Welkom op Zeg maar Yes!

Nou het is zo ver. Mijn temperamentvolle maar overall best brave peutertje is geswitcht naar megapeuterpuber de overal ruzie over wil maken. Hij is net 3 en gaat sinds september naar school (Belgie).

Hij wil niet meer eten. Waar eerst de boterhammen niet aan te slepen waren eet hij nu geen ontbijt, maar vraagt wel om 'lekkers'. Hij weigert lunch, eet op school zijn trommeltje niet leeg. Na school heeft hij honger en vraagt constant om 'lekkers'. Als we bij opa en oma langs gaan probeert hij zo veel mogelijk daar te snoepen. Het avondeten weigert hij ook. Hij gooit met zijn bord, gooit met zijn eten, draait zijn hoofd weg, roept dat het vies is etc.

We zijn begonnen met hem uit te leggen waarom eten belangrijk is en dat hij wel moet groeien. Een tijdje hielp het als we bij het ontbijt zeiden dat we de juf gingen bellen dat hij niet mee kon doen met de gym, omdat hij niet gegeten had en er te moe voor ging zijn. Nu interesseert het hem niet meer.
We hebben geprobeerd de maaltijden op een andere manier te presenteren, vakjesbordjes. Afwisselen met wat we eten. Benoemen dat het zo lekker is. Hem betrekken bij dat zijn broertje aan het eten is. Hem betrekken bij het koken (interesseert hem niet want hij wil TV kijken). We proberen hem ondertussen om te kopen, te dwingen, te dreigen. NIKS helpt.

Op dit moment wat nog het beste werkt is hem eerst zijn gal te laten spuwen, van tafel weg te halen en te zeggen dat hij niets krijgt als hij niet normaal doet, laten uithuilen omdat hij denkt niets te krijgen, dan terug aan tafel zetten, nog een keer bespreken waarom het belangrijk is om te eten, weer ruzie maken en uiteindelijk hem hapje voor hapje voeren omdat hij zelf niet eet en beloven dat hij iets lekkers mag als zijn bordje leeg gaat.

Ik ben het gewoon zo beu aan het raken en mijn man en ik zitten ook gewoon niet op een lijn ermee. Ik ben van het principe dat als hij zijn bord niet leeg eet het prima is, dan eet je niet en heb je honger want je krijgt ook niets lekkers als je niet je maaltijden eet. Dus wat mij betreft is niet eten wachten tot de volgende maaltijd en dan in de herkansing, tot je honger genoeg hebt. Mijn man wil per se dat hij eten binnen krijgt omdat hij dus echt ook afvalt en zo mager wordt nu.

Het ontbijt van vanochtend was een halve boterham met heel veel pijn en moeite en dreigen vanuit mijn man. Vanmiddag had hij op school weer zijn broodtrommel niet leeg: alleen het fruithapje (een banaan) en het koekje van het namiddagmoment waren op. Van de lunch enkel zijn knijpyoghurt. De boterham en mandarijn waren niet aangeraakt. Hij moest van mij bij opa en oma eerst een halve boterham eten voordat hij daar iets lekkers kreeg. Die heeft hij morrend uiteindelijk opgegeten. Avondeten was pasta. Normaal at hij daar twee borden van leeg, nu weigerde hij te eten en wilde ermee gaan gooien. Hij is van tafel gestuurd, heeft nog zijn andere halve boterham van de middag voor zijn neus gekregen als alternatief (waar hij ook mee gooide) en is toen door mijn man terug aan tafel gezet met als laatste kans om de pasta op te eten. Uiteindelijk heeft hij een minibordje op gevoerd door mij omdat hij het anders dus niet ging doen.

Ik word er gewoon GEK van. Ook van mijn man die loopt te pushen. Vaak laat ik mijn man tijdens het avondeten de strijd overnemen als ik op het punt ben van 'ok prima dan eet je niet', want ik heb er de energie niet meer voor.

Wil iemand me verzekeren dat dit een fase is? En dat dit ophoudt? En dat dit hopelijk niet al te lang duurt?!?!?!

