Zeg maar Yes

En die onzekerheid is zo killing inderdaad. Je weet gewoon niet waar je aan toe bent. Dikke knuffel voor jullie allebei!

Sarah, vervelend ook van die pijn. Goed om alles goed te bespreken.

Dank je!

Ik heb het idee dat ze het bij ons laten afhangen van hoe je lichaam reageerde op de punctie en de medicatie daarbij. En of er sprake was van overstimulatie en dat soort dingen. Maar ik zal er ergens deze week wel achter gaan komen hoe het zal gaan verlopen. Ik gok zelf omdat alles verder vrij soepeltjes is verlopen dat ze geen obstakels zien om een cryo terugplaatsing te doen. Maar goed, ik ben geen arts ;-).

Caro, wat ontzettend klote
Sarah, succes bij de huisarts! Ik hoop voor je dat ze je wil doorsturen.
Vydae, fijn dat jullie weer wat dichter bij elkaar zijn gekomen!

Morgen heb ik dan een afspraak bij de huisarts, ben benieuwd. Ik heb mijn cyclus van 1,5 jaar opgeschreven dus volgens mij krijgt ze wel een goed beeld.

Oh Caro wat shit....

Caro ik wil je geen valse hoop geven, maar ik had exact t zelfde, precies op 2 weken na punctie wat bloedverlies, dwars door die pillen heen. Maar was toch zwanger toen! Houd moed!

Ik heb bij 2e zwangerschap idd gehad dat ik een keer moest overslaan omdat ziekenhuis vol zat. Hadden ze me wel al de pregnyl laten spuiten (verder natuurlijke cyclus). Ik dacht vooraf dat ik t niet zo erg zou vinden, maar menn wat is dat zwaar kut. Ik weet niet of slagingskansen echt verschillen, maar ik zou wellicht dus toch voor een enigszins gestuurde cyclus gaan als je zelf mag kiezen? Hopelijk is t niet eens nodig, ik blijf nog even duimen!!

Caro, ik duim voor je dat het toch nog goed gaat! Het kan dus wel..

Vrijdag heb ik dus nog een echo en dan gaan we ook bekijken wat we dan verder gaan doen. Spuiten of een ander middel gebruiken (pillen) die normaliter hiervoor niet is maar wel blijkt te helpen voor het zwanger worden. Ben benieuwd. Gelukkig wel hele lieve artsen in het ziekenhuis.

Het kan wel maar ik merk gewoon aan alles in mijn lijf dat er niks aan het gebeuren is. De ongesteldheid wordt (denk ik) nog tegengehouden door doe stomme bolletjes. En ik word ondertussen mesjokke van die bolletjes, ik ben er zo depressief en angstig van, bah.

Ondertussen blijf ik oud bloedverlies houden. Het wordt wel beetje meer, maar één inlegkruisje voor de hele dag is voldoende. Dus het is beetje volhouden tot zaterdag. Dan wil mijn vriend pas testen (prima, het is niet alleen mijn proces).

@Dee; vind je het spannend de afspraak vrijdag? Ik hoop dat je aan 'n medicijn gaat dat iig goede eitjes gaat produceren bij je!

We hebben wel eindelijk een brief van het ziekenhuis. Ze hebben er zes van de acht nog kunnen invriezen. Dat stemt me toch weer zo moedeloos. Ik weet niet waarom maar de wetenschap dat een initieel goede score toch weer afzwakt naar maar zes cryos.

En ondertussen blijft het bloedverlies maar doorgaan.

Klote Caro! Ik weet niet zo goed wat ik tegen je moet zeggen

Vanmorgen ben ik uiteindelijk alleen naar de huisarts geweest. Ik heb een doorverwijzing gekregen maar ik kan alleen een afspraak maken als mijn vriend een zaadonderzoek laat doen. Dit zat ik dus net aan hem te vertellen, toen gaf hij aan daarvoor open te staan en toen ging de bel en stond er een vriend van hem voor de deur dus wordt vervolgd.

Hmmm. Op zich fijn dat hij dat wil maar wat een kak timing! Dat zaadonderzoek is hek genoeg heel intimiderend voor mannen. Wij kijken ernaar en denken ‘je hoeft het alleen in een potje te doen en klaar’ maar voor mannen is het echt een ding. Probeer maar zi begripvol mogelijk te zijn ;)

Ik weet het ook niet meer zo goed. Ik wil janken, ben boos maar niks komt eruit.

Ach Caro, hou vol!

6 cryo's is echt een héél mooi aantal!! Echt, dat is ook redelijk aan de hoge kant, hoor. Probeer dat toch te zien als een lichtpuntje.

Ah Caro, wat rot zeg. Moet je die bolletjes blijven gebruiken totdat je een test hebt gedaan of totdat je zelf denkt dat het genoeg is geweest in combinatie met het bloedverlies? Een knuffel voor jou...

