Welkom op Zeg maar Yes!

Ervaar jij het leven als een ratrace? Ik zat hier eens over na te denken, na een aantal reacties die ik kreeg op mijn posts en ik vind het een interessant onderwerp.

Ik heb een druk leven in de zin dat ik veel doe, maar ik ervaar het niet als druk en zeker niet als een ratrace. Mijn gevoel wanneer ik op mijn werk ben, of met vrienden afspreekt, met mijn man date, of wanneer ik met mijn kinderen ben, is vrijwel altijd ontspannen en rustig.

Daardoor voelt het niet als druk, ook niet in de weken waarin mijn agenda vol staat. Ik heb op mijn werk een extra dag vrij kunnen regelen, dus straks heb ik nog meer vrije tijd. Dat is geweldig, omdat er zoveel dingen zijn die ik leuk vind om te doen, maar het is niet zo dat het nodig was, vanwege 'de drukte'.

Hoe ervaren jullie dit?

Ja dat ervaar ik soms wel zo ja

Steeds minder. Vroeger vond ik het belangrijk wat anderen vonden maar dat kan ik steeds beter loslaten.

Op dit moment wel.

Bedoel je met rat race alleen de drukte van afspraken zoals je in je eigen antwoord geeft, of ook de druk van de maatschappij om je heen om alsmaar meer te willen, te moeten, status etc?

Maar mijn antwoord: Nee helemaal niet, eerder de andere kant op, het slow living omarm ik veelal. Thuis is rust, we leven, spelen, eten veel in rust. Merk het ook dat dat ons wel goed doet, een rustige thuis basis, vooral met kleine kinderen. Merk het ook wel hoor, ik ben een langzame schildpad geworden. 😅🐢 Ik doe alles op rustig tempo, doucement zou m'n moeder zeggen.
Door corona is dat nog meer versterkt natuurlijk, klein maar fijn leven. Het begint nu wel weer iets drukker te worden met sociale dingen maar dat is een mooie balans.

Maar voor mij mag er wel íets meer uitdaging in het leven, vandaar dat ik naar wat meer balans zoek. Dat zal niemand ontgaan zijn haha. Ben er wel bang voor hoor. Begin deze week was ik twee dagen weg en dat merk ik direct, onrust in m'n hoofd. Dus dat zal zeker echt wennen voor mij zijn. Maar dat is ook direct beetje de uitdaging natuurlijk.

De rat race van society trek ik me al helemaal niet zoveel van aan. We hebben het heel goed maar dat vind ik fijn voor onszelf, niet wat een ander daarvan vindt.

Nee, ik kies er bewust voor om rustig te leven.

Ik voel helemaal geen ratrace. Ik heb wel het idee dat dat iets van de generatie is die nu 25-40 jaar is (en daar val ik zelf ook onder). Vooral het deel van steeds meer, groter, duurder, etc. De jongere generatie die nu rond de 20 is staat volgens mij veel relaxter in het leven. Ze krijgen de meeste shit over zich heen, maar zien wel hoe het komt.

Ja soms wel ja.

Ik voel helemaal geen ratrace. Ik heb wel het idee dat dat iets van de generatie is die nu 25-40 jaar is (en daar val ik zelf ook onder). Vooral het deel van steeds meer, groter, duurder, etc. De jongere generatie die nu rond de 20 is staat volgens mij veel relaxter in het leven. Ze krijgen de meeste shit over zich heen, maar zien wel hoe het komt.

Als je 20 bent dan heb je weinig verantwoordelijkheden en is het makkelijker om er zo in te staan.

.

Ik heb Soms geantwoord. Omdat ik het gevoel wel herken, maar momenteel ervaar ik het totaal niet zo.
Werk en privé zijn het meest van de tijd mooi in balans. En sociaal gezien maak ik me minder druk van wat mensen vinden, denken, etc etc.
Ik vind het niet nodig elke week sociale activiteiten te plannen en waar ik vroeger nog wel eens dingen min of meer tegen mijn zin deed, doe ik dat niet meer. Vooral 's avonds ben ik het liefste thuis. Merk wel dat ik verander nu ik richting de 40 ga. Voorheen voelde ik veel meer de druk om alles goed te doen. Dat heb ik nu minder.

Ik ervaar de Nederlandse cultuur als ratrace.
Alles moet vooraf gepland worden, er is maar weinig spontaniteit. Soms zelfs al weken/maanden van tevoren. Mensen hun weken zitten vol met verplichtingen, danwel werk gerelateerd danwel prive gerelateerd.
Ik vind dat er best wel "standaard" geleefd wordt (uitzonderingen daargelaten). Zoals werken van 9 tot 5 op werkdagen, een koophuis, een auto, materialistisch ingesteld zijn. Zelfs de soort vakanties zijn veelal gelijk.

