Welkom op Zeg maar Yes!

Wij hoeven nog maar 1 keer, en dan zijn we er vanaf. Maar ik ga het niet meer doen. De vaccinatie halen we natuurlijk wel maar ik ga ze laten weten dat ze mijn dochter niet meer lichamelijk hoeven te controleren en de ogencheck skippen we ook.

In die 3,5 jaar dat ik daar kom heb ik nog nooit een goede ervaring gehad. 8 weken na de bevalling zat ik daar vol hormonen te huilen omdat mijn dochter niet sliep. De borstvoeding liep moeilijk, mijn dochter was onrustig. In plaats van mij gerust te stellen dat dat niet aan mij ligt, werd mij videocoaching aangeraden. Ik kan daar nog steeds verdrietig van worden. Het enige dat ik nodig had was de bevestiging dat het ok is, dat ik de beste moeder voor mijn kind ben. Misschien een verwijzing naar een lactatiekundige. Maar nee. Videocoaching om te kijken hoe we met mijn dochter omgaan. Daar hebben we vriendelijk voor bedankt, maar de toon was gezet. 1,5 jaar later was mijn dochter te zwaar. Ik mocht haar niet meer zoveel bananen geven. Zo staat het ook letterlijk in het verslag. 😅 Weer een jaar later was ze te lang. Komt vast door die bananen. En het zou allemaal nog niet zo vervelend zijn als mijn dochter het prima zou ondergaan. Maar ze heeft meer tijd nodig om te wennen en tot rust te komen. En die tijd krijgt ze niet. Dus iedere keer is ze weer overstuur en komt er amper iets van de onderzoeken terecht.
Ik kreeg gisteren de afspraakbevestiging voor de laatste keer en opeens bedacht ik me: ik doe het niet meer. Het voelt heel ongehoorzaam maar ik ben er klaar mee. En eigenlijk heb ik spijt dat ik het niet eerder heb gedaan. Het had me veel stress en tranen gescheeld.

Ik ben benieuwd of er meer zijn die niet naar de afspraken zijn gegaan. Of naar opmerkelijke verhalen. Of misschien heb je juist wel veel aan ze gehad. Dat kan natuurlijk ook!

Hier juist hele fijne ervaring, bij beide kinderen. Geen oordelen, niks moet, alleen tips en adviezen op een manier als 'je zou dit eens kunnen proberen, maar als het zo werkt voor jullie, is dat ook prima'. De jongste heeft nog heel lang uit flessen gedronken en at (eet) amper groenten, maar daar is nooit een punt van gemaakt bijvoorbeeld.

Ogentest ook gedaan bij beide. Eerste keer ging die niet goed, dus we moesten nog eens terug. De oudste is de tweede keer wel geslaagd, de jongste is door verwezen naar de oogarts en draagt nu een bril. Dus ik zou die ogentest toch nog eens overwegen als ik jou was. Wij hebben niks gemerkt aan de jongste, we dachten dat hij gewoon koppig deed tijdens die ogentesten, maar hij bleek een plus afwijking te hebben.

Wij hebben een slechte ervaring in de eerste 1,5 maand van mijn dochter. Ze was toen zo ontzettend onrustig, en ze bleven daar iedere keer zeggen dat ik meer voeding aan moest bieden en iedere keer dat ik contact had (wekelijks op het laatst, alles trouwens via de telefoon want hoefde niet langs te komen) moesten we maar een nieuwe voeding proberen. Tot we bij de kinderarts kwamen na aandringen en er ‘gewoon’ ritme en structuur nodig was bij haar. Ik voelde me toch echt een beetje van het kastje naar de muur gestuurd door het CB.

Heb dit toen alles achter de rug was en we een heel andere dochter hadden duidelijk aangegeven, dat ik ontevreden was over hoe er met ons om was gegaan. De afspraken naderhand waren helemaal oké.

Wat rot zo'n vervelende ervaring! Snap wel dat je niet meer gaat, al zou ik de ogentest zelf niet skippen. Maar die was met ons tegelijk met de laatste vaccinatie en in onze familie zit wel wat oogellende. Ik vond het cb niet heel veel toevoegen en heb zelf ook wel geskipt.

