Zeg maar Yes

Oh ik ben heel trots op mezelf!
Allereerst dat ik zo’n 12 jaar geleden uit een relatie stapte en heel bang was alleen te blijven en dacht dat relaties altijd moeizaam zouden zijn. Toen kwam ik mijn man tegen, naar andere kant naar de wereld verhuisd en wat ben ik blij met die beslissing. Daarnaast ben ik trots dat ik altijd voor mezelf heb gekozen en me nooit in keuzes heb laten drukken. Hierdoor heb ik veel van de wereld gezien en zo’n boeiend leven gehad al. En ik ben nog geen 40!
En ik kan niet zo goed studeren dus toen ik via de MAVO en MBO eindelijk HBO ging doen, voelde dat al als iets om trots op te zijn, maar nu heb ik er een master en PhD bij. Die laatste 2 ben ik begonnen toen ik zwanger was en heb ik, ondanks een huilbaby, geen hulp van familie en gezondsheidsproblemen van onze zoon, binnen de tijd fulltime afgerond. Daarnaast geef ik nu les op de universiteit en doe ik wat ik leuk vind en waar ik goed in ben. Trots dat mijn relatie zo goed gaat, ik al succesvol 18 jaar buiten Nederland woon maar nog steeds sterk contact heb met vrienden en familie, dat ik straks 2 kinderen op de wereld heb gezet waar ik trots ben op hoe we de opvoeding doen. Ik vind dat ik veel bereikt heb voor mijn 40ste, ondanks dat we ver van geliefden zijn en nog geen huis hebben kunnen kopen.

Wat goed en fijn Marsy dat je dit zo duidelijk voor jezelf op kunt schrijven!

Ik ben trots op mezelf omdat ik aan heb gegeven terwijl ik net begonnen ben in m'n nieuwe functie dat ik me er momenteel nog niet top in voel. Dat ik nog erg zoekende ben en dat ik iets meer een helpende hand hierin nodig heb.

Ik ben wel trots dat ik niet alle ballen meer hoog houd. Begin dit jaar ben ik daarmee ook wel onderuit gegaan en het loopt nog lang niet altijd soepel, maar ik merk wel meer berusting in het niet hoog houden van al die ballen.

De zwangerschap dwingt me daar ook wel toe. Al luisterde ik daar vorige zwangerschap niet naar en nu wel, dus daarin is zeker ook iets in mij veranderd.

En de gevolgen zijn soms dat ik bijvoorbeeld achterloop met werk, of geen schone was heb, of irritatie opwek bij anderen die iets van me verwachten. Maar ik kan dat veel beter naast me neerleggen (ook niet altijd, maar wel beter dan eerst).

Super goed dat je dat hebt aangegeven!

Inderdaad knap dat je dat hebt kunnen aangeven, Burn.

Dat vind ik ook erg knap Gympie. Inzien dat je niet alles kan vergt ook veel kracht.

Wat een mooi leven zo Marsy. Ik vind jou altijd barstensvol energie zitten voor mijn gevoel. Daar ben ik altijd een beetje jaloers op.

Ik ben trots op mezelf omdat ik mezelf weer terug aan het vinden ben. Afgelopen jaren waren behoorlijk intens en ik was mezelf best wel kwijt. Maar ik merk ook dat ik heel erg terug greep op hoe ik mezelf zag van vijftien jaar geleden, als student. Ik heb heel lang gedacht dat dát de periode was die me definiëerde, studerend, wonend in Engeland, reizend, fladderend door alles. En er is zoveel veranderd natuurlijk. Dus nu ben ik mezelf een beetje opnieuw aan het uitvinden. Fijne dingen uit het verleden en fijne dingen van nu.

En ik ben trots op dat ik m'n zoon steeds beter begrijp en we goed met hem bezig zijn. En dat het beter gaat met m'n man en mij. En waar ik steeds zei dat ik wel weer wil werken begin ik eigenlijk steeds meer vrede te krijgen met hoe het nu gaat. Ik ben gewoon met mezelf aan het werk in deze fase en dat mag ook. Ik krijg steeds meer grip weer op m'n leven en alle verschillende facetten. Dat is fijn en ik ben best trots daarop want zelfs dat zeggen is al wat.

