Welkom op Zeg maar Yes!

In onze vriendengroep (4 stellen) waarvan de kinderen elkaar al vanaf geboorte kennen en veel met elkaar optrekken gaat een stel scheiden. De kinderen van dit stel zijn 11 & 12 jaar en erg verdrietig en boos. De kinderen in de vriendengroep noemen de volwassenen oom en tantes en ervaren het vaak als een familie.
Wij (de ‘ooms’ en ‘tantes’) willen deze kinderen graag een symbolisch kado geven als steun en blijk dat we aan ze denken en dat ze altijd bij ons terecht kunnen (naast de praktische en emotionele steun die we natuurlijk ook bieden).
Maar we vinden het heel moeilijk om iets te bedenken. Hebben jullie een idee?

Misschien iets moois voor op hun nieuwe kamer?

Ik vind het een heel lief idee, heb er zelf niet aan gedacht/ gedaan toen een goede vriendin onlangs ging scheiden.

Mijn broer kocht toen voor mijn kinderen spulletjes voor op hun nieuwe slaapkamer. Nu 7 jaar later hebben ze deze spullen nog.

Dank jullie wel voor jullie reacties.
Omdat ze vanwege de krappe woningmarkt voorlopig nog in hetzelfde huis zullen moeten blijven wonen zijn de nieuwe kamers nog niet in zicht. Maar die onthoud ik voor als ze wel gaan verhuizen.

Voor nu hebben we zorgenvriendjes gekocht. In de buik stoppen we lieve briefjes voor als ze het even kunnen gebruiken. En zelf kunnen ze dus hun zorgen op een briefje schrijven in de mond van dat Zorgenvriendje doen.

Wat lief zeg.

Ik zou ze ook af en toe lekker meenemen om iets leuks te gaan doen. Dat geeft ook ruimte om er wat makkelijker over te praten. Ze zullen misschien niet letterlijk op jullie afstappen als ze iets kwijt moeten, maar dit geeft wat meer vrije mogelijkheid om te praten.

Een mooi dagboek met daarin een geschreven woord van jullie waarbij jullie ze laten weten er altijd voor ze te willen zijn?

Laten weten dat je er voor ze bent. En ze steunt.
Geen partij kiezen voor een ouder. En met respect over beide ouders praten.

Afleiding geven door ze mee te nemen met uitstapjes etc.

Mijn ouders hebben dit ook gedaan voor kinderen van vrienden ik was toen 6 of 7 en die kinderen 7 en 5. En mijn moeder heeft nog steeds contact met beide ouders en met beide kinderen. Een van de kinderen woont nu in Amerika en de ander 150km verderop, maar beide bellen en appen nog regelmatig met mijn moeder als ze vragen hebben of advies willen over bepaalde zaken.