Doofheid en oorontsteking
Van zulke hoestaanvallen, dat ik dacht dat ze er nooit meer uit zou komen, tot pseudokroep, en van koorts tot aan spugen.
Ook haar oren doen lekker mee.
Twee weken geleden heeft ze de hele nacht liggen gillen van de oorpijn, naar dokter: die constateerde lichte roodheid, en wel wat vocht achter haar trommelvliezen, conclusie: uitzitten.
Gedurende de week werd ze met de dag dover, tot ze praktisch stokdoof was. 9 van de 10 keer hoort ze ons niet, de tv staat normaal op volume 20, nu op 30. Als ze 's nachts wakker wordt en ze roept mij, en ik antwoord, hoort ze me niet (ze ligt zo'n 4/5 meter bij ons vandaan denk ik). Ik moet 'écht schreeuwen, met als gevolg dat naar mijn idee heel de straat het hoort, behalve zij.
Op school hoort ze de juf ook vaak niet zei ze, alleen geeft ze dat niet aan bij de juf (dat is weer een andere situatie hoor.. maar goed.. werkt hier niet bij mee).
Dus ik, einde van de week, weeeeeeer terug naar de dokter, conclusie: nu echt ontstoken oren, nog meer vocht, niets aan te doen : uitzitten.
Ondertussen weer ruim een week verder, en nog steeds doof. Toch maar weer de dokter gebeld, ja mevrouw, het moet vanzelf overgaan en kan 3 TOT 6 MAANDEN (!!!!!!!!!) duren.
Ben ik nou gek of is dat véél te lang, voor een meisje dat op school zit?
Ja, als ze ziek er van wordt of koorts krijgt moet ik terug bellen, maar dat is tot op heden niet gebeurd.
Je kan een kind toch niet een half jaar doof door het leven laten gaan?
Ze komt hartstikke lekker mee op school, het gaat super goed, en dan loopt ze straks door dit wellicht een achterstand op.
Heb ondertussen ook de KNO gebeld, de assistente zei (zeer vriendelijk, uche): Ja mevrouw, de dokter heeft gelijk, ik kan er niets aan doen zo door de telefoon, hij moet u doorverwijzen.
En ik heb echt het idee dat ik tegen een muur oploop, dat ik de enige ben die dit probleem ernstig vind ofzo...