Welkom op Zeg maar Yes!

Ik ben daar benieuwd naar: welke dromen, de echte grootse dan, zijn uitgekomen. Ben je (al) geworden wie je had willen zijn? En heb je het leven dat je had willen hebben?

Als het ja is: hoera! (mijn moeder zijn al haar dromen bijvoorbeeld helemaal uitgekomen, ik vind dat echt bijzonder, dat je alles en meer hebt dan dat je kon wensen).

En als het nee is: waren ze niet realistisch, heb je geaccepteerd en ben je tevreden, of ben je misschien onrustig (of gefrustreerd) en wil je nog een aantal dromen verwezenlijken.

We zijn natuurlijk nog relatief jong om de balans op te maken. Maar ik deed het laatst met iemand van 50 en het gaf mooie inzichten.

Mijn grootste droom: moeder worden, is uitgekomen. Verder heb ik nooit grote, concrete dromen gehad. Hier ben ik de afgelopen jaren ook wel tegenaan gelopen. Ben erg jaloers op mensen die weten wat ze willen en daar naartoe werken. Ik wist en weet dat moeder worden niet zaligmakend is en dat ik meer nodig heb.
Mijn droom is nu een leuke baan waarin ik ontwikkel en veel vrijheid heb, en een vrijstaand huis met een mooie tuin en mooi uitzicht. Ik ben er wel van bewust dat ik als ik dat bereik, wat niet ondenkbaar is, het leven niet ineens veel leuker zal zijn. Na hier de afgelopen jaren wel mee geworsteld te hebben, vind ik het momenteel juist belangrijk om tevreden te kunnen zijn met wat ik heb. Dat betekent niet dat ik geen ambities of wensen meer heb, maar ik wil ook NU kunnen genieten en af van de gedachte 'als dit, dan ben ik nog blijer, gelukkiger oid'. Dat lukt momenteel heel goed.
In die zin heb ik nu alles wat ik me kan wensen. Een gezin waarmee ik heel gelukkig ben en ik hoef me geen zorgen te maken over geld.

Best confronterend want ik besef nu dat ik eigenlijk nooit echt grootse dromen heb gehad. Niet van jongs af aan bijvoorbeeld.
Mijn grootste droom was de afgelopen jaren een tweede kindje krijgen. Die droom is waar geworden godzijdank.
De volgende droom die mijn man en ik samen hebben is, later als we groot zijn, een boerderijtje te kopen hier vlak buiten het dorp met wat diertjes.
Voor de rest ben ik momenteel ontzettend gelukkig en onwijs dankbaar voor wat we hebben. Na mijn burn-out 2 jaar geleden, ben ik meer tot mezelf gekomen en inmiddels heb ik mezelf goed leren kennen. En dat is heel fijn.

Poeh, eigenlijk heb ik geen idee of ik echt grootse dromen heb (gehad). Voor mij is een grootse droom iets wat uitgekomen moet zijn om tevreden te kunnen sterven later als je oud bent. Trouwen en kinderen krijgen waren wel onderdeel van hoe ik mijn toekomst voor me zag, maar ik weet niet of ik dat onder een grootse droom kan scharen.

Als ik kijk naar mijn huidige leven denk ik dat een groter huis en (financiële) onafhankelijkheid het leven voor mij (en mijn gezin) zeker zullen veraangenamen, als het goed is gaat dat binnenkort wel gebeuren, dus dat zou dan wel een droom zijn die uit gaat komen.

En nu ik er goed over nadenk heb ik altijd wel de ambitie gehad een eigen bedrijf te beginnen (ook al ben ik er nog niet echt uit wat voor bedrijf). Misschien wordt het tijd dat ik me daar eens in ga verdiepen om die droom te verwezenlijken. Maar ik denk niet dat ik alles op alles zet om ervoor te zorgen dat dat lukt, dus in die zin is het denk ik dan ook geen echte grootse droom. Lastig wel hoor dit!

Vroeger had ik een heel beeld van hoe mijn leven er uit zou komen te zien.

Ik wilde graag trouwen, 2 kinderen, wilde arts worden. Een mooi 2 onder 1 kap huis in de wijk waar we nu wonen. En uit elkaar gaan met de vader van mijn kinderen zat natuurlijk niet in dat plaatje.