Bij mij dochter ben ik 1x niet gegaan omdat ik het niet nodig vond. Afzeggen was echt een vet gedoe , ze bleven zeggen dat ik toch moest komen? Dat irriteerde me wel. Maar toen ik later met zoon was en daar zei, vond die cb arts dat ook onzin dat er zo moeilijk was gedaan. Wss een overijverig iemand op kantoor. En ergens ook niet heel onlogisch want cb heeft natuurlijk wel goede functie, in principe.
En met bijna 4 toen wel weer ogentest en vaccinatie. Met zoon ook alleen vaccinaties geloof ik. Weet niet of we met 3j ook moeten? Maar als wel, dan ga ik niet.
Dochter is altijd te zwaar geweest maar daar werd bij het cb zeer relaxed mee omgegaan. Ze trekt nu richting de 5 'pas' wat bij qua gewicht.
Bij zoon zeiden ze ook dat ie wel lang is en dat dat in de gaten gehouden moest worden. Daar kon ik eigenlijk alleen maar om lachen, wat willen ze doen dan😅. Maar dat ervoer ik niet als negatief.

De eerste maanden met dochter woonden we ergens anders en toen wel mindere ervaring met cb daar. Ook erg onrustig kind en voelde me totaal niet gehoord of serieus genomen. Ik had juist wel gewild dat ze ons daar hulp bij geboden hadden. Nu zelf na bijna 2j gezocht en achteraf dat veel eerder moeten doen.

Wat vervelend dat je zoveel slechte ervaringen hebt gehad bij het consultatiebureau. Hier was het altijd prima, maar ik kan nu ook niet echt zeggen dat we er heel veel aan hebben gehad. Ik zou wel de ogentest laten doen. Vaak heb je op die leeftijd niet in de gaten als er wel iets niet helemaal goed is met de ogen.

Wat rot dat je zulke nare ervaringen hebt en je je altijd ongehoord hebt gevoelt daar. Ik zou zelf wel naar alle afspraken willen gaan omdat ik altijd graag wil weten wat ze op de curve doen. Dat vind ik fijn om beetje bij te houden en 't is al zo weinig nu ze ouder zijn.

Ik heb gemixte ervaringen. Toen zoon 17 dagen was viel het een verpleegkundige op dat hij te los in z'n vel zat. Hij bleek helemaal niet goed te drinken bij mij. Zij was toevallig ook lactatiekundige en is toen langs geweest thuis voor ondersteuning. Oh wat heb ik haar gehaat omdat ik me zo falend voelde, gekrenkt door haar in m'n kersverse moederschap. En later heb ik me daar overheen kunnen zetten en heb ik juist bewust bij haar weer een prenataal consult ingepland bij de zwangerschap van m'n dochter. Toevallig had ik haar laatst aan de telefoon omdat ik even een telefonische follow up wilde over iets over m'n dochter en toen hebben we heel erg leuk gekletst en voelt het juist heel fijn dat ze mijn kinderen van kleins af aan heeft meegekregen.

Dus dat is een negatieve naar positieve ervaring geworden. Verder vind ik de consultatiebureau kennis gewoon vrij beperkt. Ik heb er eigenlijk nooit wat aan gehad. Met zoon z'n problemen destijds al amper wat aan gehad (een Triple-p opvoed cursus was het advies) en over eten inderdaad ook echt amper goede tips, en met dochter haar allergie en ontlasting ook niet echt wat nuttigs. Maar ik ga wel naar alle afspraken want ik vind het zelf fijn om eens per half jaar even in te checken en te kijken hoe het met ze gaat. Ik vind het stiekem alleen altijd heel jammer dat dochter altijd zo verlegen is want ik hoop altijd dat ze daar horen hoe groot haar woordenschat is. 😂

De ogentest was bij zoon ook echt een fiasco trouwens. Lag aan hem en mij. Ik had m heel goed voorbereid wat te moeten doen, het enige wat ik niet had gezegd was dat hij één oog dicht moest houden. Dus dat vertikte hij. En dus moest hij nogmaals terugkomen voor de ogentest. Toen hadden we thuis een leuk papieren piratenooglapje geknutseld en ging dat beter maar hij weigerde de juiste namen bij de vormen te noemen omdat ze net wat anders waren dan normaal. Dus weer niet gelukt. Toen kregen we een verwijsbrief naar de oogarts en dacht ik wel dikke doei, dat heeft niks met z'n ogen te maken. Nu bleek laatst bij de schoolarts wel dat hij toch niet zo goed scoorde. Dus toch wel iets om op te letten...

