Welkom op Zeg maar Yes!

wat te doen... mijn partner is al jaren verslaafd aan drank en drugs... Hij steelt geld van mij, verstopt lege drankverpakkingen op de gekste plekken, is onlangs begonnen aan een traject om te stoppen met drank en drugs. Hoewel het drankgebruik afgelopen tijd minder geworden is, heeft hij na een paar dagen "detox" toch weer gedronken (niet veel, maar daar gaat het niet om) hij liegt daarover tegen mij, verwijt mij van alles, zegt tegelijkertijd dat hij mij nodig heeft maar andere momenten krijg ik alle ellende over me uitgestort en dat ik ook dingen fout doe etc...
Een hulpverlener geeft gezegd: misschien is een intensief traject (als in een opname in NL of elders) toch de beste optie, hij wil er niet aan.. bang om alles kwijt te raken. maar na 15+ jaar verslaving, hoe reeel zijn de kansen en mogelijkheden om de verslaving te overwinnen met een traject bestaande uit een paar gesprekken per week (zeg 3-4 uur tijdsinvestering per week). En er is veel kapot gemaakt, vertrouwen, respect...
Wat zijn jullie adviezen of eventuele ervaringen met een verslaafde partner/familielid/vriendin?

Vanuit mijn achtergrond in de verslavingszorg zou ik zeggen: opname van een week of 6 en daarna een intensief nazorgtraject. Maar het belangrijkste is dat je partner vooral zelf wil en gemotiveerd is.

Dankjewel voor je advies!

Hoe reëel denk je dat het is dat het na een opname met nazorg goed blijft gaan? Traject van 3 gesprekken per week is naar mijn idee (veel) te licht...

Ik heb mijn partner al zo lang gesteund, zoveel kansen en ontelbaar vaak voordeel van de twijfel gegeven.. er komt weinig voor terug, als ik eerlijk ben. Sommigen zeggen: neem een time out of ga helemaal bij hem weg... dat voelt als hem laten vallen.... maar misschien is dat juist nodig om hem tot inzicht te laten komen dat er ECHT iets moet veranderen en dat hij een serieus traject aan moet gaan, als in een opname

Het kan echt goed gaan, maar alles staat of valt met de motivatie tot herstel. Je partner kan naar bijv NA meetings gaan, dit naast het hulpverleningstraject wat gestart zou kunnen worden.
Ik geloof dat er ook meetings zijn voor familieleden maar daar weet ik het fijne niet van.

Voor jou; neem iemand (of meer) in vertrouwen over de gehele situatie. Dit is niet te dragen in je eentje.

Dankjewel, ik heb nog niemand in vertrouwen genomen behalve de POH...
Onlangs hebben we samen een huis gekocht, lang verhaal kort: in de overspannen woning markt hebben na tientallen bezichtigen eindelijk een huis gevonden in een andere stad. Maar: eigenlijk is dit niet het moment, ik twijfel aan alles gezien de ernst en ook de hardnekkigheid en duur van het probleem. Ik weet niet wat me bezielde toen ik tekende, maar ik heb spijt. Mijn appartement waar ik dus alleen woon is nog niet verkocht. Ik kan nog "terug". Eerst aan problemen werken en dan iets terug opbouwen samen, qua vertrouwen en respect is er veel beschadigd. Wat zou jij doen? De nieuwe woning toch verkopen? Dan behoud ik mij eigen fijne plekje.

Volgens mij hebben meerdere op die vraag al antwoord gegeven; in zou niet samen met een verslaafde in een duur huis gaan wonen. Ik zou het dus verkopen en in je eigen fijne plekje blijven.

Als je al getekend hebt dan kun je wellicht niet kosteloos terug maar het zou het me waard zijn. Je hebt een partner waar je niet op kunt bouwen. Ik denk dat je het idee dat je hem laat vallen echt los moet laten. Je bent er zo lang voor hem geweest dat je waarschijnlijk in al die jaren vooral jezelf hebt laten vallen. Mag best tijd worden om voor jezelf te kiezen. Ik zou onder de koop uit proberen te komen (desnoods met kosten) en hem een ultimatum stellen dat hij opgenomen wordt en je anders voor jezelf kiest. Als hij niet opgenomen wil worden dan kiest hij zijn verslaving dus boven jou (wat hij al jaren doet) en waarom zou je dan niet eindelijk ook een keer voor jezelf kiezen? Jij hebt ook recht op geluk.

Precies wat DronkenTaart zegt inderdaad. Iemand moet geholpen willen worden, anders kun jij eeuwig blijven trekken en ga je er zelf alleen maar aan onder door

Vanuit mijn achtergrond in de verslavingszorg zou ik zeggen: opname van een week of 6 en daarna een intensief nazorgtraject. Maar het belangrijkste is dat je partner vooral zelf wil en gemotiveerd is.

Dankjewel Dazzle, mijn partner is zeker gemotiveerd maar ik merk toch dat het niet voor de volle 100% is, en dat is wel noodzakelijk. Een opname zou erg helpend zijn, maar mijn partner denkt het te redden met het huidige traject. Ik denk dat dat dus te licht is... de tijd zal het leren....
Ik ben met meerdere mensen ingesprek, in mijn eentje is dit absoluut niet te dragen. Zelfs met wat hulp/klankbord is het nog erg zwaar..

Als je al getekend hebt dan kun je wellicht niet kosteloos terug maar het zou het me waard zijn. Je hebt een partner waar je niet op kunt bouwen. Ik denk dat je het idee dat je hem laat vallen echt los moet laten. Je bent er zo lang voor hem geweest dat je waarschijnlijk in al die jaren vooral jezelf hebt laten vallen. Mag best tijd worden om voor jezelf te kiezen. Ik zou onder de koop uit proberen te komen (desnoods met kosten) en hem een ultimatum stellen dat hij opgenomen wordt en je anders voor jezelf kiest. Als hij niet opgenomen wil worden dan kiest hij zijn verslaving dus boven jou (wat hij al jaren doet) en waarom zou je dan niet eindelijk ook een keer voor jezelf kiezen? Jij hebt ook recht op geluk.

Dankjewel, helemaal waar, desnoods maar met verlies (liever niet natuurlijk maar ik denk dat het me ook waard is) maar belangrijk is dat ik voor mezelf op ga komen en voor mezelf kies. Mijn partner kiest zijn verslaving boven mij/ons - al kan hij daar niets aan doen, hij heeft wel invloed op het aangaan van dit hardnekkige probleem en het zoeken naar de juiste hulp en dan is het nog een lange en moeilijke weg, maar dan gebeurt er teminste wat.