Toen ik op mijn 18e uitgeloot werd voor geneeskunde ben ik rond gaan kijken naar waarom ik geneeskunde wilde studeren en dacht dat kan ook met fysio. Dus fysio gaan doen. Tijdens mijn opleiding een half jaar bij de psych gelopen ivm faalangst. Ik had in de loop der jaren namelijk best wel faalangst ontwikkeld.

Uiteindelijk ex leren kennen, en vlak daarna mijn dramatische werkgever. Ex heeft mij er toen van overtuigd om de mensa-toelatingstest te doen waar ik fluitend doorheen kwam. Dit zette al wat puzzelstukjes op zijn plek waardoor ik dingen uit het verleden ineens makkelijker kon verklaren en snapte waarom ik niet altijd de aansluiting makkelijk vond maar ook waar de faalangst vandaan is gekomen. Uiteindelijk ik een diep dal terecht gekomen waardoor ik in het ziekenhuis rondom de bevalling nog bezig was het communiceren met mijn 2 advocaten.
Niet bepaald een droom zeg maar. Ondertussen liep ik ook bij de psychiater, psychotherapeut en psychomotorisch therapeut die mij heel goed hebben geholpen met mezelf leren kennen.

Ik kreeg de kans om weer opnieuw keuzes te mogen maken. Wil ik verder in de fysio? Wat wil ik wat heb ik nodig. Die dingen ben ik stap voor stap af gaan werken. En nu ben ik eigenlijk best tevreden waar ik ben. Ik weet heel goed wat ik niet wil en wat het minimale is wat ik nodig heb.

Alles wat gebeurt is heeft me wel geleerd dat het leven niet maakbaar en voorspelbaar is. Het kan van de ene op de andere dag 180graden omslaan en ook daar kom je wel weer uit.
Het heeft mij wel voorzichtig gemaakt. Zo heb ik nog steeds moeite met geld uitgeven omdat ik mijn persoonlijke buffer nog niet hoog genoeg vind. Terwijl ik een vast contract heb bij een grote zorgorganisatie die echt niet zomaar omvalt (tenzij er ineens een medicijn tegen dementie uitgevonden wordt, wat fantastisch zou zijn) en ook nog eens een functie wat best wel een niche is. En sta ik uit voorzorg nog steeds ingeschreven bij de woningbouw. Iets wat ik overigens iedereen aan zou raden. Ik zie dat als een huisverzekering van een 10’tje per jaar. Een goedkopere verzekering is er niet zullen we maar zeggen.

Dromen voor de toekomst. Die zijn er wel maar die zijn denk ik niet onmogelijk namelijk dat J gezond en gelukkig opgroeit en mocht het ooit lukken zou ik het vakantiehuisje van mijn opa weer terug willen kopen.

Ik heb nooit hele grootse dromen voor ver in de toekomst gehad, dat maakt het ook makkelijker om ze uit te laten komen. ;-)

Vroeger wilde ik altijd graag een partner waar ik op kon bouwen, waar ik alles mee deelde. Dat is uitgekomen. Daarna wilde ik graag een heel vrij leven, daar heb ik m'n werk op ingericht. Nu door corona valt dat een beetje in het water, maar dat zie ik wel weer goed komen.

We willen heel graag een kindje. Daarnaast zou ik m'n echte passie qua werk nog willen ontdekken. Beide al lang mee bezig.

Lijkt me juist wel fijn om geen grote en daardoor wellicht onhaalbare dromen te hebben. Dat maakt je ook tevreden.

Ik heb wel altijd een hele grote onrust. Mijn grootste droom was toch wel een groot gezin. Dus bovenal ben ik heel blij dat ik moeder ben geworden. Vooral ook omdat het er even op leek dat dat er niet in zou zitten. En toen realiseerde ik me dat ik alles zou opgeven voor kinderen. Terwijl dat andersom niet zou zijn. Dus kinderen opgeven voor een vrij/avontuurlijk bestaan of carrière. Dus dat plaatst veel in perspectief.

Ik herken het Minx dat een huwelijk of relatie met vader van je kinderen stukloopt, in ieder geval niet is wat je had gedroomd. En voor mijn gevoel kan je dat ook niet meer opnieuw doen. Een nieuwe liefde is niet de vader van je kinderen, was niet bij de bevalling en voelt niet hetzelfde voor hen als jij doet.