-----

Dan nog iets...
Hij is de afgelopen weken ziek geweest en heeft een aantal keer tot overgeven aan toe gehoest. Nu heeft hij op de een of andere manier iedere avond om 21:30 een moment dat hij wakker wordt en blijft hoesten. Het lijkt bijna geforceerd. En dan zo geforceerd dat hij uiteindelijk ook overgeeft. Overdat hoest hij bijna niet, in de nacht verder ook eigenlijk niet, maar in de avond lijkt het gewoon alsof hij het moedwillig opwekt. Het is altijd rond het zelfde tijdstip en hij gaat ook heel dwangmatig zo veel mogelijk proberen te drinken (en dan dus daarna overgeven). Ik moet nu bijna iedere avond zijn bed verschonen van het overgeven en hij heeft de laatste tijd regelmatig bij mij in bed geslapen omdat hij dan wel kalmeert en niet meer hoest. Ik kon die strijd dus ook gewoon niet meer aan en pak hem dan maar bij me. Waarschijnlijk is dat verkeerd en houd ik het hiermee in stand, maar ik weet gewoon niet goed wat ik hiermee moet. Het is zo raar dat hij iedere avond op het zelfde tijdstip wakker wordt. En ook gewoon iedere keer opnieuw dwangmatig hoest, drinkt en overgeeft. Heeft iemand dit al eens meegemaakt toevallig?

Als ik lees wat hij vandaag heeft gegeten vind ik dat niet extreem weinig. Tuurlijk is het niet veel en zou hij meer moeten eten, maar mi krijgt hij wel genoeg binnen om er geen strijd van te maken. Ik zou hem dus wel zeggen en aanmoedigen meer te eten, maar er geen halszaak van maken. Maar dan idd ook geen andere dingen.

Wat vreselijk vermoeiend he. Ik ben het in essentie met jou eens. Jullie bepalen wat hij eet, hij bepaalt hoeveel. Nu ga je een strijd aan en je leest in je bericht wel hoe goed dat werkt. Niet dus. Alleen maar strijd, frustratie en als resultaat niet eens heel veel meer eten. Maar snap het hoor, dat is makkelijker dan gezegd dan gedaan, weet ik als geen ander die al drie jaar met een slecht etend kind te maken heeft. En ook dat is makkelijk gezegd maar sinds we inderdaad er echt minder strijd van maken, gaat het wat beter. Hoewel bij hem toch vaak wel constante herinnering nodig is dat hij hapjes moet nemen maar niet echt onder dwang.
En dingen zoals dreigen met de juf bellen zou ik ook niet doen. Eten is geen dwangmiddel, geen chantage materiaal. Dat lijkt me niet een gezonde manier van hem met eten leren omgaan.
Ik zou met je man een standpunt samen innemen en je daar aan houden, dat is ook duidelijker voor je zoontje.

Wat betreft het overgeven is het op zich niet gek dat hij 's nachts meer hoest dan overdag. Dat heb ik ook als ik verkouden ben. Plat hoest je al snel meer. Maar of het dwangmatig is durf ik hier niet uit op te maken. Het kan natuurlijk een vorm van aandacht zijn. Lastig wel want ik snap dat je er aandacht aan geeft want je kunt 'm moeilijk in z'n eigen spuug laten liggen. Dat zou ik ook niet doen.

Ik zou zeggen, negatieve aandacht is ook aandacht en er zijn maar een paar dingen waar kinderen zelf iets over te zeggen hebben zoals eten en slapen en hij heeft nu door dat hij daar een wil in kan hebben.

Ik vind ook dat hij te weinig gegeten heeft, maar niet extreem weinig, mijn zoon van vijf heeft genoeg dagen dat hij minder eet en de kinderarts maakt zich daar geen zorgen over.

Ik zou stoppen met pushen, dan wordt het alleen maar een ding, een strijd en kan hij negatief tegen eten en het eetmoment aan gaan kijken. Hou het gewoon gezellig, negeer het eten maar praat over de dag en negeer zeuren, mopperen ed over het eten. Ik zei altijd “ ik heb je gehoord” en daarmee klaar.

