Zeg maar Yes

Help, sinds mijn dochter is geboren ga ik niet meer zover weg en doe ik voornamelijk veilige dingen. Een beetje saai, maar bevalt prima. Nu krijg ik een mooie kans om met een vriendin voor een prikkie naar Azië te gaan, voor een week. Súper natuurlijk! Het is allemaal prima geregeld, maar ik vind het toch maar naar om zóver weg te gaan van mijn kind.

Iemand van jullie dat weleens gedaan? Ik voel me nu al schuldig en ik weer nog niet eens zeker of ik ga.

Ik zou het dénk ik wel kunnen. Vrienden van ons hebben dat gedaan (wel samen) en dat beviel heel goed.
Gaaf hoor maar ik snap je twijfels ook heel goed.. Zou ze dan bij je man blijven? Een week is nog wel redelijk te overzien gelukkig

Ik heb het 2 jaar terug gedaan. Al waren mijn kinderen wel iets ouder.
Vind het rete spannend maar is me zo goed bevallen. Als je voor die week alle opvang/oppas goed geregeld hebt zou ik het gewoon doen. Als het goed bevalt kan het nog een keer weer, zo niet dan weet je het ook

Lastig.
Ik denk dat ik het wel zou doen als ik de kans zou krijgen.
Maar mijn schoonouders wonen ook dichten de buurt dus er is altijd hulp dichtbij.

Ik zou het ook moeilijk vinden. Om mijn kleine man te moeten missen. Maar zo'n reis is natuurlijk ook heel mooi om nog een keer gedaan te hebben.

Wat vind je vriend ervan?

Ik snap je gevoel heel goed. Aan de ene kant een buitenkansje, aan de andere kant zo ver weg.. Ik zou er uiteindelijk wel voor gaan denk ik, het is zo goed om er af en toe eens helemaal uit te gaan. Schuldig moet je je in ieder geval niet voelen, jullie meisje is in goede handen en ze zal er niks aan over houden. Het enige waar ik moeite mee zou hebben is dat je niet gelijk thuis bent wanneer er iets gebeurt. Maar aan de andere kant: hoe groot is die kans en wanneer je naar midden-Frankrijk rijdt (bij wijze van) ben je ook niet gelijk thuis als het nodig is.

Kortom: doen!

Ik zou het niet doen, ik heb bij 1 avond al heimwee naar mijn kinderen (terwijl ik nooit heimwee heb)

Ik ben eind december/begin januari 12 dagen naar Canada geweest omdat mijn broertje daar woont en ging trouwen. Mijn vriend bleef thuis bij S. Ging super goed en ik vond het heerlijk!
Toen ik thuis was heeft S daar wel last van gehad denk ik...al was het vast een combinatie van tanden krijgen, allerlei nieuwe dingen leren en bang zijn dat ik weer weg zou gaan.

Nu gaan mijn vriend en ik begin oktober 5 dagen naar Spanje voor een bruiloft. Dat vind ik wel lastiger omdat we dan dus beide weg zijn, maar ze gaat het vast en zeker top hebben bij opa's en oma. Hoe ze daarna gaat reageren vind ik nu wel echt heel spannend, maar we gaan het zien.

Dus je man is er gewoon? Ik heb geen idee wat ik zou doen als ik zelf kinderen zou hebben maar het klinkt alsof het een mooie kans is en er door papa prima voor dochter gezorgd wordt . Als het echt moet ben je in 24 uur weer thuis.

Doen! Je man is er toch gewoon!

Mijn man en ik zijn in april een weekje naar IJsland geweest samen. Heerlijk! Maar we hebben de kinderen best gemist en hebben afgesproken dat we waarschijnlijk niet nogmaals zonder kinderen weggaan.
Maar dit voelt ook als een soort van stap in het leerproces van ouder zijn. Verlangens die je hebt uitvoeren en er dan achter komen dat je dit soort dingen eigenlijk als gezin wilt ondernemen.

Persoonlijk vind ik het veel makkelijker om in m'n eentje (ver) weg te gaan dan samen. Als ik in mn eentje in het buitenland ben zijn de kinderen gewoon bij hun vader en is hij erbij als er iets zou gebeuren. Als we samen weggaan, vind ik dat veel onrustiger voor mijn ukjes en een vervelender idee dat we beiden niet in de buurt zijn.