Laatst mocht dochter vast de ogentest doen bij een tussentijds consult en zij deed het wel gewoon.

Hier altijd gezeur en bangmakerij. Over "laat" leren lopen (18 maanden vonden ze zorgwekkend), over het lijntje dat niet helemaal in een keurige boog gaat, over met 6 maanden hapjes geven ipv 4 maanden. Alles is zorgelijk en "kom toch maar een keertje extra langs hoor". Ik ben toch wel best gevoelig ervoor dus laat me in het moment vaak ook nog ongerust maken ook. Maar vorige keer was ik het zat en heb gezegd dat ik met de volgende standaard afspraak pas weer kom, sjongejonge. Hou mijn kind zelf prima in de gaten. Over borstvoeding geven zeuren ze bij mij gelukkig niet meer omdat ze het denk ik hebben opgegeven Maar kreeg ook commentaar op dat ik met 7 maanden nog eerst borstvoeding gaf en daarna pas ander eten ipv andersom en kreeg sowieso rare vragen over meerdere borstvoedingen 's nachts etc. Waarom ik dat deed. En toen ik oprecht advies vroeg over eten (mijn kind at geen avondeten, gewoon niks) zeiden ze: ja geef hem maar extra roomboter in de hutspot. Ik verzin het niet. Verder blijf ik trouwens gewoon beleefd hoor, bedankt voor de vaccinatie en daag maar weer. Ik ga ook wel naar de oogtest omdat ik dat belangrijk vind, maar erg benieuwd wat mijn introverte kind gaat doen. Echt jammer dat het hier zo is, hoor inderdaad hele verschillende verhalen!

Dochter van een vriendin van mij faalde met de "stapel drie blokjes op elkaar" test (lees: ze weigerde want ze is een dreumes) en moest toen een keer extra komen

Ah heel vervelend dat je ervaring met het CB niet fijn was, zeker bij een eerste waar vaak veel nieuwe dingen en onzekerheid bij komen kijken.

Ik heb gelukkig een hele positieve ervaring, ze stonden open voor mijn visie en ik vond hun adviezen ook heel waardevol. Nooit oordelen gehad over het vegetarisch eten, baby tussen ons in laten slapen etc. Ondertussen na 4 kinderen zijn het al zulke vertrouwde gezichten, dat ik ook hele gezellige gesprekken met ze voer.

Bij oudste ben ik op gegeven moment ook alleen naar de vaccinatie afspraken gegaan.
Bij de jongste tot (half) jaar denk ik, en daarna alleen vaccinatie afspraken en de ogentest.
Wegen en meten kan ik ze thuis ook wel.

Het consultatiebureau viel wel mee, op één dingetje na. De oudste had een ogentest. Ze durfde niet te praten, maar wees alle plaatjes goed aan op een kaart. Alles prima. Krijg ik een paar weken later ineens een SMS dat ik woensdag aanstaande om zoveel tijd verwacht werd. Ik achteraan gebeld, wist van niks en niet eens welk kind ik mee zou moeten nemen. Moesten we terugkomen omdat ze vonden dat de ogentest niet goed genoeg doorlopen was.

De GGZ vind ik nu lastiger. Ik heb kleine kinderen. Consultatiebureau heeft daar nooit een probleem van gemaakt. Wij ook niet. Ontwikkeling gaat goed en het is te verklaren waarom ze niet groot zijn. Bij de GGZ (met 5,5 jaar) hebben we aangegeven dat we niet willen ingrijpen om de groei te beïnvloeden. Was ook allemaal prima. Krijgen we achteraf een mail dat ze de oudste dus wel willen gaan monitoren. Vind ik flauw, bij de afspraak zeggen dat het ok is en ze het niet willen opvolgen, achteraf gezien toch wel. We gaan dat niet doen, in monitoren zien we geen meerwaarde als we toch niet in gaan grijpen.

Mijn eerste ervaring was heel slecht, sowieso heb ik in de ruim 3 jaar dat we met onze oudste zoon in onze vorige woonplaats hebben gewoond nooit twee keer dezelfde persoon gezien, dus weinig persoonlijks.

