Welkom op Zeg maar Yes!

Wie heeft dat? Ben er zo aan gewend dat mijn meisjesnaam vaker wordt gebruikt, dan mijn getrouwde naam. In je paspoort staat dat sowieso en dus ook op tickets.
Vaak als ik een instantie en/of bedrijf mail staat mijn getrouwde naam erbij waar ik ook mee afsluit. Toch staat er in de reactie bovenaan vaak mijn meisjesnaam en zelden mijn getrouwde naam of beide.
Ik doe er dan ook niet moeilijk over en vind eerlijk gezegd mijn meisjesnaam mooier. Komt misschien ook omdat ik die natuurlijk langer heb.

Ik. Ik vind het persoonlijkheid stom en eigenlijk niet meer van deze tijd om na het trouwen een andere naam aan te nemen.

Mocht ik ooit trouwen houd ik ook mijn eugen naam, vibd mijn vriends achternaam niet mooi bij mn voornaam.

Officieel heb ik zijn naam aangenomen, maar ik gebruik hem echt nooit.

Zijn naam staat officieel achter mijn meisjesnaam. Alleen wanneer ik iets voor de kinderen moet regelen sluit ik de mail af met beide namen. Anders niet.

Ik zou willen dat ik van m’n meisjesnaam af kan komen.
Heb dus alleen zijn naam aangenomen. Maarja, zoals je paspoort en dergelijke blijft natuurlijk helaas altijd m’n meisjesnaam staan.

Wilde zelfs officieel m’n naam laten veranderen, maad daar kom ik niet voor in aanmerking... Het enige punt waar ik onder zou kunnen vallen is dat ik er psychische problemen door ondervind. En uit m’n hoofd moet ik dat dan zelfs kunnen aantonen met jarenlange therapie o.i.d.

Aan de ene kant snap ik wel dat je niet zomaar je achternaam kunt veranderen. Maar aan de andere kant: je betaalt er genoeg voor, dan is het toch je eigen keuze?

Ik heb mijn eigen naam gehouden. Ik voel er niet zoveel voor om zijn naam aan te nemen of een dubbele naam te gebruiken. En daarnaast vind ik het onzinnig, omdat je bij officiële gelegenheden toch altijd je meisjesnaam blijft houden. Ik snap niet goed waarom je dan bij niet officiële gelegenheden toch zijn naam zou willen gebruiken.

Is het zo'n rare naam dan, MB, of heb je slechte herinneringen aan die naam?

Als ik zou trouwen, zou ik misschien zijn naam er wel achter plakken, maar in de praktijk gewoon mijn meisjesnaam gebruiken denk ik. Ben daar wel aan gehecht.

Doordat ik slechte herinneringen heb aan de naam, wil ik er eigenlijk niets meer mee te maken hebben. Achternaam= verwekker (vader)= hoop ellende en verdriet, dus daar wil ik eigenlijk niet meer mee geconfronteerd worden.

Mijn broertje en z’n vriendin hebben er ook bewust voor gekozen om hun kind niet onze achternaam te geven maar dus m’n schoonzusje d’r achternaam. Dus na ons is deze tak van de familie qua naam zeg maar uitgestorven.

Ik heb officieel de naam van mijn man aangenomen, maar ik gebruik hem bijna nooit. Ben toch iets meer gehecht aan mijn meisjesnaam. Manlief vindt het geen probleem. Ik gebruik mijn mans naam alleen bij officiële gelegenheden.

Oh dat is vervelend. Gelukkig dan inderdaad dat je kinderen ook de naam van de vrouw kunt geven tegenwoordig.

Ik heb de naam van mijn man ook niet aangenomen. Wordt alleen alsnog vaak bij zijn achternaam genoemd, super irritant

Ik heb wel de naam van mijn man aangenomen (zijn naam - mijn naam). Op het werk gebruik ik mijn meisjesnaam nog. Daarom gebruik op social media mijn getrouwde naam .

Ik heb naam man-eigen naam. Ansich boeit het me niet zo maar deze combinatie is gewoon erg leuk.
In het dagelijks leven gebruik ik trouwens wel m'n mans naam.

Ik bek getrouwd maar heb alleen m’n meisjesnaam.

