30 Aug 2020 22:35 door Parel
Ik heb ook ptss door mijn jeugd/ouders. Heb vorig jaar therapie gehad en emdr, maar dat heeft niks geholpen. Mijn situatie is zeg maar zo complex, dat er te veel losse kleine pijnpuntjes zijn en geen grote gekke situatie om aan te pakken. Dat maakt alles bij elkaar een vicieuze cirkel.
Ik heb het nu uiteindelijk zelf onder controle, maar moet echt zelf mijn grenzen in de gaten houden en blijven praten. Ik heb nu de mogelijkheid om zonder baan te kunnen leven, en heel veel thuis te zijn. Mijn kinderen zijn de reden dat ik door kan gaan.
Ik ben zelf ook hoogsensitief, dus het is best een lastig geheel. En toch denk ik ook dat ptss nog een soort taboe verhaal is - mensen vinden je naar mijn idee toch snel een soort aansteller. Het is makkelijker om een geamputeerd been te hebben dan zoiets als dit, denk ik soms wel eens.