Ik worstel ermee dat ik buiten die standaard leef (wat ik heerlijk vind) en de sociale druk die daarbij komt kijken van Nederlandse vrienden. Het is moeilijk om er helemaal los van te komen.

Ik herken het wel een beetje. Wat dat betreft zou ik (voor een deel!!) in de Franse/Italiaanse cultuur kunnen leven; werken om te leven in plaats van andersom, veel naar het terras, lekker borrelen tot laat. Wij waren 2 weken terug in Parijs en daar merk je al dat het zoooo anders is dan hier

Ik herken het niet. Ik ervaar het gelukkig niet zo en zou dat ook wel akelig vinden als ik dat gevoel had.

Ik denk dat ik vooral heel erg bezig ben de ratrace niet zo te voelen maar dat dat best veel moeite kost en ik er ook niet altijd aan ontkom.
Voor mij betekent dit de lat lager lager en lager leggen. Wat ik moeilijk vind. Hoewel ik merk dat hoe lager ik de lat leg, hoe meer ik kan doen (wat ik leuk vind).

Nee, dat ervaar ik totaal niet zo.
Ik plan nooit iets, heb geen kinderen en geen werkdruk. Hier kies ik ook bewust voor. Lijkt me vreselijk als ik maanden vooruit moet plannen om een koffie met een vriendin te doen. Dat kan bij mij elk weekend.

*

Ik ervaar de Nederlandse cultuur als ratrace.
Alles moet vooraf gepland worden, er is maar weinig spontaniteit. Soms zelfs al weken/maanden van tevoren. Mensen hun weken zitten vol met verplichtingen, danwel werk gerelateerd danwel prive gerelateerd.
Ik vind dat er best wel "standaard" geleefd wordt (uitzonderingen daargelaten). Zoals werken van 9 tot 5 op werkdagen, een koophuis, een auto, materialistisch ingesteld zijn. Zelfs de soort vakanties zijn veelal gelijk.

Ik worstel ermee dat ik buiten die standaard leef (wat ik heerlijk vind) en de sociale druk die daarbij komt kijken van Nederlandse vrienden. Het is moeilijk om er helemaal los van te komen.

Maar dat bepaal je toch zelf? In mijn vriendenkring is dit helemaal niet zo. Ik ken genoeg mensen die ik dezelfde avond kan appen of ze zin hebben in een drankje en 9 van de 10 keer kan dat. Ik vind het heerlijk die spontane plannen.

Ja dat bepaal ik zelf en dat doe ik dus ook. Ik geef alleen aan dat ik die (tegen)druk nog wel voel. Mensen vinden t maar raar als je niks wilt afspreken. Of als je niet op 1 plek wilt wonen het gehele jaar. Of als je risico's wilt nemen. Je krijgt dan veel opmerkingen.

Kijk naar jezelf Sadie. Jij viel bijna om toen iemand aangaf niet ingeschreven te staan bij de woningbouw "voor het geval dat". Vind ik ook bij de ratrace horen; je overal op voorbereiden.

Ja dat bepaal ik zelf en dat doe ik dus ook. Ik geef alleen aan dat ik die (tegen)druk nog wel voel. Mensen vinden t maar raar als je niks wilt afspreken. Of als je niet op 1 plek wilt wonen het gehele jaar. Of als je risico's wilt nemen. Je krijgt dan veel opmerkingen.

Kijk naar jezelf Sadie. Jij viel bijna om toen iemand aangaf niet ingeschreven te staan bij de woningbouw "voor het geval dat". Vind ik ook bij de ratrace horen; je overal op voorbereiden.

Dat ik 15 jaar geleden 1x een formuliertje heb ingevuld, vind ik nou niet bepaald horen bij de rat race. Het is meer dat je uit ervaring hebt geleerd dat het niet makkelijk is om een woning te vinden in de randstad. Misschien een generatieding?

Maar vervolgens maak je er een heel ding van tegen iemand die dit niet heeft gedaan. Dat het dom en onverstandig is, jij kent niemand die niet staat ingeschreven etc.
Dat andere mensen wat aanpraten wat ze wellicht nooit nodig zullen hebben, vind ik wel een onderdeel van de ratrace. "Ik moet dat ook doen, want de buurman doet dat ook."
Jij gaat dan namelijk de ander vertellen dat zij harder moeten rennen op een bepaald vlak.

Is geen generatieding hoor, ik heb ongeveer dezelfde leeftijd als jij.

Ligt denk ik aan de plek waar je woont.

.

Ook in de randstad, vlakbij de zee. Wat voor risico's neem jij dan allemaal?