Welkom op Zeg maar Yes!

X

Ik wil gecremeerd worden.
Voor de rest mogen mijn nabestaanden zelf bepalen hoe ze afscheid van mij willen nemen.
Hoe duurder ze het maken, hoe minder geld er overblijft voor de erfenis.
Een beetje van mijn as wil ik in het bloemenvak van het graf van mijn ouders gestrooid hebben.

Heb wel een keer tussen neus en lippen door laten vallen dat dit mijn wens is, maar een goed idee om dit eens concreet te laten weten aan mijn broertje en schoonzusje.

Nee, wij hebben niets op papier. Het maakt mij niet uit wat ze doen, als ze maar iets doen waar ze zich zelf het fijnst bij voelen. Ik merk er toch niets meer van.
Edit: even uit nieuwsgierigheid, als je wensen de komende jaren veranderen bijv. m.b.t. muziek, ga je dan weer naar je ouders toe om het document aan te passen?

Zelfde als indigo. Ligt er denk ik ook aan hoe oud je bent als je doodgaat en op welke manier. Mijn nabestaanden mogen dat inrichten hoe ze dat zelf prettig vinden.

Mijn partner wilt z’n lichaam aan de wetenschap geven, dus dat zal alleen een herdenking worden.

Nee maar ik heb wel gezegd wat ik wil. Afscheid met een klein groepje, geen uitgebreid gedoe.

Het maakt me echt niet uit, ik merk er zelf toch niks meer van. Als ik dood ben hoop ik vooral dat het op een manier gedaan wordt waar mijn kinderen zich goed bij voelen.

Mijn ouders en vriend weten wel ongeveer wat ik wens: geen poespoes. Maar ze mogen het vooral zelf inrichten. Het is hun afscheid.

Van mijn moeder weet ik goed de wensen. Verder weet ik de instructies en wensen te liggen in huis.

J

U

I

Zelfde als indigo. Ligt er denk ik ook aan hoe oud je bent als je doodgaat en op welke manier. Mijn nabestaanden mogen dat inrichten hoe ze dat zelf prettig vinden.

Mijn partner wilt z’n lichaam aan de wetenschap geven, dus dat zal alleen een herdenking worden.

Maar dat laatste is dus wel iets wat de nabestaanden moeten weten. Stel dat jullie beide volgende week verongelukken, weten de nabestaanden dat? Bij ons dus niet, en ik ook niet van hen. Dat vind ik best vervelend. Want dan maak ik mogelijk beslissingen waarvan ik niet weet of zij dat ook zouden wensen.

Zijn ouders en broers zijn daar van op de hoogte als je dat bedoelt. Of ze het ook echt uit gaan voeren weet je nooit zeker natuurlijk. Ze kunnen dan gewoon doen wat ze zelf willen.

Ik vind t onzinnig om dat allemaal officieel vast te laten leggen of zelfs elk jaar opnieuw te gaan bespreken. Je bent er dan toch niet meer.

Mijn lichaam wordt ook gebruikt voor de wetenschap en wat er over is, daar wil ik graag dat dat compost wordt ofzo. Dan compost ervan en helft in Australië en helft in Nederland en er boom op beide plekken laten zitten. Lijkt me mooie gedachte. Voor de uitvaart zelf wil ik graag dat het een feestje wordt, mag een officieel begin maar daarna drank en dansen. Even iedereen nog bij elkaar.

J

Elja dat klinkt meer als jouw persoonlijke wens dan dat van je nabestaande. Wat ik bedoel te zeggen: jij wilt graag van jouw directe familie weten wat jij moet doen tijdens hun uitvaart. En daarom laat jij hun weten wat jij zou willen, maar misschien staan zij er wel anders in dan jij? Ik denk dat t dan slimmer is om bij je directe familie hun wensen op te vragen, zodat jij weet wat je moet doen als zij komen te overlijden.

2 maanden geleden is mijn vader gestorven. Hij wilde gecremeerd worden. We wisten verder niets van zijn specifieke wensen. Maar wat mij elke dag opnieuw opviel was hoe goed mijn moeder en ik precies wisten, zonder dat we dat bewust van te voren hadden bedacht, hoe het moest zijn. Alles. Van voor tot achter. Plus het voorbereiden van de dienst en alles eromheen zorgde voor een stukje rouw dat heftig was maar het was ook nodig en mooi en ik ben er dankbaar voor.

Als de nabestaanden je liedje(s) niet weten dan is de band ook niet zo nauw. Ik zou dan vooral puur voor de kinderen wat dingen opschrijven bijvoorbeeld, want een partner weet de belangrijkste dingen vaak wel. En het komt er inderdaad uiteindelijk op neer: Waar voelen de nabestaanden zich prettig bij? En als je dan veel in de geest van de overledene kan doen is niets verkeerd.

Maar ik ben ook van mening dat iedereen altijd moet doen wat hij zelf prettig vind. Als dar alles van A tot Z vastleggen is dan is dat zo.