Echt fijn om te lezen Marin dat je jezelf terug aan het vinden bent. Je doet daar ook veel voor/werkt daar hard aan volgens mij, dus fijn dat het z’n vruchten afwerpt.

Wat mooi om te lezen allemaal!

Mooi om te lezen allemaal!
Burn, ik hoop dat je je draai helemaal gaat vinden in deze nieuwe baan!
Marin, fijn dat je jezelf weer terug aan het vinden bent. Het is ook een stuk acceptatie denk ik, dat je leven er nu anders uitziet, je een andere rol hebt en dingen niet meer zo vrijblijvend zijn als vroeger. Dat is ook echt omschakelen. Ik gun je meer rust in je hoofd en ook tijd voor jezelf.

Ik ben trots dat ik dit jaar flink ben afgevallen en dat ik een fijne nieuwe baan heb gevonden waar ik mag blijven. Helaas wordt dit nu allemaal een beetje overschaduwd door mijn huidige lichamelijke situatie en ben ik gewoon een beetje teleurgesteld in mezelf, ook al kan ik er zelf niks aan doen. Maar ik had echt zo het gevoel dat dit 'mijn jaar' was en dat gevoel is nu echt helemaal weg. Maar goed, af en toe probeer ik mezelf maar voor te houden dat "this too shall pass".

Ik zal zelf ook nog even antwoorden...

Ik ben trots op mezelf dat ik, ondanks dat ik het lang niet altijd makkelijk vind, doorzet met mijn eigen bedrijven. Na het overlijden van Jordana heb ik 1 bedrijf op een enorm laag pitje gezet omdat ik het even niet kon bolwerken er twee in de lucht te houden. Maar nu ben ik het tweede bedrijf weer een nieuw leven aan het geven en heb ik daar ook weer heel veel zin in! Ook al heb ik er even aan gedacht om er mee te stoppen. Toch is mijn liefde voor mijn webshop te groot.

Ik ben ook trots dat ik zo enorm gegroeid ben weer het afgelopen jaar. Ik kan steeds beter met bepaalde situaties omgaan.
En ook ben ik trots dat het beter gaat momenteel met mijn gezondheid. Ondanks de vele migraines die ik achter de rug heb, mag ik in elk geval niet klagen over mijn fibromyalgie. Dat heb ik best wel goed onder controle gelukkig.

Ik heb me nooit echt gelukkig gevoelt, tot een paar jaar geleden. En ben blij dat ik dat weet vast te houden.

Mooi om het zo te lezen van iedereen.

Ik had dit topic al eerder gelezen, maar ik moest er echt even over nadenken. Niet dat ik zo negatief ben over mezelf, maar vind het soms wel lastig om bepaalde situaties/ dingen goed te omschrijven even snel, dus moet daar wel de tijd voor nemen.

Ik ben morgen precies 11 jaar getrouwd en we zijn 16.5 jaar samen alweer. Daar ben ik ten eerste wel heel trots op. We hebben echt veel meegemaakt samen. Leuke dingen, maar we hebben ook heeel erg veel stormen moeten doorstaan de afgelopen jaren, vooral wat onze oudste dochter betreft die meervoudig beperkt is en toen ik ernstig ziek werd en mijn man werkloos, de diagnose en toekomstbeeld van onze oudste dochter, we in een rothuis in een vreselijke buurt woonden etc. Ook heel veel tegenvallers doorgemaakt en dus veel verdrietige dingen, er waren periodes dat de negatieve dingen en de tegenvallers ook bleven komen en er geen greintje positiviteit was in ons leven. Maar toch gaat het nog steeds goed samen, al bekvechten en kibbelen we soms wat af (moet ook kunnen natuurlijk een scherpe discussie of een ruzietje op z'n tijd). Toen we net samen waren, waren we natuurlijk nog best jong en stonden we heel anders in het leven en hadden we nooit kunnen overzien dat ons leven er nu uitziet zoals het er nu uitziet, maar we hebben het nog steeds goed samen. We proberen geregeld wat leuks te doen samen en tijd voor elkaar te maken, maar we geven elkaar ook de ruimte voor ieder z'n eigen dingen. En dan nog de balans van het zorgen voor de kinderen, werk, huishouden etc. Vind dat we het best goed voor elkaar zo hebben samen. Mensen zijn ook verbaasd als ik vertel dat wij zolang samen zijn en getrouwd, krijg daardoor het gevoel dat we heel oud zijn en het zeldzaam is tegenwoordig ofzo? Maar ben er trots op dat wij alles hebben doorstaan en nog steeds van elkaar houden en we het goed redden samen.

