Welkom op Zeg maar Yes!

Hi! Ik ben een tijdje weggeweest, iets met een kind gekregen enz ;).

Anyway, kindlief is inmiddels 17 maanden (15 gecorrigeerd) en heeft in 17 maanden slechts een handjevol keren doorgeslapen.

Hij slaapt in de slaapkamer naast ons, en suite, en hij hoort ons en ik hoor ieder zuchtje van hem. Mijn vriend ligt KO, maar ik dus zeer zeker niet. En na 17 maanden begint me dat echt wel behoorlijk op te breken.

Op advies van mn psych ben ik begonnen met slapen met oordopjes. Dan hoor ik m namelijk nog steeds, alleen pas als ie écht huilt. Hij huilt namelijk ook vaak zachtjes in zijn slaap en dan is er dus verder niks aan de hand. Dit doe ik nu een week of 2 en eigenlijk werkt dit hartstikke goed....scheelt me toch zeker ieder uur wakker zijn.

Sinds 3 dagen wil onze vriend alleen niet meer naar bed s avonds. Waar hij voorheen heel zoet ging liggen en zelf in slaap kon komen, is het nu de antichrist. Gillen, schreeuwen, alles.
1e avond hebben we hem maar ff laten gaan, wel na iedere 5 minuten even kijken, na een uur sliep ie. De avond erop hetzelfde, ongeveer 45 min. Gisteravond is mijn vriend wat langer bij m blijven zitten, onder het mom van 'misschien is het verlatingsangst'. Hielp van geen meter. Het duurde 35 min.

Vanochtend word ik wakker en denk ik ineens KAK. Wat als ie niet meer naar bed wil s avonds omdat ie denkt dat wij s nachts niet komen?? En nu heb ik buikpijn.

Zou het een kwestie van uitproberen zijn, dat hij moet wennen? En gewoon doorpakken zoals we doen? Of oordopjes uit en s nachts weer vaker eruit gaan?

- hij slaapt alleen in zijn eigen bed, bij ons wil hij pertinent niet. Wordt ie ook driftig.
- er is s nachts vaak weinig aan de hand. Soms ligt ie klem, soms speen kwijt (hij heeft er maar 6 in zijn bed, maar ok)
- babyfoon heeft een lampje
- tegen m praten door de muur heeft ook geen effect
- s avonds slaapt ie met de deur open, zodat ie ons nog hoort. Als wij naar bed gaan, doen we de deur dicht. Mijn vriend legt m dan nog ff recht etc.

Heel vervelend en slopend die slaapproblemen. Denk wel dat het lastig is om op afstand hier wat van te vinden. Maar ik zal mijn ervaring delen.
Eigenlijk denk ik dat jullie die 2 avonden met om de zoveel minuten terugkomen, prima bezig waren en juist door te blijven die dag erna verwarring creëeren bij je zoon.
Overigens, mijn zoon is een goede slaper maar heeft ook fases waarin het op bed brengen wat moeizamer gaat en langer duurt. Is ook niet heel vreemd an sich.

Onze dochter had met 20 maanden ook nog geen 5x doorgeslapen. Wij waren kapot. Met behulp van een slaapcoach sliep ze binnen een week door en nooit meer grote problemen gehad. Dat hadden we echt een jaar eerder moeten doen. Voor ons, maar ook voor haarzelf.

Hier ook gehad dat ik overal van wakker werd (door stress) en vriend doorsliep. Omdat het voor mij echt niet te doen was zo, spraken we dan af dat mijn vriend 's nachts verantwoordelijk was. Doordat ik daar van op aan kon, sliep ik zelf rustiger en werd ik minder snel wakker. Hij werd door die afspraak juist makkelijker wakker of ging er direct uit als ik hem wakker maakte.

Edit: mijn zoon huilt ook veel in zijn slaap. Soms ook heel hard. Echt rot voelt dat. Maar hem dan eruit halen werkt idd averechts.

