Welkom op Zeg maar Yes!

Ik had zelf altijd de wens voor een groot gezin.
Onlangs kwam ons 2e kindje, nu 5 maand.

Mijn man heeft genoeg van de medisch molen en wil het hierbij laten. Dit was ook een van de laatste pogingen, dan wou hij ook stoppen.
Ik kan hem natuurlijk niet dwingen. We hebben ruim 5 jaar ziekenhuisbezoek er op zitten.

Toch blijft het bij mij dat ik graag een 3e wil. Maar ik respecteer hem ook, dus waarschijnlijk is dit onze laatste.

En nu heb ik zo'n last van dat laatste babyfase, laatste zwangerschap... Pas hadden we het er over en ik raak er echt verdrietig van. Het houd me heel erg bezig dat ik er steeds aan denk en iedereen lijkt de 3e zwangerschap aan te kondigen.

Herkenbaar voor iemand? Hoe kan kan ik er mee omgaan en volop genieten van wat ik heb! Waar ik super dankbaar voor ben en daarom snap ik mijn gevoel ook niet zo....

Heel herkenbaar! Ik heb er in de herfst een paar posts over geschreven in het zwangerschap en kinderen biechttopic en daar kwamen heel veel reacties op waar ik wat aan had en prettig waren om mijn gedachten een beetje te ordenen. Misschien kun je die nog eens terug lezen

Ja ‘zelfs’ ik herken mij erin. Mijn kinderwens kreeg ik pas heel laat. Maar ik dacht altijd mocht ik toch ooit kinderen krijgen dan graag 3. Beide komen we uit een gezin met meer dan 2 kinderen.
Ik heb twee prima zwangerschappen en bevallingen gehad. Alleen na complicaties na de bevalling vind ik het Te risicovol om nog een baby te krijgen. .
Hier hou ik mij aan vast. Ook kan ik mij niet voorstellen dat er een tevredener baby bestaat dan die wij nu hebben :-)

Al mijn zwangerschapskleding heb ik al weg gegeven aan vriendinnen. Ook de baby kleding etc. Wat niet meer past en gebruikt wordt doe ik gelijk weg. Dit is voor mij een manier om af te sluiten.
Er zijn ook genoeg situaties waarin ik drie kinderen niet zie zitten. Maar het voelt wel als een ‘ding’ om niet meer zwanger te willen raken met alles wat erbij hoort. Ondanks ik dat niet een hele fijne periode vind.

ZBedankt fijn om de reacties te lezen Zora!
Dat met vlagen herken ik ook wel heel erg. Nu is het weer even zo aanwezig dat ik voor mijn gevoel nauwelijks geniet. Al doe ik dat wel steeds heel erg en bewust!

En wat heftig HB, kan me voorstellen dat je dan verstandig weet dat het goed is zo, maar emotioneel blijft de wens bestaan. En is het ook een soort afscheid nemen van dat toekomst beeld, zo voelt het voor mij wel een beetje.
Ik heb zwangerschapskleding wel goed weg kunnen doen, althans hetgeen ik niks mee heb. Paar bijzondere items heb ik nog.
Babykleding zou een groter ding zijn!

Ja dat met die vlagen heb ik nog steeds. Nu momenteel een tijdje dat ik het heel fijn vind zo met z’n vieren en me erg gelukkig voel met 2 kinderen. Dat sterkt mij wel in het gevoel dat het zo ook goed en klaar kan zijn. Maar goed, ik weet dat die wens er regelmatig wel is en vast ook binnenkort weer een x de kop op steekt

Die wens komt bij mij ook regelmatig de kop opsteken, al kan ik werkelijk geen enkel rationeel argument verzinnen waarom 3 leuker zou zijn dan 2. Twee gezonde kinderen nu. Zwangerschappen en bevallingen zonder blijvende schade doorstaan. Ik ben al 36 en eigenlijk zijn de twee die ik heb ook al erg leuk.

Nu werk ik niet en het plan was dat toch wel weer om te gaan doen als ze 2 en 4 zijn. Als ik nu zwanger zou raken, zou dat weer een jaar of 2 uitgesteld worden. Wil ik dat? Ben ik nog een leuke moeder met 3 kinderen en zo lang thuis zijn?

Nu doe ik alsof ik een keus heb, maar voor mijn vriend is het klaar. Hij heeft er altijd 2 gewild, die heeft hij nu. Hij luistert wel naar me als ik het over mijn twijfels heb, maar zijn mening verandert niet.

Ik herken het gevoel ook wel. Met vlagen inderdaad. Soms staat alles in mijn hoofd in het teken van baby's. Ik merk wel dat het gevoel afneemt naarmate ook onze jongste ouder wordt.

Bij mij is een derde zwangerschap om gezondheidsredenen afgeraden.