Ook ben ik trots dat ik best ver heb geschopt qua persoonlijke ontwikkeling. Een aantal jaar geleden ben ik uit een flinke depressie gekropen en ben best veranderd in positieve zin. Ik kom voor mezelf en de kinderen op, ik trek me niet meer zoveel aan wat anderen vinden of beter gezegd: ik laat mijn leven niet meer leiden door wat anderen zeggen, vinden of doen en probeer te kijken en te doen wat ik wil, fijn en leuk vind. Dat gaat mij heel goed af en ben daardoor ook een heel stuk relaxter geworden. Eerst was ik stresskip eerste klas. Nooit echt rust en altijd ongelukkig. Voel me nu zoveel beter.

Ben ook trots dat het heel goed gaat met gitaarles. Ik maak flinke stappen en heb dingen snel door en onder de knie, ook mijn docent is trots heeft hij al een aantal keer gezegd haha. En dat maakt dat ik trots ben op mezelf en ik ook iets kan. Dat klinkt best wel triest, maar mijn werk is fulltime pgb zorgverlener en vertegenwoordig en hoewel ik nu goed verdien daarmee, is dat niet mijn droombaan. Ik word betaald om te zorgen voor mijn dochter vanuit de WLZ en dat doe ik omdat het niet anders kan en ik het natuurlijk met alle liefde doe. Ik ben natuurlijk heel dankbaar dat er zo'n regeling bestaat hier in NL, maar voordat ik WLZ kon proberen aan te vragen werkte ik maar in schoonmaakbranche, zodat ik het werk goed kon combineren met alle zorgafspraken en therapieën voor mijn oudste dochter om alle ballen in de lucht te houden. Dus eerlijk is eerlijk, dit had ik mij vroeger niet voorgesteld dit leven. Dus op dit gebied voel ik mij af en toe, zo nu en dan onzeker, vergeleken met bijvoorbeeld oud-klasgenoten die het ver geschopt hebben met hun carrière. En ook omdat alles altijd alleen om de kinderen draait, het dus mijn werk is, is het wel echt fijn iets voor mezelf te hebben wat ook echt alleen van mij is. En ben ook wel trots dat dat wel goed gaat en ik daar nu ook helemaal in opbloei. Heb ook veel tussenpauzes gehad. Eerst omdat ik een docent had waar ik niet mee overweg kon, geen goed les gaf en ongepaste dingen zei. Toen gestopt en nu ongeveer anderhalf jaar geleden ergens anders en bij iemand anders weer opgepakt. Toen kwam er van mijn kant weer een operatie er doorheen, waardoor het weer even niet kon, toen corona etc. Dus ben wel echt trots op hoever ik al ben, terwijl ik dus nog niet eens echt heel lang lessen volg.

Nou jij hebt alle reden om trots op jezelf te zijn, Brooke! Wat doe je het goed allemaal! En leuk dat je gitaarles hebt. Wil ik ook ooit wel weer eens gaan doen, of piano leren spelen. Misschien als m'n dochter naar school gaat.

Mooie bezinning van iedereen!

Ik ben trots op mijzelf dat ik na de diagnose van mijn dochter niet omgevallen ben een verder ben gaan opbouwen met werk. Dat het mij redelijk lukt een aantal ballen in de lucht te houden. Dat ik zelf opbloei en mezelf steeds leuker ga vinden, dat ik steeds meer luister naar mijn gevoel en handel daar naar. Dat mijn eigen ik ook anderen begint op te vallen: dat ik zo adrem en grappig ben.

En dat ik qua sport niet opgeef en nu weer opnieuw begonnen ben, met een mooi doel voor m.etakids!

