Welkom op Zeg maar Yes!

Ik ben benieuwd hoe jullie die afspraken maken. Want ik heb er discussie over met mijn vriend. Toen ik net een week aan het werk was, kreeg M oorontsteking. Ik ben toen een extra dag thuis gebleven. Vorige week moest ze met koorts opgehaald worden. Ik zat qua afstand dichterbij, dus ik ben haar gaan ophalen. Ze is nu nog steeds niet fit en kan morgen eigenlijk niet naar de opvang. Maar ik heb morgen cursus en kan niet thuisblijven. Mijn vriend heeft belangrijke afspraken en vind dat M dan maar gewoon naar de opvang moet, komt wel goed zegt hij. Ik sta er niet zo achter en ik heb het al twee keer moeten oplossen, dus nu is het zijn beurt vind ik. Dus ik ben benieuwd hoe jullie met deze situaties omgaan!

Oh wat lastig zeg! Wonen jullie ouders in de buurt en zijn zij in de gelegenheid op te passen? Heeft ze nog steeds koorts?

Als ze echt ziek is vind ik naar de opvang laten gaan geen optie, het zou dan fijn zijn als je vriend het ook eens op kan vangen. Hier vangt mijn man het meestal op. Ik sta voor de klas, hij heeft wat makkelijker mogelijkheid tot vrijnemen of thuis werken. Overigens 'plant' D ook vaak haar ziek zijn in mijn vakanties.

Het ligt er een beetje aan of hij echt ziek is of 'gewoon' verkouden/niet fit.
Bij echt ziek zijn zou ik als eerste proberen de opa's en oma's in te schakelen en anders blijft mijn man thuis. Hij kan het makkelijkst last minute vrij krijgen.
Als hij ziek is geweest en daarna alleen nog wat hangerig of minder fit, dan zou hij denk ik wel gewoon naar de gastouder gaan. Ligt er een beetje hoe erg het nog is.
Het is hier nog maar 1 x voorgekomen. Toen had D echt koorts en toen is hij naar opa en oma gegaan ipv de gastouder.

Ik vind dat een kind met koorts niet naar de opvang moet, zeker niet als jullie allebei iets belangrijks hebben: mocht er dan gebeld worden dat ze gehaald moet worden dan ben je misschien slecht bereikbaar.

Verder vind ik het tegenover m'n werk wel zo netjes om dat soort dagen 50/50 te houden met m'n man. Als ik in m'n eentje de zorg zou moeten dragen bij ziekte van m'n kinderen dan wordt mijn werk volledig aangesproken en dat van m'n man niet. Niet eerlijk.

Balen dat ze nog niet fit is! Heb je opa's/oma's die kunnen bijspringen?

Gelukkig hebben wij ouders die in sommige gevallen in kunnen springen, ik probeer dan altijd mijn afspraken anders te plannen zodat ik wel wat eerder thuis ben. Bij echt geen oppas kan mijn man in de meeste gevallen makkelijker vrij vragen.

Als ik jullie was zou ik ook proberen iemand uit je netwerk te vinden en als ze niet fit is maar ook niet hondsberoerd zou ik haar gewoon brengen inderdaad en wel samen af stemmen wie haar zo nodig eerder haalt.

Beterschap

Ophalen hoeven wij hem eigenlijk nooit, de gastouder pakt hem dan gewoon bij haar en zorgt extra goed voor hem. Sowieso is het dan pas vaak na zijn middagslaapje, want als hij al niet helemaal lekker is dan brengen wij hem in de ochtend al niet. De keren dat het gebeurde hadden wij niet heel veel eerder daar kunnen zijn met reistijd, dus dan ben ik blij dat ze het wel laat weten maar we niet halsoverkop hoeven te komen.

Ik ben nog nooit thuis gebleven, mijn man is over het algemeen flexibeler en neemt de huisarts bezoekjes ed die niet op mijn vrije dagen kunnen voor zijn rekening, ook kan hij makkelijker een dagje thuis werken of de ochtend in afwachting van mijn ouders. Mijn ouders zijn met pensioen en passen niet structureel op omdat het 1.5 uur rijden is voor ze, maar als S ziek is laten ze alles vallen en komen ze om op te passen. Mijn moeder heeft er ook nog eens een opleiding voor en jaren in gewerkt dus hij is dan echt in de beste handen en ik vind het vaak ook fijn dat ze dan even mee kijkt. Heel luxe en zo fijn dat ze dat voor ons doen, echt al een aantal keer voorgekomen namelijk!

Toevallig is S vandaag ook niet lekker, gisteren alles onder gespuugd en mijn ouders zijn al bij mijn broer oppassen, dus nu ben ik wel heel blij met mijn verlof en dat ik dus gewoon thuis ben!

