22 Mei 2021 14:15
Overlijden papa
Op zaterdag 15 mei is mijn lieve vader overleden. Hij heeft jaren geleden een zwaar ongeluk gehad, het ging toen erg slecht met hem maar hij is er bovenop gekomen. Twee weken geleden had hij last van z'n buik en het leek op een onschuldige buikgriep. Het beterde niet en hij werd opgenomen, het bleek een buik hernia te zijn. Hij werd zo snel mogelijk geopereerd en in eerste instantie leek het te helpen maar algauw waren er complicaties en hij werd met spoed weer geopereerd. De operatie leek gelukt te zijn maar nadien ging het toch al vrij snel slechter. Mijn broertjes, schoonzusjes en ik werden opgeroepen. Ik woon zelf in België dus ik hoopte dat ik op tijd ging zijn. Het was een vreselijke rit, toen ik er bijna was werd ik gebeld door m'n jongste schoonzusje of ik er al bijna was want het ging erg slecht met papa. Waarschijnlijk had papa wel door dat ik er nog niet was want dat werd ook regelmatig onderling gezegd door mijn broertjes, schoonzusjes en oom en tante die erbij waren. Papa leek te kalmeren en wat op te fleuren. Ik was er gelukkig op tijd en we zijn er de hele nacht (afwisselend) bij geweest. Oom en tante gingen naar huis om te slapen en zouden tegen de ochtend weer komen.
Ik heb alles tegen papa gezegd wat ik wilde zeggen, heb hem vastgehouden, geknuffeld en nog een kus gegeven. Hij kon enkel nog antwoorden met ja en nee en leek soms ook wel verder weg, ook lag hij enorm naar adem te happen wat erg heftig was om te zien.
Tegen de ochtend toen oom en tante er waren zijn wij ook even gaan slapen. Ik werd om iets over half 10 wakker gemaakt dat mijn lieve vader in zijn slaap is overleden.
De grond leek weg te zakken onder mijn voeten maar we moesten ook meteen van alles regelen, welke kleren moet hij aan (want die moesten we eigenlijk meteen meenemen). In het ziekenhuis lag hij zoals hij is overleden, ook erg verdrietig en zwaar om te zien. We moesten meteen een begrafenisondernemer regelen, ook kiezen waar en wie hem zou opbaren. 's middags thuis kwam de begrafenisondernemer en moesten we veel keuzes maken zoals hoe de begrafenis eruit moest zien, tekst op het kaartje maar ook de kist zelf. We hebben papa de kerk in gedragen waar hij in de opbaarkamer werd opgebaard. Elke avond zijn we gaan kijken, hebben met verschillende andere mensen afscheid genomen, woensdag was het condoleren en donderdag de begrafenis.
Het was erg zwaar en emotioneel, wat is het verschrikkelijk om je ouder te moeten verliezen. Toen de kist de grond inzakte en de begrafenis erop zat leek het zo definitief. Mijn oudste broertje heeft een toespraak gehouden, hij heeft dit zo mooi gedaan maar wat was het ook moeilijk.
We werden echt enorm geleefd maar als familie bij elkaar vonden en vinden we ook enorm veel steun. Ik weet nog niet hoe we dit moeten verwerken en een plekje moeten geven en ook hoe we door moeten.
Mijn verhaal is misschien ook wat wazig, ik ben de laatste tijd ook niet zoveel online geweest hier omdat ik momenteel een scheiding doormaak ook.
Ik heb alles tegen papa gezegd wat ik wilde zeggen, heb hem vastgehouden, geknuffeld en nog een kus gegeven. Hij kon enkel nog antwoorden met ja en nee en leek soms ook wel verder weg, ook lag hij enorm naar adem te happen wat erg heftig was om te zien.
Tegen de ochtend toen oom en tante er waren zijn wij ook even gaan slapen. Ik werd om iets over half 10 wakker gemaakt dat mijn lieve vader in zijn slaap is overleden.
De grond leek weg te zakken onder mijn voeten maar we moesten ook meteen van alles regelen, welke kleren moet hij aan (want die moesten we eigenlijk meteen meenemen). In het ziekenhuis lag hij zoals hij is overleden, ook erg verdrietig en zwaar om te zien. We moesten meteen een begrafenisondernemer regelen, ook kiezen waar en wie hem zou opbaren. 's middags thuis kwam de begrafenisondernemer en moesten we veel keuzes maken zoals hoe de begrafenis eruit moest zien, tekst op het kaartje maar ook de kist zelf. We hebben papa de kerk in gedragen waar hij in de opbaarkamer werd opgebaard. Elke avond zijn we gaan kijken, hebben met verschillende andere mensen afscheid genomen, woensdag was het condoleren en donderdag de begrafenis.
Het was erg zwaar en emotioneel, wat is het verschrikkelijk om je ouder te moeten verliezen. Toen de kist de grond inzakte en de begrafenis erop zat leek het zo definitief. Mijn oudste broertje heeft een toespraak gehouden, hij heeft dit zo mooi gedaan maar wat was het ook moeilijk.
We werden echt enorm geleefd maar als familie bij elkaar vonden en vinden we ook enorm veel steun. Ik weet nog niet hoe we dit moeten verwerken en een plekje moeten geven en ook hoe we door moeten.
Mijn verhaal is misschien ook wat wazig, ik ben de laatste tijd ook niet zoveel online geweest hier omdat ik momenteel een scheiding doormaak ook.
If you cannot do great things, do small things in a great way.