Het zijn voor mij de en/en/en. En de kinderen, en werk dat voldoening geeft en waarin je je kan onderscheiden, en de woonomgeving, en je vrij voelen en je kunnen onttrekken aan vluchtige (kapitalistische) leven. En ruimte om tot creativiteit te komen. Dan ligt de lat hoog. En ga je dromen niet verwezenlijken. Want soms sluit het een het ander wel uit.

Ik heb nooit grootse dromen gehad, denk ik. Moeder worden was ook geen grootse droom, niet zoals andere meiden of vrouwen daar al vanaf jongs af aan van dromen.

Ik ben hier best wel mee bezig momenteel. Ik ben met name bezig met hoe de paden die ik heb belopen hebben geleid tot het leven dat ik nu leid en welke keuzes ik daarin heb gemaakt.
Mijn grootste droom was moeder worden. Ik ben echt ontzettend blij en dankbaar dat die droom is uitgekomen.
Als tiener heb ik een brief aan mezelf geschreven hoe ik mijn leven later zag. Dat wist ik op dat moment echt nog niet, maar ik hoopte dat ik in elk geval moeder zou zijn. Ik had daar verscheidene situatieschetsen voor, dan wel bewust alleenstaande moeder met een kindje in een hip appartement (jullie mogen me niet uitlachen dat ik dit soort dingen opschreef destijds hoor, maar ik zag dit echt als mogelijkheid), dan wel met een vrouw samen, dan wel met een man samen en dan als laatste juist een vrij traditioneel gezin met een leuke man en lieve kinderen waarbij ik thuis zou zijn, we mooie reizen zouden maken en samen een fijn leven zouden hebben.
Het is het laatste geworden.

Een andere grote droom van me was in Amerika wonen. Dat is deels gelukt, want ik heb een jaar daar gewoond. Ik wilde dat als tiener zo ontzettend graag en ik ben heel dankbaar naar m'n ouders dat ik die mogelijkheid heb gekregen. Het heeft me zeker voor een groot deel gevormd. Ik had graag echt naar Amerika verhuisd en ik zou tien jaar geleden de stap maken maar dat ging toen niet door. Dat vind ik jammer maar ik ben er ook tegelijkertijd blij mee.

Ook studeren in het buitenland wilde ik erg graag en dat is ook gelukt. Wat dat betreft is mijn leven zo makkelijk geweest altijd. Ik zette m'n zin op dingen en het lukte. Ik had de middelen ervoor en het lukte. Het zijn nooit hele lange wegen geweest om m'n grote dromen te bereiken.

Ik ben momenteel erg bezig met wat als ik een ander pad had belopen, wat als ik in Engeland was gebleven, het academische leven in was gedoken. Hoe had m'n leven er dan uit gezien. Niet dat ik dat persé had gewild maar ik ben bezig met het vraagstuk.
Ik denk dat ik best wel met mijzelf in de knoop zit omdat ik geen grote dromen meer heb. De dromen die ik had zijn allemaal uitgekomen. Dat is heel fijn maar voor iemand die best wel prestatiegericht is, voelt het doelloos.

Ja oké, ik heb nog wel een paar dromen:
- Ik wil zelfstandig reisadviseur worden en mijn eigen bedrijf (weer) runnen. Ik hoop dat dat over een paar jaar kan.
- Ik wil nog heel veel mooie reizen maken als gezin van vier.

Van Max vind ik het zo mooi dat je het echt doet. Ik zou dan denken ik kan niet, wat als, maar dan. En jij leeft je leven zo vrij. Waarschijnlijk omdat je ook vrij bent in je hoofd. Ik hoop dat er snel een kindje komt.

Marin, ik heb dat soort dingen ook opgeschreven. Zo even uit mijn hoofd:

- kinderen (drie of meer)
- oud huis in de natuur met weelderige tuin
- bloemetjesjurken en heel veel boeken
- veel tijd vrij kunnen maken om bij kinderen te zijn(maar niet in afhankelijke rol)
- creatief bestaan: schrijven. Geen kantoorbaan/ zinloos werk of werk dat niet bijdraagt aan betere en of mooiere wereld.

Maar jouw dromen hielden dan ook eigenlijk op bij het stichten van een gezin en de rol/taakverdeling. Dat geeft je nu dan weer ruimte voor nieuwe dromen.