Hier is de regel, je eet wat de pot schaft, maar de pot schaft ook regelmatig iets wat de kinderen lekker vinden. Na het eten gewoon een toetje, dat is geen pressie middel, maar geen extra grote hoeveelheid.
Wij bepalen wat er op tafel komt, de kinderen wat ze eten. Proeven moeten ze hier nu met 8 en 5 jaar oud wel maar toen ze 3 waren nog niet. We boden het aan, legde het op het bord en negeerde het eten verder en dan gingen ze uiteindelijk eigenlijk altijd proeven.

Mijn zoons zijn dol op tomatensoep en dat staat en stond dan wat vaker op het menu en pureer ik groenten doorheen, zo ook met spaghetti met rode saus. Zo wist ik zeker dat ze groenten binnen kregen. Ook hebben ze altijd rond een uur of 5 honger dus dat is het moment om zonder iets te zeggen een bordje met komkommer, paprika en wortel op tafel te zetten, wordt altijd opgeknabbeld, ook door alle kinderen die hier komen spelen.

Verder geeft ik op vaste tijden tussendoortjes. Fruit om 10 uur, gewoon 1 stuk fruit. Na school drinken met een snoepje, einde middag wat groenten. Ze weten dan ook gewoon waar ze aan toe zijn en dat ze na dat snoepje wat ze na school hebben gehad er niet meer om hoeven te vragen. Teveel tussendoortjes zou er hier ook voor zorgen dat ze geen noodzaak meer hebben om ‘s avonds te eten.

En daarnaast zou ik wel aan de docent op school vragen of ze in de gaten willen houden of hij eet. Niet om te pushen maar wellicht wel even stimuleren om een boterham te eten. En mijn zoon zou ook zeker een knijpyoghurt verkiezen boven brood en dan is de ergste honger weg en dan dus helemaal geen brood meer eten. Ik zou dus alleen even fruit voor de ochtend en brood mee geven denk ik en in de middag wellicht iets voedzamers dan een koekje, een cracker bijvoorbeeld.

Goede tips gegeven al!

Dat om (lekker) eten zeuren kan mijn kind ook zo doen. Gek word je ervan.

Wij hebben nu regels wat hij wanneer krijgt. Soms zet ik het wekkertje (time-timer) zodat hij weet hoe lang het nog duurt. Hij kan er dus wel om zeuren maar hij krijgt het niet (alleen op vaste tijd). En hij krijgt dus bijna elke dag “iets lekkers”. Op school krijgt hij een bakje fruit mee en een broodtrommel met brood. Geen andere dingen. Dan heeft hij honger dus eet het vaak wel op.

Verder helpt het hier soms wel om te zeggen dat hij groter/sterker wil worden en goed eten dan helpt.

Wat je opnoemt banaan, koekje en knijpyoghurt vind ik ook niet weinig. Ik denk dat een kind het daar heel goed op red qua energie. Jullie waren eerst anders gewend dus dat maakt het verschil misschien ook zo groot.

Ik zou echt even diep adem halen en met je man overleggen hoe jullie dit gaan aanpakken. En mijn advies zou zijn er geen strijd over te voeren want dat maakt het voor hem interessanter om er mee door te gaan én hij krijgt hierdoor een verstoorde relatie met eten omdat er een negatieve vibe aan vast hangt.

Wat me nog te binnen schiet kan het niet dat hij een virusje heeft te pakken en daardoor niet zo’n trek heeft (maar wel in lekkere dingen). Dat zou het hoesten ook kunnen verklaren. Ook het veel drinken zou kunnen omdat hij trek heeft en dan toch zijn buik wil vullen. Drinkt hij dan water trouwens?

Ja, ik ben het met jullie eens om er geen strijd van te maken, maar dat krijg ik er dus bij mijn man niet in. Ik ga nog eens een keer met hem het gesprek daar over aan. Ook gewoon voor mijn eigen sanity, want ik kan de strijd gewoon niet meer handelen.
Dankjewel voor alle tips!