Emma, wat fijn dat je nu je doorverwijzing hebt en dat je vriend toch wil meewerken. Is er een wachtlijst in het ziekenhuis of kun je vrij snel worden onderzocht?

Knap dat je kunt wachten tot zaterdag, Caro! En sterkte met al die emoties, niks aan.

Doe maar lekker rustig aan Caro! Knap dat je wacht met testen.

Ja wat een timing hè! Ze hadden afgesproken dus zeggen dat het even niet zo gelegen kwam kon ook niet.
Ik zei het ook al tegen de huisarts, hij voelt zich in zijn mannelijkheid aangetast geloof ik. Ze wil uitsluiten dat ik pcos heb omdat mijn cyclus soms zo lang is. Ik moet wel echt opletten dat ik er niet steeds over begin, herkenbaar?

Lief dat jullie dat knap vinden. Zo ervaar ik dat totaal niet maar wellicht is dat ook omdat het al zo duidelijk is voor mij.
Dank je wel voor de bemoedigende woorden Fientje! Ik ben gewoon beetje pessimistisch nu.
Maan; volgens mij tot ik de test heb gedaan. Stomme
bolletjes.
Emma: mannen ervaren dat echt zo. Ook al mogen wij dat dan niet zo snappen, het is echt wel een ding voor hun.

Weet niet zo goed of het herkenbaar is. Ik heb dan schijnbaar een lichte vorm van pcos, maar herken me totaal niet in het beeld. Dus ik dat eerder andersom. Ik had regelmatige cyclussen met beetje schommeling tussen de 29 en 32. Één keer was die 75 dagen, en in die maand zijn ook de bloedtesten voor het ziekenhuis afgenomen. De maand erna was er alweer een eitje te zien. Maar goed, uiteindelijk geeft dat ook niet want mede daardoor werden we wel snel geholpen.

Caro, wat rot weer voor je. Sterkte.

Emma, wat fijn dat hij nu wel wil. Inmiddels nog weer over gehad? Ik vind t ook altijd wel lastig voor man, lijkt me zo lastig ook even in zon hokje je ding doen.

Caro, 6 in de vriezer klinkt als een mooi aantal! Maar snap je gevoel erbij zeker wel hoor. En rot van je bloedverlies door de medicatie heen. Echt slopend proces zo ook.

Dee, hoe was jouw afspraak?

En Sarah ook afspraak vandaag toch?

emma wat fijn dat je vriend er nu wel achter staat.

pioen je hoeft niet in een hokje dat te doen hoor mag gewoon thuis en dan binnen een bepaalde tijd moet het in het ziekenhuis zijn. Tenminste voor het onderzoe. Weet niet hoe het later gaat

Caro hoe is het nu met jou al een beetje een plekje kunnen geven. En 6 in de vriezer is goed toch?

dee hoe ging je echo vandaag?

vanmiddag naar de huisarts geweest had me van te voren voorgenomen niet te gaan huilen. Mislukt natuurlijk. Ze snapte me helemaal met mijn gevoelens. Zij was ook de arts die in december alles heeft ontdekt dus dat is wel fijn. Zij vond het een goed plan om naar een fertiliteitsarts te gaan dus dat is wel fijn. Ze vond het ook belangrijk om zeker te weten dat de rechter eileider wel goed is dus dan moet ik dat onderzoek met contrast vloeistof doen.
En voor de pijn in mijn onderbuik/ been dat zal ik helaas altijd houden. Dat komt ook door de hormonen en dat straalt dan gewoon uit. Het klopt ook ik heb tijdens de eisprong en menstruatie meer pijn. Dus dat is wel even een domper.

Ik was daarna bij mijn ouders waar mijn 2 nichtjes waren de oudste is bijna 3 en die vind ik geweldig en de jongste is een paar maanden oud tja ik vind dat gewoon moeilijk. En ook mijn ouders hadden dat wel door en hebben alle begrip daarvoor, mijn moeder zou ook aan mijn broer en schoonzus zeggen dat wij gewoon moeite hebben met jongste. Kijk zij kan er niks aan doen maar voelt voor mij gewoon nu moeilijk. Dat had ik met de oudste niet. Waar ik toen bang voor was toen die oudste geboren werd is nu gebeurt. Dat zal allemaal tijd nodig hebben.

Ook ben ik nog steeds mezelf niet december en de huisarts zei er is ook veel gebeurt 3 operaties veel afgevallen, veel bloedverlies je hebt een behoorlijke klap gehad dat heeft veel tijd nodig. En ik heb niet echt geduld ofzo.

Ik heb over een paar weken weer een afspraak met haar om met haar te praten. Vind dat wel fijn omdat zij er toen ook bij was. Dankzij haar zit ik hier nog.

Wat voor mij niet helpt nu is de warmte ik ben al steeds duizelig en door de warmte nog veel erger. Hele dag stoot ik overal tegen aan zit echt onder de blauwe plekken, Dus dat word volgende week wat.

