Welkom op Zeg maar Yes!

Ik ben wel benieuwd. Ken jij ze? En zou jouw man/vriend het willen/kunnen? En dan doel ik puur het fulltime aanwezig zijn bij/met de kinderen en dan even los van het "moeten" maken van een carrière en onafhankelijk moeten zijn in 2022 en de verwachtingen die de buitenwereld heeft. Die discussie mag hier wel achterwege blijven, die kennen we nu wel

Ik denk dat bijna iedereen wel een thuisblijvende moeder kent, al is het maar van het schoolplein of uit de buurt of via via. Maar over thuisblijvende vaders hoor je niet zo vaak iets. Ik keek gisteren het programma van Eva Jinek (op videoland) en hoorde haar daar vertellen over haar schuldgevoel over wanneer ze gaat werken ondanks dat haar man dan voor haar kind zorgt (het werd mij even niet helemaal duidelijk of hij fulltime thuis is of alleen tijdens haar werktijden) en er kwam ook een stel aan bod waarbij de man thuis is en de vrouw werkt. En die man heeft er ook veel plezier in. Vond ik mooi om te horen, jammer genoeg lijkt het voor veel mannen toch vaak een hele opgave om hele dagen door te brengen met hun kinderen.

Ik ken zelf 1 vader die 4 jaar thuis is gebleven toen de derde werd geboren en sinds een jaar weer aan het werk is, nu zij naar school gaat. Daarnaast ken ik een vader die alleen werkt (zzp) als zijn vrouw doordeweeks een dag thuis kan zijn, zij heeft een belangrijke onderneming in de zorg waardoor zij momenteel minimaal 60u werkt om de kwaliteit te kunnen blijven leveren die nodig is. Voor hem komt dat vaak neer op een dag of 2 werken in de maand.
Dan nog twee vaders met co-ouderschap die alleen werk(t)en tijdens de week dat de kinderen bij hun moeder zijn. Eén van hen werkt nu sinds kort wel 1 dag tijdens de week dat zijn kind (bijna 12) bij hem is zodat hij de andere week geen 7 x 12u hoeft te werken. En kijkt nu naar werk dichterbij zodat hij normale uren en tijden kan werken als zij ook bij hem is en zich in de middag wel redt.

Mijn man zou het gevoelsmatig wel willen maar niet kunnen met kleine kinderen. Hij heeft een tijd maar 3 dagen gewerkt en toen de jongste naar school ging is hij weer gaan opbouwen naar fulltime en dat heeft hij mentaal nodig momenteel.

Mijn buurman is thuisblijfvader. Daarnaast heb ik een opdrachtgever (vrouw) waarvan haar man thuisblijf vader is. Gek genoeg ken ik geen thuisblijfmoeders. Alleen Marin, maar die ken ik niet echt.

Nee, ik ken ze niet.
Maar eerlijk gezegd ken ik irl ook geen thuisblijfmoeders. De enige die ik weet is volledig afgekeurd wegens ziekte, dus dat telt niet echt mee.

Ik bedenk me trouwens dat ik er nog 1 ken. Ik betwijfel bij hem alleen vaak of hij gewoon enorm lui is en geen zin heeft om te werken of dat hij het echt voor de kinderen doet. Hij komt nooit over alsof hij er zin in heeft.

Ik geen geen thuisblijfvaders, maar ook geen thuisblijfmoeders.

Nouja er is 1 moeder op het schoolplein die toevallig gisteren zei dat ze niet werkt, maar die vrouw ken ik niet en ik weet ook niet eens hoe ze heet, dus dat telt niet.

Mijn vriend zou het prima kunnen en ook wel willen, maar ik verdien bij lange na niet genoeg om ons gezin te kunnen onderhouden.

Ik had in mijn omgeving 1 thuisblijfvader hij is sinds kort weer aan het werk. Ik ken geen thuisblijfmoeders.