Knijpfruit heb ik inderdaad vandaag uit wanhoop meegegeven met het idee dat hij dat in ieder geval wel ging eten. Verder heeft hij deze week ook tijdens het koekjesmoment al een keer een boterham in plaats van koekje meegekregen, maar dat vind ik dan ook weer zo zielig. Maar ik was zo geirriteerd dat hij zijn ontbijt weer niet op at, dat ik zijn ontbijt boterham dus in zijn koekjesdoos heb gestopt.

Ik denk idd dat dat het belangrijkste is! Succes!

Wat vervelend dat jij en je man niet op één lijn zitten. Dat is wel echt nodig want het is dodelijk vermoeiend voor jullie en als je dan gemixte signalen aan je kind geeft blijft het voor hem verwarrend.

Volgens mij is dat echt stap 1. Desnoods spreek je met je man af dat jij het een periode probeert op jouw manier en hij daarin niet mag ingrijpen.

Ik wil nog even zeggen: het is een fase!

Hier ook een pittige peuter die lange tijd amper iets at en enkel als we hem voerde voor de tv. Maar sinds een week heeft hij een groeispurt ofzo (Hij is nu 3,5) en eet opeens heel de dag door, vraagt om brood, eierkoeken, en eet s avonds opeens 2 borden pasta op (wel droge pasta, maar alsnog).

Ik ga de strijd iig niet meer elke dag aan, meer ook omdat ze dan een negatieve associatie kunnen krijgen bij het eetmoment. Dus pedagogisch gezien is dwingen ook niet goed.
Wel mag hij meer bepalen wat hij eet en ja dat was soms ook gewoon een bak chips s avonds 😅 maar ik was op zulke momenten allang blij dat hij iets at.

Het hoesten en overgeven heb ik misschien onder controle denk ik!
Sinds twee avonden probeer ik als hij begint te hoesten om 21:30 hem een slokje water te geven en zing dan voor hem van 'onder hele hoge bomen'. Al twee avonden gaat hij dan weer rustig liggen luisteren naar mijn liedje en valt daarna terug in slaap. Ik heb hem vannacht heel de nacht niet gehoord.

Vanochtend heeft hij zijn boterhammen opgegeten. Ik ben benieuwd hoe het vanmiddag gaat.

Heeft hij geen bekertje water in z'n bedje dat hij zelf kan pakken? Of doet hij dat gewoon niet?
Fijn dat dit voor nu lijkt te helpen.
Mijn dochter is ook als een malle aan het hoesten 's nachts momenteel en soms check ik ook even of ze niet heeft gespuugd.

Lastig he.

Ik zou inderdaad geen knijpfruit en koek meegeven. Maar voor de middag 1 boterham en (ik begrijp dat dat koekjesmoment smiddags nog op school is) een crackertje of wat snoepgroente ofzo.

Ik weet niet of alle kindjes koek mee krijgen smiddags, maar bij mijn dochter op school zijn er een paar kinderen die altijd koek en wit brood met pasta mee krijgen, en natuurlijk wil mijn kind dat ook. Nu krijgt ze 1x per week een koekje in haar bakje ipv fruit, en verder gewoon normaal. Ik vind dat ook niet zielig en leg ook uit dat dat niet gezond is etc.

Verder idd niet dwingen, maar ook niks anders. Ik laat mijn kind vanaf een jaar of 4 verplicht proeven, 3 happen en wat ze verder ermee doet kijkt ze maar. Maar dan ook geen toetje of wat anders. Alleen als ik merk dat ze het echt niet lust maak ik een uitzondering.

Met dat hoesten helpt het misschien om de cirkel te doorbreken. Als hij het echt doet om bij jou te kunnen slapen, zou je hem ook 3 avonden ofzo gelijk bij jou in bed kunnen nemen en kijken of hij het dan ook doet. Dat wil hier nog wel eens helpen, even eraan toegeven en dan na een paar keer weer terug naar normaal.

Succes!