Wat ben je goed in trots zijn, Marsy. Ik vind dat een lastig iets. Soms ben ik even trots. Met een werksucces bijvoorbeeld. Maar al vrij snel daarna speelt het impostor syndrome op. Dat ik het compliment/waardering/succes/beoordeling eigenlijk niet verdien. Ik vind ook dat ik veel geluk heb gehad. Dat is ook zo, want maar weinig prestaties zijn echt toe te schrijven aan mijn wilskracht en doorzettingsvermogen, maar ontstaan vanuit een bevoorrechte positie. Maar ik merk wel dat ik doorzet en een doel voor ogen heb en me bij een tegenslag niet uit het veld laat slaan. Ik merk dat doorzetten vaak op een later moment vruchten afwerpt. En dan ben ik blij dat ik niet heb opgegeven ook voelde ik me uitgeput/verdrietig/teleurgesteld/moedeloos. Want meestal als je het wat tijd geeft en toch doorzet dan komt het allemaal wel weer goed.

Ja, ik hoor hier ook regelmatig dat ik goed ben in humble bragging dus het zal wel karaktertrek zijn. Ben ook vrij zelfverzekerd als persoon dus wellicht met elkaar te maken. Arrogant gelukkig nooit gehoord, maar ik vind oprecht dat ik ook veel bereikt heb en daar hard voor gewerkt heb. Ken mijn portie tegenslagen wel en denk dat ik daarom de andere kant zo kan waarderen ofzo. Maar HG, ik heb júist mega veel respect voor jou, hoe je alle ballen hoog houdt. Je mag heel trots op jezelf zijn.

Overigens heb ik een belachelijk laag energie niveau Marin, ik weet dat je dat niet zou zeggen met mijn leven en werkschema, maar ik ben chronisch moe, overigens al mijn hele leven. Sliep als kind al overal, viel zelfs in slaap op school. Echt een kwaal.

Waarschijnlijk helpt het actief blijven je daarin juist. Ik heb ook een laag energieniveau en herken het wel.

Dat kan best. Sinds ik actief ben gaan sporten heb ik veel meer energie. Dat ik geen film kan kijken ‘s avonds op de bank wijt ik aan mijn leeftijd. 😜

Jip, zeker mag je daar trots op zijn. Wat een heftige periode hebben jullie al doorstaan.

Marsy, wat goed dat je zo trots op jezelf kan zijn. Mooie stappen heb je gemaakt.

Holly, jammer dat je hier moeite mee hebt. In hoeverre jou ‘ken’ heb je in mijn ogen enorm veel dingen om trots op te zijn. Ik vind je een onwijs sterke vrouw.

Wat een mooi topic. Iedereen heeft iets om trots op te zijn en dat zijn echt geen kleine dingen. Burn, wat goed van je dat je ons hierbij stil laat staan. Ik ben van mening dat we niet vaak genoeg stil staan bij wat we allemaal wel goed doen.

Gisteren was ik bijvoorbeeld trots op dat ik een compliment kreeg van een collega van me. 1,5 jaar geleden heb ik een project opgepakt met wat collega's, maar ben halverwege het project pas ingestapt. Dat ging heel moeizaam en zij benoemde gisteren dat ik er zo hulpeloos bij zat de eerste periode, maar dat ze toevallig deze week aan me dacht en hoeveel ik gegroeid was. Nu heb ik gisteren initiatief moeten nemen bij een taak die fout dreigde te gaan, dit per direct volledig opgelost met alle juiste brondocumenten en paden te bewandelen. Dat ik zo veel geleerd heb in korte tijd is iets waar ik trots op ben. En het feit dat een collega waar ik qua kennis wel tegenop kijk dit uit haarzelf benoemt.

Ik ben trots op mezelf omdat ik laatst iemand wel kon wurgen,maar t niet gedaan heb...

Dat ik nog altijd goed voor mijn broer (M.S. patiënt) kan (en mag) zorgen.

Wat fijn mannejurk.

Ik ben trots op het feit dat ik ondanks dat ik soms veel weerstand ervaar toch doorzet om mezelf verder te ontwikkelen

Ik lees dit nu weer terug, precies vandaag, op de dag dat ik 100% beter gemeld ben op het werk! Op de dag af een halfjaar in de ziektewet gezeten en ik ben trots dat ik er zonder operatie uit ben gekomen. Het was een ware hel een paar maanden lang en m'n energielevel is nog niet op het oude niveau, maar ik denk/hoop m'n werkzaamheden wel weer op te kunnen pakken en binnenkort wat meer rust te krijgen als m'n dochter naar school gaat.