Welkom op Zeg maar Yes!

Voor de zoveelste keer loop ik er tegenaan dat ik de lat voor mezelf megahoog leg en enorm streng voor mezelf ben. Dit tot frustratie van mezelf, maar ook soms mijn omgeving. Ik zit mezelf er enorm mee in de weg door zo perfectionistisch te zijn, maar het veranderen of 'gewoon' niet doen, dat lukt niet.

Ik weet ook waar het vandaan komt, namelijk in mijn jeugd nooit het gevoel hebben gehad dat ik het goed kon doen voor (voornamelijk) mijn moeder, maar ook andere familieleden. Daardoor creëerde ik faalangst en mocht ik van mezelf geen fouten maken. Als die mogelijkheid er wél is, vermijd ik iets liever, maar dat zorgt natuurlijk ook weer voor streng op mezelf zijn. Hierdoor doe ik ook bijna niets meer aan mijn hobby's.

Ik volg schematherapie, maar wellicht hebben jullie nog goede tips of adviezen uit eigen ervaringen.

Hee lieve Rose, allereest:

Toevallig heb ik laatst iets gelezen over schematherapie. Een vriendin van mij zou die therapie ook gaan volgen maar uiteindelijk heeft ze dat niet gedaan. Ik had me er wel al een beetje in verdiept omdat ik dan beter zou weten waar ze het over zou hebben. Ik kan er verder niet inhoudelijk iets over zeggen, maar ik denk wel dat dit een goede plek voor jou is gezien je verhaal.

Het is geen kwestie van loslaten en je mindset veranderen (uiteindelijk natuurlijk wel). Er zitten structuren in jou vastgeplamuurd vanuit je jeugd die je met die therapie gaat ombuigen tot een betere situatie in het heden.

Is het misschien een idee om jezelf af en toe te "dwingen" (een half uurtje per week bijvoorbeeld) iets aan je favoriete hobby te doen? In mijn ervaring is als je iets doet, je het gevoel ervoor weer wat meer terugkrijgt. En uiteindelijke kijk je er weer naar uit en heb je er zin in. Ik weet niet of dit zo voor jou werkt, maar het is maar een idee.

Ik heb zelf ook in mindere mate last van strengheid voor mezelf. Toen mijn ziekte hoogtijdagen vierde was ik aangewezen op hulp van anderen. Toen ik weer meer kon en weer meer vrijheid ervaarde sloeg ik door in perfectionisme en zelf doen (niet alles want door mijn ziekte kan ik permanent bepaalde dingen niet meer). Als ik nu wel eens iets (in mijn ogen) verkeerd doe baal ik extreem. Ik heb ook therapie (andere) gehad en kan het vaak nu wel allemaal wat meer loslaten.

Het streng zijn voor jezelf herken ik heel erg, worstel daar ook al eeuwig mee. Ik heb er therapie voor gehad, maar dat helpt helaas maar een beetje. Dus echte tips heb ik niet, ben eigenlijk ook wel benieuwd

Ik heb dit heel erg gehad en ook heel veel last van gehad en het is natuurlijk nog steeds niet weg maar wel echt veel minder. Ik heb heel veel gehad aan mindful self compassion. Ik heb cursussen gedaan bij Marlou Kleve en dat heeft me echt heel veel geholpen, ze heeft ook een boek geschreven en ik heb ook veel gehad aan boedhisme, non duality, compassie en alles van Thich Nhat Hanh (met focus op compassie).

Het is herkenbaar, ik volg overigens ook schematherapie. Doe je het in een groep of individueel? Ik individueel, ik ben helaas nog niet zo ver dat ik je echt tips kan geven. Behalve dan om te ontdekken welke modi er geactiveerd zijn. Waarschijnlijk is dat de veeleisende oudermodus. Ik heb alleen nog niet ontdekt hoe ik die de mond kan snoeren.

Wat verdrietig Rose.

Ik vind je topictitel heel goed gekozen. Het woord 'perfectionistisch' heeft ook een positieve connotatie (vind jij dat ook?), terwijl 'streng zijn voor jezelf' duidelijker maakt dat je jezelf in de weg zit. Dat je te hard bent voor jezelf.

Heb jij ook last van een innerlijke boze stem? Dat je jezelf in je hoofd streng toespreekt nadat iets niet helemaal goed is gegaan?

Ik word soms echt helemaal gek van die stem. Het is een beetje alsof mijn moeder bij me is en kritisch over mijn schouder meekijkt.

En inderdaad, ik heb het ook terwijl ik bezig ben met hobby's! Ik hou van muziek maken, schrijven, tekenen, lezen, sporten... maar echt in alles ben ik kritisch op mezelf. Dat maakt het veel minder leuk om met mijn hobby's bezig te zijn. Bij een orkestrepetitie ben ik dan steeds boos op mezelf als ik ergens een f speel in plaats van een fis.