Mijn eerste ingeving; slaapregressie. Ik herken het heel erg van mijn dochter, ook rond de 1,5 jaar. Van de een op de andere dag drama met naar bed gaan, en dan ook echt drama. Heeft 1,5 week geduurd en daarna was ze weer zoals het altijd was.

Hier was het dat als ze in de nacht huilde haar juist laten liggen en niet teveel poespas. Aai over dr bol en weer weg. Eruit halen en tegen haar praten werkte averechts en ging ze helemaal over de zeik.

Ik geloofde nooit zo in slaapregressies en sprongen en zo, maar deze was best wel duidelijk. Wat een drama. Maar het ging dus echt vanzelf over en nu is ze weer de dochter die we kennen.

@Joey, ik heb via het consultatiebureau contact gehad met een 'slaapcoach' (zij is ook de verpleegkundige nl) en omdat ie zelf in slaap kan vallen, zijn er niet echt dingen die je aan kan pakken. En idd, ik denk ook verwarring gisteravond.

@Flip, ik laat m ook altijd liggen hoor s nachts, alleen ff rechtleggen en speen geven. Heel soms dat ie heel overstuur is en dan troost ik m ff. Maar we gaan nooit van zijn slaapkamer af ook.

Onze zoon kon ook prima zelf in slaap vallen, maar na een paar uur werd het ook drama en wij zijn toch heel goed geholpen door een slaapcoach. Zoon was toen ruim 1,5. Slaapproblemen zitten niet alleen bij het zelf in slaap kunnen vallen, dus je zou een slaapcoach kunnen overwegen.

Wat bij ons heel erg geholpen heeft (denk ik, we hebben meerdere dingen geprobeerd) is met hem de dag afbouwen. Doordat hij zo makkelijk ging slapen, legden we hem snel in bed, want we hadden meer werk aan onze oudste. Maar toen gingen we met hem ook de tijd nemen, boekje lezen en nog even praten over wat we allemaal gedaan hadden die dag. En dan ook uitleggen dat als hij wakker werd in de nacht, hij gewoon weer kon gaan slapen enzo. Volgens de Slavisch snapte hij op die leeftijd al meer dan wij dachten en met een week of twee gingen de nachten zoveel beter!

Ik lees dat het wel steeds korter duurt dus er lijkt verbetering in te zitten. Als je je goed voelt bij deze methode zou ik het vooral nog een paar dagen aankijken.

Mijn peuter is ook een slechte slaper en slaapt na 2 jaar en vier maanden nog steeds amper door. Het is iedere keer weer zoeken naar iets wat werkt. Toen ze zo oud was als jouw kind hielp het bij ons dat ze eerst nog even zelf in bed ging lezen. Viel ze met boekje en al in slaap. Na een tijdje werkte dat niet meer en was het weer zoeken naar iets nieuws. Het zijn net mensen. ;)

Na 4 avonden gillen, gaf ie het op avond 5 op en ging ie weer normaal naar bed. Winst dus ;). Alleen gilt ie s nachts af en toe nog steeds alles bij elkaar (en harder ook nog) en als ik m dan recht wil leggen begint ie eigenlijk gelijk te vechten, slaan/bijten etc. Dus dat is wel heel rot.

Verder issie sowieso aan het peuterpuberen vrees ik, god wat is ie driftig...

Maar goed, het zal ook niet helpen dat hij nog niet kan praten, maar wel heel veel begrijpt. Volgens de opvang begrijpt hij meer dan sommige 2 jarigen. De dag afbouwen en doornemen doen we idd ook al.

En lopen doet ie ook nog niet. Kortom, echt nog vollop in ontwikkeling. Komt goed, maar is wel frustrerend voor hem (en ons).

Moet je hem perse recht leggen?

Pittig zo!

Huj blijft huilen in zijn slaap, maar ik hoef er nu bijna niet meer uit voor hem. Het gaat dus een stuk beter gelukkig, al voelt het 'laten huilen' wel heel tegenstrijdig, maar hij slaapt gewoon terwijl hij huilt...