Pagina 85 van 100

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 25 Jun 2015 18:39
door Ella
Ik vind dat je het goed gedaan hebt zo biechtje, dat zal je moeder vast uiteindelijk ook vinden.

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 26 Jun 2015 10:16
door Patsy
Wat een moeilijke situatie, maar ik vind dat je het goed hebt aangepakt. Ik denk dat je moeder dat ook vindt, ook al wil ze dat misschien nog niet toegeven. Hopelijk is het allemaal loos alarm.

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 26 Jun 2015 18:15
door Anoniem148
Goed gedaan! Juiste beslissing.

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 01 Jul 2015 18:49
door Biechtje
Biechtje schreef:Ik biecht op dat ik de afgelopen weken nogal jaloers was op de bovenbuurvrouw omdat ze een nieuw huis zou gaan kopen.
Ik heb goed contact met haar en zij vertelde mij laatst dat ze een nieuwbouwwoning heeft gekocht onder voorbehoud van financiering. Ze had dus nog een paar weken tijd om de hypotheek te regelen. Nu blijkt dat er grote kans is dat ze de hypotheek niet rond krijgt omdat ze geen nieuwe intentieverklaring krijgt en de kans op een vast contract heel klein is.
Mijn man en ik willen al heel lang ons appartement te koop zetten en groter gaan wonen, maar het inkomen van mijn man is niet voldoende om een eensgezinswoning te financieren. Mijn inkomen is hoger, maar ik heb nu nog maar een jaarcontract en krijg daar dus geen hypotheek mee.
Toen ik dus vanochtend hoorde van de buurvrouw dat de verhuizing niet doorgaat, was ik dus 'blij' dat het haar niet gelukt is in haar eentje om een eensgezinswoning te kopen.

Ik schaam mij zo voor deze gedachten :palm:


Inmiddels is bovenstaande situatie in het voordeel van de bovenbuurvrouw verandert. Ze heeft toch de hypotheek rondgekregen en gaat volgende winter verhuizen. Ik probeer de jaloerse gevoelens te onderdrukken, maar het is lastig.
:palm: Ik zou zo graag willen dat het voor ons ook financieel haalbaar is dat we kunnen verhuizen, we zijn inmiddels 29 en 31 en willen na 6 jaar toch echt wel groter wonen dan in een 2-kamer appartement...

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 01 Jul 2015 19:44
door rapa nui
Ik kan het me best voorstellen dat je zo denkt. Ik heb ook wel eens van die gedachten dat ik het stiekem ook wel leuk / fijn dat er bij een ander dingen misgaan / niet kunnen. Gewoon omdat ik zelf ook niet alles kan doen. Kan ik niet goed praten van mezelf maar lijkt me wel menselijk. Ik kan me jou gevoel ook prima voorstellen, heb ik zelf ook wel eens als ik andere mensen over huizen/hypotheken hoor praten dan vraag ik me ook af hoe die het doen. Ik had vorige week ook gesprek met een hypotheekadviseur om vrijblijvend de lopende hypotheek door te nemen. Is toch niet leuk om te horen: mevrouw, had u indertijd ook uw huidige salaris want dan had u nu nooit meer die hypotheek gekregen. Terwijl je het financieel prima op de rit hebt en ruim rond komt. Toen had ik ook even vervelende gevoelens naar bepaalde mensen toe die dat probleem niet lijken te hebben.

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 07 Jul 2015 13:45
door Biechtje
Ik werk voornamelijk in de weekenden, bijna elk weekend + dan nog wat dagen doordeweeks zodat ik samen met mijn man zoveel mogelijk de opvang van ons kindje zelf kan regelen wat wij heel fijn vinden. Ja ik baal ook wel elk weekend werken maar heel veel opvang regelen vind ik ook niks en niet goed voor ons kindje.

Nu met de zomer maanden zijn er veel kinderverjaardagen, opa wordt 90, vrijgezellenfeest en nog wat dingetjes die mensen specifiek in het weekend willen vieren.

Door de vakantie periode op mijn werk juli, augustus krijg ik niks weg geruild. Al een aantal keer gevraagd aan collegas + de helft heeft vakantie. Ik moet dus echt perce werken en ook nog veel ook om de vakanties mee op te vangen.

Ik zit hier zelf ook niet om te springen zeg maar.