Mijn vriend zou het zeker kunnen, iedereen kan het. Maar hij zou het absoluut niet willen, net zo min als ik het zou willen. Het zou ook een rare situatie opleveren, want onze kinderen zitten gewoon op school, dus wat doe je dan elke dag? De WCs zijn ook weleens gepoetst

Mijn vader was een thuisblijfvader de eerste jaren van mijn leven. Mijn moeder had een full-time baan en mijn vader was thuis bij mijn broer en mij en studeerde in de avond uren. Mijn vader deed het hele huishouden, mijn moeder kwam tussendoor even naar huis uit het werk om borstvoeding te geven ( toen moest ze na 6 wkn alweer gaan werken).
Daarna heeft mijn vader een tijd full-time gewerkt en mijn moeder part-time en later zijn ze beide part-time gaan werken. Voor mij was dit eigenlijk gewoon normaal, ik hoor mijn vader ook nooit zeggen dat het een zware tijd was, hij is er altijd veel voor ons geweest, had meer vakantiedagen dan mijn moeder dus hij was altijd thuis met studiedagen ed, hij nam ons alleen mee op vakantie ed, gewoon een heel betrokken vader die daar ook echt van genoten heeft denk ik.

Ik ken nu geen thuisblijfvaders van mijn leeftijd maar eerlijk gezegd ook geen thuisblijfmoeders.

Mijn man zou het niet willen, maar ik zou het ook niet willen.

Ik had in mijn omgeving 1 thuisblijfvader hij is sinds kort weer aan het werk. Ik ken geen thuisblijfmoeders.

Mijn vriend zou het zeker kunnen, iedereen kan het. Maar hij zou het absoluut niet willen, net zo min als ik het zou willen. Het zou ook een rare situatie opleveren, want onze kinderen zitten gewoon op school, dus wat doe je dan elke dag? De WCs zijn ook weleens gepoetst

Haha ja zou wat zijn als je daar niet voor door de keuring komt.
Ik kan wel wat dingen bedenken: sporten, mediteren, netflixen, affaire met de tennis coach, borrelen, knuffelen met de kat, dutjes doen, roddelen met de buurvrouw.

Ik ken zowel geen thuisblijfvader als thuisblijfmoeder

Ik ken ze beiden niet.

Ik denk dat mijn man het fantastisch zou vinden en heel goed zou kunnen.

Ik denk dat het huis zou blinken, er ontzettend veel geld uitgegeven zou worden aan boodschappen, hij om de dag zou sporten, en natuurlijk veel tijd doorbrengen met ons kind wat hij heel waardevol vindt. Op zijn vrije dagen gaat ie nu ook kopjes thee drinken met moeders en naar het terras/speeltuin met andere vaders.

Het zou ook een rare situatie opleveren, want onze kinderen zitten gewoon op school, dus wat doe je dan elke dag? De WCs zijn ook weleens gepoetst

Die vrije uren onder schooltijd zijn zo ingevuld hoor Maar als je alleen gaat zitten netflixen etc dan is het wel zonde van de tijd.
Ik ben pas gaan werken toen mijn jongste naar groep 4 ging. Had wel eerder plannen om te gaan werken maar toen corona om de hoek kwam kijken heb ik nog even gewacht omdat er geen plek was bij de bso en ik mijn ouders toen niet wilde laten oppassen. Netflix etc kijken deed ik niet. Had daar gevoelsmatig ook helemaal geen tijd voor. Ik was altijd wel nuttig bezig.

Mijn lange ochtenden (tot 14u) bestonden uit klussen in huis en de materialen voor de klussen halen. Daar besteedde ik qua uren ongeveer 16-24u pw aan. We hadden een klushuis gekocht om extra overwaarde te creëren en zo kon ik ook wat bijdragen, ervaring opdoen en verdiende dan wel geen inkomen maar bespaarde wel hoge uitgaven en in totaal heeft dat wel meer dan 2 fulltime jaarsalarissen bespaard. Kan me zo voorstellen dat er handige mannen zijn die zoiets ook wel wat lijkt tijdens de huidige huizenmarkt om onder schooltijd te doen. Mijne niet hoor, die heeft 2 linkerhanden en bemoeit zich niet met de klussen.
Daarnaast nog sporten, boodschappen, ergens ontbijten/lunchen met vriendinnen, wandelen met hond en alvast koken voor het avondeten. Ik wil wel altijd kennis op doen dus was ook altijd wel bezig met studiemateriaal.
Ik was elke dag eigenlijk wel weer verbaasd hoe snel het alweer tijd was om bij school te zijn.

Ik ken er eentje uit de straat dus kennen is een groot woord.

