Zeg maar Yes

Gisteren hebben we de uitslag gekregen van de intelligentie test van onze jongste zoon. Naast de chromosoom afwijking die hij heeft ontdekten we op school dat hij met sommige dingen wat moeite leek te hebben. We hebben toen zelf om deze test gevraagd en school was het hier duidelijk mee eens. Ook om hem in de toekomst beter te begeleiden. Het was een uitslag die we totaal niet aan zagen komen en we behoorlijk van geschrokken en ontdaan zijn. Hij blijkt een iq van 69 te hebben wat inhoud dat hij zeer zwak begaafd is en (waarschijnlijk) verstandelijk beperkt. Het doet zo'n pijn! Niet omdat hij er anders van wordt, maar omdat we het niet verwacht hadden. Hij doet het juist hartstikke goed! Opnieuw gaan we een heel traject in en er is ons hulp geboden aan alle kanten, super fijn. Neemt niet weg dat dit ook weer een plek moet krijgen. Ik ben er kapot van. Wat een impact heeft dit toch allemaal.

Zijn er meer mensen met ervaring met een laag iq en hoe heb je dit aangepakt?

Geen persoonlijke ervaring, wel qua werk in het sbo. Kinderen krijgen hier het werk op een lager tempo en kunnen zo toch heel wat bereiken.

Ik heb er geen ervaring mee, maar wil je wel een knuffel geven. Je zoon wordt er inderdaad niet anders door. Fijn dat hij nu goede begeleiding kan krijgen en alleen maar kan groeien daardoor!

En ik reageer even vanuit mijn moeder kant ; lieve lieve thunder en lieve lieve zoon, wat een vervelende uitslag! Dit wens je niemand toe, maar na alle tegenslagen kan dit misschien een ommekeer worden. Hij kan nu hulp op maat krijgen, en wellicht zorgt de uitslag voor meer begrip in bepaalde situatie. Het is onwijs aanpassen, en de zorgen verdwijnen er niet mee, maar het is een prachtig kind met een eveneens prachtige (maar wellicht aangepaste) toekomst voor zich.

In ieder geval een hele dikke knuffel! Wat moet dat je moederhart breken.

Ik heb hier geen ervaring mee maar wil je wel een knuffel geven!

Als eerste een dikke knuffel.
Verder weet ik wel dat er iemand anders op het forum een dochter had met een laag IQ. Eigenlijk ging alles goed tot groep 3 als ik het goed onthouden had. Ik weet alleen niet meer wie het was. Ik hoop dat ze jou verder kan helpen.

Mijn zoon scoort nog lager op de IQ-test, hij zit rond de 50. In het begin had ik het daar ook moeilijk mee, maar nu niet meer. Het is zoals het is. Ik hang ook niet alles op aan die score, ik weet wat hij kan, ik zie een bepaalde slimheid bij hem die naar boven komt als hij ergens heel sterk voor gemotiveerd is, als hij het echt zelf wil. Maar hij kan niet naar school. Hij zal niet kunnen leren zoals mijn dochter kan leren. Het is niet anders. Hij is een gelukkig kind, dat is het allerbelangrijkste, voor mezelf vind ik het belangrijk om te kijken naar wat wel kan, in plaats van naar wat niet kan.

Sterkte in ieder geval, het is nooit makkelijk om zulk nieuws te krijgen, zeker als je het niet zag aankomen.

Dat is mijn oudste dochter.

Thunder.. Eerst een dikke knuffel. Zo'n uitslag is altijd schrikken, zeker als je het niet aan zag komen. Hoe doet hij het nu op school? Kan hij mee met de klas? Ik zou een gesprek op school aanvragen met de leerkracht en ib-er. Als hij niet goed mee kan op het reguliere onderwijs dan zouden jullie het proces voor het sbo kunnen opstarten. En blijf in gesprek met school.

Mijn dochter heeft een beneden gemiddeld iq van 85 waar ze heel laag scoort op het taal. Haar reactiesnelheid is 111 en dat botst nogal. Ook heeft ze adhd. Op dit moment gaat het erg goed op school. Ze krijgt extra begeleiding mbt lezen en school houdt haar goed in de gaten. Mocht het achteruit gaan dan zal school dit aangeven en gaan we weer kijken naar de volgende stappen. Mijn dochter heeft begeleiding gehad van een gedragstherapeut ivm pesten. Helaas moet ik weer dit proces in met mijn jongste dochter. Vrijwel hetzelfde verhaal.

Probeer er over te praten of begeleiding te zoeken voor jullie. In dit proces wordt je echt geleefd. Ik heb het inmiddels een plekje kunnen geven, maar het blijft altijd een gevoelig punt. Het sociaal wijkteam heeft veel voor ons kunnen doen. Heel erg veel sterkte.

Een knuffel voor jou en je mooie jongen, lieve Thunder. Ik vind wat Susan schrijft heel mooi. Voor jouw zoon geldt ook dat hij goed kan wat hij goed kan. En dat is al mooi. Hopelijk vinden jullie een goede weg in zijn leerontwikkeling.

Wat verdrietig om te lezen Thunder, kan me voorstellen dat dit een hele impact heeft, zeker omdat je het zelf niet had verwacht. Maar zoals Suzan ook al schrijft, het is 'maar' een getal en jouw zoontje verandert er niet door. Dikke knuffel voor jou!