Ik heb het nog nooit gedaan, maar als ik de kans kreeg, het was praktisch uitvoerbaar en mijn man bleef bij de kinderen, zou ik het zo doen. Zonder schuldgevoel. Je man is ook een volwaardige ouder, je doet je dochter echt niet tekort door een weekje weg te zijn. Volgens mij is ze ook niet heel ieniemini meer en/of geef je geen borstvoeding? Dat zouden voor mij de enige factoren zijn die me tegen zouden houden.

Wat een mooie kans! Denk dat ik het ook wel erg moeilijk zou vinden ondanks dat mijn meiden al wat ouder zijn.
Het is gelukkig maar een weekje en je man/vriend blijft thuis? Dat is op zich wel vertrouwt.

Ik zou het doen, wel met pijn in mijn buik maar dat hoort er ook af bij. Af en toe missen. Zelf ga ik eind oktober 4 dagen weg. Dan is M net een jaar.

Ik zou het doen! Wij zijn toen de oudste 1 was een week naar San Francisco geweest. Geen moment spijt van gehad. Ik zou zo weer gaan.

Dat heb ik precies zo.

Ik zou mijn kinderen niet extreem missen volgens mij. Ik zou vooral genieten van de vrijheid die het geeft en het even niet te hoeven zorgen. Die knuffels en kusjes haal ik daarna wel weer in en dankzij FaceTime etc hoef je ze eigenlijk niet eens te missen.

Supertof!! Ik vind het qua duur heeeeel erg te overzien. Langer dan een week zou ik wel wat meer over twijfelen maar dit is perfect!

Bedankt voor jullie reacties. Mijn kind is anderhalf. Toen ze in mopperfase zat heb ik uitgekeken naar even wat tijd alleen, haha. Mijn man is idd gewoon thuis. Buiten het missen vind ik het gewoon een akelig idee dat ik zover weg ben, en ik ga bedenken wat er allemaal kan gebeuren. Slaat nergens op, mijn vriendin (2 jonge kinderen, waarvan 1 baby) doet dit regelmatig voor haar werk dus ik moet me niet zo aanstellen. Zeg ik nu..

Ja, 6 dagen is idd mijn max hoor Zora! Wel super relaxed, beetje winkelen, sightseeing, luxe hotel enz.

Dat de kinderen kleiner waren had ik het wel moeilijk gevonden.
Maar als ik zo'n kans gehad had, had ik er denk ik wel voor gegaan.
Lijkt me nu heerlijk eens een paar dagen geen moeder zijn.

Nee ik zou dat niet doen. Zou geen moment kunnen genieten en heb er ook absoluut geen behoefte aan.

Dit heb ik ook.. misschien als mijn kinderen ouder zijn. Moet er wel zeggen ik heb nooit de behoefte gehad tot verre reizen

Ik zou het meteen doen! Heerlijk. Mag ik niet mee?

Voor jou denk ik; DOEN! Helemaal als je vent thuis is en je kan het allemaal rondkrijgen qua opvang e.d.

Zou ik zo'n kans krijgen, zou ik het toch laten schieten, maar dat komt ook omdat ik zoiets dan eigenlijk gewoon met m'n gezin wil doen. Maar ik ben dan ook een muts geworden sinds ik moeder ben.

Nee ik zou dit niet kunnen. Over 2 weken gaan wij samen een weekendje weg en mijn man begon gisteravond ook al van 'kan hij niet mee' en 'ik denk dat hij het strand geweldig vindt'
Uhh we zouden een weekendje samen weg haha
Maar als we hem dan eenmaal weggebracht hebben dat gaat het wel weer hoor. Hij is in goede handen en ik moet ook zeggen dat ik het heerlijk vind een keertje uitslapen.

Nu ze ouder zijn, absoluut! Ik weet niet ik het had gedaan als ze jonger waren geweest.

Heerlijk! Ik zeg 'doen'!
Tuurlijk zou ik mijn zoon ook missen, maar ik zou zo ontzettend kunnen genieten van de vrijheid en de tijdelijke zorgeloosheid. Zeker in de wetenschap dat onze zoon gewoon bij zijn vader is en niks tekort komt.
Wij gaan komend weekend 2 nachtjes weg en zoon is bij mijn ouders. Kijk er nu al naar uit!