Ik krijg zoveel onbegrip van familie leden momenteel dat ik WEER niet kan, dat ik het niet kan maken om niet te komen en bla bla bla. Mensen begrijpen het gewoon niet maar ik kan toch niet gewoon niet op mijn werk verschijnen ??? Ik los dit op door dan een andere dag te gaan of tijdstip maar dit wordt mij zo in ondank afgenomen.

Net zoals nu met een vrijgezellenfeest kan ik maar 1 weekend maar dan kan de rest dus niet. Het is van een dierbaar iemand waarbij ik ook getuige ben maar ik moet perce die weekenden werken want zo ben ik ingepland en niemand kan en wil ruilen.

Voel me hier echt droevig om want ik moet me altijd zo verdedigen. De rest van het jaar is het nog wel te doen met de feestjes.

Ik vind elk weekend werken ook ECHT niet leuk maar mijn kindje wegbrengen nog veel vervelender nu is ze lekker bij mijn man.

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 07 Jul 2015 13:56
door sanskie
Wel sneu dat je zo weinig begrip krijgt ...of jij niet wilt ofzo ..nee jij moet werken dus je kan gewoon weg niet.
Je probeert het dan op te lossen door andere dag af te spreken of tijdstip dit vind ik al heel erg aardig van jou.

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 07 Jul 2015 14:43
door Marie
Wat vervelend dat het zo lastig gaat allemaal. Nu moet ik zeggen dat ik het ook niet heel collegiaal vind van je collega's dat ze niet willen ruilen voor een vrijgezellenfeest. Je bent nota bene getuige, dan hoor je daar toch gewoon bij te zijn? Kun je dat niet bij je leidinggevende aangeven? Ik kon dit soort dingen altijd wel aangeven, dan ging de leidinggevende kijken wat ze kon doen.

Wel vervelend trouwens dat je zo weinig begrip krijgt.

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 07 Jul 2015 20:26
door rapa nui
Ik kan me jouw gevoel voorstellen. Ik kan me ook prima voorstellen dat je als collega niet elke wilt ruilen in de zomerperiode. Zou ik zelf ook niet willen als een collega er zelf voor heeft gekozen om in het weekend te werken. Bij een noodgeval of echt speciaal iets zou ik wel een keertje willen ruilen maar liever niet. Ik kan me verder ook prima voorstellen dat je familie en vrienden je er toch weer op aanspreken omdat (ook al weten ze je werktijden) het toch een teleurstelling is dat je weer niet kunt op een speciaal en belangrijk iets voor hun. Is voor jou zeker niet leuk om telkens te horen en ik zou me ook niet uitgebreid verontschuldigen oid maar alleen zeggen dat ze toch weten dat je in het weekend werkt.

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 09 Jul 2015 18:48
door sonly
Praten ze je echt een schuldgevoel aan dan biechtje? Of komt het meer vanuit jezelf? In het eerste geval zou ik gewoon de bal terug kaatsen en vragen of ze op een doordeweekse dinsdag ook vrijnemen op hun werk om naar jou verjaardag te gaan (als voorbeeld dan he). Dan zeggen de meeste vast ook nee en begrijpen ze het misschien wat meer.
(ik werk ook meestal wat meer in het weekend, tja soms is het rot, maar idd, als je de moeite doet om dan op een ander tijdstip te komen lijkt mij toch een goede oplossing?)

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 20 Jul 2015 19:38
door Biechtje
Misschien is er iemand die dit herkent? Want ik weet niet wat er met me aan de hand is.

Gisteren is mijn vriend eerder naar bed gegaan. Ik heb nog even televisie gekeken en ben vervolgens naast hem gekropen. Het schijnt dat ik rond een uur of half vijf 'wakker' ben geworden en de dingen die ik vervolgens tegen hem heb gezegd kunnen gewoon echt niet. Hij houdt niet van mij, hij moest teruggaan naar de moeder van zijn kind en ik zou hebben gezegd dat ik hoop dat hij zijn kind nooit meer ziet, want er zou geen slechtere vader zijn dan hij is. Daarna heb ik hem verteld dat ik veel meer van een ander houd en dat ik met degene verder wilde gaan. Ik heb hem zelfs geslagen, geschopt en geknepen. Hij stond om vijf uur naast zijn bed, omdat ik vond dat hij moest oprotten. Het enige wat hem opviel was dat ik taal gebruikte dat ik normaal gesproken niet zou gebruiken, maar hij was natuurlijk enorm verdrietig. Ik ben me alleen van geen kwaad bewust en ik heb ook helemaal niet gedroomd, naar mijn weten. Ik weet dat ik momenteel weinig praat, maar zulke gedachten komen helemaal niet in mij op en zouden dus niet naar voren moeten komen in een droom. Ik ben juist heel erg blij met mijn vriend, onze relatie krijgt eindelijk de vorm waar we maanden naartoe hebben gewerkt. En dan nu dit? Ik mag hopen dat dit eenmalig was...