Met mijn jongste zoon vooral in onze huidige woonplaats geweest, ze maakte zich zorgen om zijn lengte/ gewicht waardoor ik vaak met hem geweest ben en uiteindelijk doorgestuurd werd naar de kinderarts. De kinderarts was het eens met de zorgen maar heeft niks kunnen vinden, maar wil hem wel al jaren in de gaten houden, dus wat mij betreft heeft het consultatiebureau zijn signalerende rol goed gedaan.
Door die extra controles ook al eerder een ogentest gedaan, daar kwam hij niet door heen, toen moest hij later terugkomen want hij kon wellicht niet goed mee werken en was wat jong voor de test. Achteraf had ik doortastender moeten zijn want hij werkte wel mee en zei heel duidelijk “ kan liet zien!”. Maar van het consultatiebureau niet teveel druk, gewoon nog een keer testen. Uiteindelijk later wel doorgestuurd en sinds hij 3 is een bril, wij hadden nooit iets gemerkt.

Een tijdje terug werd ik gebeld, voor de jongste had ik recht op een consult ( geloof met 6 jaar) maar ze wilde overleggen of we daar behoefte aan hadden ivm ook al onder controle staan bij de kinderarts en oogarts, dat vond ik echt fijn meedenken en ik heb inderdaad bedankt voor het aanbod.

Mijn eigen moeder heeft 40 jaar op het consultatiebureau gewerkt, dus met echte vragen ga/ ging ik naar haar. Zij kwam vroeger echt vaak thuis met bloemen/ planten/ chocola van blije ouders. Ook al mijn neven en nichten gebruiken haar als hulplijn, ook al is ze al jaren met pensioen. Ze geeft wel altijd aan wel te gaan voor het wegen/ meten/ vaccinaties en de ogentest omdat je dat allemaal niet met het blote oog kan zien.

Ik snap overigens prima dat ze een kindje terug laten komen als ze blokjes niet opstapelt volgens de verwachting. Ze hebben een signalerende rol en kunnen doorverwijzen naar een specialist als er twijfel is. Ik zou me vooral niet druk maken over “ moeten” terugkomen voor zoiets, ze zijn dwarse peuters echt wel gewend en nemen gewoon het zekere voor het onzekere.

Maar ze kan dat gewoon wel, dat wist moeder ook, ze weigerde alleen daar ter plekke om het te doen. Natuurlijk als je kind thuis ook niks laat zien qua handcoordinatie dan is het anders. Ze is wel teruggeweest trouwens maar had het voor zekerheid gefilmd thuis haha. Gelukkig geloven ze mij altijd wel (mijn kind weigert daar ook vaak dingen te doen die hij prima kan omdat hij verlegen is).

Ik heb tot nu toe een hele positieve ervaring. We hebben een hele prettige warme vrouw die goed advies geeft. Hij is (veel) te lang voor z'n leeftijd en voor z'n lengte is hij weer te licht. Maar wij zijn allebei ook erg lang en slank, dus daar vinden ze verder niks van.
Ik heb geen borstvoeding gegeven en daar heeft ze ook nooit een opmerking over gemaakt.

Bij zoon vond ik het de eerste anderhalf/twee jaar niet zo heel prettig. We hadden geen vaste arts en verpleegkundige en ze waren niet allemaal even prettig. Wat vooral duidelijk was, was dat ze 0,0 verstand hadden van prematuren dus soms best rare adviezen gehad. Ook zeiden ze bij elke afspraak je mag altijd een keer extra komen wegen op het weeguurtje, en toen ik dat een keer deed vroegen ze, wat kom je eigenlijk doen? 🤣
De rare adviezen had ik verder geen boodschap aan en deed gewoon wat ik zelf goed vond icm de adviezen van de fysio en kinderarts. Toen zoon wat groter was vond ik het verder prima allemaal.
Bij dochter wel een vaste verpleegkundige en dat was veel fijner.

Tja ik heb er ook weinig mee. Hele vriendelijke dames, daar niet van, maar het voegt voor ons weinig toe. Vind. Hun kennis erg beperkt, heb zelden vragen maar als ik dan een keer een vraag heb krijg ik nooit een goed antwoord.

Positief is dat ik ook eigenlijk nooit irritante vragen of commentaar krijg. Ze zeggen eigenlijk nooit ergens iets van, vragen alleen of ik zelf vragen heb. Vind het wel heel nuttig dat het bestaat, denk dat de signalerende functie die ze hebben voor veel ouders wel heel goed en nodig is.

