ik heb m'n zus gevraagd. De rest van beide families wonen in het buitenland. Zij moet dan een afweging maken wat het beste is en eventueel ook overleggen met onze zoon wat hij wilt (ligt er dan natuurlijk aan hoe oud hij is).
Het liefst zouden we willen dat hij naar het gezin van m'n zwager gaat en die staan daar ook voor open. Alleen wonen zij op een ander continent. Dat ligt dus volledig aan de leeftijd of dat een goed idee is.

Bij ons is het zwager en vrouw. Ook andere opvoedstijl maar als ze daar komen omdat wij zijn overleden heb ik liever dat ze dat trauma opvangen met liefde en geduld dan dat ik me druk maak om opvoedstijl. En dat komt daar goed.

Je schoonouders hoeven de keuze ook niet te maken toch Emma :-). Wij hebben dit (nog) niet geregeld.

Je schoonouders hoeven de keuze ook niet te maken toch Emma :-). Wij hebben dit (nog) niet geregeld.

Dat klopt maar wat steun in zo’n situatie zou wel fijn zijn 😊

Ik dacht dat ik hier al gereageerd was maar zie mijn reactie niet meer. Ik heb mijn zus gekozen omdat daar veel liefde is en ze in dezelfde buurt woont. Daarna mijn zwager omdat het een topvent is en dat voor mij het dichtstbij de familie staat.

Je kunt dit heel eenvoudig online aangeven trouwens: https://www.rechtspraak.nl/Onderwerpen/ ... (formulier).aspx

Mijn dochter heeft alleen mij dus dit heb ik vrij snel geregeld nadat zij geboren was.

Wij vonden dit ook heel moeilijk. Hebben lang nagedacht en paar maanden geleden gevraagd aan de broer van mijn vriend en diens vriendin of zij dit zouden willen doen. De kinderen kunnen dan in hun eigen woonplaats blijven. Vinden we heel belangrijk. En andere opties zag ik ook niet echt. Hoop dat het nooit nodig gaat zijn, maar weet wel dat het de beste optie is mocht het wel nodig zijn.

Wij vinden dit ook ontzettend moeilijk en schuiven het steeds voor ons uit. Maar eigenlijk moet het gewoon geregeld. We hebben beide geen grote familie of vriendengroep en vanwege zowel praktische als emotionele zaken vallen er snel veel af. Vrienden vind ik ook lastig, het voelt toch ergens beter om familie hiervoor te vragen. Ik denk dat mijn zwager en schoonzus de beste keuze zijn, ook met de wetenschap dat het niet per se betekend dat de kinderen bij hun in huis komen (het liefst zou ik hebben dat ze bij mijn ouders komen maar die worden wel echt ouder nu). Maar ja, eigenlijk is nergens 'goed genoeg' natuurlijk. Althans, ik heb niemand bij wie ik 100% denk: daar komen ze super terecht.

Mijn dochter zou naar mijn zus en zwager gaan, en mocht hun wat overkomen zou hun zoontje bij ons komen. We zouden de kinderen wel in huis nemen, dat hebben we vast laten leggen.

Wij zien elkaar heel vaak en de kinderen zijn vaak samen, we nemen ook vaak elkaars kinderen mee naar uitjes enzo. Dus het was voor ons een logische keuze.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik niets geregeld heb. Heel stom want ik ben natuurlijk maar alleen. Ik vind het echt heel lastig en heb ook totaal geen idee.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik niets geregeld heb. Heel stom want ik ben natuurlijk maar alleen. Ik vind het echt heel lastig en heb ook totaal geen idee.

Zeker als je alleen bent inderdaad moet je dit gewoon geregeld hebben. Ik heb in de eerste instantie iemand anders gekozen als tweede optie maar toen ik daar na een jaar of 2 van gedachte over veranderde was dit ook vrij eenvoudig online aan te passen. Ik zou dan ook nu gewoon iets kiezen en er dan verder over nadenken. Anders komt deze keuze bij een rechter te liggen en als die er met de familie niet uitkomt dan komt de kinderbescherming ook nog om de hoek kijken. Dat wilde ik met mijn keuze sowieso voorkomen. In mijn geval staat er geen vader op papier maar die is er wel en ik wil niet dat ze naar hem gaat. Nu geloof ik ook niet dat hij dit zo zeer zou doen (of überhaupt zijn zin daarin zou krijgen) maar ik heb dus liever wel wat op papier staan zodat er ook geen verwarring zal ontstaan.

Nav dit topic hebben we dit zojuist gelijk digitaal en gratis geregeld.

Je hebt helemaal gelijk DT. Ik denk dat ik mijn ouders of 1 van mijn beste vriendinnen ga vastleggen. Even met ze afstemmen.