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 20 Jul 2015 20:00
door anoniem203
Gebruik je bepaalde medicijnen? Bijv. anti depressiva?

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 20 Jul 2015 20:06
door Biechtje
Nee, ik gebruik helemaal geen medicatie.

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 21 Jul 2015 07:57
door Caro
Het kan natuurlijk heel goed gewoon een nare droom zijn geweest en een nachtmerrie waarin je bepaalde dingen hebt gezegd. Snap dat je er van schrikt, en dat het niet iets is wat je normaal zou zeggen maar in dromen gebeuren gekke dingen hoor! EN niet iedere droom onthou je daadwerkelijk ook.

Vaak is een droom juist het tegenovergestelde van je daadwerkelijke gevoelens. Dus ik zou hier niet al te veel drama omheen maken maar er ergens om gaan lachen met hem. Je deed het niet bewust, je hebt die gevoelens niet en je zou zoiets normaal niet zeggen. Nou, klaar toch?

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 21 Jul 2015 10:07
door Biechtje
Hier een nieuw biechtje...

Even een soort inleiding:
Met de broer van mijn moeder en zijn vrouw kan ik niet zo goed overweg. Ze hebben een bepaald idee van hoe alles zou horen en als je daar niet aan "voldoet" is het ruzie. Aangezien ik niet lekker in mijn vel zit heb ik enkele maanden geleden besloten om het contact te minderen / even geen contact te hebben, zodat ik even de negatieve dingen niet heb en aan mezelf kan werken. Nu waren er zondag verjaardagen (mijn ouders en zusje), waar zij ook waren en is het volgende voorgevallen.

Samen met mijn moeder zou ik mijn oma halen, maar de visite was laat en die wilde ze eerst drinken en taart geven. Op het moment dat we wilden vertrekken kwamen mijn oom een tante en bood mijn oom aan oma op te halen. Ik ging met hem mee, vooral omdat ik oma's kamer nog nooit gezien heb sinds ze verhuisd is.
Het begon al toen ik een stap uit de deur had gezet. Oma zou teleurgesteld zijn omdat ik nooit wat laat horen, dat mijn opa alles was en oma niets. Dat ik meer van hun (oom en tante) opmerkingen moet leren incasseren en beter mijn best moet doen om een baan te vinden omdat ik nooit meer op verjaardagen kom en ik zo veranderd ben sinds ik een vriend heb.

Ik heb ze in mei uitgelegd waarom ik het contact verminder en ik heb mijn oom zondag duidelijk verteld dat hij niet in mijn portemonnee kan kijken en dat wanneer mijn tante met hem gecommuniceerd had hij ook had geweten waarom ik geen contact meer wilde. De rit duurde een half uur + hij bleef nog een tijdje doorgaan toen we er al waren. De hele rit heb ik boos en huilend naast hem gezeten, maar bij oma + op verjaardag moesten we natuurlijk doen alsof er niets aan de hand was. Ik ben echt kwaad, slaap er slecht door en wat mij betreft is het een bevestiging van mijn keuze. Nu vroeg mijn oom gisteren hoe het gaat. Ik heb hier nog niet op gereageerd. Volgens de 1 moet ik gewoon eerlijk zijn en zeggen dat ik er niet op zit te wachten, volgens de ander moet ik deze kans grijpen voor een gesprek... Maar ik weet gewoon niet of ik er op zit te wachten en er zo maar een streep onder kan zetten. Er was immers een heel grote reden dat ik geen contact wilde en het gaat nog niet beter... Nu weet ik dus niet echt wat ik moet :pale: :(

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 21 Jul 2015 10:22
door Caro
Wat een gek en bizar verhaal. Dus het gaat om je oom en tante die een eigenzinnige mening hebben en jou op zijn plek zetten?

