Welkom op Zeg maar Yes!

Zijn hier meer ouders met kinderen die geen vriendjes/vriendinnetjes hebben?
Hoe ga je daar mee om?
Hoe doe je dat met evt een kinderfeestje?

Mijn zoontje kwam vandaag best wel verdrietig thuis van zijn schoolreisje, hij had de hele tijd alleen gespeeld... vond het zo sneu.
In de klas heeft hij ook niet echt vriendjes en in het hele schooljaar is er 2 keer iemand hier geweest en hij is 1 keer ergens geweest.
Ook in de pauzes speelt hij blijkbaar 9 van de 10 keer alleen.
Hij lijkt er verder geen last van te hebben, maar leuk is het niet.
Binnenkort is hij jarig en dan zegt hij dat hij liever met het gezin en onze 2 konijnen (haha) wat gaat doen.
Ik vind het zo rot voor hem....misschien zit ik er wel meer mee.. Maar toch.. Hij is ook geen jongen zoals alle anderen in de klas. Als hij al met iemand speelt dan zijn het meisje en hij is heel angstig en durft bijna niks.
Hij is bijna klaar met zwemles en mag van ons dan iets gaan doen wat hij leuk vind, zodat hij daar ook contacteb op kan doen,maar hij vind dus ook niks leuk. Hij speelt het liefst de hele tijd alleen met zijn lego en hij knutselt graag.
Hij zegt zelf ook dat hij liever alleen is...

Ik heb dan weliswaar nog geen kind in die leeftijd, dus geen ervaringsverhaal, maar zou iets van een sociale vaarsigheidstraining misschien iets zijn? Zodat hij leert om wat makkelijker contact te maken?

Overigens klinkt je zoontje wel een beetje als mijn broertje. Speelde ook liever alleen. Maar daar was het vaak wel gebruikelijk op school om alle jongens uit de klas op een kinderfeestje te vragen. Hij is nog steeds niet zo heel makkelijk met contact maken en mist het soms bestwel dat hij geen vrienden heeft. (Terwijl het echt een lieve, grappige jongen is). Dus ik denk dat het echt niet verkeerd is om er nu al aandacht aan te besteden.

Ik snap heel goed dat dit je verdriet doet als moeder. Wil hij zelf ook graag vaker spelen? Heb je het er ook met hem over? Ik vind het idee van Sonly een goede, een sociale vaardigheidstraining. Heb je het ook al eens met de leerkracht besproken? Valt het haar ook op? Zij zou hier in de klas en in pauzes je zoon ook in kunnen sturen en begeleiden.

Ik reageer hier eigenlijk nooit, maar ben er nu even speciaal voor ingelogd.

Mijn dochter is ook bijna 7. Zij heeft wel een paar (goede) vriendinnetjes, maar ook niet heel gruwelijk veel. Een van haar vriendinnen bijvoorbeeld speelt altijd met héél véél verschillende kindjes. Altijd wel iemand die met haar wil spelen. Mijn dochter wil ook vaak 'lekker bij mama' blijven.
Ik kan je er geen advies in geven, maar wil je wel even zeggen dat ik je gevoel heel erg herken! Ik lijk er zelf ook vaak meer mee te zitten dan dat zij zelf doet. Als ik hoor dat ze op school alleen heeft gespeeld krijg ik zelf een naar gevoel in mijn buik... Ik heb zelf altijd veel vrienden en vriendinnen gehad, dus weet ook niet zo goed hoe het voelt. Ik hoop dan altijd maar heel sterk dat ze er zelf idd geen last van heeft en er gewoon gelukkig mee is!
Je hebt dus niet veel aan mijn bijdrage, maar ik las jouw stukje met intens gevoel, vandaar mijn reactie!

Och dat klinkt heel sneu Maar, wel fijn dat het hem vooralsnog niet al te veel lijkt te deren. Ik denk dat dat wel een belangrijk punt is. Als hij ook de behoefte niet zo heeft, dan heeft sova-training misschien ook niet meteen zoveel nut. Of denk je dat ie t misschien niet eerlijk durft te zeggen? Ik zou eerst eens overleggen met de leerkracht, kijken hoe hij op haar overkomt etc.