Bij de 3e denk ik ook dat ik alleen voor de
vaccinaties ga. Vind de ogentest ook nuttig, maar mijn kinderen zijn zo eigenwijs dat ze daar niet aan meewerken, dan denk je inderdaad dat ze wel wat gewend zijn qua dwarse peuters, maar dat viel toch flink tegen haha

Ik heb alleen maar positieve ervaringen en vond het oprecht altijd heel fijn en leuk om te gaan. Keek altijd uit naar de afspraken. Onze kinderen vonden het er altijd leuk en deden hun best (toen ze oud genoeg waren) bij testjes enzo. En toen ze jonger waren ging het ook altijd goed. Voelde me daar altijd heel gehoord en kwam er altijd supertrots vandaan. Echt warme herinneringen 🥰

Het scheelt denk ik wel dat er niks bijzonders was wat ik wilde vragen, en dat mijn jongens altijd ‘gewoon’ op hun curve bleven.

Hier ook slechte ervaringen gehad. Verkeerd advies betreft spruw gekregen bleek later toen ik de doktersassistente sprak. Bij elk gesprek werd er in het systeem gelezen en ging er een hoofd schuin met de vraag "Oh doe je het helemaal alleen? Wat heeeeeeeeeeeeeeeftig". Geen idee maar ik had elke keer het gevoel dat ze hoopten dat ik ter plekke in zou storten. Daarnaast bleven ze me steevast op maandag plannen omdat ik in het begin een keer op een maandag geweest was maar duh, toen was ik met verlof en inmiddels werkte ik gewoon. Elke keer bellen en elke keer de discussie dat de woensdag lastig was bla bla. Vervolgens heb ik advies gevraagd over vaccinaties ivm een verre reis en de vaccinatie stond voor erna gepland. Ik vroeg me af of het niet beter daarvoor kon. Ze ging in 1 telefoongesprek wel drie keer van ja naar nee. Uiteindelijk de vraag maar bij de GGD gelegd, dat vond ik betrouwbaarder (het antwoord was ja). De laatste keer dat ik er was had ik een neefje mee en hij wilde zijn jas niet uit ondanks dat het daar heel warm was. Ik vond het prima. Ze vond het geweldig hoe ik mijn "battles pickde" en ik kreeg nog net geen applaus. Of ik misschien interesse had om andere moeders te coachen. Echt weird... De laatste afspraak was ook weer op een maandag (hoe vaak ze me wel niet beloofd hebben de voorkeursdag aan te passen in het systeem... ) en toen heb ik gemaild dat ik niet meer kom en ook waarom niet. Nooit meer wat over gehoord. Ik heb trouwens andere vrouwen gesproken die ook alleen zwanger waren en daar een test moesten doen om te kijken of ze wel een goede moeder zouden zijn. Nah, hadden ze bij mij moeten doen zeg, ik was echt ter plekke geflipt. Nee, ik ben geen fan...

Ik heb ook geen slechte ervaringen. Ben in twee woonplaatsen geweest en was bij allebei prima, ik vond het altijd wel leuk eigenlijk. Gewoon om te zien hoe (goed) m'n dochter het deed en hoe lang en zwaar ze was enzo.

Ik zou je wel aanraden de ogentest te doen, is wel belangrijk om op tijd te signaleren als er iets niet goed is. Zelf merk je het vaak helemaal niet snel op als je kind niet goed genoeg ziet, terwijl ze er wel last van kan krijgen. Dus ik denk dat ik wel zou gaan, maar dan wel kenbaar zou maken hoe je je gevoeld hebt de afgelopen jaren. Dat mogen ze best weten en misschien kunnen ze er dan iets aan doen, want dit is hartstikke naar natuurlijk.

Ik vond het altijd leuk om naar het consultatiebureau te gaan. Maar ik denk dat ik me ook niet aangevallen zou voelen als ze videocoaching zouden voorstellen, dat zou ik ervaren als hulp en meekijken. Consultatiebureau heeft ook heel goed meegekeken naar lengte en gewicht van mijn tweeling en uiteindelijk doorverwezen naar de kinderarts. Dat ging in heel goed overleg. Ik heb alle handreikingen aangenomen, ook een diëtist om te kijken of ik nog iets kon doen aan voeding waardoor ze beter zouden groeien. Uiteindelijk heeft mijn zoon groeihormonen gekregen, dus ik had niks anders kunnen doen. Maar ik heb alle tips en handreikingen nooit ervaren als falen, maar als meedenken en hulp.

