Zeg maar Yes

Zo.. lucht je hart. Hoe is het met je?

Niet zo top vandaag. Heb nogal heftige dingen op mijn werk meegemaakt. Voor het eerst sinds jaren om moeten huilen. En het stapelt een beetje op. Bah.

Gelukkig een heel gezellig weekend gehad.

AM: knuffel, soms moet het er even uit!

Het gaat goed. Maar om even mijn hart te luchten:
Ik vind het soms best heftig om een baby, een voltijd doctoraat en 2 parttime jobs te doen. Godzijdank heb ik een man die het meeste doet thuis, naast zijn parttime baan, anders zou ik denk ik gaan gillen. En soms is het gewoon TE druk in mijn hoofd met alle planningen van alle werkplekken, vergaderingen, congressen. Ik herhaal steeds het mantra: it's going to pay off one day, in mijn hoofd.

Verder gaat het goed ;)

AM knuffel

Marsy dat klinkt ook mega zwaar en heftig zeg! Diep respect dat je het allemaal flikt!

Pippa hoe gaat het met jou? En jullie kleine mannerje? Helaas weet ik maar al te goed hoe het voelt als je kindje ineens zo ziek is... knuffel

Hoe gaat het met mij? Tsja. Met een depressieve man is het gewoon heel zwaar. Tel daarbij een chronisch zieke zoon op, zelf nogal wat medische klachten op het moment en mega twijfel of ik naar mijn nieuwe baan wil of wil blijven waar ik nu zit... ik heb me weleens fijner gevoeld.

Sterkte, AM!
Jeetje Marsy, dat lijkt me zonder kind al superdruk!
Pippa, hoe gaat het met jullie?
Blueberry, dat klinkt ook echt zwaar. Ik snap dat je met alles wat er gaande is twijfelt of je een goede keus maakt betreffende je baan. Wat is de reden dat je op zoek bent gegaan naar een andere baan?

Vergeleken met anderen hier gaat het met mij best goed. Ik baal alleen dat ik nog geen zicht heb op een nieuwe baan, ik weet gewoon niet zo goed wat ik precies wil gaan doen en de vacatures waar ik op reageer zijn erg populair. Deze week weer een afspraak met een loopbaancoach gelukkig.
Verder mis ik mijn moeder. Ze is nog steeds zwaar depressief en heb steeds minder hoop dat ze er nog uitkomt. Ze wil geen hulp.

Lijkt me heel moeilijk om je moeder zo te zien, Suus. Knuffel voor jou en voor de rest natuurlijk ook!

Ik zit in de wachtkamer van het ziekenhuis te wachten op mijn CT-scan en ben zenuwachtig. Niet eens zozeer voor de scan zelf, maar voor de uitslag. Helaas krijg ik die pas over anderhalve week.

Ik ben verdrietig... Omdat ik weer mijn vakantie beeld moet bijstellen door de ziekte van mijn man. Dagjes uit die niet doorgaan, last minutes die niet aan zijn wensen (eisen) vol doen.... Ik wil zo graag een echt vakantie gevoel! Behalve dat ik het graag wil ben ik er ook heel erg aan toe..

Atelier Madame, wat vervelend dat je je niet zo optimaal voelt. Is het niet een idee om moeilijke, verdrietige voorvallen ergens voor je zelf op te schrijven? Misschien doe je dat al hoor, dan heb ik niks gezegd, maar het kan erg opluchten.

Marsy, wat leef je een hectisch leven! Wat knap dat je toch de ballen weet hoog te houden. Respect! Hoe lang blijft het zoals het nu is? Je baby wordt wel groter natuurlijk, maar hoe en wat met je werk en doctoraten?

Blueberry, dat is ook niet gemakkelijk zeg, altijd maar de zorg rondom je zoon, maar nu ook je man én jezelf! Pittig hoor! Heb je wel lieve mensen om je heen?

Suus, jeetje wat akelig dat het nog steeds niet goed gaat met je moeder. En dat in combinatie met dat jij nog geen baan hebt, lijkt me een heel naar vat aan gevoelens... Dikke knuffel!

Bliss, wat spannend... Sterkte! Hopelijk komt er iets heel onschuldigs uit.

Linvi, wat vervelend voor je. Kun je niet met andere mensen gaan en de zorg overdragen? Denk goed om jezelf!

Met mij gaat het wel goed. Geen noemenswaardige dingen.

Exo, het is niet zo zeer de zorg voor hem, hij is nog volledig zelfstandig, maar het zijn wel zorgen om hem. We kunnen veel dingen niet door hem, veel accomodaties vallen af omdat hij slecht trappen loopt, we kunnen wel dagjes weg maar daarna ligt hij gelijk 3dagen plat om bij te komen.