Mijn man zou het niet willen.

Haha ja zou wat zijn als je daar niet voor door de keuring komt.
Ik kan wel wat dingen bedenken: sporten, mediteren, netflixen, affaire met de tennis coach, borrelen, knuffelen met de kat, dutjes doen, roddelen met de buurvrouw.

Wat een goeie tips voor mij ook, vooral de tennis coach 😅

Maar nee niet heel realistisch beeld. Denk ik. Ik heb nog nooit twee schoolgaande kinderen gehad dus echt een dag voor mezelf.

Haha ja zou wat zijn als je daar niet voor door de keuring komt.

Toch denk ik dat er veel mensen, zowel vaders als moeders het niet kunnen. Tuurlijk, als het echt moet, om weet ik veel wat voor reden, dan zou het vast lukken. Maar voor heel veel mensen vraagt het mentaal heel veel. Ik vond de tijd dat ik thuis was mentaal echt veel zwaarder dan werken (maar heb ook enorm genoten). Vooral de dagen die ik in het weekend werkte en niet om 14u weer bij school hoefde te staan vond ik heerlijk. Gewoon nergens aan denken, behalve uiteraard mijn werkzaamheden. Ik ging soms bewust ook tot 20-21u door (bepaalde zelf mijn tijden) zodat mijn man lange dagen met de (al grote) kinderen had. Vond hij toch echt wel pittig om continu het aanspreekpunt te zijn en constant te moeten luisteren, aan staan en vanalles met ze doen. Hij geeft vaak zat aan dat het idee om fulltime thuis te zijn hem wel aansprak maar dat hij het in de praktijk niet zou kunnen omdat zijn hoofd overprikkelt zou raken.

Ik ken ze niet maar ik ken ook geen thuisblijmoeders.
Mijn man zou het wel kunnen maar niet willen en voor mij geldt hetzelfde.

Ik ben eens goed aan het nadenken maar ik ken er geen. Ik ken volgens mij ook geen thuisblijfmoeders, enkel moeders die minderen met werken, maar zo ken ik ook een paar vaders.

Mijn schoonbroer is momenteel niet aan het werk omdat de zaak waar hij werkte is gestopt en hij is nu 'thuisblijfvader', maar hun zoon gaat ook nog deels naar de opvang dus in hoeverre ben je dan thuisblijfvader... hij heeft gewoon nog drie dagen vrij hierdoor. Hij is wel actief aan het solliciteren maar neemt niet zomaar ergens genoegen mee waardoor hij dus nu al bijna een jaar thuis is (bijna aansluitend op de corona, dus eigenlijk is hij al grotendeels thuis vanaf de geboorte van hun zoon).

Mijn man zou het niet kunnen en niet willen.

Ik ken 1 thuisblijfvader.
Hij is al wat ouder en heeft al een carrière gehad. Zijn vrouw (vriendin van me) werkte parttime maar kon een directeur van een groot bedrijf worden maar daarvoor moest ze fulltime beschikbaar zijn. Toen is hij gestopt met werken om haar haar carrière te gunnen en voor de kinderen te zorgen.

Thuisblijf moeders ken ik ook wel een aantal.

Ik ben best verbaasd dat jullie geen thuisblijfmoeders kennen. Vraag mij dan af of er dan gewoon niet over gepraat wordt en het daarom niet bekend is of dat ze er dan echt niet zijn. Ik heb sowieso al 3 buurvrouwen die thuisblijfmoeder zijn, 4 vriendinnen, 2 schoonzussen en een nichtje, waarvan de helft toch ook wel hoogopgeleid is.
En familie in het buitenland maar die zal ik niet meetellen aangezien dat daar heel normaal is.

Ik ben juist verbaasd dat er nog zo veel thuisblijfmoeders zijn... maar ik ken misschien gewoon te weinig mensen met kinderen dan? Al onze vrienden werken minstens 2 dagen (als vrouw), de mannen bijna allemaal fulltime. In de familie van mijn man zijn het allemaal workaholics dus sowieso geen enkele vrouw die niet werkt, en in mijn familie heeft onze generatie nog allemaal geen kinderen of heb ik er geen contact mee waardoor ik het niet weet. Al mijn buren zijn bejaard, dus die vallen er ook niet onder. Maar onze contacten zijn ook een groot deel vanuit België, waar de kindjes met 2,5 sowieso al naar school gaan. Dus die pakken soms wel ouderschapsverlof en onbetaald verlof etc. op waardoor ze vrij lang thuis zijn na de geboorte en gaan dan werken als de kindjes naar school gaan vanaf 2,5.