Sarah, fijn dat je nu een doorverwijzing hebt. Confronterend hè zo’n baby in je omgeving
Pioen, Sarah, hier moet het wel in het ziekenhuis, mag niet thuis. Hij zat er alweer om te geinen gisteravond. Mag ik nu zelf kiezen welke zuster me helpt
Caro, hoe gaat het met jou? Al ongesteld?
Dee, hoe was het bij jou vandaag?

Wij hebben gisteren niet meer verder kunnen praten, hebben afgesproken om dat van het weekend op een rustig moment te doen. Ik laat het maar even al wil ik het er eigenlijk NU over hebben. Geduld is niet mijn sterkste kant.

Deze reactie heb ik gisteren over het hoofd gezien, sorry! Ik weet het nog niet, moet wachten met het maken van een afspraak tot mijn vriend is geweest voor zaadonderzoek. Op internet staat een wachttijd van 15 dagen dus dat vind ik niet zo lang.

Ach Sarah, vind het zo verdrietig om te lezen. Je hebt ook zoveel mee gemaakt het laatste jaar. Hopelijk kunnen ze bij de fertiliteit wat voor je doen.

Caro, hoe is het met jou?

Emma, fijn dat je een doorverwijzing hebt en dat je vriend ook mee wil werken. Mannen hebben vaak wat langer nodig misschien..

Ik had vandaag de echo. Ik had mijn man meegenomen omdat ik het somber in zag. Maar na lang zoeken naar de linker eierstok (auw!) zagen we een eicel die flink gegroeid was. Stond nog niet op springen maar was in 4 dagen van niks naar een mooie grootte gegaan. Omdat we aankomende week op vakantie gaan en ik dan geen echo's kan hebben, gaan we aan de slag met ovulatietesten. Ik hoop zo dat het raak is, helemaal mooi als dat op ons favoriete eiland lukt!

Oh fijn zeg Dee! Hopelijk groeit ie mooi door. Fijne vakantie alvast!

Sarah, fijn dat het gesprek je wat opgeleverd heeft. En huilen os helemaal niet raar toch, zoveel meegemaakt en je steeds zo belabberd voelen. Onderzoek met contrastvloeistof heb ik ook ooit gehad. Vond het wel even heel pijnlijk maar hield gelukkig niet lang aan.
En man heeft tot nu toe altijd gewoon in ziekenhuis gedaan, tijdens onze vorige behandelingen moest dat ook.

Emma, ah ja lastig he? Hopelijk snel een mogelijkheid.

Dat is goed nieuws Dee! Misschien moet ik het ook nog maar een keer proberen met ovulatietesten.
Pioen, ja het is best lastig. Maar we gaan het zien, we moeten het einddoel maar voor ogen houden.

Aan degenen die in het ziekenhuis lopen: weet jullie omgeving hiervan? Ik heb het gisteren wel aan een vriendin verteld maar ik merk gewoon aan mezelf dat ik geen zin heb om het er met mijn ouders over te hebben. Mijn moeder loopt er al best wel over te drammen. Als mijn vader erbij is doet ze dat niet dus ik zorg de laatste tijd eigenlijk al dat ik niet met haar alleen ben. Het is een schat hoor maar ik kan gewoon niet zoveel van haar hebben op het moment.

Pioen ik heb dat onderzoek jaren geleden ook al eens gehad, was inderdaad wel pijnlijk wat ik er nog van weet


Emma ik vind dat ook lastig om het aan anderen te vertellen. Mijn moeder die wil graag alles weten en overal bij zijn als het aan haar ligt. Maar ik wil haar helemaal daar niet mee opzadelen. Plus als ik straks echt behandelingen heb en terugplaatsingen ofzo wil ik helemaal niet dat iemand dat weet. Ik zei ook altijd vertel het iedereen pas als ik zwanger ben als het na de 12 weken is. Maar ik denk dat ik het nu wel meteen zou vertellen aan mijn ouders. Schoonouders is anders die weten al niet eens van dit alles. Die hebben ook nooit gevraagd naar de buiten baarmoedelijke zwangerschap of we kinderen wilden.
2 vriendinnen van me weten het wel 1 heeft het zelfde meegemaakt, haar vriend ging tijdens het traject vreemd, gelukkig voor haar was de terugplaatsing niet gelukt.

Toen wij begonnen, wisten alleen een paar vriendinnen het. En m’n collega’s, moest vaak onder werktijd weg of wat later beginnen. Later kreeg ik een complicatie waardoor ik geopereerd ben en lange tijd ziek ben geweest. Toen wist iedereen het, vrienden, familie en kennissen etc. Was wel meteen van al die opmerkingen af.
Nu nog weinig verteld, misschien straks wel als we ook oppas nodig zijn vanwege afspraken.