Welkom op Zeg maar Yes!

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw hier en zou graag mijn verhaal willen delen, ervaringen en advies horen.

Ik zit niet lekker in mijn vel. Ik heb een relatie van 5 jaar en we hebben 2 jonge dochters in de lastige (peuter) leeftijden. Het is dan nu ook meestal niet makkelijk thuis. Ik ben zelf hele dagen thuis, heb een eigen bedrijfje maar dit doe ik vanuit huis. Ook heb ik nog 2 oudere dochters uit een eerdere relatie. Zij zijn de helft van de tijd bij ons ivm co ouderschap. Mijn nieuwe partner vind het vaak moeilijk met ze om te gaan.

Mijn sociale contacten zijn 0. Ik heb geen vrienden of kennissen waar ik ook niet heel erg behoefte aan heb als ik eraan denk. Mijn gescheiden ouders zie en spreek ik al een aantal jaren niet meer. Broers en zussen heb ik niet. Hobby's heb ik verder ook niet. Mijn wereld is dus klein. Ik ben nu aan het kijken om een paar dagen in de week ergens te gaan werken, ook al hoef ik dit financieel niet, maar alleen omdat het me misschien goed zal doen.

Ik ben weer op het punt beland dat ik denk 'is dit het?'. Mijn relatie is weinig relatie te noemen, als 'geliefden' is er weinig. We zijn zo goed als nooit intiem en we doen nooit iets samen ivm de kinderen. Als ik hoor dat mensen al jaren samen zijn dan denk ik als eerste 'hoe hou je dat vol'. Misschien ben ik niet gemaakt om jaren met dezelfde persoon een relatie te hebben...

Hiervoor heb ik 7 jaar een relatie gehad en daarvoor ook 7 jaar. Het sluipt erin dat ik iemand niet meer zo leuk vind en bij me vind passen. Dan denk dat ik het met een ander leuker kan hebben. Deze personen pasten misschien ook niet voldoende bij me en/of mensen en situaties veranderen. Dat gevoel heb ik nu in deze relatie weer en ergens wil ik het niet aan de kant zetten vooral omdat er weer 2 kinderen bij betrokken zijn. Maar dit gevoel is er vast niet voor niets? Ik denk dat ik ergens ook het gevoel van verliefdheid mis en het leuke met iemand en daar naar verlang.

Wie herkent dit en wat moet ik hiermee doen? Ik denk de laatste tijd dagelijks aan uitelkaar gaan en heb dit ook genoemd. Of moet ik er aan werken en proberen een ander gevoel te krijgen (al weet ik niet of dat kan)?

Hey, wat vervelend dat jij je zo voelt. Je zegt dat je het met jouw vriend hebt besproken, hoe denkt hij erover?
Ik zou blijven praten en probeer relatietherapie? Ik zou niet zo snel opgeven.

Ik denk dat je met name met je eigen gevoel aan de slag moet. Er zit blijkbaar een bepaald ritme in je leven, spanning van een nieuwe relatie en daarna verveling uit gewoontes die erin sluipen en dan ga je kijken waar het gras groener is. Maar het gras is nergens groener. Alleen jij kan het van binnenuit, vanuit jezelf verbeteren. Investeer in jezelf en dan gaat de rest ook misschien weer bloeien.

Ik herken het qua gevoel wel hoor, ik heb er ook last van. Onrust van binnenuit. Maar je komt er alleen uit als je bij de kern begint.

Wat rot! Het gebrek aan netwerk/vangnet lijkt mij lastig!
Ik vind het lastig om tips te geven, maar het klinkt als sleur en gebrek aan werken aan je relatie. Ook de beste relatie heeft onderhoud nodig, er moet aan gewerkt worden. De peuterleeftijd is lastig en dan ook nog twee dochters 50% bij jullie, dat is een hele uitdaging, geen wonder dat je twijfelt. Maar je bent ooit verliefd geworden op deze persoon, zo erg zelfs dat jullie een gezin geworden zijn!
Zijn er leuke dingen voor jullie samen die je kunt doen met kinderen erbij? Zaterdags naar de markt om een visje te halen, naar een speeltuin waarbij jullie samen koffie drinken (en dan geen telefoons erbij)?
Of leg die meiden een keer vroeg op bed, bestel samen iets lekkers en trek je mooiste date-night outfit aan!

Je wereld groter maken is misschien ook wel een goed idee. Dan hoor je andere verhalen en doe je nieuwe contacten op! Ik heb een tijd in een winkel gewerkt, ook voor de aanspraak en contacten en ik vond dat heerlijk! Dat geeft energie en nieuwe gespreksstof tussen jou en je partner.