Ik had echt gezegd dat hij zijn mond moest houden omdat hij over al mijn grenzen heen aan het gaan was. Kom nu. Het is een oom, geen opvoeder, geen vader of moeder of wat dan ook. Je bent volwassen en maakt dus je eigen keuzes.

Ook snap ik niet goed waarom je er een streep onder zou moeten zetten? Die mensen hebben hun eigen mening, dat is heel erg fijn voor hun maar jij hebt een andere mening. Bij een volgende verjaardag groet je hun beleefd en trekt dan verder weinig van hun aan.

Volgens mij moet jij iets meer opkomen voor jezelf en er ook vertrouwen in hebben dat de keuzes die je maakt goed zijn. Wat boeit het dan wat een oom en tante ervan vinden?

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 21 Jul 2015 12:50
door Biechtje
Dankjewel voor je antwoord Caro. Ik vind het heel moeilijk voor mezelf op te komen, mijn zusje is daar juist heel goed in. Mijn oom en tante hebben een soort 'perfect' beeld van hoe iedereen moet zijn, ben je niet zo of gedraag je je iets anders is het mot. Ik heb ook echt spijt dat ik niet op loopafstand nog uitgestapt ben.

Mijn moeder bewaart altijd graag de lieve vrede, het is ook haar broer en er is flink wat gedoe steeds in de familie. Daar is deze oom ook altijd bij betrokken. Dus die vindt dat ik het goed moet maken. Ik werd door ze niet eens begroet op de verjaardag, was dit zelf wel van plan en wilde ook 'gewoon' doen, maar daar heb ik steeds minder zin in.

Ik heb nu het volgende teruggestuurd:
Ik geef misschien niet zo makkelijk mijn grenzen aan als mijn zusje, maar dit is er een.. Ik wens van oma zelf te horen dat ze een probleem ermee heeft en niet via jou. Ik kan en wil niet aan jullie perfecte plaatje te voldoen en weiger nogmaals zo'n preek aan te horen. Ik maak de keuzes waar ik zelf achter sta en die voor mij haalbaar zijn...

ben benieuwd heb er totaal geen zin meer in zo.

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 21 Jul 2015 14:25
door PeperMunt
Hier even een korte update van 1 van de suicidale biechtjes van een tijd geleden.
Ik vind het niet erg om onder mijn eigen naam te reageren want ik ben op het moment hard bezig met mijzelf en mijn omgeving is er van op de hoogte van wat er ongeveer speelt.

Ik ben op het moment 4 dagen per week in de dagopname voor stemmingsstoornissen. Ik ben 2 weken geleden begonnen met nieuwe medicatie en heb dus heel veel therapie op het moment.
Voor mijn gevoel gaat het nog niet echt beter helaas.. en heb er weinig vertrouwen in dat het ooit beter gaat worden.
Maar goed ik zit niet voor niks in de dagopname.. dus hopelijk komt er snel verbetering in hoe ik mij voel en kan ik over enige tijd weer vooruit kijken ipv mij alleen maar rot te voelen.

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 21 Jul 2015 14:40
door Caro
Biechtje schreef:Dankjewel voor je antwoord Caro. Ik vind het heel moeilijk voor mezelf op te komen, mijn zusje is daar juist heel goed in. Mijn oom en tante hebben een soort 'perfect' beeld van hoe iedereen moet zijn, ben je niet zo of gedraag je je iets anders is het mot. Ik heb ook echt spijt dat ik niet op loopafstand nog uitgestapt ben.

Mijn moeder bewaart altijd graag de lieve vrede, het is ook haar broer en er is flink wat gedoe steeds in de familie. Daar is deze oom ook altijd bij betrokken. Dus die vindt dat ik het goed moet maken. Ik werd door ze niet eens begroet op de verjaardag, was dit zelf wel van plan en wilde ook 'gewoon' doen, maar daar heb ik steeds minder zin in.

Ik heb nu het volgende teruggestuurd:
Ik geef misschien niet zo makkelijk mijn grenzen aan als mijn zusje, maar dit is er een.. Ik wens van oma zelf te horen dat ze een probleem ermee heeft en niet via jou. Ik kan en wil niet aan jullie perfecte plaatje te voldoen en weiger nogmaals zo'n preek aan te horen. Ik maak de keuzes waar ik zelf achter sta en die voor mij haalbaar zijn...

ben benieuwd heb er totaal geen zin meer in zo.