Normaal vind ik het niet erg om me altijd aan te passen maar nu even niet ofzo, wil gewoon zo graag erop uit!

.

Heftig Meggy. Heel veel sterkte.

.

Jeetje Meggy, wat een heftig bericht! Heel veel sterkte en succes de komende tijd!

En hoe is het met jou Pippa? En dan bedoel ik specifiek met jou zelf.

AM: Vervelend dat je je zo voelt. Kun je de situaties op je werk daar wel goed bespreekbaar maken?

Marsy: pff, respect dat je dit volhoudt.

Blueberry: Dat is wel veel bij elkaar ja. Sterkte!

Linvi: vervelend dat de ziekte van je man op deze manier zo belemmerend werkt. Het is niet helemaal hetzelfde, maar kun je er niet een dagje alleen met de kinderen op uit?

Wat ontzettend heftig Meggy! Heel veel sterkte met het verwerken van de diagnose en met alles wat komen gaat.

Hier zijn de gevolgen van de afgelopen maanden ontzettend goed merkbaar. Mijn man is aan het eind van zijn latijn, ik zit niet lekker in mijn vel, mijn lijf werkt tegen, heb last van de warmte. Ik moet van alles thuis doen, maar ik kom er gewoon niet aan. Mijn hoofd wil niet, mijn lijf wil niet. Zo stom, terwijl er eigenlijk totaal geen reden voor is. En daar baal ik dan weer van en voel ik me schuldig over. Gelukkig volgende week vakantie.

Meggy, veel sterkte gewenst in deze onzekere tijd

Marie, ik heb geen rijbewijs dus kan ook niet zo maar alle kanten op.
Zoals het er nu uit ziet, gaan we morgen naar de kust en vrijdag naar een leuk zwembad.

Dan wordt je al snel meer beperkt idd. Gelukkig toch wat leuke uitjes in het vooruitzicht, ik hoop voor je dat ze door kunnen gaan.

.

Hier gaat het oké. Ik ben een beetje in de war en ik ben ook weer heel erg toe aan wat tijd voor mezelf. Ik heb de laatste drie weken continue een kind om mee heen gehad van het moment dat ik wakker werd totdat ik ging slapen (mijn oudste slaapt weer heel slecht en mijn jongste gaat en staat waar ik ben), mijn man heeft daarbij twee weken 2x 62 uur gewerkt en dat ik nog geen kwartier op een dag tijd voor mezelf heb is gewoon niet goed voor me. Ik ben wel gaan werken maar omdat ik leidinggevende ben heb je nog de hele dag zeurende/vragende mensen om me heen..

Veel sterkte Meggy. Ik hoop dat alles goed komt.

Linvi waarom ga je niet een keer alleen (of met je zus/vriendin) met de kinderen op pad? Met de trein bijvoorbeeld ergens naar toe?

Heel veel sterkte meggy

@exo ja dat opschrijven zou wel kunnen, als soort reflectie. Ik wil sowieso van de week even met mijn teamleider in gesprek. Daar kan ik het wel goed mee bespreken.

Jeetje Meggy, wat heftig! Gelukkig is het goed te behandelen, maar lijkt me een zwaar traject. Heel veel sterkte!

Wat heftig Meggy, heel veel sterkte!

Jeetje Meggy.. Heel veel sterkte! Sowieso alle mensen hier die ziek zijn of thuis zieken hebben - zo zwaar

Exo: ik heb altijd wel een hectisch leven gehad eigenlijk, dus ben wel wat gewend. Alleen was afgelopen jaar heel erg zwaar met een huilbaby tot 11 maanden (hij is nu 15 maanden) en een PND erdoor. Dan is werken wel echt ontspanning, maar die studie ging ook gewoon door en dat is altijd een druk op mijn schouders.
Ik geef Nederlandse les, prive en op een school. De privelessen kan ik zelf indelen en omdat we in september naar Nederland gaan, wil ik nu even wat extra doen. En ik werk op vrijdag op een kantoor, daar doe ik vanalles, maar kan ik me ook veel richten op mijn studie als ik niks te doen heb. En het doctoraat (in tweetaligheid) is met vlagen ontzettend druk. En natuurlijk precies nu (met een congres etc.). En dan word ik wel klein beetje gek. Baby ook ziek en kiezen en sprong, dus het gaat lekker allemaal ;)
Ik hoop volgend jaar rond deze tijd klaar te zijn met doctoraat. En dan is R ook alweer 2, dan is alles weer heel anders.

Ach lieve Meggy.... wat een heftige dingen krijgen jullie te verduren.
Ik duim en hoop voor jullie! Sterkte