Welkom op Zeg maar Yes!

Het klinkt zo negatief, maar ik kon even geen betere titel bedenken.
Onze dochter is heel erg druk. Vanaf het moment dat ze wakker wordt (rond half 6) gaat ze aan en praat en beweegt ze non stop. Ze heeft een harde schelle stem die ze zelden een minuut niet laat horen en dan beweegt ze er dus ook nog de hele tijd bij. Ik merk dat ze daar zelf soms ook wel moe van wordt, zo was ze deze week jarig (6 geworden) en wilde ze gisteren na al die prikkels en feestjes om 18.15 al graag naar bed. Alleen met een schermpje kan ze een beetje tot zichzelf komen. Hoe vermoeider ze is, hoe drukker ze wordt. Op haar kinderfeestje heeft ze 2 keer gehuild, omdat het haar allemaal een beetje teveel werd. Ze kan het wel al goed aangeven, ze zei dat ze het een beetje druk vond (er waren ook 8 meiden van 4 tot 6 jaar).

Nou heb ik zelf ADD, ik heb geen idee of het erfelijk is en of zij dan ook ADD/ADHD heeft, maar dat boeit me ook niet. Ik weet wel heel goed wanneer ze rust nodig heeft (maar op die momenten juist extra druk kan zijn, waardoor mijn vriend vaak juist extra dingen gaat ondernemen).

Het probleem waar ik nu zelf een beetje mee zit, is dat ik er zelf totaal overprikkeld van raak. Ik kan nooit alleen opstaan, omdat ze me elke dag wakker maakt. Als ik mijn wekker extra vroeg zet, registreren haar voelsprieten dat denk ik en is ze ook eerder wakker. Daardoor begint mijn dag dus met vooral veel energie en geluid en 1001 vragen en dat gaat dan zo door tot 19 uur. Ik ben de laatste tijd al rond de middag helemaal gesloopt en ik ga me door de overprikkeling heel zenuwachtig en gejaagd gedragen. Ik voel een constante vorm van stress, waardoor ik soms ook misselijk ben (dat heb ik snel van stress).

Herkent iemand dit?
Mijn vriend is veel weg, maar kan op sommige momenten wel wat met haar gaan doen, zodat ik even "vrij" ben. Maar het voelt toch elke keer alsof het niet genoeg is, alsof ik gewoon te weinig tijd heb om af te schakelen, te ontprikkelen. Het lukt me daardoor ook niet meer om in de avond ook maar iets uit mijn handen te krijgen, ik ben totaal op. Mijn sociale contacten zijn ook minimaal, omdat ik aan het eind van de dag al zo leeggezogen ben dat ik het niet meer kan opbrengen.

Klinkt wel een beetje dramatisch zo, en zo bedoel ik het niet echt, maar op dit moment voel ik me dus wel even behoorlijk overprikkeld en vroeg ik me af of dat herkenbaar is.
Wij hebben maar 1 kind en ze kan moeilijk alleen spelen.

Wij zitten nu in de auto om op uitje te gaan dus een korte reactie maar ik herken het heel erg!
Ik gebruik een koptelefoon met anc en dat helpt heel goed.
Reageer later uitgebreider.

Ik heb voortdurend last van stress en overprikkeling vanwege mijn kinderen. Kom serieus op mijn werk dan weer tot rust. De oplossing heb ik niet, kan mijn kinderen moeilijk weg doen. Inderdaad belangrijk dat je af en toe ook wat tijd zonder kind hebt. Dat zal meer worden hoe ouder ze worden.
Ik ben trouwens zo’n moeder die ze tv en ipad laat kijken zodat ik ook even wat rust heb. En zoveel mogelijk naar buiten zodat ze hun energie kwijtraken.

Hoe oud is jullie dochter?

Ik snap je helemaal en denk dat het voor jullie allebei goed zou zijn als ze op sommige van je vrije dagen een dag naar de opvang gaat (er even vanuit gaande dat ze nog niet naar school gaat). Op die dagen kun jij dan helemaal je eigen ding doen en opladen. Het is zo belangrijk om jezelf dat te gunnen.

Wat fijn dat het herkenbaar is. Ik was een beetje bang voor de reactie: je hebt toch zelf voor een kind gekozen? Dan weet je toch dat het druk is?

Ze is 6, dus ze gaat naar school. Ik heb 2 ochtenden vrij, die heb ik ook wel echt hard nodig.

Ik denk dat ze best oud genoeg is om te snappen als ik uitleg dat ik soms even gas terug moet nemen. Ik ga dat eens proberen uit te leggen, zonder dat ik haar verwijt dat ze te druk is of teveel praat.

ADHD lijkt me overigens niet aan de orde, voor zover ik dat bij een zesjarige al kan zeggen. Ze kan zich namelijk met knutselen wel echt goed en lang concentreren en ze is niet impulsief en er zijn nog veel meer kenmerken die ik niet in haar herken. Ze is wel heel actief en nieuwsgierig en wil het altijd goed doen, het liefst voor iedereen.

Oh ja. Mijn zoon stelt ook heel de dag vragen en kletst of maakt geluid. Ik geef hem (en mezelf) rustmomenten met de iPad, laat hem ook wel eens even alleen buiten spelen (dat “moet” dan) of zeg dat hij even niet tegen me mag praten en we even rust hebben. Daar heeft hij zelf ook alleen maar profijt van en hoe vaker je dat doet hoe beter het gaat.

Soms laat ik hem ook even alleen beneden en ga boven de was doen of iets anders.

Ik zeg ook gerust tegen mijn dochter dat ik wil dat ze even 10 minuten stil is.