Het is niet per se dat het perfect moet van mezelf, maar wel beter.

Geen tips, wel fijn om hier tips van anderen te lezen.

Heel herkenbaar, ook wat jij schrijft Filoria over een orkest repetitie. Ik heb wel eens gevraagd of ik tijdens de repetitie een solo opnieuw mocht spelen omdat ik er niet tevreden over was en dan echt met een rot gevoel naar huis ga.. Slaat echt nergens op hoor. Ik heb eens de tip geleden die stem een naam te geven, en dan tegen jezelf zeggen 'daar is..... weer, niet naar luisteren'
Bij mij gaat het zelfs zo ver dat ik m'n geboelens echt letterlijk aan de kant zet in bepaalde situaties. Misschien niet helemaal waar je aan denkt bij streng zijn voor jezelf maar ik wil het dan vooral voor de anderen goed doen, zodat ik later niet boos op mezelf kan worden. Ook dat slaat nergens op maar zo'n inzicht helpt wel.
Tegenwoordig probeer ik meer stil te staan bij wat ik voel, en dan daarbij nodig heb. Vaak is dat iets anders dan dat ik normaal zou doen, dus ipv streng probeer ik dan lief voor mezelf te zijn.

Wat een lieve reacties en wat verdrietig eigenlijk om te lezen dat zoveel van jullie hier last van hebben.

Kira, helpt dat goed de stem een naam geven? Vervelend dat je zelfs je eigen gevoel aan de kant zet in dit soort situaties. Knap dat je nu juist meer naar je gevoel en behoeftes luistert. Mooi omgebogen!

Filora, Het zit me inderdaad onwijs in de weg. Dat mezelf streng toespreken heb ik ook ja, naast de andere kritische stem van inderdaad ook mijn moeder. Binnenkort komen m'n ouders langs en dan heb ik er dus in de periode er naar toe ook meer last van. Het zit me echt bij zoveel in de weg. Bizar als ik er bewust bij stil sta.

Pompoen, Ik volg individueel therapie. Groepen zijn niet echt mijn ding en ik denk niet dat dat helpend gaat zijn. Hier inderdaad ook de veeleisende ouder modus.

Whatever, interessante tips. Ik ga het eens onderzoeken.

Peinture thnx voor de hug :-) Ik denk inderdaad ook wel dat schematherapie de goede richting voor mij is. Ben nu 1,5 jaar bezig en de therapeut zegt ook we hebben niet nog net zo lang nodig. Ben me er wel van bewust inderdaad dat het heel veel tijd nodig heeft. In het nieuwe jaar wil ik inderdaad proberen bewust juist wel af en toe er wat aan te doen, maar man wat een drempel! Rot dat jij er ook zo'n last van hebt (gehad). ICM ziekte herken ik inderdaad ook sterk ja.

Wat een fijn en herkenbaar topic. Ik herken het heel erg ook. Heb de lat altijd zo hoog liggen. Tien kilometer hardlopen met een korte wandelpauze: fail. Sporten maar gevoelsmatig niet genoeg m’n best gedaan: fail. Wat ongezonde dingen eten op een dag: fail. Uitvallen tegen m’n kinderen (niet oké natuurlijk): slechte moeder.

Momenteel zit ik n de ziektewet. M’n energie is op. Heb ook even niet de energie om op iedereen hier te reageren maar een knuffel voor iedereen die het nodig heeft.

Wat een lieve reacties en wat verdrietig eigenlijk om te lezen dat zoveel van jullie hier last van hebben.

Whatever, interessante tips. Ik ga het eens onderzoeken.

Ik hoop dat je er iets aan hebt. Voor mij was het echt een ingang nadat ik al jaren met therapie bezig was geweest, op de een of andere manier was het een andere ingang ofzo. Ik had al jaren therapie gehad en ik was me ook inmiddels wel bewust van de gedachten en eisen en patronen enzo en kon ook beseffen dat ze niet reëel of terecht waren, maar toch verminderden ze niet en veranderden ze niet en bleef ik vaak alsnog met het rotgevoel zitten (of erger omdat ik ook nog soort van boos werd dat ik dat soort niet helpende patronen en gedachten had en dat dan ook weer een falen vond ofzo). En pas toen ik met zelfcompassie aan de gang ging en mijn eigenwaarde echt helemaal leerde loskoppelen van mijn functioneren of productiviteit en een soort van basis eigenwaarde en zelfliefde vond, werd het haast vanzelf al natuurlijk om ook milder voor mezelf te worden (sorry dit klinkt echt mega zoet en zweverig en voor een fitfluencer instagram profiel maar het was voor mij destijds echt de oplossing). Voor mij pakte het meer de oorzaak van het probleem aan ofzo. En het zal vast niet voor iedereen werken of een ingang zijn, maar wie weet herkent iemand dit en is het voor iemand wel ook helpend.