Lief HG!
Ik denk dat het te maken heeft met een bepaald vangnet en niet alles wensen.
Een carriere kan mij echt gestolen worden, als mijn passie vuilnis ophalen zou zijn zou ik dat gaan doen. Mijn werk is ondersteunend aan mijn wens voor vrijheid.
Door die vrijheid stappen wij regelmatig uit de ratrace en dat brengt dan alles weer in perspectief. Bepaalde wensen worden je ook aangepraat door anderen. Die wil je diep van binnen misschien wel helemaal niet.

Daarnaast heeft t ook te maken heeft met een bepaald vangnet. Ik neem vrij veel risico's en denk niet veel na over wat als het mis gaat. At the end of the day heb ik altijd nog familie om op terug te vallen, dat hebben ze trouwens zelf aangeboden toen ik weer eens iets geks bedacht had. Ze steunen ons in alles.
Als ik hier soms lees hoe diep mensen over bepaalde keuzes nadenken, dat doe ik gewoon niet. We gaan gewoon en zien wel waar t schip strand. Je kunt je leven niet plannen, dus waarom overal 10x over nadenken?

Marin waarom kwel je jezelf met gedachten als "wat als ik een andere keuze had gemaakt"? Daar heb je niks aan. Je hebt die keuze niet gemaakt, dus dat is nou eenmaal niet zo.

Je hebt 't momenteel zwaar, maar dat is hartstikke logisch! Je zit middenin de tropenjaren. Probeer te genieten van je kinderen, deze leeftijd krijgen ze nooit meer. Je wilde graag thuis blijven om de momenten tot kleuterschool (?) van dichtbij mee te maken. Dat is toch hartstikke mooi dat dat kan?
Ik krijg soms het idee dat je je schuldig voelt niet te werken of geen grote dromen meer te hebben, maar misschien kan dat juist ook heel fijn zijn? Laat je geen dingen aanpraten.

Maar jouw dromen hielden dan ook eigenlijk op bij het stichten van een gezin en de rol/taakverdeling. Dat geeft je nu dan weer ruimte voor nieuwe dromen.

Precies! En je hoeft echt niet gaan zitten broeden op die dromen. Die komen vanzelf wel weer zodra er meer tijd en ruimte is in je leven. Al je energie en zorgen gaan nu naar je kinderen. Zodra er wat meer regelmaat in je leven zit (O naar school bijv) dan komt dat vanzelf weer.

Lief dat jullie dat zeggen. En dat is ook zo. Ik zei vroeger altijd 'later als ik groot ben'. En dit ís het later als ik groot ben. Dat is nu. Maar logisch dat er dan weer ruimte komt voor nieuwe invulling. Ga ik ook niet actief opzoeken hoor en ik heb nog wel wat dromen.

Max, ik hoop dat de droom voor een kind jullie gegund is. En dat jullie een fijne, vrije invulling voor het leven blijven behouden maar als ik dat zo lees past dat zo goed bij jullie dat dat wel goed zal komen.

Lief HG!
Ik denk dat het te maken heeft met een bepaald vangnet en niet alles wensen.
Een carriere kan mij echt gestolen worden, als mijn passie vuilnis ophalen zou zijn zou ik dat gaan doen. Mijn werk is ondersteunend aan mijn wens voor vrijheid.
Door die vrijheid stappen wij regelmatig uit de ratrace en dat brengt dan alles weer in perspectief. Bepaalde wensen worden je ook aangepraat door anderen. Die wil je diep van binnen misschien wel helemaal niet.

Daarnaast heeft t ook te maken heeft met een bepaald vangnet. Ik neem vrij veel risico's en denk niet veel na over wat als het mis gaat. At the end of the day heb ik altijd nog familie om op terug te vallen, dat hebben ze trouwens zelf aangeboden toen ik weer eens iets geks bedacht had. Ze steunen ons in alles.
Als ik hier soms lees hoe diep mensen over bepaalde keuzes nadenken, dat doe ik gewoon niet. We gaan gewoon en zien wel waar t schip strand. Je kunt je leven niet plannen, dus waarom overal 10x over nadenken?

Ik heb dat vangnet ook, al zouden ze bepaalde keuzes erg afkeuren, maar ik zit voor mijn gevoel wel gevangen in vaste baan met hoog salaris voor hypotheek en behoeften kinderen. Dat beperkt mijn gevoel van vrijheid en ook wel vreugde.

Ik ga je even een appje sturen HG. Heb een tip waar je misschien wat aan hebt.

Mijn dromen zijn grotendeels uitgekomen.