Dan zeg je tegen je moeder dat dit jouw manier van dealen is. En niet de hare. Ik snap hier echt weinig van hoor, je laat toch niet één oom jullie koeieneren? Dikke doei.

Je mag tegen je moeder zeggen dat hij jouw grenzen over is gegaan en dat je dus niet zomaar voor de lieve vrede het gaat goed maken.

Tegen je oom zou ik eigenlijk alleen nog maar het hoognodige zeggen: wel vriendelijk blijven maar that's it.

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 21 Jul 2015 14:40
door Caro
Pepermunt: heel knap dat je aan jezelf aan het werken bent. Dat je dit nu ook zelf durft toe te geven dat jij het bent (toch een kleine overwinning?) en ik hoop dat de zon weer voor je gaat schijnen.

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 21 Jul 2015 19:44
door Biechtje
Ik wil opbiechten dat ik er stiekem naar verlang om te verhuizen....
Vrienden van ons wonen hier een kleine 30 minuten vandaan, in een klein dorpje, vlak aan een haven, met een heerlijk groot natuurlijk gebied vlakbij, waar onze hond heerlijk zou kunnen wandelen enz.
De huizen kosten er geen fluit, en zijn vaak ontzettend ruim (al moet er aan de meeste wel aardig wat gebeuren).
Een huis met een tuin, waar je zo in en uit kunt lopen.
Zonder al te veel in details te treden, dat kan bij ons huidige huis helaas niet en dat mis ik soms echt enorm. Mooi weer, deuren open, kind en hond naar buiten, zelf in en uit kunnen lopen en genieten!

Als ik logisch nadenk, weet ik dat het helemaal niet handig is, ik woon dan 50 minuten bij mijn werk vandaan (zonder file) dus zal dan écht wat anders moeten gaan zoeken, wil niet weten hoe ver het rijden is mét file. Mijn man kan dan eventueel met zijn vrienden mee rijden, want ze werken bij elkaar.
We moeten dit huis verkopen, we wonen nog verder van familie en vrienden vandaan (op die vrienden na dan).
Plus dat het voordeel van alles hier in de buurt hebben ook wel heerlijk is, we hebben een groot winkelcentrum in de buurt, een paar kleinere winkelcentra de andere kanten op, de metro, de trein, de snelweg, voorzieningen als basisscholen en middelbare scholen, alles is hier op loop/een klein stukje fiets afstand.
Daar zal veel met de auto moeten gebeuren.

Mijn verstand weet dus dat het gewoon niet handig is (even buiten beschouwing of mijn man uberhaupt wel wilt haha), maar man ergens in mijn hart schreeeeeeeeeeeuwt een stemmetje....

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 21 Jul 2015 20:16
door Anoniem301
Maar waarom is dit een biecht?

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 21 Jul 2015 20:29
door Fiederilsje
Pepermunt, veel sterkte! Ik sluit me bij Caro aan.

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 21 Jul 2015 20:31
door Biechtje
Carrie schreef:Maar waarom is dit een biecht?


Ja, weet ik niet zo goed.
Vind het ergens maar stom van mezelf, dus dacht, wil het nog even liever niet onder mijn eigen naam..

Re: Biechttopic

BerichtGeplaatst: 21 Jul 2015 23:06
door Biechtje
Hier het droombiechtje.

Caro, dank je wel voor jouw antwoord. Ik praat onzin in mijn dromen. Ik droom zelfs weleens onzin als ik droom. Wat me zorgen baart is dat ik hem daadwerkelijk fysiek heb aangevallen. Ik word de volgende dag dolgelukkig wakker, terwijl ik een lief briefje van hem op de salontafel vind, rijd dromerig naar mijn werk denkend aan hem en bedenk me op mijn werk dat ik het zo getroffen heb met mijn vriend. En dan na vier uur zijn verhaal, omdat hij het niet meer voor zich kon houden. Echt, dan wil ik wel door de grond zakken. En we zouden er eventueel samen om moeten lachen, maar hij is heel erg onzeker, dus het was voor hem extra zwaar. Voor mij ook, omdat ik een onzeker persoon nog moeilijk kan overtuigen van mijn liefde voor hem. Maar we zijn er door. Gelukkig is er afgelopen nacht niets gebeurd. Laten we hopen dat het iets eenmaligs was.