Ik ben best verbaasd dat jullie geen thuisblijfmoeders kennen. Vraag mij dan af of er dan gewoon niet over gepraat wordt en het daarom niet bekend is of dat ze er dan echt niet zijn. Ik heb sowieso al 3 buurvrouwen die thuisblijfmoeder zijn, 4 vriendinnen, 2 schoonzussen en een nichtje, waarvan de helft toch ook wel hoogopgeleid is.
En familie in het buitenland maar die zal ik niet meetellen aangezien dat daar heel normaal is.

Nouja, van je buren, vriendinnen, schoonfamilie en nichtjes zal je het toch wel weten zelfs als er niet 'echt' over gepraat wordt?
Ik kan echt niemand bedenken. Nou zit mijn dochter nog niet zo lang op school, dus van de moeders uit haar klas weet ik het niet 100% zeker, maar de moeders waarmee ik gesproken heb werken allemaal. En van vriendinnen en familie weet ik het sowieso zeker.

Nou ken ik weer weinig echt hoogopgeleide mensen, dus misschien kan in mijn omgeving niet eens 1 van beide stoppen met werken, financieel gezien.

Bedoel dat dat alleen al de thuisblijfmoeders zijn die ik persoonlijk ken en dus een paar vaders, al zijn die niet allemaal volledig thuis. Maar dan zullen er nog wel heel wat meer zijn maar dat dat bij anderen dan misschien (nog) niet bekend is. Zoals bij jou bijv. op school. Misschien dat je daar in de loop van de tijd er dan wat meer tegen komt. Of misschien is het financieel inderdaad niet haalbaar. Mijn oudste twee gaan na de zomer naar de middelbare school dus ik ken inmiddels wel een heleboel vaders en moeders. Misschien ligt het ook wel aan de omgeving.

In dit topic kennen er juist weer meer vaders dan moeders.

Ik zit diep te graven, maar ik geloof dat ik geen thuisblijfouders ken. Eén vriendin is afgekeurd en werkt daardoor x aantal uren pw als gastouder. Als ze niet ziek zou zijn zou ze meer/buitenshuis werken, maar ze werkt dus nog wel. Dus nee.

Edit: niet alle ouders werken voltijd.

Ik ben best verbaasd dat jullie geen thuisblijfmoeders kennen. Vraag mij dan af of er dan gewoon niet over gepraat wordt en het daarom niet bekend is of dat ze er dan echt niet zijn. Ik heb sowieso al 3 buurvrouwen die thuisblijfmoeder zijn, 4 vriendinnen, 2 schoonzussen en een nichtje, waarvan de helft toch ook wel hoogopgeleid is.
En familie in het buitenland maar die zal ik niet meetellen aangezien dat daar heel normaal is.

Kom je toch weer uit op de bubbel waar je in zit. Hier alleen maar tweeverdieners met flinke banen, zowel qua omvang als inhoud.

Ik ken 1 thuisblijfmoeder (mijn beste vriendin) en 2 thuisblijfvaders. Mijn man is 2 jaar thuisblijfvader geweest. De rest van de mensen die ik ken werkt wel de vader vaak meer, maar ook heel vaak 50/50. Ik ben nu even thuisblijfmoeder door verlof, bij vorige kind had ik de helft verlof en mijn man de andere helft, maar we hebben nu gekozen voor volledig verlof voor mij omdat ik na 5 heftige jaren met een fulltime studie en parttime baan er even genoeg van had, ik wil even paar maanden alleen maar koffie drinken en geen verantwoordelijkheden buiten mijn gezin. Maar mochten we naar Nederland gaan is het waarschijnlijk dat mijn man weer thuisblijfvader is.

Ik zie hier wel 5 dagen per week dezelfde ouders bij school staan maar om nou te vragen of het thuisblijfouders zijn komt niet in me op haha. Verder ken ik één moeder en verder is het maar een eenzaam soort haha.