Hey, wat vervelend dat jij je zo voelt. Je zegt dat je het met jouw vriend hebt besproken, hoe denkt hij erover?
Ik zou blijven praten en probeer relatietherapie? Ik zou niet zo snel opgeven.

Hij voelt zich ook niet helemaal happy. Niet zozeer over onze relatie want daar wil hij gewoon mee verder. Maar meer de thuissituatie dat het soms zo heftig en druk is. Hij vindt dat we meer tijd voor elkaar moeten nemen maar dat doen we vervolgens dan nooit. Ja relatietherapie... ik weet het niet.

Ik denk dat je met name met je eigen gevoel aan de slag moet. Er zit blijkbaar een bepaald ritme in je leven, spanning van een nieuwe relatie en daarna verveling uit gewoontes die erin sluipen en dan ga je kijken waar het gras groener is. Maar het gras is nergens groener. Alleen jij kan het van binnenuit, vanuit jezelf verbeteren. Investeer in jezelf en dan gaat de rest ook misschien weer bloeien.

Ik herken het qua gevoel wel hoor, ik heb er ook last van. Onrust van binnenuit. Maar je komt er alleen uit als je bij de kern begint.

Dat is wel een goeie en speelt ook mee. Ik herken in ieder geval wat je schrijft over de spanning van een nieuwe relatie, daarna verveling uit gewoontes en dan kijken of het beter kan. Maar ook niet helemaal... Het gras is soms wel ergens groener. Ik heb echt totaal geen spijt dat ik bij mijn ex ben weggaan. Deze relatie is beter en fijner. Dus het kan wel dat je er op vooruit gaat en zo zit ik nu ook dus weer te denken. Dat het beter dan dit kan.

Mijn ex en vriend nu zijn mannen die amper geld hebben. Ik merk dat dit me tegen gaat staan. Een paar euro op de rekening, oude kleding en nooit wat nieuws kopen, oude half kapotte auto. Ik wil zo niet meer leven en merk dat ik ook aan het rondkijken ben of het anders kan. Ik wil ook eens een man die wel geld heeft en een beetje in luxe leven. Het is niet het belangrijkste dat weet ik maar voor mij is dat wel iets waar ik naar uit kijk.

Wat rot! Het gebrek aan netwerk/vangnet lijkt mij lastig!
Ik vind het lastig om tips te geven, maar het klinkt als sleur en gebrek aan werken aan je relatie. Ook de beste relatie heeft onderhoud nodig, er moet aan gewerkt worden. De peuterleeftijd is lastig en dan ook nog twee dochters 50% bij jullie, dat is een hele uitdaging, geen wonder dat je twijfelt. Maar je bent ooit verliefd geworden op deze persoon, zo erg zelfs dat jullie een gezin geworden zijn!
Zijn er leuke dingen voor jullie samen die je kunt doen met kinderen erbij? Zaterdags naar de markt om een visje te halen, naar een speeltuin waarbij jullie samen koffie drinken (en dan geen telefoons erbij)?
Of leg die meiden een keer vroeg op bed, bestel samen iets lekkers en trek je mooiste date-night outfit aan!

Je wereld groter maken is misschien ook wel een goed idee. Dan hoor je andere verhalen en doe je nieuwe contacten op! Ik heb een tijd in een winkel gewerkt, ook voor de aanspraak en contacten en ik vond dat heerlijk! Dat geeft energie en nieuwe gespreksstof tussen jou en je partner.

Ja het is een sleur en gebrek aan werken aan de relatie, we doen er ook niks aan. De kinderen en de lastige leeftijd helpt dan ook niet. Ik ben ooit idd verliefd geworden op deze persoon. Hij was dat niet direct op mij maar blijkbaar is er wel iets gegroeid waardoor hij een gezin wou stichten.

We zouden ook vaker iets leuks moeten gaan doen, meestal hebben we er de puf niet voor. We gaan weleens in het weekend wat ondernemen. Maar ook vaak genoeg in huis hangen. We kijken soms een film samen maar het idee om mijn mooiste date night outfit aan te trekken put me al uit.

Mijn wereld groter maken zou me denk ik ergens wel goed doen. Het is nu zo beperkt tot thuis met de kinderen, supermarkt en heen en weer rijden naar school en peuterspeelzaal. Ik weet alleen niet goed wat, een baan erbij mss.