Thunder, vat dit bericht alsjeblieft niet slecht op. Ik kom net pas kijken bij heel 't moederschap en heb geen ervaring in het onderwijs of zorg of whatever. Ik begrijp dat het schrikken is, je kind krijgt toch een soort stempel, een labeltje. Maar als leek denk ik wel, 'Boeiend?' Je kind doet het toch goed? is toch blij? Nu kan hij blij blíjven doordat hij niet boven zijn niveau moet gaan werken. Een mens, een persoon is zoveel meer dan een IQ getal, het hoeft niks te zeggen.

Zo'n traject (weer) ingaan, lijkt me heel moeilijk, maar jullie kunnen er alleen maar beter en mooier uitkomen!

Jongens, wat fijn jullie reacties! Doet me veel! Echt fijn. Het is niet zo dat ik nu anders naar m'n zoon kijk. Hij wordt ook niet anders door deze uitslag. Het biedt echter enorm veel (nieuwe) mogelijkheden en het verklaard ook een hoop. Neemt niet weg dat je bepaald beeld voor ogen had die je nu bij moet stellen, juist omdat je dit niet verwachtte. We zullen onze weg wel vinden, daar zorgen we voor.

Je wilt eigenlijk als ouder maar 1 ding en dat is een gezond en 'normaal' kind. Met normaal bedoel ik geen mini professor maar ook hoop je niet dat je kind een laag IQ heeft. Ik sluit me bij Susan aan, kijk naar wat hij wel kan, of hij gelukkig is. Dat is jouw zoon, dat weet ik zeker met zo'n mama!

Ik geloof dat jullie zoontje precies op de juiste plek terecht is gekomen. Bij ouders die zoveel van hem houden dan ze hem kunnen nemen zoals hij is.
Het zal heus af en toe verdrietig zijn omdat je je kind altijd een zo hindernis-loos mogelijk levenspad wenst maar hij komt er op zijn eugen manier ook. Omdat er heel veel van hem gehouden wordt en jullie samen kijken naar mogelijkheden in plaats van beperkingen.

Jeetje Thunder dat is gewoon echt ff kut. Zeker omdat jullie het niet aan zagen komen. Ik weet dat je dit al doet en ook zo in elkaar steekt, maar echt ga uit van alle andere sterke krachten van je kind. Stimuleer en steun hem waar je kan en je zult zien dat hij er op zijn manier ook komt.

Mijn broertje heeft ook een lager IQ en heeft (had) zwaar dislexie. Op zijn 17e heeft hij zichzelf alsnog leren lezen. Met doorzettingsvermogen kom je heel ver.

Knuffel!

Tuurlijk mag je daar verdrietig om zijn meid!! Dat plaatje van de toekomst wat je in je hoofd hebt, moet toch wat bijgeschaafd worden. Zal meer bochten bevatten dan waar je van uit ging/op hoopte. En misschien ook wel wat flinke hobbels. En dat is een acceptatieproces.
Maar dit opent, zoals je zegt, ook weer een hoop nieuwe deuren! Waardoor hij op de plek komt waar hij hoort, en kan groeien in de dingen waar hij goed in is en meer begeleiding krijgt op de punten waar hij minder goed in is.

Mijn broertje zit ook rond dat cijfer. Zo'n 20 jaar geleden deden ze nog uitspraken als ''hij zal nooit leren schrijven en lezen' enzovoort. Absurd eigenlijk want dat kun je toch niet voorspellen? Nou, mijn broertje typt hele verhalen, doet zoveel mogelijk mee met de 'gewone' maatschappij en heeft heel wat bereikt doordat wij in hem bleven geloven en hij heel wat doorzettingsvermogen heeft.

Het is heel erg schrikken, dat snap ik. Maar kijk naar je kind. En alle dingen die hij kan. Ontwikkeling mag gewoon in je eigen tempo. Fijn dat hij nu gerichter onderwijs gaat krijgen, passend bij zijn behoeftes ipv de razende onderwijstrein van tegenwoordig. Dikke knuffel

C heeft ook een benedengemiddeld IQ. Dat is uit de onderzoeken gekomen toen hij testen moest doen vanwege zijn dyslexie. Het is maar een paar punten onder het gemiddelde (88) en bij 90 spreken ze van gemiddeld maar ik schrok er ook van. Sowieso hebben zij tegen mij gezegd dat een IQ test voor kinderen niet voor zijn hele leven zo is.
Bij C heb ik er echt nooit echt iets van gemerkt, op school gaat hij super goed, hij heeft laatst nog een 9,6 voor geschiedenis gehaald. Verder is hij enorm muzikaal en leest en speelt hij ritmes (hij speelt slagwerk) waar ik zelf inmiddels ook echt even twee keer voor moet kijken. Hij heeft moeite met lezen ja, hij heeft er daardoor ook een hekel aan en zou nooit uit zichzelf iets lezen. Verder is hij sociaal heel erg goed, kan met iedereen opschieten, is behulpzaam, empathisch, weet goed wat hij wil. Allemaal eigenschappen waarbij je er volgens mij wel mee komt.
Het is lastig, want je bent bang dat het een belemmering wordt, maar zoals ik nu naar C kijk zie ik die belemmering totaal niet. Een IQ is ook maar een cijfertje natuurlijk.
Je krijgt veel op je bordje de laatste tijd, sterkte ermee!