Als ik niet zou weten van mijn schoonouders of ze gecremeerd zouden willen worden of niet, dan is er ook geen goed of fout als ze er niet meer zijn. Want dan maak je een keuze en de overledene kan er toch niks meer mee. Het is dan zo.

Ik heb daar niet echt wensen over. Het gaat er voor mijn gevoel ook helemaal niet om wat ik wil, maar aan hoe de mensen die heel dicht naast me staan me willen herdenken, wat hen troost, steun en een mooi ritueel biedt.

Ik sta er ook zo in GSTQ, ik vind het vooral belangrijk dat mijn nabestaanden iets doen wat ze een zinvol gevoel geeft.
Ik wil wel liever niet begraven worden, denk ik. Maar uiteindelijk maakt het me ook niet super veel uit.
We hebben wel een beetje de gekke situatie dat mijn eerste man gecremeerd is en een urnengraf heeft en mijn mans eerste vrouw begraven is op een ander deel van de begraafplaats en haar vader is daar een paar jaar geleden naast begraven. Mijn man wil wel bij haar begraven worden, maar ik zou niet daar dan ook nog bij begraven willen worden denk ik. Ik zou het wel weer prima vinden als mijn urn er komt te staan of zo. Dus ik heb wel bij leven nog iets van ideeën er over en mijn man en ik hebben het daar ook wel eens over (omdat we het ook al van dichtbij meegemaakt hebben) maar uiteindelijk vind ik dat ze moeten doen wat ze denken dat passend en prettig is. Het urnengraf van mijn man heb ik eigenlijk alleen voor Lu en zijn halfbroers gedaan. Eigenlijk wilde ik het gewoon uitstrooien over zee maar er ontstond ruzie over wat er met de as moest gebeuren (zijn ex wilde ‘hun’ helft hebben nadat ik hun twee kinderen had uitgenodigd om bij het uitstrooien te zijn) dus toen heb ik het eerst laten rusten en daarna na verhuizing naar D. heb ik hier een plekje gemaakt. Ik kom er ongeveer 1 keer per jaar, Lu vraagt er eigenlijk ook nooit naar maar we gaan soms de steen schrobben en plantjes neerzetten.

I

Oh zeker, ik wil mijn eigen feestje wel organiseren. Een vriendin haar moeder overleed dit jaar na een ontzettend kort ziekbed. Ze hadden voor al haar vrienden en familie een boekentafel gemaakt tijdens de uitvaart, zodat ze allemaal een boek mee konden nemen. En bij haar thuis, voor dichterbije vrienden, een display van voorwerpen uit haar huis. Vond het zo mooi, dat wil ik ook wel.

Zoiets persoonlijks zou ik ook wel kunnen doen, maar ik zou het niet helemaal regisseren. Ik zou overleggen met mijn ouders en kinderen wat zij fijn vinden en als ik nu dan iets zou kunnen doen dan zou ik dat doen. Zou het vooral belangrijk vinden dat de kinderen een waardevol afscheidsritueel hebben. Een feestje hoeft het niet te worden. Een moeder verliezen als je nog een kind bent is geen feestje. Er hoeft van mij ook niet geborreld te worden onder het mom van het leven vieren. Een wandeling samen lijkt me meer passend. Maar nogmaals waar zij het meest steun aan hebben.

Nu doe je wel een klein beetje neerbuigend naar mij GSTQ, omdat ik dat feestje WEl belangrijk vind. Je ouder verliezen is zeker geen feestje, maar het hoeft ook geen verdrietige saai grauw afscheid te zijn. Dat zou absoluut niet bij mij passen als persoon. Zelfs op deze jonge leeftijd wil ik echt niet dat het zo'n standaard afscheid is. Ik ben toch al dood, daar verandert niemand meer wat aan, dat is al kut genoeg.

Sorry. Niet mijn bedoeling. Ik zie een uitvaart niet als een feestje als een ouder jonge kinderen achterlaat. In mijn geval zou het erg schrijnend zijn. Als je oud bent geworden en mooi leven gehad, vind ik een feestje meer op z’n plek. Maar dat is ieders eigen invulling.

Geen feestje betekent ook niet saai en grauw. Maar wellicht ingetogen en kindvriendelijk ritueel. Weet ik veel. Ik ga er ook niet overnadenken zolang het niet aan de orde is en vertrouw erop dat mijn nabestaanden een passend afscheid organiseren .

Ik ben t eens met Gstq. Ik zou het vooral makkelijker willen maken voor mijn partner en zoon en vragen wat hun behoefte is. Als zij het fijn vinden input te krijgen van mij, dan krijgen ze dat. Zo niet dan niet.

Het kan me echt niet boeien of het een saaie bedoening is met een plakje cake.

Ik heb geen wensen, zou het wel mooi vinden dat ze dan de liedjes draaien die ik heb uitgekozen.

Zou wel erg benieuwd zijn wie er dan willen/gaan spreken en wat ze dan zouden zeggen 😅😉