Misschien heb je er baat bij om wat innerlijk werk te gaan doen.
Wat wilde je vroeger met je leven, behalve een goede, rijke omgeving?
Wat was de reden dat je kinderen wilde? Voor veel mensen is kinderen een behoorlijke verrijking en invulling in hun leven.
Het lijkt dat je erg zoekt naar verrijking en wel naar uiterlijke verrijking. Dus een rijke woon/leefomgeving samen met je partner.
Ik had ook je andere topic even gelezen, vandaar dat ik deze dingen (rijke woonomgeving) benoem.

Het kan heel goed dat je zoektocht en wens naar een mooi huis, auto en rijke partner voortkomt uit een soort innerlijke leegte in jezelf. Hoeft natuurlijk helemaal niet maar het is het misschien wel waard om dat voor jezelf duidelijk te krijgen. Want stel dat je deze rijke man vindt en je gaat helemaal voor deze nieuwe situatie en dan blijkt het toch weer anders te verlopen (rijke man ontdekt dat hij homo is en wil een vriend, hij is giga rijk maar blijkt erg egoistisch na een tijdje etc etc)
Innerlijk werk kun je doen met een therapeut, psycholoog om meer inzicht te krijgen in je innerlijk.
Al is het alleen maar het beginnen met antwoorden van vragen vanuit de therapeut, vragen waarop je niet direkt een antwoord weet. Die dingen werken door en gaan verder wroeten.

Misschien heb je er baat bij om wat innerlijk werk te gaan doen.
Wat wilde je vroeger met je leven, behalve een goede, rijke omgeving?
Wat was de reden dat je kinderen wilde? Voor veel mensen is kinderen een behoorlijke verrijking en invulling in hun leven.
Het lijkt dat je erg zoekt naar verrijking en wel naar uiterlijke verrijking. Dus een rijke woon/leefomgeving samen met je partner.
Ik had ook je andere topic even gelezen, vandaar dat ik deze dingen (rijke woonomgeving) benoem.

Het kan heel goed dat je zoektocht en wens naar een mooi huis, auto en rijke partner voortkomt uit een soort innerlijke leegte in jezelf. Hoeft natuurlijk helemaal niet maar het is het misschien wel waard om dat voor jezelf duidelijk te krijgen. Want stel dat je deze rijke man vindt en je gaat helemaal voor deze nieuwe situatie en dan blijkt het toch weer anders te verlopen (rijke man ontdekt dat hij homo is en wil een vriend, hij is giga rijk maar blijkt erg egoistisch na een tijdje etc etc)
Innerlijk werk kun je doen met een therapeut, psycholoog om meer inzicht te krijgen in je innerlijk.
Al is het alleen maar het beginnen met antwoorden van vragen vanuit de therapeut, vragen waarop je niet direkt een antwoord weet. Die dingen werken door en gaan verder wroeten.

Ik denk dat iedereen er in het algemeen baat bij zou hebben om innerlijk werk te gaan doen. Dus dit zal zeker ook voor mij gelden.

De reden dat ik kinderen wilde... Dat was bij mijn eerste kind geen bewuste keuze. Ik werd zwanger. Daarna wel bewuste keuzes. Ik wou een groot gezin omdat ik zelf enig kind ben en voelde me vroeger vaak eenzaam thuis.

Kinderen geven voor veel mensen een behoorlijke verrijking en invulling zeg je. Dat vind ik een idyllische beschrijving. Het is veelal hard werken, jezelf wegcijferen en constant zorgen voor. Een invulling dat is het zeker, er blijft weinig me time over.

Ik snap niet waar je precies heen wilt met als een rijke man homo zou worden of egoïstisch zou zijn... Je vraagt je dan iets af mbt mij? In dat eerste geval zul je mss een nieuwe moeten zoeken. Tweede geval mss ook.

Een nieuwe moeten zoeken ook. Je hebt het over een mens hè. Met gevoel enz. Alsof je een nieuwe auto uit gaat zoeken klinkt het.

Autumnfall,wat jammer dat je zo ontevreden bent over je leven en je situatie.
Dat lijkt me niet fijn wakker worden elke dag..

Ik benoemde innerlijk werk of therapie omdat in de manier waarop je schrijft lijkt dat een stuk gevoel in jezelf is afgesloten.

Ik benoemde innerlijk werk of therapie omdat in de manier waarop je schrijft lijkt dat een stuk gevoel in jezelf is afgesloten.

Welk stuk gevoel denk je?

Autumnfall,wat jammer dat je zo ontevreden bent over je leven en je situatie.
Dat lijkt me niet fijn wakker worden elke dag..

Ik weet niet of ik ontevredener ben dan de gemiddelde mens, misschien... Het went deels, denk ik.