Ik zou er denk ik wel een beetje pissig om worden dat hij, als het zijn beurt is, vindt dat ze wel gewoon naar de opvang kan. Het was voor jou ook niet makkelijk om thuis te blijven, hij kan niet verwachten dat jij het altijd maar doet of dat ze anders gewoon wordt weggebracht.

Ik ben leerkracht en kan niet makkelijk thuis blijven. Wanneer onze kinderen echt ziek zijn op één van mijn twee werkdagen, neemt mijn man meestal een vrije dag op. Soms kan dat niet i.v.m. afspraken/vergaderingen, dan gaan ze naar mijn moeder of mijn schoonzus. Maar die passen anders ook op, dus dat is vertrouwd voor ze.

Als je man echt niet thuis kan blijven zou ik zelf in mijn omgeving kijken of er iemand is die kan oppassen en vertrouwd voor haar is.

Eigenlijk ben ik altijd degene die dan thuis blijft.
Als het qua werk niet uitkomt probeer ik het zo te regelen dat ik een andere dag in de week werk en vraag mijn moeder voor die inhaalslag als oppas. Onze ouders wonen niet in de buurt dus dat is altijd nog wel even regelen, maar mijn ouders zijn wel altijd bereid om te komen.

Maar ik ben wel van mening dat als ik al een paar keer van alles heb moeten regelen dat dan mijn man ook eens aan de beurt is.
Met koorts naar de opvang brengen zou ik niet doen.

Inmiddels heeft M weer 39 graden koorts, dus mijn vriend heeft nu ook ingezien dat opvang geen optie is. Mijn schoonouders wonen in de buurt, maar schoonmoeder heeft op dinsdag verplichtingen en schoonvader vind het toch wel pittig een hele dag alleen met een zieke baby... kan ik me ook wel voorstellen. Mijn schoonouders passen vaker op, maar dan wel met zijn tweetjes.

Ik ben zelf ook docent en heb dus geen vrije dagen voor dit soort dingen. Maar mijn rooster morgen bestaat uit maar twee lesuren, surveilleren bij eindexamens en die cursus. Dus op die cursus na, was mijn dag minder 'belangrijk'. Dus na wat wikken en wegen heb ik nu toch maar zorgverlof opgenomen voor de ochtend en breng ik haar daarna naar opa, zodat ik wel naar mijn cursus kan en mijn vriend haalt haar daar op na zijn afspraken. Ze is dan 2, max 3 uur bij opa en dat was wel te doen.

Objectief gezien heb ik morgen inderdaad minder te doen dan mijn vriend qua werk, maar ik baal gewoon tegenover mijn werk hiervan. Ik heb net weer een discussie met hem gehad en hij geeft ook wel toe dat het ongeveer 50/50 zou moeten zijn, maar dat het nu toevallig enorm slecht uitkwam. Hij werkt veel thuis en is over het algemeen flexibeler, maar afgelopen week en deze week dan weer net niet... hij vond ook wel dat we per keer moesten bekijken wie er welke verplichtingen heeft en dan kijken wie er makkelijker dingen kan afzeggen. Hij vergeet daarbij wel dat hij voor zichzelf werkt en ik voor een baas... voor nu laat ik het maar even zo, ik ga ervan uit dat ik nu wat credits heb staan voor een volgende keer

Ik zou vaste dagen afspreken. Dus als ze op ma/di ziek is doet je man het. Op wo/do jij. Vrijdag op oneven weken de een op even weken de ander.
Dan kan je dus "geluk" hebben. Als er dan echt iets heul belangrijks op werk is kun je vragen of de ander wil bijspringen.

Ik ben hier eigenlijk altijd degene die het oplost.. maar ja dat komt ook omdat mijn vriend niet uit china/portugal/amerika/frankrijk of waar hij ook zit thuis kan komen.

Naar school of naar het kdv/bso brengen vind ik eigenlijk niet kunnen. Ik probeer altijd eerst mijn ouders of die wat kunnen betekenen, daar kunnen ze ook best op de bank liggen en ze zijn heel vertrouwd bij mijn ouders. Als dat niet gaat kijk ik of ik hele belangrijke afspraken heb, is dat niet zo werk ik thuis, is dat wel zo vraag ik of de buurvrouw misschien tijdens die afspraak iets kan betekenen. Lukt dat niet dan zeg ik de afspraken af en werk ik zo veel mogelijk thuis dat het mij niet heel veel uren kost.

Mijn man werkt als monteur en vaak op afspraak. Toch ben ik van mening dat hij ook weleens thuis kan blijven. Ik heb ook vergaderingen en afspraken waar ik bij moet zijn. Het is niet leuk, maar we hebben beiden de mogelijkheid om afspraken af te (laten) zeggen.