Dat lukt meestal maar half maar dan stopt ze in ieder geval even met vragen stellen. Ik vind het heel normaal dat je aan het einde van de dag kapot bent. Tegelijkertijd hoort dat inderdaad bij kinderen krijgen, maar ik had van tevoren ook niet kunnen bedenken hoe intens het kan zijn.

Ik heb voortdurend last van stress en overprikkeling vanwege mijn kinderen. Kom serieus op mijn werk dan weer tot rust. De oplossing heb ik niet, kan mijn kinderen moeilijk weg doen. Inderdaad belangrijk dat je af en toe ook wat tijd zonder kind hebt. Dat zal meer worden hoe ouder ze worden.
Ik ben trouwens zo’n moeder die ze tv en ipad laat kijken zodat ik ook even wat rust heb. En zoveel mogelijk naar buiten zodat ze hun energie kwijtraken.

Precies dit.

Heb er normaal niet zo’n last van maar nu midden in m’n zwangerschap ben ik heel snel overprikkeld door onze dochter. Erg lastig vind ik dat. Lig helft van de dag in bed in m’n slaapkamer om te ontprikkelen maar dan hoor ik nog geluiden van beneden en voel ik me weer schuldig naar vriend toe.

Heel herkenbaar! Heb het vaak ook zo gehad aan het einde van de dag. Het is echt intens. Enige wat hier eigenlijk echt goed werkt is iets alleen doen. Alleen koken of de was doen terwijl man de kinderen even meeneemt of juist even alleen wandelen terwijl hij met ze thuis is.

Speelt ze ook wel op haar eigen kamer? Mijn neefje van 6 speelt regelmatig boven en dat scheelt behoorlijk, dan hoor je hem zo een uur niet en zit hij helemaal in zijn spel.

Het lijkt mij super intens, staat me nog wat te wachten want ik hou echt van rust 🙈

Pfoe ja enorm herkenbaar. En ook al vaker besproken op 't forum. Het is super intens, als je zo'n praatpaal bent voor je kind en je het niet uit kunt zetten. Constant moeten ontvangen zonder dat je dat wil. Ik zeg ook altijd dat ik niet wist wat overprikkeling was tot ik kinderen had.

Ik laat ze ook tv / IPad kijken of ga in een andere kamer staan of ga een dutje doen als ik dat nodig heb. En wanneer ik me wel goed voel zorg ik dat ik er wel ben. Zo vind ik zelf dat ik er wel balans in houd zonder me schuldig te voelen.

Het zijn ook gewoon van die kleine dingen, vanmorgen werd er met een vitaminepil rondjes gemaakt op het bord (maakt geluid) en ondertussen met het hengseltje van de pot pindakaas gespeeld (beweging vlak naast me). Ondertussen nog gekletst. Of als ik met dochter bezig ben worden er ondertussen nog vragen gesteld en word ik steeds aangetikt. Als ik naar links wil lopen staat er ineens een kind in de weg. Als ik een la open maak en me omdraai dan is de la alweer dicht of moet ik uitkijken dat ik er niet net met m'n vingers tussen kom. Het gaat gewoon allemaal zo snel.

Dit ligt ook wel echt aan je kind denk ik hoor. Mijn kind kan ook erg wiebelen op zijn stoel en maakt bijvoorbeeld veel meer geluid dan mijn nichtje. Die heeft dan natuurlijk weer andere dingen.

Nou dat is precies wat ik vanochtend ook dacht Lot, die kleine dingen. Ik voel precies wat je bedoelt met die dingen die je noemt.
Vanochtend hier ook zo'n opeenstapeling met als grootste trigger m'n zoon die constant achter elkaar hetzelfde zelfbedachte woord noemt. En dan net iets te dichtbij staan, tussen mij en dochter gaan staan terwijl ik haar schoenen aantrek enzo, pfff dan gaan m'n oren alweer suizen en is 't al snel weer teveel.
.

Ik herken het niet maar zou er een andere ouder ook nooit op aankijken of denken; je hebt er zelf voor gekozen. Dat is natuurlijk onzin want ieder kind is anders. Mijn kind kan wel alleen spelen. Druk en rustig heeft ze goed in balans. Dan is het voor mij natuurlijk makkelijk praten als ik een oordeel over jou zou hebben toch? Ik zou inderdaad met haar afspreken dat mama af en toe ook rust nodig heeft. Leesuurtjes inplannen of haar desnoods dan een uurtje op haar ipad laten zitten met koptelefoon op. Ik ben vaak oververmoeid en daar gebruik ik die iPad net zo makkelijk voor. Dat andere ouders daar een oordeel over zouden kunnen hebben doet me vrij weinig. Een tukkie tussendoor helpt mij een leukere moeder te zijn in de overige uren.

Verder inderdaad veel naar buiten. Zeker nu het mooie weer er weer aankomt. Lekker naar de speeltuin en ik op een bankje in het zonnetje met een tijdschrift of een boek. Komt dan meestal niks van maar ik kan er wel van genieten. Als ze niet alleen kan spelen kun je mss een vriendinnetje of nichtje ofzo meenemen. Dat klinkt drukker maar als ze samen spelen, heb jij daar profijt van haha. Mijn dochter heeft de eerste jaren maar 4 kindjes uitgenodigd op haar feestje, is echt meer dan genoeg. Ik deed de feestjes de eerste jaren ook gewoon na school (15:00) want het is al snel lang zat voor die kleintjes.

Repeterende geluiden of bewegingen kan ik ook echt niet tegen. Ik liet het dan even gaan, of liet... Nu nog steeds eigenlijk en daarna zei ik er wat van.
Zoon heeft nu hetzelfde dus soms als ik met m'n been blijf bewegen of ongemerkt ook zoiets doe krijg ik hem van hem terug.