Ik wil iedereen op het hart drukken in ieder geval de ogentest(en) te laten doen.
Dat kan echt heel veel onnodig leed voorkomen!

Ik was blij dat ik er vanaf was.

Zware baby's en toen vielen ze teveel af en toen waren ze weer te zwaar. Hoe vaak ze wel niet de bmi hebben gecontroleerd onder het jaar. Ik vond het verschrikkelijk.

En nergens anders op signaleren. Beide hadden tos, nooit gevraagd hoe het traject ging, ze hadden het überhaupt niet gesignaleerd. Ook de motorische achterstand vonden ze niet abnormaal terwijl die echt ver achterliep.

Dus nee, ook hier geen fan.

Ik ben bij drie verschillende cb’s geweest, maar vond het elke keer wel fijn eigenlijk. Ook als ik het anders wilde doen dan zij aangaven (bijvoorbeeld vaste voeding vanaf 6 maanden ipv 4 maanden) vonden ze dat nooit een probleem. De oudste twee groeiden netjes volgens de curve en deden alles wat ze moesten doen, er waren dus ook geen problemen. Bij de jongste was het anders, hij was juist laat met alles (motorisch, groei, maar ook met praten). We werden doorverwezen naar fysio, kinderarts en logopedie, maar wel vrijblijvend, we mochten ook afwachten. De jongste liet ook nooit zien wat hij wel kon als peuter, maar als wij aangaven dat hij dingen thuis wel deed, werd dat gewoon aangenomen.

Ons CB vond ik prima. In het begin wat extra ondersteuning gehad vanwege onze heftige zwangerschap en start. Daarna alleen nog voor de vaccinaties. Mensen kunnen niet ruiken wat het met je doet wanneer ze iets over je kind zeggen, dat zou ik dan aangeven. Ik kreeg een opmerking over een tweede, terwijl we helemaal geen tweede willen of kunnen krijgen, dit heb ik dan ook terug gegeven dat het nogal gek is om hier maar vanuit te gaan dat iedereen dit wil. Verder prima ervaring met ze.

Onlangs nog een slechte ervaring met mijn tienjarige 😂 De vaccinatie lukte niet op de vaccinatieavond, dus moest hij een week later terugkomen. Dit omdat hij te bang was. De tweede avond was hij net helemaal gerustgesteld en toen ze de vaccinatie wilden zetten, bleek het op. Toen moest hij een derde keer, onder schooltijd. Nu helemaal in de stress natuurlijk, en ik heb hem moeten vasthouden en dwingen tot het lukte.

Verder vroegen ze toen de oudste baby was "jullie eten waarschijnlijk geen varkensvlees he?". Nogal een aanname op huidskleur.

De jongste huilde altijd maar dat hoorde er gewoon bij. Orentest niet gehaald en pas na anderhalf jaar hadden ze tijd om hem opnieuw te doen (omdat ze minder tijd hadden vanwege het vaccineren tegen corona) en toen bleek hij helemaal doof. Kno arts beaamde dat, hij had waarschijnlijk al jaren chronische oorontstekingen gehad en ook daarom zo gehuild altijd.


Als ik het opnieuw zou doen, zou ik alleen de vaccinaties en testen doen en de rest skippen.

Bij de oudste ben ik altijd gegaan. Ze vond bij het eerste huisbezoek wel dat V een beetje een voorkeur had. Ik was daar super alert op door mijn werk. Heb gevraagd hoe ze dat kon zien in die 2 minuten dat ze binnen was. Toen gaf ze aan dat ze inderdaad wat langer moest kijken.

V was aanvankelijk klein en boven de gewichtslijn. Moesten maar wat minder eten geven... Toen werd ze te lang en te dus. Tja. Kind eet als bouwvakker en is de langste van groep 3/4 (groep 3 kind).

De jongste ben ik tot de 10 maanden vaccinatie gegaan. Daarna niet meer. Ze wordt jaarlijks getest in het ziekenhuis, dan ga ik haar niet ook nog eens die lullige testjes laten doen bij CB. Vaccineren mocht ze niet ivm de medicatie.

Ik had wel altijd fijn contact met iemand daar. Dus toen ik appte om de vaccinaties in te halen en voor een VvE verklaring, werd dat allemaal door haar geregeld, terwijl we al meer dan een jaar niet geweest waren.