Het is voor mij wel makkelijker om van huis uit te werken, dus zij het in goed overleg, ik ben meestal thuis.

Mijn man is flexibel in zijn werktijden dus doktersbezoekjes kan hij meestal inplannen.
Als de gastouder zou bellen dat T ziek is dan kan hij meestal wel zorgen dat hij er halverwege de middag is.
Mijn schoonmoeder werkt diensten dus die is ook vaak deels vrij.
En op mijn werk zijn ze gelukkig heel begripvol. Collega;s zijn ook weleens gebeld dat ze echt weg moesten.

Verder hebben wij ook geen netwerk die voor hem kan zorgen. 'Gelukkig'' was hij afgelopen weekend ziek zegmaar en niet doordeweeks.

Ik blijf meestal thuis.
Als ik iets belangrijks heb moet man thuis blijven.
Ik breng geen ziek kind of half ziek kind naar school/kdv.
En ook geen mensen in de buurt.
Als ze ziek zijn wil ik dat ze bij papa of mama zijn.

Ik ALTIJD. Ex-man vind zichzelf en zn baan te belangrijk en is nog nooit thuisgebleven. Als ik het vraag is het gewoon: nee. In zijn ogen ben ik omdat ik zzp-er ben bljkbaar mega flexibel ofzo. Gelukkig zijn mijn ouders er vaak om iets op te vangen. Die balen trouwens wel eens, dat hun vader nooit thuis geeft.

Als de kinderen koorts hebben gaan zij naar mijn ouders. Als die niet kunnen blijft mijn mam thuis. Ik kan niet makkelijk thuis blijven mijn man gelukkig wel.

In de 2.5 jaar dat ik nu ervaring met het kdv heb is het 1x voorgekomen dat ze gebeld hebben dat mijn dochter opgehaald moest worden. Ik ben toen naar huis gegaan en heb wat thuis gewerkt.
Het is ook 1x voorgekomen dat ik mijn zoontje wegbracht en me er zelf niet prettig bij voelde. Hij had geen koorts, maar het ging echt niet goed. Ik heb toen wederom werk mee naar huis genomen.
Mijn man zou misschien ook wel iets kunnen regelen, zijn reisafstand is vaak alleen een stuk groter. Ik voel me rotter als ze ziek zijn denk ik. Mijn ouders wonen om de hoek en zou ik eventueel ook kunnen regelen, maar zij passen al 1,5 dag op en ik wil er liever geen andere mensen mee lastig vallen. Het zijn mijn kinderen en als ze echt ziek zijn wil ik er het liefst zelf bij zijn.

Man kan makkelijker thuisblijven. Maar als hij afspraken heeft is dat nog wel eens lastig. Zo ben ik laatst de ochtend gaan werken en hij de middag. Ook hebben we schoonmoeder eens ingeschakeld. En gelukkig red mijn moeder zich ook weer steeds beter alleen met de kinderen, daar heb ik ze het allerliefst (na bij onszelf) als ze ziek zijn.

Ik probeer eerst vervangende opvang te regelen en anders wisselen we af.

Ah rot is dat! Ik raak er nog steeds van in de stress en vraag me af hoe anderen het oplossen. Ik doe het nu zo dat ik hele belangrijke afspraken nooit inplan op dagen dat mijn ouders ook werken. Als zij vrij zijn dan nemen zij de zorg op zich en op de dagen dat zij werken, kan ik meestal wel thuis werken. Maar het voelt altijd heel rot afspraken af te zeggen. Ziek kind naar kdv brengen vind ik niet oké. En het lost ook niks op, want ze bellen je toch op om hem/haar op te halen.

Beterschap!

Als hij echt ziek is breng ik hem niet naar de gastouder, niet zo lekker vaak wel en dat vindt ze prima. Meestal blijft mijn vriend thuis, want ik werk met afspraken met clienten en dat is moeilijker verzetten, maar als het niet anders is kan het wel.
Oma's werken meestal op mijn werkdagen en dat zijn de enige waar ik hem heen breng als hij ziek is.

Mijn vriend kan eigenlijk altijd zorgverlof opnemen als het nodig is. Hij kan ook direct weg als dat moet. Ik niet. Maar wij werken veel langs elkaar heen, hebben de opvang eigenlijk niet nodig. Als we een ziek kind hebben, is een van ons vaak gewoon thuis. Daarnaast hebben we het geluk dat mijn schoonmoeder niet werkt. Ze kan er altijd zijn voor ons. Hoewel we liever zelf bij ons zieke kind zijn.

Toevallig hier van de week een soortgelijke situatie/ discussie. Gelukkig een flexibele tante en oma als reddende engel