- wonen bij de hei.
- paard(en) bij huis.
- juf worden.

Ik had nooit een kinderwens, maar ben ook blij met mijn twee meisjes natuurlijk 🥰

Een kleinere wens was om ooit door Egypte te reizen. Dat hebben we in 2013 gedaan.
Verder heb ik nog wat reiswensen. Ik wil o.a. het noorderlicht zien en de resten van de oude beschavingen in Mexico. Ook wil ik graag een keer een berg beklimmen.

Mijn grootste dromen waren dat mijn moeder weer mijn moeder zou worden en dat ik zelf huisje, boompje, beestje zou hebben.

Mijn moeder is weer mijn moeder, en veel meer dan dat. Het was geen makkelijke weg, had het bijna niet kunnen navertellen zelfs, maar ik ben zo blij met en trots op haar. En ben ook zo blij dat ze meemaakt dat ik nu zelf moeder ben geworden.

Huisje, boompje, beestje is ook gelukt. Had ik serieus nooit meer gedacht. Ben zo gelukkig met mijn man, mooie dochter, huis, kat en alle andere fijne mensen om ons heen.

Ik wilde heel graag een gezin, getrouwd zijn en 2 kinderen, liefst een jongen en een meisje.
Dat is uitgekomen 😃 meer grote dromen had ik niet.

Mijn droom vroeger was denk ik huisje, boompje, beestje en daarna een leuke uitdagende baan (al had ik daar als kind niet echt een voorstelling van natuurlijk). Een deel van die droom is uitgekomen. Ik heb een huis waar ik écht op mijn plek ben, dat realiseer ik mij omdat dat in mijn vorige huis kennelijk niet zo was. Ook op werkgebied gaat het mij behoorlijk goed af en ik hoop daar komend jaar weer een mooi doel in te bereiken. Het ‘boompje en beestje’ is helaas nog niet uitgekomen en ik zou er veel voor over hebben om ook op dat vlak mijn dromen uit te laten komen. Daar probeer ik ook aan te werken.
Ik heb lang gedacht dat ik misschien teveel gefocust heb op mijn ‘zakelijke’ dromen en daardoor de andere kant vergeten ben. Maar ik realiseer mij steeds meer dat het niet of of is. Ik ben de persoon geworden die ik ben dánkzij de kansen die ik gegrepen heb. Maar ik hoop wel dat het andere stuk van mijn dromen daar ook in gaat passen.

Mijn grootste dromen van vroeger waren vooral om jong moeder te mogen worden en qua huis een beetje hetzelfde als mijn ouderlijk thuis te kunnen wonen.

Ondertussen ben ik moeder van 4 en woon ik in mijn droomhuis, een afgelegen woning met grote tuin en dus veel mogelijkheden voor nieuwe dromen. De dromen die ik nu nog heb zijn nog meer diertjes, héél graag Alpacas en uiteindelijk mijn verpleegkundige diploma te halen.

Mijn grootste droom was ook moeder worden en dat is wat later dan ik dacht uitgekomen.

Verder wilde ik altijd graag chirurg worden en echt een verschil maken in de wereld. Dat bleek wat onrealistisch en is niet uitgekomen. Oh en mijn droom om te trouwen is ook niet uitgekomen, daar heb ik gelukkig vrede mee nu. Maar was wel even schakelen.

Momenteel Heb ik geen nieuwe grote dromen. Meer wensen, zoals ooit een groter huis.

Ik heb nooit echt grote dromen gehad. Het leven loopt zoals het loopt. Na mijn vorige relatie wilde ik graag een fijne man die ervoor me zou zijn en waarmee ik kon lachen en leuke dingen doen. Die droom is wel uitgekomen 😊.

Ik wilde een fijne uitdagende baan en die heb ik gelukkig. Maar is toevallig op mijn pad gekomen.

Kinderen krijgen is nooit mijn droom geweest maar nu L. er is vind ik het wel enorm bijzonder en droom ik niet van een groot gezin haha. Ik heb gelukkig al veel mooie reizen mogen maken dus ik hoop dat we met hem straks ook lekker op reis kunnen al is het in Nederland 😊.

Ik heb denk ik nu vooral kleine dromen. We willen graag onze zolder afbouwen, een overkapping in de tuin en ik kijk er naar uit dat L. wat ouder is en we lekker samen kunnen knutselen en keuvelen.