Ik heb ook naam man - eigen naam. Ik gebruik mijn naam eigenlijk nooit meer.

Ik heb naam man-eigen naam. Ansich boeit het me niet zo maar deze combinatie is gewoon erg leuk.
In het dagelijks leven gebruik ik trouwens wel m'n mans naam.

Hier hetzelfde.

Ik heb man naam en dan eigen naam. Toch gebruik ik heel vaak mijn naam omdat die van mijn man altijd lastig is en altijd overal fout gaat. En mijn eigen achternaam makkelijker is.

Ik heb altijd gezegd nooit te gaan trouwen en altijd mijn meisjesnaam aan te willen houden... Maar nu we drie kinderen hebben die allemaal de achternaam van hun vader hebben begin ik me wel een beetje een buitenbeentje te voelen. Iedereen heeft dezelfde achternaam behalve ik. Van te voren ook nooit zo bij stil gestaan dat er bij zoveel instanties enz een achternaam ingevuld moet worden...

Ik heb mijn man z'n naam-mijn naam. Ik gebruik altijd zijn naam. Ik wilde dezelfde naam hebben als mijn kinderen.
Ik word ook altijd aangesproken met zijn naam. Alleen in het ziekenhuis niet maar daar kom ik bijna nooit.

Ik vind overigens mijn naam mooier, die is voor mij toch wel speciaal. Ik zeg het er wel bij als ik weet dat ze mijn familie ook kennen. Ik ben er 1 van *mijn achternaam*. Vooral bij oudere mensen. Het is hier toch ons kent ons.

Ik heb mijn man z'n naam-mijn naam. Ik gebruik altijd zijn naam. Ik wilde dezelfde naam hebben als mijn kinderen.
Ik word ook altijd aangesproken met zijn naam. Alleen in het ziekenhuis niet maar daar kom ik bijna nooit.

Dit heb ik ook. Een dubbele naam had ik ook mooi gevonden en he ik officieel wel aangenomen, maar ik vind de combinatie niet passen, dus gebruik ik altijd alleen zijn naam.

Ik gebruik alleen mijn meisjes naam en heb destijds ook bij de gemeente aangegeven zo aangeschreven te willen worden. Laatst nog op de koopovereenkomst van ons nieuwe huis aan laten passen want de makelaar ging er automatisch vanuit dat ik beide namen gebruikte en dat is gewoon niet juist.
Ik heb wel e/v mans achternaam in mijn paspoort staan omdat onze zonen die achternaam hebben, als mijn man een nieuw paspoort moet, gaat hij ook e/v mijn achternaam in zijn paspoort laten zetten.

Ik vind een dubbele achternaam gevoelsmatig ouderwets, daarnaast heeft mijn moeder 37jaar geleden heel veel moeite moeten doen om haar eigen naam te houden wat ze echt wilde en als geëmancipeerd ziet, ik vind dat minder belangrijk maar begrijp haar wel en dat is een extra reden om het niet te doen en ik heet gewoon zo, dat is mijn naam, had het gek gevonden om na 27jaar opeens een andere achternaam te hebben.

En dan heb ik 2 e-mail adressen met mijn achternaam, kent iedereen op mijn werk mij zo ed, lijkt me reuze onhandig allemaal.

Ik ben getrouwd en heb ook alleen mijn meisjesnaam. Ik vind het persoonlijk erg ouderwets om als vrouw de naam van je man aan te nemen. Ook vind ik mijn eigen achternaam een deel van mijn identiteit en wil ik de naam van mijn overleden vader juist heel graag aanhouden.

Ik vind ‘meisjesnaam’ zo’n stom woord - we zijn vrouwen, geen meisjes. Huwelijk of niet - anders ben ik als ongetrouwde vrouw een 37-jarig meisje

Hier ook een man en twee kinderen die een achternaam delen terwijl ik een andere heb, maar ik voel me daarom nooit buitengesloten, ik zou niet weten waarom en in welke situaties dat saillant is.

Ondanks m’n twee zonen ben ik ook nog nooit verkeerd aangesproken. Er wordt zelfs nooit ‘hallo familie x’ gezegd. Ik zou ook niet weten wanneer ik me buitengesloten zou kunnen voelen