Ik was zelf zo'n kind. Of eigenlijk ben ik het nog, want ik ben ook gewoon graag op mezelf en heb geen behoefte aan een sliert vriendinnen maar nu kan ik er zelf iets aan doen op momenten dat ik dat wél wil. Als kind vond ik dat heel moeilijk en ondanks dat ik riep dat ik liever alleen was had ik er heel wat voor gegeven om wat meer vriendinnetjes te hebben en 'erbij' te horen. Een sova-training vind ik dus een heel goed idee. En eens overleggen met de juf ook. Wie weet vind hij het écht prima zo, maar zo niet dan is het fijn als er op een speelse manier iets mee gedaan wordt. Wat de verjaardag betreft zou ik nog eens met hem praten wie hij uit zou willen nodigen, en dat dat ook meisjes mogen zijn.

Och, ik voel alles door je berichtje heen. Ik heb zelf een dochter van echt net 7 en ze is ook niet zo'n sociale hoogvlieger. Ze is gewoon ontzettend onzeker. Ik merk wel dat het met de jaren steeds iets verbeterd en ze heeft nu een hecht clubje leuke meiden, waarmee ze redelijk vaak afspreekt. Sinds kort kiest ze ook andere kinderen uit om mee af te spreken, zelfs jongens haha! Ik voel met je mee en wil je even een hart onder de riem steken. Je wilt gewoon graag dat je kind het leuk heeft, juist ook met vriendjes en vriendinnetjes. Ik zou inderdaad eens met de juf gaan praten, hoe denkt zij erover? En die sova-trainingen kunnen ook goed helpen. Toen mijn dochter naar het KDV ging, hebben we extra begeleiding voor haar gehad, ook op dat gebied. Dat vond ik een prettig idee. We kwamen er toen achter dat ze veel alleen speelde. Dat klonk heel zielig en naar, maar zij voelde zich er prettig bij en dat mag natuurlijk ook. Bij ons speelde er destijds meer, waar we soms nog wel zorgen over hebben, maar sinds ze naar school gaat is ze enorm veranderd, maar vooral gegroeid! Ze hebben haar daarvoor altijd de tijd gegeven, zodat ze zelf haar moment kon kiezen. Ik hoop voor jou dat je hier rust in mag krijgen, want het gevoel hebben dat je kind er misschien niet bij hoort is vreselijk

Bedankt voor de lieve reacties. En "fijn" om te lezen dat ik niet de enige ben. Ja het doet me echt verdriet, maar aan de andere kant ben ik wel "blij" dat hij er niet mee lijkt te zitten. Hij gaat met plezier naar school.
We hebben het er al een aantal keer met de juf over gehad, in de klas maakt hij blijkbaar wel makkelijk contact en is bezorgd om iedereen, echt een lieve jongen. Maar buiten in de pauze en zoals nu met schoolreisje is hij dus blijkbaar wel alleen en dan vraag ik hem ook regelmatig of hij dat niet erg vind en dan zegt hij altijd:" ik speel gewoon liever alleen". Al was hij vandaag dus wel teleurgesteld.
Maarja wij zeiden ook al dan word je nooit uitgenodigd voor een kinderfeestje oid, maar ook daarom maakt hij zich niet druk... ik vind het zo moeilijk.. til ik er dan te zwaar aan en moet ik het maar op zijn beloop laten gaan? Kijken hoe het verder gaat.
Zo'n training kan ik ook nog weleens naar informeren, zou misschien niet verkeerd zijn.
Bedankt voor de reacties.

Ik was en ben net als Sookie. En ik vind het ook niet erg eerlijk gezegd, ik heb in mijn basisschoolperiode in groep 5 meer vriendinnen gekregen, dat is na de basisschool weer verwaterd. Middelbare school ook zo, ook daarna weer verwaterd. Nu heb ik sinds een jaar of 4/5 1 echt goeie vriendin en ik vind het prima.

Dus ik zou zeggen wacht het nog even af, als hij het zelf niet erg vind. Zodra hij er wel last van krijgt kun je actie ondernemen. Nu moet ik ook zeggen dat al die sova trainingen bij mij geen zin hadden, ik ben ook gewoon het liefst op mezelf.